Οι έξι γραμμές άμυνας της κυβέρνησης στο θέμα Κουφοντίνα
Τάσος Παππάς
Η πρώτη γραμμή άμυνας της κυβέρνησης στο θέμα Κουφοντίνα είναι ότι «η δημοκρατία δεν εκβιάζεται, δεν τρομοκρατείται». Το μέγαρο Μαξίμου επιμένει σ’ αυτή τη θέση παρά το γεγονός ότι κερδίζει έδαφος ακόμα και στις τάξεις των ομοϊδεατών της ότι αυτός που εκβιάζει και τρομοκρατεί δεν είναι ο απεργός πείνας, αλλά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Η δεύτερη γραμμή άμυνας είναι ότι «η κυβέρνηση εφαρμόζει τον νόμο και δεν κάνει διακρίσεις». Κατέρρευσε από τη στιγμή που αποδείχτηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας και με τα λόγια κάθε άλλο παρά αριστερών και «φίλων της τρομοκρατίας», πως η κυβέρνηση είναι αυτή που παραβιάζει τον φωτογραφικό νόμο που ψήφισε πριν από λίγο καιρό. Νομοθέτησε για να στριμώξει τον κρατούμενο και κατάργησε στην πράξη αυτό που η ίδια είχε νομοθετήσει. Τα περί σεβασμού της νομιμότητας από την πλευρά της κυβέρνησης, που διακινούν αρμόδιοι και αναρμόδιοι παράγοντες, δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Εδώ έχουμε την αποθέωση της λογικής «είμαστε κυβέρνηση και κάνουμε ό,τι γουστάρουμε».
Η τρίτη γραμμή άμυνας είναι η απαξίωση του κρατουμένου και η γελοιοποίηση του αιτήματός του. Οι χαρακτηρισμοί «ειδεχθής δολοφόνος», «αμετανόητος πολυ-ισοβίτης», «αιμοσταγής σίριαλ κίλερ» που χρησιμοποιούν τα κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν νομικό έρεισμα, όπως πολύ σωστά υποστηρίζουν νομικοί υπεράνω υποψίας για ροπή στον ένοπλο εξτρεμισμό. Ο Κουφοντίνας έχει δικαστεί, έχει καταδικαστεί, εκτίει την ποινή του, δεν έχει κατηγορηθεί για κανένα πειθαρχικό παράπτωμα, σεβάστηκε απολύτως τις άδειες που πήρε, δεν ζητά να μείνει ελεύθερος, δεν ζητά τώρα νέα άδεια, δεν διεκδικεί να του αναγνωριστεί η ιδιότητα του πολιτικού κρατούμενου. Οι βιτριολικού περιεχομένου περιγραφές εκτοξεύονται για να χειραγωγήσουν τους πολίτες, να τρομάξουν όσους προβληματίζονται για την απόφαση της κυβέρνησης και σκέφτονται να δημοσιοποιήσουν την αντίθεσή τους.
Η τέταρτη γραμμή άμυνας οργανώνεται από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης και έχει στόχο να δυσφημήσει όσους λένε ότι στο συγκεκριμένο θέμα ο Κουφοντίνας έχει δίκιο. Η κατηγορία είναι ότι αυτοί που διαμαρτύρονται, αυτοί που διαδηλώνουν, αυτοί που υπογράφουν κείμενα, αυτοί που κάνουν εκκλήσεις «κλείνουν το μάτι στην τρομοκρατία, αθωώνουν τον δολοφόνο, ευθύνονται για τις βίαιες πράξεις ομάδων κατά της δημόσιας περιουσίας και κατά πολιτικών, είναι συνεργοί ενός αδίστακτου εκτελεστή». Το κλασικό κόλπο της Δεξιάς. Η συκοφαντία. Τα στελέχη της και οι φίλοι τους στα μέσα ενημέρωσης δεν έχουν κουραστεί να συκοφαντούν το σύμπαν.
Η πέμπτη γραμμή άμυνας είναι η γνωστή κουτοπονηριά που εμπεριέχεται στο δήθεν καλοπροαίρετο ερώτημα: «Αν στη θέση του Κουφοντίνα ήταν ο Μιχαλολιάκος θα κάνατε όλο αυτόν τον χαμό;». Νομίζουν πως έτσι θα προκαλέσουν αμηχανία στους αντιπάλους τους. Η απάντηση είναι μία και ξεκάθαρη: Τα δικαιώματα ισχύουν για όλους. Η παραβίασή τους από το κράτος δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, όποιος κι αν είναι αυτός που πλήττεται, όποια ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα κι αν έχει.
Η έκτη γραμμή άμυνας έχει ξεκινήσει να χτίζεται τις τελευταίες μέρες. Το βασικό επιχείρημα είναι: «Αν πεθάνει ο Κουφοντίνας και ξεσπάσουν ταραχές ή έχουμε αναβίωση της τρομοκρατίας δεν θα φταίει η κυβέρνηση αλλά όλοι εκείνοι που στήριξαν τον Κουφοντίνα. Αυτοί τον ηρωοποίησαν, αυτοί έριξαν νερό στον μύλο της τρομοκρατίας».
Και καλά, οι δεξιοί και οι πολύ δεξιοί της παράταξης δυσκολεύονται να κάνουν τη σύνδεση ανάμεσα στην κυβερνητική αναλγησία και στην κοινωνική έκρηξη, οι πρώην αριστεροί που πίνουν νερό στο όνομα του πρωθυπουργού γιατί δεν του λένε -το ξέρουν άλλωστε εκ πείρας- ότι η απόσταση ανάμεσα στον ριζοσπαστισμό της γνώμης και στον ριζοσπαστισμό της δράσης δεν είναι μεγάλη. Μια σπίθα είναι αρκετή για να πιάσει φωτιά.
Η δεύτερη γραμμή άμυνας είναι ότι «η κυβέρνηση εφαρμόζει τον νόμο και δεν κάνει διακρίσεις». Κατέρρευσε από τη στιγμή που αποδείχτηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας και με τα λόγια κάθε άλλο παρά αριστερών και «φίλων της τρομοκρατίας», πως η κυβέρνηση είναι αυτή που παραβιάζει τον φωτογραφικό νόμο που ψήφισε πριν από λίγο καιρό. Νομοθέτησε για να στριμώξει τον κρατούμενο και κατάργησε στην πράξη αυτό που η ίδια είχε νομοθετήσει. Τα περί σεβασμού της νομιμότητας από την πλευρά της κυβέρνησης, που διακινούν αρμόδιοι και αναρμόδιοι παράγοντες, δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Εδώ έχουμε την αποθέωση της λογικής «είμαστε κυβέρνηση και κάνουμε ό,τι γουστάρουμε».
Η τρίτη γραμμή άμυνας είναι η απαξίωση του κρατουμένου και η γελοιοποίηση του αιτήματός του. Οι χαρακτηρισμοί «ειδεχθής δολοφόνος», «αμετανόητος πολυ-ισοβίτης», «αιμοσταγής σίριαλ κίλερ» που χρησιμοποιούν τα κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν νομικό έρεισμα, όπως πολύ σωστά υποστηρίζουν νομικοί υπεράνω υποψίας για ροπή στον ένοπλο εξτρεμισμό. Ο Κουφοντίνας έχει δικαστεί, έχει καταδικαστεί, εκτίει την ποινή του, δεν έχει κατηγορηθεί για κανένα πειθαρχικό παράπτωμα, σεβάστηκε απολύτως τις άδειες που πήρε, δεν ζητά να μείνει ελεύθερος, δεν ζητά τώρα νέα άδεια, δεν διεκδικεί να του αναγνωριστεί η ιδιότητα του πολιτικού κρατούμενου. Οι βιτριολικού περιεχομένου περιγραφές εκτοξεύονται για να χειραγωγήσουν τους πολίτες, να τρομάξουν όσους προβληματίζονται για την απόφαση της κυβέρνησης και σκέφτονται να δημοσιοποιήσουν την αντίθεσή τους.
Η τέταρτη γραμμή άμυνας οργανώνεται από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης και έχει στόχο να δυσφημήσει όσους λένε ότι στο συγκεκριμένο θέμα ο Κουφοντίνας έχει δίκιο. Η κατηγορία είναι ότι αυτοί που διαμαρτύρονται, αυτοί που διαδηλώνουν, αυτοί που υπογράφουν κείμενα, αυτοί που κάνουν εκκλήσεις «κλείνουν το μάτι στην τρομοκρατία, αθωώνουν τον δολοφόνο, ευθύνονται για τις βίαιες πράξεις ομάδων κατά της δημόσιας περιουσίας και κατά πολιτικών, είναι συνεργοί ενός αδίστακτου εκτελεστή». Το κλασικό κόλπο της Δεξιάς. Η συκοφαντία. Τα στελέχη της και οι φίλοι τους στα μέσα ενημέρωσης δεν έχουν κουραστεί να συκοφαντούν το σύμπαν.
Η πέμπτη γραμμή άμυνας είναι η γνωστή κουτοπονηριά που εμπεριέχεται στο δήθεν καλοπροαίρετο ερώτημα: «Αν στη θέση του Κουφοντίνα ήταν ο Μιχαλολιάκος θα κάνατε όλο αυτόν τον χαμό;». Νομίζουν πως έτσι θα προκαλέσουν αμηχανία στους αντιπάλους τους. Η απάντηση είναι μία και ξεκάθαρη: Τα δικαιώματα ισχύουν για όλους. Η παραβίασή τους από το κράτος δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, όποιος κι αν είναι αυτός που πλήττεται, όποια ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα κι αν έχει.
Η έκτη γραμμή άμυνας έχει ξεκινήσει να χτίζεται τις τελευταίες μέρες. Το βασικό επιχείρημα είναι: «Αν πεθάνει ο Κουφοντίνας και ξεσπάσουν ταραχές ή έχουμε αναβίωση της τρομοκρατίας δεν θα φταίει η κυβέρνηση αλλά όλοι εκείνοι που στήριξαν τον Κουφοντίνα. Αυτοί τον ηρωοποίησαν, αυτοί έριξαν νερό στον μύλο της τρομοκρατίας».
Και καλά, οι δεξιοί και οι πολύ δεξιοί της παράταξης δυσκολεύονται να κάνουν τη σύνδεση ανάμεσα στην κυβερνητική αναλγησία και στην κοινωνική έκρηξη, οι πρώην αριστεροί που πίνουν νερό στο όνομα του πρωθυπουργού γιατί δεν του λένε -το ξέρουν άλλωστε εκ πείρας- ότι η απόσταση ανάμεσα στον ριζοσπαστισμό της γνώμης και στον ριζοσπαστισμό της δράσης δεν είναι μεγάλη. Μια σπίθα είναι αρκετή για να πιάσει φωτιά.
Ανάγωγα
Τα δελτία ειδήσεων και οι ενημερωτικές εκπομπές των περισσότερων καναλιών «παίζουν» το θέμα Κουφοντίνα καταπώς βολεύει το μέγαρο Μαξίμου. Η άλλη άποψη είτε δεν υπάρχει είτε, όταν υπάρχει -στη χάση και τη φέξη-, περικυκλώνεται από παντού και βάλλεται με όλα τα μέσα. Το facebook κόβει αυθαίρετα φωτογραφίες και κείμενα που θεωρεί ότι διαφημίζουν έναν τρομοκράτη. Προσεγγίζουμε την Ουγγαρία με μεγάλη ταχύτητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου