Maria Louka
Έχουν περάσει 10 μήνες από τότε που η κυβέρνηση ξεκίνησε τη διαδικασία των βίαιων εκκενώσεων σε καταλήψεις, μεταξύ των οποίων και αρκετές προσφυγικές. Για την ακρίβεια σ’ αυτό το διάστημα έχουν εκκενωθεί μόνο στην Αθήνα τουλάχιστον πέντε μεγάλες προσφυγικές καταλήψεις και ορισμένες μικρότερες. Κουκουλωμένοι πάνοπλοι αστυνομικοί τράβηξαν τους ανθρώπους από τα κρεβάτια τους, την καθημερινότητα τους και τις σχέσεις τους για να τους πετάξουν στο τίποτα της κρατικής αδιαφορίας. Στην αρχή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έστηνε φθηνές επικοινωνιακές φιέστες με φωτογραφίες από ξενοδοχεία στα οποία έμεναν μια μέρα. Μετά απαλλάχτηκε κι από αυτό το πρόσχημα ενός ορισμένου απατηλού νοιαξίματος και τους τελευταίους από την κατάληψη της Θεμιστοκλέους, απλά τους άφησαν στο δρόμο.
Παράλληλα εξελίσσεται ένα διαρκές αλαζονικό τραμπούκισμα στα ελάχιστα εγχειρήματα που υπάρχουν ακόμα. 10 μήνες η κατάληψη στέγασης προσφύγων και μεταναστ(ρι)ων Νοταρά 26 παρενοχλείται συστηματικά από τις δυνάμεις καταστολής, με ματατζήδες, δικυκλιστές, ασφαλίτες να ειρωνεύονται, να φωτογραφίζουν, να απειλούν, να τσεκάρουν και καμιά φορά να κοπανάνε την πόρτα και με τα drone της Αστυνομίας να φτάνουν μέχρι τον πρώτο όροφο του κτιρίου. Αλλά να μη φεύγει κανείς, να νιώθουμε πάντα την ίδια ιερή συγκίνηση σε κάθε συνέλευση, σε κάθε γιορτή, σε κάθε γέννα, στις δύσκολες μέρες της καραντίνας, στο πρώτο ξαλάφρωμα της εξόδου. Και να προσέχουμε αυτό το χώρο σαν τα μάτια μας.
Και ξέρεις ποια είναι η επίσημη πρόταση του κράτους; Η εξαθλίωση. Από τη Δευτέρα 12101 αναγνωρισμένοι πρόσφυγες και προσφύγισσες εκδιώχνονται από τα διαμερίσματα του προγράμματος ESTIA και τις κρατικές δομές. Είναι ένα ακόμα βήμα για την ολοκλήρωση της στρατηγικής του ρατσισμού. Η κυβέρνηση αποφάσισε να πετάξει κυριολεκτικά στο δρόμο χιλιάδες ανθρώπους, εντείνοντας μια εξωφρενική και έξω από κάθε δικαιικό πλαίσιο πολιτική τιμωρίας. Θέλει να τους τιμωρήσει επειδή είναι πρόσφυγες και να προβάλλει στα ανέστια σώματα τους τη φαντασίωση της αποτροπής. Λες και οι άνθρωποι θα σταματήσουν ποτέ να διασχίζουν σύνορα, διεκδικώντας τη ζωή και την ελευθερία τους. Την ίδια στιγμή, καταδικάζοντας τους σε συνθήκη αστεγίας, αφενός τους εκθέτει σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και υποδαυλίζει τον κοινωνικό αυτοματισμό. Αλλά αυτά δε θα στείλει κανένα τηλεοπτικό συνεργείο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να τα τραβήξει.
Να σταθούμε δίπλα στον αγώνα των προσφύγων κατά των εξώσεων και ταυτόχρονα να στηρίξουμε κάθε προσπάθεια αυτοοργάνωσης. Μόνο η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων μπορεί να ανοίξει δρόμους σωτηρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου