Αυτοί που έχουν καταλάβει τη χώρα......μισούν τους καταληψίες κτιρίων...

Με καταλήψεις δεν είχα κάποια σχέση στη ζωή μου, όπως δεν έχω σχέση και με την... ιδιοκτησία. Θεωρώ πως κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να έχει ένα σπίτι για να ζει -όσο διαρκεί η ζωή του, όχι ως ιδιοκτησία που θα γίνει κληρονομιά- και από κει και πέρα, ας αγοράσει ο καθένας όσα σπίτια θέλει.

Τα σπίτια, είτε ως κατάληψη είτε ως ιδιοκτησία, μου φαίνονται φυλακές. Η ζωή είναι έξω.

Επίσης, έχω καταλάβει πως ο κύριος λόγος που οι άνθρωποι πάνε στα δικαστήρια -όπου εγώ δεν έχω πάει ποτέ στη ζωή μου- είναι η ιδιοκτησία. “Αυτό είναι δικό μου, όχι είναι δικό μου”. Αν δεν έχεις ιδιοκτησία, δύσκολα πας στο δικαστήριο.

Γελάω πάρα πολύ, όταν ακούω ανθρώπους να παραπονιούνται για την προσωπική τους ζωή και για τη μοναξιά που νιώθουν, και καταλήγουν πάντα να μιλάνε για σπίτια και χρήματα.

Γελάω ακόμα περισσότερο όταν βλέπω ανθρώπους που είναι σε φάσμα θανάτου -δηλαδή έχουν λιγότερα χρόνια μπροστά τους από αυτά που έχουν ζήσει- και ασχολούνται ακόμα με σπίτια, κληρονομιές και τέτοια.

Σκέφτομαι πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τίποτα από τη ζωή. Αν και πολλοί από αυτούς νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα.

Μια και υπάρχει μια λύσσα του κράτους εναντίον των καταλήψεων -όπως διαπιστώσαμε και αυτές τις μέρες με την αστυνομική επιχείρηση στο Κουκάκι-, σκέφτομαι γιατί να υπάρχει τέτοιο μένος του κράτους κατά των καταλήψεων.

Θεωρώ πως ο λόγος είναι απλός.

Τις καταλήψεις τις μισούν οι πολιτικοί και κοινωνικοί καταληψίες.

Οι πολιτικοί και οι ολιγάρχες που έχουν κάνει κατάληψη στον πλούτο της χώρας και στην διακυβέρνησή της, είναι λογικό να μην θέλουν καταλήψεις σε κτίρια.

Αυτοί έχουν το απoκλειστικό προνόμιο της κατάληψης χώρων, εκτάσεων, θέσεων, συχνοτήτων κλπ.

Μόνο αυτοί.

Γιατί αυτοί έχουν καταλάβει τη χώρα. Τους ανήκει η χώρα.

Κανένας άλλος δεν έχει δικαίωμα να κάνει κατάληψη.

Γιατί αν αρχίσουν και οι άλλοι να κάνουν καταλήψεις, θα γίνει αντιληπτό από τον λαό πως πολιτικοί και ολιγάρχες έχουν σφτεριστεί την περιουσία του.
Είναι αυτό που έχει γράψει έξοχα ο Πασκάλ:
«Δεν πρέπει ο λαός να αισθάνεται την αλήθεια του σφετερισμού: ο σφετερισμός που πραγματοποιήθηκε κάποτε παράλογα, εμφανίζεται τώρα ως λογικός. Αν δεν θέλουν να πάρει σύντομα τέλος, πρέπει να τον παρουσιάζουν ως αυθεντικό, αιώνιο και να αποκρύπτουν την απαρχή του.»
Έτσι εξηγείται η λύσσα τους για τις καταλήψεις.
Κοιτάξτε, για παράδειγμα, την περιουσία του Μητσοτάκη και όλου του Μητσοτακέικου.
Και μετά σκεφτείτε πώς φτιάχτηκε αυτή η περιουσία.
Με δουλειά, κόπους και θυσίες. Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!

(Στη φωτογραφία, μια από τις διάσημες καταλήψεις της Ευρώπης, που ήταν στην Βαρκελώνη.)

 pitsirikos.net