Στο χώρο της Δικαιοσύνης, δυστυχώς, για να παραφράσω τον Μπέρναρ Σω, δημιουργούνται εσωτερικοί νόμοι που όσοι τους διαμορφώνουν τους αντιλαμβάνονται ως νόμους του σύμπαντος. Είναι απλώς ένας επικίνδυνος μικρόκοσμος.
Κώστας Βαξεβάνης
Όταν ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την Προανακριτική της Βουλής με στόχο τον πρώην υπουργό Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, είχα εκφράσει την πρόβλεψη, πως σκοπός της συγκεκριμένης ενέργειας (πέρα φυσικά από την προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να ικανοποιήσει τον «μέχρι τέλους-Σαμαρά») ήταν να επιχειρηθεί με τη συμμετοχή των φίλιων Μέσων Ενημέρωσης, να κατασκευαστούν τίτλοι που θα κατανάλωνε η κοινή γνώμη.
Το νομικά ανυπόστατο των κατηγοριών, θα το αναπλήρωνε η εικόνα που θα δημιουργούσαν τα media στην κοινή γνώμη περί σκευωρίας. Συνεπώς, όχι μόνο θα έφευγε από το προσκήνιο το θέμα των ευθυνών των πολιτικών προσώπων για το σκάνδαλο Novartis, αλλά θα αμαυρωνόταν και η εικόνα αυτών που επιχείρησαν να τιμωρήσουν τους συμμετέχοντες στο σκάνδαλο.
Το προηγούμενο διάστημα για παράδειγμα υπήρξαν πολλά και ενδιαφέροντα που προέκυψαν από την εξέταση των πρωταγωνιστών του σκανδάλου, Κωνσταντίνου Φρουζή και Νίκου Μανιαδάκη στην Επιτροπή, αλλά στο κοινό έφτασαν οι κατηγορίες που εξαπέλυσαν προς τους διώκτες τους. Για παράδειγμα, ο Φρουζής παραδέχθηκε τις σχέσεις του και τα δείπνα με τον νυν πρωθυπουργό που είχε αποκαλύψει το Documento, ενώ ο Μανιαδάκης τις επαφές, την εποχή που ήταν προστατευόμενος μάρτυρας με το Γιάννη Στουρνάρα. Τα Μέσα Ενημέρωσης, αντί να εκθέσουν όλα αυτά και να τα ερευνήσουν, κατέγραψαν τις κατηγορίες που εξαπέλυσαν αυτοί που ερευνώνται για εγκλήματα σε αυτούς που τους ερευνούσαν.
Η κορύφωση όμως αυτής της πρακτικής, ήρθε κατά την εξέταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γιάννη Αγγελή. Ο κύριος Αγγελής επανέλαβε πολλά από όσα έχει πει στις αναφορές του στον Άρειο Πάγο και στις καταθέσεις του. Τι προκύπτει από όσα συνολικά έχει πει;
Κατ αρχάς φαίνεται πως ο Εισαγγελέας έχει σοβαρό θέμα και ενστάσεις για τον τρόπο που διεξήγαγε την έρευνα η Εισαγγελέας Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη. Τη θεωρεί ανεπαρκή, πρόχειρη, με σοβαρές παρατυπίες στη διαδικασία της έρευνας. Αυτή είναι μια κρίση την οποία θα μπορούσε να διατυπώσει στα όργανα της Δικαιοσύνης, αλλά δε στοιχειοθετεί από μόνη της καμία απόδειξη συνωμοσίας. Όλα αυτά την κάνουν ενδεχομένως κακή εισαγγελέα αλλά όχι επίορκη. Το Documento πολλές φορές έχει ασκήσει κριτική για την πορεία της Εισαγγελικής έρευνας, εκφράζοντας μάλιστα την άποψη πως ήταν ανεπίτρεπτη η σαλαμοποίηση της δικογραφίας και η αρχειοθέτηση κομματιών της πριν καν ολοκληρωθεί η έρευνα. Δε γίνεται για παράδειγμα να αρχειοθετείται η έρευνα για τον Στουρνάρα πριν ολοκληρωθεί η έρευνα για τις εταιρείες που ξέπλεναν μαύρο χρήμα και οι οποίες, σύμφωνα με τις εκθέσεις του FBI, συνδέονται με την οικογένεια Στουρνάρα.
Με ένα άλμα λογικής, στη λογική του Γιάννη Αγγελή, η πλημμελής ερευνητική διαδικασία της Τουλουπάκη, γίνεται αυτόματα δόλος με υποβολέα κάποιον Ρασπούτιν που δεν κατονομάζει. Και όσοι προσπαθούν να αναπαράξουν αυτή τη λογική για να βρουν ένοχο τον Ρασπούτιν ξεχνάνε το πολύ απλό: αν συμφωνήσουμε πως η έρευνα είναι πλημμελής, τότε μπαίνουν πρωτίστως ερωτήματα για τα κομμάτια της δικογραφίας που αρχειοθετήθηκαν. Η ελλιπής έρευνα της Τουλουπάκη έχει μέχρι στιγμής «αθωώσει» επτά πολιτικά πρόσωπα. Μήπως πρέπει πρωτίστως να δούμε αν κακώς το έκανε;
Τα μέλη της Επιτροπής που ανήκουν στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να εκμαιεύσουν την ατάκα από τον Γιάννη Αγγελή για να γίνει πρωτοσέλιδο και εντυπώσεις. Μία από αυτές είναι ότι «ο Τσίπρας γνώριζε αλλά δεν πέταξε την Τουλουπάκη». Δηλαδή αν ο Τσίπρας γνώριζε, έπρεπε κατά τα μέλη της Επιτροπής και τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου να παρέμβει στη Δικαιοσύνη; Μπορεί πέρα από αυτό το ανεπίτρεπτο που υπονοείται, η κρίση για το πώς έδρασε ο πρωθυπουργός να του αποδίδει τον χαρακτηρισμό του ηθικού αυτουργού σε μια άλλη ηθική αυτουργία;
Ωστόσο ο κύριος Αγγελής έχει καταθέσει πολύ σοβαρά πράγματα που τα έφαγε η μαρμάγκα της πολιτικοδημοσιογραφικής σιωπής. Για παράδειγμα, πως το FBI , ερευνούσε λογαριασμό του Δημήτρη Αβραμόπουλου που τροφοδοτήθηκε από την Ελβετία. Επίσης πως η αρχειοθέτηση των δικογραφιών για τα επτά πολιτικά πρόσωπα είναι παράνομη.
Ο Αγγελής κατέθεσε ένα έγγραφο στην Επιτροπή που αφορά απαντήσεις που έδωσε ο σύνδεσμος του FBI στην Ελλάδα σε ερωτήματα της Εισαγγελίας Διαφθοράς. Οι απαντήσεις στο σύνολό τους αφορούν το πώς δημοσιογράφοι και διαφημιστικές εταιρείες ξέπλεναν χρήμα της Novartis. Πολύ σοβαρό έγγραφο, στο οποίο φιγουράρουν ονόματα μεγαλοδημοσιογράφων. Τι κάνουν λοιπόν τα ΜΜΕ; Το παραθέτουν ως απόδειξη για το ότι δεν υπάρχει εμπλοκή πολιτικών προσώπων. Δεν ξέρω αν ο Αγγελής κατέθεσε το συγκεκριμένο έγγραφο για να παραχθεί αυτή η επιχειρηματολογία της μη εμπλοκής πολιτικών προσώπων, σε καμία όμως των περιπτώσεων δεν μπορεί ένα έγγραφο που αφορά το ξέπλυμα χρήματος από διαφημιστές και όχι πολιτικά πρόσωπα να παρατίθεται ως απόδειξη μη εμπλοκής πολιτικών προσώπων. Είναι σα να διαβάζει κάποιος ένα βιβλίο για τα ζώα της ζούγκλας και να συμπεραίνει πως ο σκύλος δεν υπάρχει ως ζώο γιατί δεν αναφέρεται ως ζώο της ζούγκλας στο συγκεκριμένο βιβλίο. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το συγκεκριμένο έγγραφο εστάλη στο ξεκίνημα της έρευνας τον Αύγουστο του 2017 και λίγους μήνες μετά, το 2018 με δύο εκθέσεις του FBI, ενημέρωσε για την εμπλοκή 10 πολιτικών προσώπων. Φυσικά, τα Μέσα Ενημέρωσης στην Ελλάδα προτίμησαν να εμφανίζουν το πρώιμο έγγραφο του 2017 ως βόμβα Αγγελή για τη μη ύπαρξη πολιτικών προσώπων.
Οι λαθροχειρίες που επιχειρούνται, πρωτίστως ακυρώνονται από την απλή λογική. Αλλά ο ίδιος ο Γιάννης Αγγελής έχει πει στην αναφορά του πως πρόκειται για ένα σοβαρό σκάνδαλο πολιτικό και οικονομικό. Στην Επιτροπή, δήλωσε την Τετάρτη άλλωστε, πως μόνο το 10 % του σκανδάλου Novartis είναι ορατό, παρομοιάζοντάς το σαν παγόβουνο που ο μεγάλος όγκος τους είναι κάτω από τη θάλασσα. Όταν μάλιστα ο Εισαγγελέας ρωτήθηκε στην Επιτροπή από το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Ραγκούση, γιατί το FBI στις εκθέσεις του αναφέρει πολιτικά πρόσωπα, ο Αγγελής απάντησε «ρωτήστε το FBI», ενώ λίγο πριν είχε μιλήσει και για τους λογαριασμούς του Αβραμόπουλου.
Το επόμενο διάστημα, και όσο το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό για τη ΝΔ, θα ενταθεί η επικοινωνιακή σύγχυση μέσα από την οποία θα αναδυθούν «ένοχοι» με βάση τον τηλεοπτικό ποινικό κώδικα. Αυτή η επικίνδυνη και παθογενής κατάσταση προφανώς επιβαρύνει και χαρακτηρίζει το πολιτικό σύστημα και την κυβέρνηση. Μεγάλο θέμα όμως τίθεται για τους παράγοντες της Δικαιοσύνης. Εξαιτίας των προσωπικών αντιπαραθέσεων ή των πολιτικών προτιμήσεων, οι άνθρωποι που έπρεπε να ξεκαθαρίσουν με θάρρος το σκάνδαλο Novartis, έχουν εμπλακεί σε ένα παιχνίδι που δεν ελέγχουν οι ίδιοι και έχουν χειραγωγηθεί αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την κατάντια της ελληνικής Δικαιοσύνης. Για μια ακόμη φορά, όταν θα τελειώσει αυτή η ιστορία θα επικρατήσει το κοινότοπο συμπέρασμα, πως η Δικαιοσύνη δεν αποδίδει δικαιοσύνη.
Έχω παρακολουθήσει τον Εισαγγελέα Γιάννη Αγγελή σχεδόν επί τριάντα χρόνια να κάνει τη δουλειά του με τρόπο που δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της εντιμότητάς του. Φοβάμαι πως οι προσωπικές του εκτιμήσεις και ίσως ένα περί δικαίου αίσθημα που απαιτούσε να επιβεβαιωθεί με τον δικό του τρόπο και στο δικό του χρόνο, τον έχουν εμπλέξει σε μια αντιπαράθεση που η Δικαιοσύνη δεν καλείται να επιβεβαιωθεί αλλά να αποδομηθεί.
Στο χώρο της Δικαιοσύνης, δυστυχώς, για να παραφράσω τον Μπέρναρ Σω, δημιουργούνται εσωτερικοί νόμοι που όσοι τους διαμορφώνουν τους αντιλαμβάνονται ως νόμους του σύμπαντος. Είναι απλώς ένας επικίνδυνος μικρόσκοσμος.
ΥΓ. Φυσικά, σε όσα αφορούν τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης στο θέμα αυτό, υπάρχουν λιγότερα αθώα σενάρια, τα οποία δε θέλω προς στιγμήν να ενστερνιστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου