Στο Νο 4 ένας δίσκος για φωνή και κλαρινέτο, της Σοφίας Αβραμίδου και του Dimitri Bokolishvili αντιστοίχως, με εννέα πρωτότυπες διασκευές τραγουδιών από το Μεξικό, την Ιταλία, τη Ρουμανία, την Πορτογαλία, τη Βραζιλία, τη Γεωργία και την Ελλάδα.
Αντώνης Μποσκοΐτης
Την 31χρονη ερμηνεύτρια Σοφία Αβραμίδου την είχα ακούσει live πριν μερικά χρόνια σε μία συναυλία - αφιέρωμα του ιντερνετικού ραδιοφώνου «Μεταδεύτερο» στον Μάνο Χατζιδάκι. Εκεί είχε τραγουδήσει τα «Λειτουργικά», συνοδεία πιάνου μόνο, όπως είχαν ηχογραφηθεί άλλωστε με τον Χατζιδάκι και τη φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη. Θυμάμαι πόσο εντύπωση μου'χε κάνει η άρθρωση της και ο τονισμός των λέξεων που, πραγματικά, θύμιζαν τη Νταντωνάκη! Όπως και να το δεις αυτό, μόνο ως κάτι πολύ θετικό μπορεί να εκληφθεί, ειδικά σε μία περίοδο που πολλοί επιτυχημένοι τραγουδιστές λειτουργούν ως σημεία αναφοράς σε συναδέλφους τους από το μακρινό έως το πολύ μακρινό παρελθόν. Τώρα αν αυτό είναι κακό ή καλό, δεν θέλω να το κρίνω, καθώς φαίνεται πως ο σύγχρονος ακροατής έχει την ανάγκη να ξανάρθει σε επαφή με χαμένες σημαντικές φωνές της ιστορίας του τόπου του. Δεν μπορώ, δηλαδή, να το εξηγήσω και διαφορετικά!
Το θέμα είναι πως σ' αυτή τη δισκογραφική της έξοδο, η Αβραμίδου, ταγμένη ερμηνεύτρια, αλλά και μουσικός, με σπουδές στο εξωτερικό, διακρίσεις και πειραματική διάθεση, κατέθεσε μία αμιγώς καλλιτεχνική πρόταση, στην οποία ενώνει τεχνικές της σύγχρονης μουσικής με τη φόρμα του λαϊκού τραγουδιού από διαφορετικές μεριές του πλανήτη. Υπάρχουν, ας πούμε, το πασίγνωστο δικό μας «Μινόρε της αυγής» μαζί με το, επίσης γνωστό, «Cucurrucucu Paloma», καθώς υπάρχουν και το «Amara terra mia» του Ιταλού τροβαδούρου Domenico Modugno δίπλα στο γεωργιανό μοιρολόι «Mahindji Var» - το τελευταίο μπορεί και να μην είναι μοιρολόι, αλλά αυτό εισπράττω, μια και δεν διατίθενται στο ένθετο του CD οι μεταφράσεις των ξένων στίχων.
Μη φανταστεί κανείς πως η Σοφία Αβραμίδου πήγε να «κάνει» τη Σαβίνα Γιαννάτου στις ethnic δουλειές της με τους Primavera en Salonico. Η δική της εργασία βασίζεται στις αποδόσεις των τραγουδιών χωρίς αυτοσχεδιαστικές τάσεις στις ερμηνείες της και, βασικά, σε μία απόλυτη σύμπλευση με τον ήχο του κλαρινέτου του Γεωργιανού μουσικού Dimitri Bokolishvili. Στην ουσία, η φωνή της γίνεται δεύτερο όργανο που συνομιλεί με το κλαρινέτο σε εννέα κάπως απρόβλεπτες, μα και γλυκόλαλες διασκευές, τις οποίες επιμελήθηκε η ίδια.
Αυτό που πέτυχε η Αβραμίδου είναι να κάνει έναν εντελώς μινιμαλιστικό δίσκο, που ακούγεται απ' το πρώτο ως το τελευταίο κομμάτι, δίχως να ξενίζει η απουσία μιας μεγαλύτερης ορχήστρας και παράλληλα να ικανοποιεί τις απαιτήσεις ενός πιο ψαγμένου κοινού - αυτό της σύγχρονης μουσικής και της jazz. Ούτε να φανταστεί κανείς, επίσης, πως το «Binôme» είναι ένα άλμπουμ - άσκηση ύφους. Πρόκειται για έργο, στο οποίο πρωτοστατούν μια πληθώρα ηχοχρωμάτων μαζί με ρυθμούς σύνθετους και παράλληλες μελωδικές γραμμές, αναδημιουργώντας επί της ουσίας ένα υλικό κλασικό: Τα φωνητικά της Αβραμίδου, λόγου χάριν, στη μέση του «Μινόρε της αυγής» έχουν δώσει στο συγκεκριμένο τραγούδι τη φόρμα του μπαρόκ!
Άλλο ένα εξαιρετικό άλμπουμ που κυκλοφόρησε μέσα στο 2019, στο περιθώριο των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών, φτιαγμένο από δύο μουσικούς που ασχολούνται σοβαρά με την τέχνη της μουσικής και την ευρύτερη καλλιτεχνική αναζήτηση. Μπράβο!
* Ο δίσκος «Binôme» της Σοφίας Αβραμίδου κυκλοφορεί από την Outlandish Recordings
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου