Oσο και να μας προσπαθούν να μας πείσουν διάφοροι και διάφορες ότι το διακύβευμα των εκλογών θα είναι τα καουμποϊλίκια του Πολάκη, η αλήθεια παραμένει μία και μοναδική.
Μιλάω με τον φίλο μου τον Κώστα (ας τον πούμε Κώστα), που είναι πεφωτισμένος κεντροδεξιός (υπάρχουν και τέτοιοι, γι΄ αυτό τον κάνω παρέα), λέμε για δουλειές (μπίζνεσμαν ο Κώστας), λέμε για ομάδες (τριφυλλάρα ο Κώστας), λέμε και για πόλιτικς, φτάνει η κουβέντα στον Πολάκη και στην επιστροφή του στον ΣΥΡΙΖΑ. Λέει ο κολλητός:
«Ρε φίλε, παραδέχομαι ότι στον τομέα της υγείας μια χαρά τα είχε καταφέρει και δεν του είχε ξεφύγει ούτε μία λαμογιά. Κι απ’ αυτά που ξεστομίζει, τα πιο πολλά σωστά είναι. Αλλά ο τρόπος που τα λέει είναι αποτρόπαιος κι όσο για το τάιμινγκ χειρότερα δεν γίνεται».
«Στο διά ταύτα κυρ Κώστα», τον τσιγκλίζω εγώ, «στο διά ταύτα».
«Στο διά ταύτα», συνεχίζει, «μπορεί να μπετονάρει κάποιους από τους υποψήφιους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάποιους άλλους ενδέχεται να τους διώξει. Δεν θα μπορεί τώρα ο Τσίπρας να συνομιλήσει με ένα τμήμα του εκλογικού σώματος και να το ψήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύναμη σταθερότητας και ισορροπίας…».
Μιλάει ο Κώστας, τον ακούω εγώ. Και σκέφτομαι μια άλλη συνομιλία που είχα προσφάτως με τη Γωγώ την κουμπάρα μου, που είναι πολύ πιο γυριστρούλα από εμένα και μιλάει με όλους, απ’ τους ταρίφες ως τους περιπτεράδες και από τις κομμώτριες ως τις ψιλικατζούδες. Και έχει βγάλει το συμπέρασμα η κουμπάρα ότι πλέον υποφέρουμε ως έθνος (ως φυλή, ως ράτσα, όπως θέλετε πείτε το) από ένα Sυλλογικό Tραύμα.
Η τραγωδία των Τεμπών μας το άφησε και δεν δείχνει να φεύγει και τόσο εύκολα, για την ακρίβεια χειρότερο γίνεται κάθε μέρα που περνάει. Ιδίως όταν ακούει ο κόσμος κάτι δηλώσεις ανευθυνοϋπεύθυνων ότι τα δόλια τα πιτσιρίκια που έχασαν τις ζωές τους μπορούν να γίνουν ευκαιρία για να πολεμήσουμε επιτέλους το βαθύ κράτος και τις αγκυλώσεις του…
Ας κάνω, όμως, εδώ ένα μπρέηκ και ας αντιγράψω από τη Βικιπαίδεια τι είναι αυτό το πράγμα η Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες:
«Είναι διανοητική διαταραχή που μπορεί να αναπτυχθεί μετά την έκθεση ατόμου σε τραυματικό συμβάν, όπως σεξουαλική επίθεση, πολεμική σύγκρουση, τροχαία ατυχήματα, παιδική κακοποίηση ή άλλες απειλές κατά της ζωής ατόμου. Τα συμπτώματα ενδεχομένως περιλαμβάνουν ενοχλητικές σκέψεις, συναισθήματα ή όνειρα που σχετίζονται με γεγονότα, διανοητική ή σωματική δυσφορία σε συναισθήματα που σχετίζονται με τραύματα, προσπάθειες αποφυγής συνθηκών τραύματος, αλλοιώσεις στον τρόπο σκέψης και συναισθήματος ενός ατόμου και αύξηση του συναισθήματος φυγής. Τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο από ένα μήνα μετά το συμβάν».
Περισσότερο από δέκα χρόνια, όπως δείχνουν κάποιες πρόσφατες μελέτες…
Ως εκ τούτου, όσο και να μας προσπαθούν να μας πείσουν διάφοροι και διάφορες ότι το διακύβευμα των εκλογών θα είναι τα καουμποϊλίκια του Πολάκη, η αλήθεια παραμένει μία και μοναδική:
Τις κάλπες θα τις κρίνουν τα Τέμπη, είτε αρέσει στους κρατούντες είτε όχι.
Όσο για τον ίδιο τον Πολάκη, θα σημειώσω κάτι κι άμα θέλετε το κρατάτε:
Το ότι προτιμάει να είναι δεύτερος στην πόλη και όχι πρώτος στο χωριό, το είχε αποδείξει όταν μεταπήδησε στην κεντρική πολιτική και στο βουλευτιλίκι. Θα μπορούσε να είναι δήμαρχος Σφακίων ως τα βαθιά γεράματα, αλλά δεν το θέλησε. Και τώρα, θα μπορούσε να γίνει ο Βελόπουλος της Αριστεράς, αλλά αποφάσισε να πιεί το πικρό ποτήρι της συγγνώμης και να επιστρέψει στη στάνη. ο.ε.δ.
Υ.Γ.: Από την προχθεσινή «Εστία» και το εντιτόριαλ του Μανώλη Κοττάκη, δυο λόγια που επιβεβαιώνουν τα περί Συλλογικού Τραύματος:
«Μεγάλη μερίδα δεξιών νοικοκυραίων φαίνονται αποφασισμένοι να εγκαταλείψουν τη ΝΔ για μικρότερα κόμματα της ψήφου διαμαρτυρίας, ακόμη και για το άκυρο»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου