Η εικόνα των αφιονισμένων αστυνομικών δεν προοιωνίζεται παρά ένα πετσοκομμένο δημοκρατικό κράτος, με αυτονομημένες ομάδες εξουσίας
Κλέαρχος Τσαουσίδης
O υπουργός Βίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη κ. Χρυσοχοΐδης το 1974 ήταν 19 χρόνων, άρα κάποια μυρωδιά θα πήρε από χούντα. Αν τότε δήλωνε αντίθετος προς το καθεστώς των απριλιανών, δεν κατάλαβε ποια διαδικασία είχαν ακολουθήσει έως το πραξικόπημα; Έδεσαν όλη την Ελλάδα πίσω από την πλάτη του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης της κυβέρνησης Κανελλόπουλου Γεώργιου Ράλλη, τον οποίο επίσης συνέλαβαν και κακοποίησαν τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967 οι υφιστάμενοί του...
Αναμφισβήτητα, σήμερα είναι πολύ δύσκολο και προφανώς εθνικά καταστροφικό να ξεχάσουν τον όρκο τους οι πάσης φύσεως ένστολοι, αλλά η εικόνα των αφιονισμένων αστυνομικών δεν προοιωνίζεται παρά ένα πετσοκομμένο δημοκρατικό κράτος, με αυτονομημένες ομάδες εξουσίας.
Ο κίνδυνος είναι να εθιστεί και η ελληνική κοινωνία στη σαδιστική βία των αστυνομικών οργάνων, με πρόσχημα την αντιμετώπιση μιας απροσδιόριστης τρομοκρατίας και να αποδέχεται την καταρράκωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων υπέρ δήθεν της ασφάλειας.
Επανέρχομαι στο 1967. Είχε προηγηθεί ακραία αστυνομική βία, έπειτα από την αποστασία και την πτώση, το 1965, της κυβέρνησης Παπανδρέου και τον απίστευτο λαϊκό ξεσηκωμό. Τότε σκοτώθηκε ο Σωτήρης Πέτρουλας, χτυπημένος στο κεφάλι από δακρυγόνο που του πέταξε «αόρατος» αστυνομικός. Ο χαμός ενός παιδιού 23 χρόνων ήταν παράπλευρη απώλεια για τους τότε κυβερνώντες.
Λίγες βδομάδες πριν από το πραξικόπημα, στη Θεσσαλονίκη, ο τότε πρύτανης και κατοπινός «υπουργός Παιδείας» στην κυβέρνηση του Ιωαννίδη Παναγιώτης Χρήστου έδιωξε από το πανεπιστήμιο καμιά πενηνταριά φοιτητές. Επακολούθησε συλλαλητήριο στην πλατεία Χημείου, επενέβη η φασιστική ΕΚΟΦ και στη συνέχεια ανάλαβε η επίσημη καταστολή...
Μεγάλη μερίδα των φοιτητών κατέφυγε στο παλιό κτήριο της Φιλοσοφικής Σχολής. Οι αστυνομικοί εισέβαλαν και άρχισαν να χτυπούν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Σε μια στιγμή άρπαξαν έναν από τους καλύτερους φοιτητές της Φιλοσοφικής και τον έδερναν αλύπητα ξεσκίζοντας και τα ρούχα του. Ο ηλικιωμένος καθηγητής Νικόλαος Ανδριώτης πήγε να σώσει τον φοιτητή του και τότε ένας από τους ένστολους τραμπούκους τον πέταξε στο έδαφος (σας θυμίζει κάτι;).
Μέσα στο χάος που δημιουργήθηκε, κάποιοι φοιτητές μπήκαν στο σπουδαστήριο 22. Ένας υπαξιωματικός με άλλους αφιονισμένους χωροφύλακες πήγαν να μπουν, αλλά ο υφηγητής τότε Δημήτρης Μαρωνίτης στάθηκε μπροστά τους και τους έδιωξε κακήν κακώς με ένα απίστευτα σκληρό ύφος.
Η εισβολή της χωροφυλακής σε πανεπιστημιακό κτήριο, ο τραυματισμός δεκάδων φοιτητών και οι συλλήψεις αρκετών (κάποιοι καταδικάστηκαν γι’ αυτό επί χούντας) δεν έβαλε σε σκέψεις την κυβέρνηση Κανελλόπουλου, ούτε και την Ένωση Κέντρου, που πίστευε ότι έτσι ή αλλιώς θα κέρδιζε με τεράστιο ποσοστό τις εκλογές του Μαΐου.
Ήρθε, όμως, η 21η Απριλίου, οι χιλιάδες συλλήψεις, εκτοπίσεις και φυλακίσεις, που διανθίστηκαν με οργανωμένα βασανιστήρια από εκπαιδευμένους ασφαλίτες της αστυνομίας και της χωροφυλακής κυπατζήδες και εσατζήδες. Επτά χρόνια και τρεις μήνες μετά, οι κυρώσεις σε βάρος πραξικοπηματιών, βασανιστών, δικαστικών και όσων άλλων τσαλαπάτησαν το σύνταγμα και τους νόμους ήταν χλομές.
Με τα όσα συνέβησαν τότε ουδείς ασχολήθηκε στη Μεταπολίτευση και δεν είναι τυχαίο ότι τόσο οι κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή όσο και οι επόμενες της Δεξιάς όχι μόνο δεν άγγιξαν τις ευθύνες της κυβέρνησης Κανελλοπούλου, αλλά, αντίθετα, αρκετοί από τους αποστάτες του ’65 εκλέχτηκαν βουλευτές της Ν.Δ. και ο πιο επιφανής ίσως, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, έγινε πρωθυπουργός!
Τα κοινά στοιχεία εκείνης της εποχής με τη σημερινή είναι λίγα, αλλά ένα παραμένει αναλλοίωτο: οι εντεταλμένοι για την ασφάλεια των πολιτών διεκδίκησαν και ξαναπήραν το ακαταδίωκτο για τις αυθαιρεσίες και τις «περίεργες» τάσεις τους στον τρόπο σύλληψης. Τελικά βλέπει ψυχίατρος τα «όργανα» ή έστω τον πολιτικό προϊστάμενο που τους επιβραβεύει ακόμη κι όταν συμβαίνουν πράξεις ανοιχτής σεξουαλικής παρενόχλησης; Οι εισαγγελείς μας τι πάθανε;
Αν οι κύριοι Μητσοτάκης και Χρυσοχοΐδης θεωρούν ότι καλύπτοντας όλους τους κουκουλοφόρους βασιβουζούκους, ένστολους ή οιονεί χαφιέδες, ενισχύουν τη δική τους εξουσία, απλώς συνεργούν στη «θεσμική» παρανομία και -ενδεχομένως- σκάβουν και τον δικό τους πολιτικό λάκκο.
Πηγή: Η Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου