Κυριακή 8 Δεκεμβρίου, ΕΡΤ1, δελτίο ειδήσεων στις τρεις το μεσημέρι. Διάρκεια, μία ώρα. Περί το 20ό λεπτό, ένα βίντεο παρουσιάζει τον ανελέητο ξυλοδαρμό διαδηλωτή από αστυνομικούς. Πολλοί και πάνοπλοι εναντίον ενός και άοπλου. Ως συνήθως.
Με απανωτές τις φρονηματιστικές ροπαλιές. Ως συνήθως.
Αν... έσπαγε το κεφάλι του ανθρώπου, θα μιλούσαμε για «μεμονωμένο περιστατικό» και «κακιά στιγμή». Και θα διατάζαμε ένορκη διοικητική εξέταση. Ως συνήθως.
Το φιλμάκι της «νόμιμης βίας», αυτής της βορίδειας «γλυκιάς αναγκαστικότητας», που κάπως έτσι αποκαλείται παντού στον κόσμο, ανεξαρτήτως καθεστώτος, ήταν από το Παρίσι. Οχι από την Αθήνα. Η ευαισθησία του κρατικού καναλιού, πραγματώνοντας με θρησκευτικό σεβασμό τις εξαγγελίες για «ακηδεμόνευτη λειτουργία και ακομμάτιστη ενημέρωση», δεν βρήκε ούτε δέκα δευτερόλεπτα στα εξήντα λεπτά του δελτίου για να πει πέντε λέξεις για την ημεδαπή βαρβαρότητα. «Αυτά συμβαίνουν μόνον εις Παρισίους» θα σκέφτηκαν οι κεφαλές του. Και με ένα ανεπαίσθητο νεύμα υπαγόρευσαν την αποσιώπηση.
Και να πεις ότι δεν υπήρχε εικονογραφικό υλικό για να πλουτίσει το ρεπορτάζ. Άφθονο. Φωτογραφικό και φιλμογραφικό. Αυτό ακριβώς, όμως, απαγόρευε κάθε αναφορά σε όσα συνέβησαν στην Αθήνα μετά την πορεία για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πώς είναι δυνατόν ένα κανάλι κρατικό –διάβαζε κυβερνητικό / κομματικό– να δείξει αστυνομικούς να γδύνουν ανθρώπους εξευτελίζοντάς τους; Πώς να δείξει τον ματατζή να επιτίθεται σε γυναίκα με το αεροπλανικό στυλ του Μπραντ Πιτ-Αχιλλέα στην ταινία «Τροία»;
«Τα παράπονά σας στον συνήγορό σας» ανακοίνωσε ευαισθήτως η Αστυνομία μετά την κατακραυγή, εκσυγχρονίζοντας το πατροπαράδοτο «τα παράπονά σας στον δήμαρχό σας». Οσο για το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, το οποίο παρέμεινε Δημοσίας Τάξεως και όχι Προστασίας του Πολίτη με όλες τις κυβερνήσεις που αρκέστηκαν στην εύηχη μετονομασία του, το μόνο που δεν διέγνωσε είναι πως οι γυμνωθέντες, υβρισθέντες, εξευτελισθέντες βιντεοσκόπησαν σε κάποιο στούντιο τα πάθη τους.
Ασύντακτα φλύαρο το υπουργείο (ένα χωρίο της ανακοίνωσής του, «Οι 12 που συνελήφθησαν, το βίντεο που κυκλοφορεί είναι από εκεί, όχι από τις διαδηλώσεις», αφιερώνεται σε όσους ανησυχούν για τα προβλήματα των μαθητών στη γραφή και στην κατανόηση), ξόδεψε μετρημένες 359 λέξεις (απίστευτο: παρά μία τρεις κι εξήντα) για να διαψεύσει την πραγματικότητα. Και δεν του περίσσεψε ένα «συγγνώμη» για τα περιστατικά ένστολου τραμπουκισμού που πληθαίνουν συνεχώς.
Το φιλμάκι της «νόμιμης βίας», αυτής της βορίδειας «γλυκιάς αναγκαστικότητας», που κάπως έτσι αποκαλείται παντού στον κόσμο, ανεξαρτήτως καθεστώτος, ήταν από το Παρίσι. Οχι από την Αθήνα. Η ευαισθησία του κρατικού καναλιού, πραγματώνοντας με θρησκευτικό σεβασμό τις εξαγγελίες για «ακηδεμόνευτη λειτουργία και ακομμάτιστη ενημέρωση», δεν βρήκε ούτε δέκα δευτερόλεπτα στα εξήντα λεπτά του δελτίου για να πει πέντε λέξεις για την ημεδαπή βαρβαρότητα. «Αυτά συμβαίνουν μόνον εις Παρισίους» θα σκέφτηκαν οι κεφαλές του. Και με ένα ανεπαίσθητο νεύμα υπαγόρευσαν την αποσιώπηση.
Και να πεις ότι δεν υπήρχε εικονογραφικό υλικό για να πλουτίσει το ρεπορτάζ. Άφθονο. Φωτογραφικό και φιλμογραφικό. Αυτό ακριβώς, όμως, απαγόρευε κάθε αναφορά σε όσα συνέβησαν στην Αθήνα μετά την πορεία για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πώς είναι δυνατόν ένα κανάλι κρατικό –διάβαζε κυβερνητικό / κομματικό– να δείξει αστυνομικούς να γδύνουν ανθρώπους εξευτελίζοντάς τους; Πώς να δείξει τον ματατζή να επιτίθεται σε γυναίκα με το αεροπλανικό στυλ του Μπραντ Πιτ-Αχιλλέα στην ταινία «Τροία»;
«Τα παράπονά σας στον συνήγορό σας» ανακοίνωσε ευαισθήτως η Αστυνομία μετά την κατακραυγή, εκσυγχρονίζοντας το πατροπαράδοτο «τα παράπονά σας στον δήμαρχό σας». Οσο για το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, το οποίο παρέμεινε Δημοσίας Τάξεως και όχι Προστασίας του Πολίτη με όλες τις κυβερνήσεις που αρκέστηκαν στην εύηχη μετονομασία του, το μόνο που δεν διέγνωσε είναι πως οι γυμνωθέντες, υβρισθέντες, εξευτελισθέντες βιντεοσκόπησαν σε κάποιο στούντιο τα πάθη τους.
Ασύντακτα φλύαρο το υπουργείο (ένα χωρίο της ανακοίνωσής του, «Οι 12 που συνελήφθησαν, το βίντεο που κυκλοφορεί είναι από εκεί, όχι από τις διαδηλώσεις», αφιερώνεται σε όσους ανησυχούν για τα προβλήματα των μαθητών στη γραφή και στην κατανόηση), ξόδεψε μετρημένες 359 λέξεις (απίστευτο: παρά μία τρεις κι εξήντα) για να διαψεύσει την πραγματικότητα. Και δεν του περίσσεψε ένα «συγγνώμη» για τα περιστατικά ένστολου τραμπουκισμού που πληθαίνουν συνεχώς.
Πηγή: www.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου