Ο Θάνος Μικρούτσικος έφυγε «ακέραιος», χωρίς ιδεολογικούς αυτο-ακρωτηριασμούς. Με σταθερή την πολιτική του θέση (δεν εννοώ στενά την κομματική) και με τη... στάση ζωής του απαράλλαχτη.
Δεν τον ξεπέρασε το ίδιο του το έργο, δεν έγιναν τα μηνύματα της δημιουργίας του αναντίστοιχα με τα στερνά του –που ως γνωστόν (απο)τιμούν τα πρώτα–, δεν άλλαξε τον λόγο του.
Δεν συνέβη δηλαδή ό,τι με άλλους εμβληματικούς της πολιτιστικής και πνευματικής Ελλάδας (τους οποίους, βέβαια, έτσι και αλλιώς, θα λατρεύουμε πάντα γι’ αυτό που αφήνουν πίσω τους και θα τους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να εκφράζονται όπως, και όποτε, κρίνουν.
Ο Θάνος έφυγε ιδεολογικά αναλλοίωτος, κρατώντας όλον τον σεβασμό που αναλογούσε στην καλλιτεχνική του προσφορά και την σταθερότητά του έως τις τελευταίες του μέρες.
Δεν είναι αυτονόητο αυτό. Καθόλου αυτονόητο...
Δεν τον ξεπέρασε το ίδιο του το έργο, δεν έγιναν τα μηνύματα της δημιουργίας του αναντίστοιχα με τα στερνά του –που ως γνωστόν (απο)τιμούν τα πρώτα–, δεν άλλαξε τον λόγο του.
Δεν συνέβη δηλαδή ό,τι με άλλους εμβληματικούς της πολιτιστικής και πνευματικής Ελλάδας (τους οποίους, βέβαια, έτσι και αλλιώς, θα λατρεύουμε πάντα γι’ αυτό που αφήνουν πίσω τους και θα τους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να εκφράζονται όπως, και όποτε, κρίνουν.
Ο Θάνος έφυγε ιδεολογικά αναλλοίωτος, κρατώντας όλον τον σεβασμό που αναλογούσε στην καλλιτεχνική του προσφορά και την σταθερότητά του έως τις τελευταίες του μέρες.
Δεν είναι αυτονόητο αυτό. Καθόλου αυτονόητο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου