Οι εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου στη Μεγάλη Βρετανία είναι ίσως οι σημαντικότερες εκλογές σε μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, μετά από αυτές του 1981 στη Γαλλία, που έφεραν στην εξουσία τον Φρανσουά Μιτεράν. Οι βρετανικές εκλογές είναι σημαντικές όχι μόνο εξαιτίας του τι θα γίνει τελικά με το Brexit.
Είναι σημαντικές γιατί θα επηρεάσουν βαθιά την όλη εξέλιξη της ευρωπαϊκής, μεσανατολικής και παγκόσμιας κατάστασης, περιλαμβανομένης της πιθανότητας να πάμε σε έναν νέο, πολύ μεγάλο και δυνάμενο να εξελιχθεί σε πυρηνικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Κατ’ επέκτασιν, οι βρετανικές εκλογές θα επηρεάσουν σημαντικά και το όλο περιβάλλον στην Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, στο οποίο θα κινηθούν στο άμεσο μέλλον Ελλάδα και Κύπρος.
Μια Βρετανία υπό τον Κόρμπιν θα είναι ασφαλώς πολύ φιλικότερη σε τυχόν ελληνικά αιτήματα στα μεγάλα θέματά μας, εφόσον διατυπωθούν. Τα αιτήματα αυτά μπορούν να αφορούν είτε το χρέος και των συνακόλουθων όρων που επεβλήθησαν από τα Μνημόνια, υπό το νομικό καθεστώς των οποίων η Ελλάδα παραμένει είτε αλληλεγγύη στο προσφυγικό–μεταναστευτικό. Μια Βρετανία υπό τον Τζόνσον, αντίθετα, θα είναι μια πολύ φιλική δύναμη προς την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όσο για το ζήτημα του Brexit, η εξασθένηση ή και αποσύνθεση της ΕΕ δεν πρέπει να θεωρείται, από μόνη της, θετική για χώρες όπως η Ελλάδα. Το αν θα είναι θετική ή αρνητική εξαρτάται από το αν η παρούσα ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων θα αντικατασταθεί από μια καλύτερη ή από μια χειρότερη. Αν αύριο διαλυθεί αίφνης η ΕΕ, δεν θα παραγραφεί το ελληνικό χρέος, ούτε θα εξαφανισθούν οι δανειακές συμφωνίες με τις οποίες "αλυσοδέθηκε" η Ελλάδα. Και φυσικά δεν θα μετατραπούμε ως εκ θαύματος, από αποικία των τραπεζών, της Αμερικής και της Γερμανίας σε κάπως ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος.
Είναι σημαντικές γιατί θα επηρεάσουν βαθιά την όλη εξέλιξη της ευρωπαϊκής, μεσανατολικής και παγκόσμιας κατάστασης, περιλαμβανομένης της πιθανότητας να πάμε σε έναν νέο, πολύ μεγάλο και δυνάμενο να εξελιχθεί σε πυρηνικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Κατ’ επέκτασιν, οι βρετανικές εκλογές θα επηρεάσουν σημαντικά και το όλο περιβάλλον στην Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, στο οποίο θα κινηθούν στο άμεσο μέλλον Ελλάδα και Κύπρος.
Μια Βρετανία υπό τον Κόρμπιν θα είναι ασφαλώς πολύ φιλικότερη σε τυχόν ελληνικά αιτήματα στα μεγάλα θέματά μας, εφόσον διατυπωθούν. Τα αιτήματα αυτά μπορούν να αφορούν είτε το χρέος και των συνακόλουθων όρων που επεβλήθησαν από τα Μνημόνια, υπό το νομικό καθεστώς των οποίων η Ελλάδα παραμένει είτε αλληλεγγύη στο προσφυγικό–μεταναστευτικό. Μια Βρετανία υπό τον Τζόνσον, αντίθετα, θα είναι μια πολύ φιλική δύναμη προς την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όσο για το ζήτημα του Brexit, η εξασθένηση ή και αποσύνθεση της ΕΕ δεν πρέπει να θεωρείται, από μόνη της, θετική για χώρες όπως η Ελλάδα. Το αν θα είναι θετική ή αρνητική εξαρτάται από το αν η παρούσα ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων θα αντικατασταθεί από μια καλύτερη ή από μια χειρότερη. Αν αύριο διαλυθεί αίφνης η ΕΕ, δεν θα παραγραφεί το ελληνικό χρέος, ούτε θα εξαφανισθούν οι δανειακές συμφωνίες με τις οποίες "αλυσοδέθηκε" η Ελλάδα. Και φυσικά δεν θα μετατραπούμε ως εκ θαύματος, από αποικία των τραπεζών, της Αμερικής και της Γερμανίας σε κάπως ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος.
Η σιωπή των ΜΜΕ
Όσον αφορά το σενάριο ενός γενικευμένου πολέμου στη Μέση Ανατολή, δίπλα μας, με χρήση πυρηνικών, με όλες αυτές τις βάσεις σε Κύπρο και Ελλάδα, προτιμάμε απλά να μην το εξετάσουμε. Το γιατί οι εφημερίδες και ο τηλεοράσεις δεν σας έχουν πει τίποτα για όλα αυτά, αλλά μιλάνε μόνο για το Brexit, χωρίς πάλι να ενημερώνουν επί της ουσίας, το έχουμε ξανασυζητήσει με αφορμή την αποσιώπηση των Κίτρινων Γιλέκων και των αιτημάτων τους.
Εσείς μπορείτε να νομίζετε ότι ζείτε σε φιλελεύθερη, αστική, κοινοβουλευτική δημοκρατία, ζείτε όμως στην πραγματικότητα σε περιβάλλον ανερχόμενου ολοκληρωτισμού. Δεν ασκείται τώρα λογοκρισία, έχουν αφαιρεθεί προκαταβολικά από τη δημόσια σφαίρα όσα και όσοι θα άξιζε να απαγορευθούν από μια λογοκρισία. Έχουν απομονωθεί οι φορείς της όποιας κριτικής σκέψης, έχουν παύσει να την προάγουν οι θεσμοί που την καλλιεργούσαν ή την επέτρεπαν.
Επί της ουσίας, η ουσιαστική πληροφόρηση που έχει σήμερα ένας Ευρωπαίος πολίτης για τα πιο κρίσιμα από τα θέματα που αντιμετωπίζει η χώρα του και ο κόσμος είναι χειρότερη και λιγότερη από αυτή που είχαν οι ‘Έλληνες στη διάρκεια της δικτατορίας ή οι Σοβιετικοί. Τότε υπήρχαν τόνοι προπαγάνδας, υπήρχαν όμως τουλάχιστο και οι ειδήσεις!
Εσείς μπορείτε να νομίζετε ότι ζείτε σε φιλελεύθερη, αστική, κοινοβουλευτική δημοκρατία, ζείτε όμως στην πραγματικότητα σε περιβάλλον ανερχόμενου ολοκληρωτισμού. Δεν ασκείται τώρα λογοκρισία, έχουν αφαιρεθεί προκαταβολικά από τη δημόσια σφαίρα όσα και όσοι θα άξιζε να απαγορευθούν από μια λογοκρισία. Έχουν απομονωθεί οι φορείς της όποιας κριτικής σκέψης, έχουν παύσει να την προάγουν οι θεσμοί που την καλλιεργούσαν ή την επέτρεπαν.
Επί της ουσίας, η ουσιαστική πληροφόρηση που έχει σήμερα ένας Ευρωπαίος πολίτης για τα πιο κρίσιμα από τα θέματα που αντιμετωπίζει η χώρα του και ο κόσμος είναι χειρότερη και λιγότερη από αυτή που είχαν οι ‘Έλληνες στη διάρκεια της δικτατορίας ή οι Σοβιετικοί. Τότε υπήρχαν τόνοι προπαγάνδας, υπήρχαν όμως τουλάχιστο και οι ειδήσεις!
Σύγκρουση δύο κόσμων
Τυχόν νίκη του Μπόρις Τζόνσον επί του Κόρμπιν θα φέρει, όπως θα δείξουμε στη συνέχεια, πολύ πλησιέστερα το ενδεχόμενο νέου, μεγάλου και πιθανώς πυρηνικού πολέμου στη Μέση Ανατολή. Αντίθετα, μια εκλογή του Κόρμπιν θα αποτελέσει έναν ισχυρό παράγοντα αντίθεσης σε παρόμοια εφιαλτικά σενάρια.
Από την άλλη μεριά, είναι η πρώτη φορά, εδώ και πολλές δεκαετίες, που μείζων πολιτική δύναμη σε μεγάλη δυτική χώρα, οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν, εμφανίζουν προεκλογικά πρόταση πλήρους ρήξης τόσο με τον καταστροφικό, και υπεύθυνο για την μεγάλη και συνεχιζόμενη μετά το 2008, παγκόσμια οικονομική κρίση νεοφιλελευθερισμό, όσο και την πλήρη, ανεμπόδιστη κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Οι Εργατικοί προτείνουν τώρα πλήρη αλλαγή κυρίαρχου οικονομικού υποδείγματος. Προτείνουν την στροφή στον "πράσινο Κευνσιανισμό" και εθνικοποιήσεις μεγάλης κλίμακας, με παράλληλη αλλαγή του τρόπου διεύθυνσης των κρατικών επιχειρήσεων ώστε να αποφεύγονται τα προβλήματα του παρελθόντος, όπως η αναποτελεσματική γραφειοκρατική διαχείριση, την καθιέρωση εργατικής συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο των επιχειρήσεων κλπ.
Στο πρόγραμμα τους συμπεριλαμβάνεται ένα εξαιρετικά φιλόδοξο σχέδιο καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής. Ανάλογες ιδέες αναπτύσσει και η αριστερά των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, γύρω από τους Γερουσιαστές Σάντερς και Οράσιο-Κορτέζ, σε στενή επαφή με τον Κόρμπιν. Οι δημοσκοπήσεις, που δεν πρέπει κανείς να πολυπιστεύει σε σοβαρά ζητήματα, δίνουν τώρα πλειοψηφία στους Συντηρητικούς, με τους Εργατικούς να κλείνουν τη διαφορά, με βραδύτερο ρυθμό όμως από το 2017.
Από την άλλη μεριά, είναι η πρώτη φορά, εδώ και πολλές δεκαετίες, που μείζων πολιτική δύναμη σε μεγάλη δυτική χώρα, οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν, εμφανίζουν προεκλογικά πρόταση πλήρους ρήξης τόσο με τον καταστροφικό, και υπεύθυνο για την μεγάλη και συνεχιζόμενη μετά το 2008, παγκόσμια οικονομική κρίση νεοφιλελευθερισμό, όσο και την πλήρη, ανεμπόδιστη κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Οι Εργατικοί προτείνουν τώρα πλήρη αλλαγή κυρίαρχου οικονομικού υποδείγματος. Προτείνουν την στροφή στον "πράσινο Κευνσιανισμό" και εθνικοποιήσεις μεγάλης κλίμακας, με παράλληλη αλλαγή του τρόπου διεύθυνσης των κρατικών επιχειρήσεων ώστε να αποφεύγονται τα προβλήματα του παρελθόντος, όπως η αναποτελεσματική γραφειοκρατική διαχείριση, την καθιέρωση εργατικής συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο των επιχειρήσεων κλπ.
Στο πρόγραμμα τους συμπεριλαμβάνεται ένα εξαιρετικά φιλόδοξο σχέδιο καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής. Ανάλογες ιδέες αναπτύσσει και η αριστερά των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, γύρω από τους Γερουσιαστές Σάντερς και Οράσιο-Κορτέζ, σε στενή επαφή με τον Κόρμπιν. Οι δημοσκοπήσεις, που δεν πρέπει κανείς να πολυπιστεύει σε σοβαρά ζητήματα, δίνουν τώρα πλειοψηφία στους Συντηρητικούς, με τους Εργατικούς να κλείνουν τη διαφορά, με βραδύτερο ρυθμό όμως από το 2017.
Κόρμπιν όπως Τσίπρας
Δεκάδες χιλιάδες οπαδοί των Εργατικών έχουν ριχτεί σε πρωτοφανή για τα δεδομένα της εποχής μάχη σπίτι με σπίτι, με αποτέλεσμα να μας είναι ριψοκίνδυνο να αποτολμήσουμε πρόβλεψη. Μια σοβαρή πιθανότητα είναι να κερδίσουν μεν οι Τόρις, αλλά χωρίς απόλυτη πλειοψηφία. Αν πάντως τελικά οι Εργατικοί χάσουν, όπως τώρα φαίνεται αρκετά πιθανό, θα χάσουν εξαιτίας της εργατικής τάξης!
Ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης δεν αντιλαμβάνεται τη θέση του κόμματος στο Brexit, συμβόλου, καλώς ή κακώς, της εξέγερσης της. Σε αντίθεση με τον Τσίπρα το 2015, ο Κόρμπιν δεν μοιάζει να μπόρεσε να συνθέσει ικανοποιητικά, για διάφορους λόγους που δεν μπορούμε να εξετάσουμε εδώ, τη δύναμη της κοινωνικής, λαϊκής και της εθνικής ταυτότητας.
‘Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η κρίση τώρα αρχίζει στην Βρετανία, όπως επίσης και στη Γαλλία. Σε περίπτωση νίκης του Τζόνσον θα έχουμε το πιθανότερο σκληρότατες πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις. Σε περίπτωση νίκης του Κόρμπιν θα έχουμε παγκόσμια εκστρατεία του κατεστημένου εναντίον των Εργατικών, με όλα τα διαθέσιμα μέσα.
Το βάθος αυτής της κρίσης αντανακλάται στο ότι στη Βρετανία δεν έχουμε τώρα τη συνήθη σύγκρουση κεντροαριστερού και κεντροδεξιού κόμματος, αλλά ένα ριζοσπαστικό αριστερό εναντίον ενός ριζοσπαστικού δεξιού έως ακροδεξιού κόμματος. Στην Ελλάδα και τη Γαλλία, η πίεση της ευρωπαϊκής και διεθνούς οικονομικο-πολιτικής κρίσης δημιούργησε νέα κόμματα, όπως τον ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα του Μακρόν. Στη Βρετανία προκάλεσε μετάλλαξη των υπαρχόντων κομμάτων, μέσω κατάληψης της ηγεσίας τους από ριζοσπάστες και μετασχηματισμού τους.
Δεκάδες χιλιάδες οπαδοί των Εργατικών έχουν ριχτεί σε πρωτοφανή για τα δεδομένα της εποχής μάχη σπίτι με σπίτι, με αποτέλεσμα να μας είναι ριψοκίνδυνο να αποτολμήσουμε πρόβλεψη. Μια σοβαρή πιθανότητα είναι να κερδίσουν μεν οι Τόρις, αλλά χωρίς απόλυτη πλειοψηφία. Αν πάντως τελικά οι Εργατικοί χάσουν, όπως τώρα φαίνεται αρκετά πιθανό, θα χάσουν εξαιτίας της εργατικής τάξης!
Ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης δεν αντιλαμβάνεται τη θέση του κόμματος στο Brexit, συμβόλου, καλώς ή κακώς, της εξέγερσης της. Σε αντίθεση με τον Τσίπρα το 2015, ο Κόρμπιν δεν μοιάζει να μπόρεσε να συνθέσει ικανοποιητικά, για διάφορους λόγους που δεν μπορούμε να εξετάσουμε εδώ, τη δύναμη της κοινωνικής, λαϊκής και της εθνικής ταυτότητας.
‘Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η κρίση τώρα αρχίζει στην Βρετανία, όπως επίσης και στη Γαλλία. Σε περίπτωση νίκης του Τζόνσον θα έχουμε το πιθανότερο σκληρότατες πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις. Σε περίπτωση νίκης του Κόρμπιν θα έχουμε παγκόσμια εκστρατεία του κατεστημένου εναντίον των Εργατικών, με όλα τα διαθέσιμα μέσα.
Το βάθος αυτής της κρίσης αντανακλάται στο ότι στη Βρετανία δεν έχουμε τώρα τη συνήθη σύγκρουση κεντροαριστερού και κεντροδεξιού κόμματος, αλλά ένα ριζοσπαστικό αριστερό εναντίον ενός ριζοσπαστικού δεξιού έως ακροδεξιού κόμματος. Στην Ελλάδα και τη Γαλλία, η πίεση της ευρωπαϊκής και διεθνούς οικονομικο-πολιτικής κρίσης δημιούργησε νέα κόμματα, όπως τον ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα του Μακρόν. Στη Βρετανία προκάλεσε μετάλλαξη των υπαρχόντων κομμάτων, μέσω κατάληψης της ηγεσίας τους από ριζοσπάστες και μετασχηματισμού τους.
Απειλές για πραξικόπημα και δολοφονία Κόρμπιν
Το βάθος της κρίσης το διακρίνει κανείς εύκολα και στην απελπισία των κύριων άρθρων των Financial Times ή του Economist, των οργάνων του City. Αλλά το αποδεικνύουν και οι ανοιχτές απειλές στρατιωτικών και του πρώην επικεφαλής της ΜΙ6 για πραξικόπημα, σε περίπτωση νίκης των Εργατικών, ακόμα και για δολοφονία του Κόρμπιν. Στρατιωτικές και πηγές των μυστικών υπηρεσιών ήταν πίσω από 34 μεγάλα «σκάνδαλα» στα οποία ο Κόρμπιν εμφανίστηκε ως «εθνική απειλή», μέσω 440 "αποκαλυπτικών" δημοσιευμάτων μεγάλων εφημερίδων σύμφωνα με έρευνα του πρώην δημοσιογράφου των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς Ματτ Κέναρντ.
Ακόμα και μια μελέτη του εντελώς κατεστημένου London School of Economics αναγνώρισε ότι η κάλυψη του Κόρμπιν από τα βρετανικά ΜΜΕ απάδει προς τα μέτρα μιας δημοκρατίας. ‘Oσο για το Facebook, αρνήθηκε να κατεβάσει αναρτήσεις που καλούσαν σε δολοφονία του ηγέτη των Εργατικών, ισχυριζόμενο ότι προστατεύει έτσι την ελευθερία του λόγου. Το γεγονός ότι αυτά συμβαίνουν σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, με δημοκρατική παράδοση αιώνων, δεν χρειάζεται σχολιασμό.
Δείχνει ότι δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα από τις δημοκρατικές κατακτήσεις των ευρωπαϊκών λαών μετά τη νίκη τους επί του Ναζισμού το 1945, παρεκτός το εξωτερικό δημοκρατικοφανές περιτύλιγμα. Δείχνει πόσο κοντά είμαστε στην επιβολή ενός Ολοκληρωτισμού στη Δύση. Κατ’ επέκτασιν, δείχνει και πόσο κοντά είμαστε στον κίνδυνο πολεμικής ή οικολογικής καταστροφής, παρόλο που λόγοι ψυχολογικοί και η προπαγάνδα των μέσων συγκλίνουν για να μας δημιουργήσουν αυταπάτες "κανονικότητας".
Ακόμα και μια μελέτη του εντελώς κατεστημένου London School of Economics αναγνώρισε ότι η κάλυψη του Κόρμπιν από τα βρετανικά ΜΜΕ απάδει προς τα μέτρα μιας δημοκρατίας. ‘Oσο για το Facebook, αρνήθηκε να κατεβάσει αναρτήσεις που καλούσαν σε δολοφονία του ηγέτη των Εργατικών, ισχυριζόμενο ότι προστατεύει έτσι την ελευθερία του λόγου. Το γεγονός ότι αυτά συμβαίνουν σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, με δημοκρατική παράδοση αιώνων, δεν χρειάζεται σχολιασμό.
Δείχνει ότι δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα από τις δημοκρατικές κατακτήσεις των ευρωπαϊκών λαών μετά τη νίκη τους επί του Ναζισμού το 1945, παρεκτός το εξωτερικό δημοκρατικοφανές περιτύλιγμα. Δείχνει πόσο κοντά είμαστε στην επιβολή ενός Ολοκληρωτισμού στη Δύση. Κατ’ επέκτασιν, δείχνει και πόσο κοντά είμαστε στον κίνδυνο πολεμικής ή οικολογικής καταστροφής, παρόλο που λόγοι ψυχολογικοί και η προπαγάνδα των μέσων συγκλίνουν για να μας δημιουργήσουν αυταπάτες "κανονικότητας".
Ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου
Αναφερθήκαμε πριν στο ενδεχόμενο νέου μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή, κατά του Ιράν. Ένα σχέδιο που ο Νετανιάχου και οι Νεοσυντηρητικοί επιχειρούν να πραγματοποιήσουν εδώ και πολλά χρόνια, που ηττήθηκε μεν προς ώρας τον περασμένο Ιούνιο, αλλά δεν πέθανε. Χτες, ο ιέραξ υπουργός ‘Αμυνας του Ισραήλ απείλησε ότι η Συρία θα γίνει το «Βιετνάμ του Ιράν». Προχτές, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο η χώρα του να επιχειρήσει «προληπτικό πρώτο πλήγμα» κατά του Ιράν. Παραπροχτές το Ισραήλ δοκίμασε ένα βαλλιστικό πύραυλο που το Ιράν το κατηγόρησε ότι έχει κατασκευαστεί για να φέρει πυρηνικά όπλα.
Ένα μικρό λάθος υπολογισμού φτάνει για να πάμε σε νέο πόλεμο και η ισραηλινή κυβέρνηση δουλεύει πάνω σε αυτό ακριβώς το σενάριο, σημειώνει ο πρώην Πρέσβης του Ισραήλ στην Ουάσινγκτoν. «Φοβάμαι πολύ την περίπτωση πολέμου από λάθος», μας λέει ο πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Αρμενίας Νταβίντ Σαχναζαρυάν. Κι όταν τον ρωτάμε να μας διευκρινίσει τι εννοεί με το «λάθος», μας εξηγεί ότι εννοεί μια προβοκάτσια που θα εμφανισθεί ως λάθος.
Για να προχωρήσει το Ισραήλ σε οτιδήποτε πρέπει να είναι βέβαιο ότι θα έχει και θα διατηρήσει την υποστήριξη των ΗΠΑ. Ο αμέσως πιο σημαντικός παίκτης σε κάθε δυτική επέμβαση στη Μέση Ανατολή και κρίσιμος σύμμαχος των ΗΠΑ, είναι η Βρετανία, μόνιμο μέλος του ΣΑ του ΟΗΕ και πυρηνική δύναμη. Ήταν πρωταγωνίστρια στον πόλεμο στο Ιράκ, την καταστροφή της Λιβύης, στις επεμβάσεις στη Συρία και τον νέο Ψυχρό Πόλεμο. Πολλές φορές ο Τζόνσον έχει συγκρίνει την Ρωσία του Πούτιν με τη Γερμανία του Χίτλερ.
Όχι μόνο στην οικονομική τους, αλλά και στη διεθνή πολιτική τους, οι κ. Τζόνσον και Κόρμπιν εκπροσωπούν επίσης τα δύο άκρα του φάσματος. Επί Τζόνσον, οι μηχανισμοί επεξεργασίας πολιτικής των Τόρις έχουν "καταληφθεί" ολοκληρωτικά από τις πιο εξτρεμιστικές διεθνείς δυνάμεις και τα πιο ακραία αμερικανικά think tanks, τους γεννήτορες του νεοφιλελευθερισμού και νεοσυντηρητισμού και τους αρχιτέκτονες των πολέμων και επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή και του νέου Ψυχρού Πολέμου
Ο Κόρμπιν, αντίθετα, υπήρξε εκ των κυρίων αντιπάλων της εισβολής στο Ιράκ, επικριτής του αμερικανικού πραξικοπήματος στην Ουκρανία, επικριτής της πολιτικής του ΝΑΤΟ και της προσπάθειας επιβολής αυταρχικών ή ανοιχτά δικτατορικών καθεστώτων στη Λατινική Αμερική, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Αυτός είναι ο λόγος που, από την πρώτη στιγμή της ανόδου του στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος, η εμφάνισή του και η πιθανότητα να γίνει Πρωθυπουργός έχει προκαλέσει delirium tremens στο Τελ Αβίβ και τα διάφορα λόμπυ του.
Ένα μικρό λάθος υπολογισμού φτάνει για να πάμε σε νέο πόλεμο και η ισραηλινή κυβέρνηση δουλεύει πάνω σε αυτό ακριβώς το σενάριο, σημειώνει ο πρώην Πρέσβης του Ισραήλ στην Ουάσινγκτoν. «Φοβάμαι πολύ την περίπτωση πολέμου από λάθος», μας λέει ο πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Αρμενίας Νταβίντ Σαχναζαρυάν. Κι όταν τον ρωτάμε να μας διευκρινίσει τι εννοεί με το «λάθος», μας εξηγεί ότι εννοεί μια προβοκάτσια που θα εμφανισθεί ως λάθος.
Για να προχωρήσει το Ισραήλ σε οτιδήποτε πρέπει να είναι βέβαιο ότι θα έχει και θα διατηρήσει την υποστήριξη των ΗΠΑ. Ο αμέσως πιο σημαντικός παίκτης σε κάθε δυτική επέμβαση στη Μέση Ανατολή και κρίσιμος σύμμαχος των ΗΠΑ, είναι η Βρετανία, μόνιμο μέλος του ΣΑ του ΟΗΕ και πυρηνική δύναμη. Ήταν πρωταγωνίστρια στον πόλεμο στο Ιράκ, την καταστροφή της Λιβύης, στις επεμβάσεις στη Συρία και τον νέο Ψυχρό Πόλεμο. Πολλές φορές ο Τζόνσον έχει συγκρίνει την Ρωσία του Πούτιν με τη Γερμανία του Χίτλερ.
Όχι μόνο στην οικονομική τους, αλλά και στη διεθνή πολιτική τους, οι κ. Τζόνσον και Κόρμπιν εκπροσωπούν επίσης τα δύο άκρα του φάσματος. Επί Τζόνσον, οι μηχανισμοί επεξεργασίας πολιτικής των Τόρις έχουν "καταληφθεί" ολοκληρωτικά από τις πιο εξτρεμιστικές διεθνείς δυνάμεις και τα πιο ακραία αμερικανικά think tanks, τους γεννήτορες του νεοφιλελευθερισμού και νεοσυντηρητισμού και τους αρχιτέκτονες των πολέμων και επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή και του νέου Ψυχρού Πολέμου
Ο Κόρμπιν, αντίθετα, υπήρξε εκ των κυρίων αντιπάλων της εισβολής στο Ιράκ, επικριτής του αμερικανικού πραξικοπήματος στην Ουκρανία, επικριτής της πολιτικής του ΝΑΤΟ και της προσπάθειας επιβολής αυταρχικών ή ανοιχτά δικτατορικών καθεστώτων στη Λατινική Αμερική, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Αυτός είναι ο λόγος που, από την πρώτη στιγμή της ανόδου του στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος, η εμφάνισή του και η πιθανότητα να γίνει Πρωθυπουργός έχει προκαλέσει delirium tremens στο Τελ Αβίβ και τα διάφορα λόμπυ του.
Ο "αντισημίτης" Κόρμπιν
Θα χρειαζόμαστε ένα βιβλίο, όχι ένα άρθρο, για να περιγράψουμε μόνο τις επιθέσεις που δέχτηκε ο Κόρμπιν από αυτές τις δυνάμεις, με αποκορύφωμα την πρωτοφανή στα ευρωπαϊκά χρονικά ανοιχτά, δημόσια παρέμβαση εναντίον της εκλογής του προέδρου του Ισραήλ και του υπουργού Εξωτερικών. Ανατριχιάζει κανείς ακόμα και με τον τίτλο που διάλεξε να βάλει στο άρθρο του στην Χααρέτζ, ο γνωστός Ισραηλινός σχολιαστής και επικριτής των εξτρεμιστικών πολιτικών της χώρας του, Γκίντεον Λεβί: «To συμβόλαιο για τον Κόρμπιν».
«Tο Ισραήλ είναι τρομοκρατημένο από τον Κόρμπιν και θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να τον σταματήσει», είπε τον Σεπτέμβριο στους Εργατικούς ο Ισραηλινός συγγραφέας και ακτιβιστής για την ειρήνη Μίκο Πέλεντ, γιος του ήρωα πολέμου στρατηγού Πέλεντ. Και επειδή δεν έχει τίποτα άλλο να του προσάψει, τον κατηγορεί για «αντισημιτισμό». Διόλου πρωτότυπο. Σε όλη τη Δύση εξαπλώνεται τώρα σαν την πανούκλα ενός νέος Μακαρθισμός.
Όποιος διατυπώνει, σε οποιοδήποτε ζήτημα, μια κριτική άποψη χαρακτηρίζεται ή "αντισημίτης" ή "φιλορώσος" ή "λαϊκιστής" ή και όλα μαζί. Οποιαδήποτε κριτική φωνή λοιδορείται, απομονώνεται, περιθωριοποιείται, εκφοβίζεται και ενοχοποιείται. Τα mainstream δυτικά ΜΜΕ, όσο ποτέ στην ιστορία στα χέρια μιας φούχτας μεγάλων τραπεζών και πολυεθνικών, παίζουν τον ρόλο μιας μεταμοντέρνας Ιεράς Εξέτασης του αναδυόμενου νέου ολοκληρωτισμού.
Όπως και ο παλιός, έτσι και ο νέος Μακαρθισμός είναι απαραίτητος για να αποτραπεί οποιαδήποτε έλλογη και δημοκρατική συζήτηση στις δυτικές κοινωνίες. Άρα και η αμφισβήτηση επιλογών διεθνούς και οικονομικής πολιτικής που είναι αδύνατο να δικαιολογηθούν, αν γίνουν αντικείμενο συζήτησης και μπορούν να "περάσουν" μόνο με χοντρά ψέμματα και κραυγαλέα παραπληροφόρηση.
Όπως έγινε με όλες οι επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και με την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας ή με οικονομικές πολιτικές όπως αυτή που επεβλήθη στη χώρα μας και την κατέστρεψε. Ακόμα και εναντίον των Κίτρινων Γιλέκων χρησιμοποιήθηκε η κατηγορία του αντισημιτισμού, όπως και της υποκίνησης από τον Πούτιν!
«Tο Ισραήλ είναι τρομοκρατημένο από τον Κόρμπιν και θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να τον σταματήσει», είπε τον Σεπτέμβριο στους Εργατικούς ο Ισραηλινός συγγραφέας και ακτιβιστής για την ειρήνη Μίκο Πέλεντ, γιος του ήρωα πολέμου στρατηγού Πέλεντ. Και επειδή δεν έχει τίποτα άλλο να του προσάψει, τον κατηγορεί για «αντισημιτισμό». Διόλου πρωτότυπο. Σε όλη τη Δύση εξαπλώνεται τώρα σαν την πανούκλα ενός νέος Μακαρθισμός.
Όποιος διατυπώνει, σε οποιοδήποτε ζήτημα, μια κριτική άποψη χαρακτηρίζεται ή "αντισημίτης" ή "φιλορώσος" ή "λαϊκιστής" ή και όλα μαζί. Οποιαδήποτε κριτική φωνή λοιδορείται, απομονώνεται, περιθωριοποιείται, εκφοβίζεται και ενοχοποιείται. Τα mainstream δυτικά ΜΜΕ, όσο ποτέ στην ιστορία στα χέρια μιας φούχτας μεγάλων τραπεζών και πολυεθνικών, παίζουν τον ρόλο μιας μεταμοντέρνας Ιεράς Εξέτασης του αναδυόμενου νέου ολοκληρωτισμού.
Όπως και ο παλιός, έτσι και ο νέος Μακαρθισμός είναι απαραίτητος για να αποτραπεί οποιαδήποτε έλλογη και δημοκρατική συζήτηση στις δυτικές κοινωνίες. Άρα και η αμφισβήτηση επιλογών διεθνούς και οικονομικής πολιτικής που είναι αδύνατο να δικαιολογηθούν, αν γίνουν αντικείμενο συζήτησης και μπορούν να "περάσουν" μόνο με χοντρά ψέμματα και κραυγαλέα παραπληροφόρηση.
Όπως έγινε με όλες οι επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και με την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας ή με οικονομικές πολιτικές όπως αυτή που επεβλήθη στη χώρα μας και την κατέστρεψε. Ακόμα και εναντίον των Κίτρινων Γιλέκων χρησιμοποιήθηκε η κατηγορία του αντισημιτισμού, όπως και της υποκίνησης από τον Πούτιν!
Άδικες οι κατηγορίες κατά Κόρμπιν
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται (ή δεν ενδιαφέρει) τους αρχιτέκτονες αυτών των εκστρατειών είναι ότι, τελικά, με όλα αυτά αναπτύσσεται όντως ένας νέος αντισημιτισμός παγκοσμίως, προϊόν της αγανάκτησης από τις καταχρηστικές και άδικες επιθέσεις εναντίον οποιουδήποτε ενοχλεί με τις ιδέες και τις απόψεις του.
Είναι εξαιρετικά θλιβερό να γίνονται τέτοιες επιθέσεις εναντίον ανθρώπων σαν τον Κόρμπιν, πόσο μάλλον τη στιγμή που άνθρωποι με τις δικές του ιδέες και τη δική του ηθική, έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για να σώσουν Εβραίους στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος και θα το έκαναν και στο μέλλον αν χρειαζόταν. Δεν θα το έκαναν ασφαλώς, μάλλον το αντίθετο θα έκαναν, και η νεοναζιστική πολιτοφυλακή του Αζώφ στην Ουκρανία, που εξοπλίζεται με ισραηλινά όπλα. Όπως και τα 22 από τα 25 μεγάλα ριζοσπαστικά δεξιά ή ακροδεξιά κόμματα και κινήματα της Ευρώπης, με τα οποία διατηρεί άριστες σχέσεις η παρούσα ηγεσία του Ισραήλ.
Διερωτάται κανείς και για το ίδιο το μέλλον του ανθρώπου, όταν διαπιστώνει ένας λαός με την τεράστια συμβολή των Εβραίων στον σύγχρονο πολιτισμό, με την τραγική τους πείρα, με την κολοσσιαία συσσωρευμένη συλλογική γνώση τους, να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει όλα αυτά για να βρει έναν τρόπο απεγκλωβισμού του από την κατάρα μιας αιώνιας ταλάντευσης ανάμεσα στους ρόλους του θύματος και του θύτη!
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα, έστω και μειοψηφικοί, σπουδαίοι Εβραίοι διανοούμενοι με το θάρρος να υπερασπίζονται τις καλύτερες παραδόσεις του λαού τους, αλλά και στο ίδιο το ισραηλινό "βαθύ κράτος" δυνάμεις που, όπως ο Γιτζάκ Ραμπίν, ίσως αντιλαμβάνονται ενστικτωδώς ότι η μεγάλη ‘Υβρις φέρνει την απόλυτη Νέμεση.
Είναι εξαιρετικά θλιβερό να γίνονται τέτοιες επιθέσεις εναντίον ανθρώπων σαν τον Κόρμπιν, πόσο μάλλον τη στιγμή που άνθρωποι με τις δικές του ιδέες και τη δική του ηθική, έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για να σώσουν Εβραίους στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος και θα το έκαναν και στο μέλλον αν χρειαζόταν. Δεν θα το έκαναν ασφαλώς, μάλλον το αντίθετο θα έκαναν, και η νεοναζιστική πολιτοφυλακή του Αζώφ στην Ουκρανία, που εξοπλίζεται με ισραηλινά όπλα. Όπως και τα 22 από τα 25 μεγάλα ριζοσπαστικά δεξιά ή ακροδεξιά κόμματα και κινήματα της Ευρώπης, με τα οποία διατηρεί άριστες σχέσεις η παρούσα ηγεσία του Ισραήλ.
Διερωτάται κανείς και για το ίδιο το μέλλον του ανθρώπου, όταν διαπιστώνει ένας λαός με την τεράστια συμβολή των Εβραίων στον σύγχρονο πολιτισμό, με την τραγική τους πείρα, με την κολοσσιαία συσσωρευμένη συλλογική γνώση τους, να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει όλα αυτά για να βρει έναν τρόπο απεγκλωβισμού του από την κατάρα μιας αιώνιας ταλάντευσης ανάμεσα στους ρόλους του θύματος και του θύτη!
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα, έστω και μειοψηφικοί, σπουδαίοι Εβραίοι διανοούμενοι με το θάρρος να υπερασπίζονται τις καλύτερες παραδόσεις του λαού τους, αλλά και στο ίδιο το ισραηλινό "βαθύ κράτος" δυνάμεις που, όπως ο Γιτζάκ Ραμπίν, ίσως αντιλαμβάνονται ενστικτωδώς ότι η μεγάλη ‘Υβρις φέρνει την απόλυτη Νέμεση.
Πηγή: slpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου