Η τραγωδία στα Τέμπη οφείλει να μας κάνει πιο προσεκτικούς, υπεύθυνους και να πάρουμε επιτέλους τη ζωή μας στα χέρια μας.
Μουδιασμένη, οργισμένη, συντετριμμένη. Η Ελλάδα μετράει τις πληγές της αναφορικά με την εθνική τραγωδία που συνέβη στα Τέμπη. Ποιος έχει την ευθύνη για το «Πάμε κι όπου βγει» είναι το διαχρονικό μότο στη χώρα μας; Ένα state of mind που έχει οδηγήσει κάθε θεσμό της χώρας στην απαξίωση, έχει αφήσει την κοινωνία στο περιθώριο και μία Πολιτεία που χύνει κροκοδείλια δάκρυα κάθε φορά που έρχεται αντιμέτωπη με μία τραγωδία. Ωστόσο από πλευράς κοινωνίας και πολιτών, τα δάκρυα έχουν στερέψει από καιρό. Όπως ακριβώς και τα «ευχολόγια» σε κάθε υπεύθυνο-ανεύθυνο αυτού του ευλογημένου τόπου. Σε μία χώρα που δε λειτουργεί τίποτα, που βρίσκεται στο manual, που πάει κι όπου βγει. Όπως ακριβώς ανέφερε ο πρόεδρος των μηχανοδηγών του ΟΣΕ, Κώστας Γενηδούνιας: «Έχει συμβεί το αδιανόητο. Τα δύο τρένα βρέθηκαν στην ίδια γραμμή. Το ένα ανέβαινε προς Θεσσαλονίκη, το επιβατικό και το εμπορικό κατέβαινε από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα και απ’ ότι φαίνεται υπήρχε μετωπική σύγκρουση, με τα τραγικά αποτελέσματα που βλέπουμε», ήταν τα λόγια λίγες ώρες μετά την τραγωδία. «Δεν λειτουργεί τίποτα, όλα γίνονται χειροκίνητα, με ανθρώπινο παράγοντα. Είμαστε στο manual σε όλο το δίκτυο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, όπως και στο σημείο αυτό», είπε ακόμα τονίζοντας ότι ούτε οι ενδείξεις, τα φωτοσήματα, ούτε ο έλεγχος κυκλοφορίας λειτουργούν. Αν αυτά λειτουργούσαν, οι οδηγοί θα έβλεπαν την κόκκινη ένδειξη και τα τρένα θα σταματούσαν σε απόσταση 500 μέτρων μεταξύ τους. Δεν λειτουργούν εδώ και καιρό, έχουμε κάνει αιτήματα, δεν λειτουργεί», συμπλήρωσε.
Άτομα με άριστη γνώση των ζητημάτων αλλά και ευρωπαϊκά όργανα είχαν εγκαλέσει την Ελλάδα για παραλείψεις. Εγκληματικές παραλήψεις, όπως αποδείχτηκε με τον πλέον τραγικό τρόπο. Με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμασταν στο σημείο «0». Χαρακτηριστική η ανακοίνωση της ΔΕΣΚ-Κ που είχε εκδοθεί στις 7 Φεβρουαρίου και πλέον παίζει στα social media ως... προφητική. Σε αυτήν την ανακοίνωση, η συνδικαλιστική κίνηση των σιδηροδρομικών υπαλλήλων κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση στις γραμμές, για μέτρα που δεν λαμβάνονται και μεταξύ άλλων τονίζει: «Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται».Μεταξύ άλλων ζητούσαν «τα θέματα ασφάλειας να μπουν στην πρώτη γραμμή. Να βρεθούν στο επίκεντρο των συνελεύσεων στους χώρους δουλειάς. Οι εργαζόμενοι πρέπει να κρίνουν πολιτικά και συνδικαλιστικά όσους έχουν ευθύνη και συνεχίζουν να σφυράνε αδιάφορα εκείνους που αδιαφορούν γι΄αυτό που συμβαίνει. Να κρίνουν εκείνους τους πολιτικούς κομισάριους και συνδικαλιστικούς εκπροσώπους που υποτιμούν και αδιαφορούν για όλους εκείνους τους παράγοντες που όταν διασταυρώνονται δημιουργούν καθημερινά ατυχήματα και δυστυχήματα».
stasi ergasias
«Αγωνιζόμαστε διαχρονικά για την λειτουργία των συστημάτων ασφαλείας (Τηλεδιοίκηση, φωτοσήματα, ETCS-GSMR), καθώς και την ολοκλήρωση των κρίσιμων έργων υποδομής που θα καταστήσουν τον σιδηρόδρομο πρωταγωνιστή στις επιβατικές και εμπορευματικές μεταφορές στην χώρα..Δεκάδες χιλιόμετρα βραδυποριών, με συνεπακόλουθες καθυστερήσεις στα δρομολόγια, κλειστοί σταθμοί, έλλειψη ενημέρωσης του επιβατικού κοινού στις αποβάθρες, έλλειψη συντήρησης της υποδομής, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα που τελικό αποδέκτη έχει το επιβατικό κοινό και τους μηχανοδηγούς που δέχονται λεκτικούς προπηλακισμούς σχεδόν καθημερινά. Μέρος των αποτελεσμάτων της πολιτικής αυτής ζήσανε οι επιβάτες τις μέρες του χιονιά, όπου παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των σιδηροδρομικών τρένα εγκλωβίστηκαν σε σταθμούς, γεγονός ίσως πρωτοφανές στην σιδηροδρομική ιστορία», ανέφερε μεταξύ άλλων η ανακοίνωση.
Αν οι εκκλήσεις των αρμοδίων είχαν εισακουστεί, πιθανότητα να είχε αποφευχθεί η σύγκρουση των δύο τρένων. Αλλά στην χώρα του «πάμε όπου βγει», δεν υπάρχει χώρος για λογική και σύνεση.
Τα ξημερώματα της 1ης Μαρτίου γράφτηκε μία μαύρη σελίδα στην ελληνική ιστορία. Ταυτόχρονα μας έδωσε ένα μάθημα με τον πιο σκληρό τρόπο. Την επόμενη φορά που θα ακούσεις, διαβάσεις, για μία απεργία στα ΜΜΜ ή σε κάποιον άλλον τομέα, οφείλεις να διαβάσεις αυτά που διεκδικούν. Είναι χρέος σου ως υπεύθυνος πολίτης να διαβάσεις αυτά που ζητάνε και να αποφασίσεις αν σταθείς στο πλευρό τους ή θα γκρινιάξεις για τυχόν ταλαιπωρία σου. Η πλειοψηφία των αιτημάτων μάς αφορούν όλους στις κινητοποιήσεις. Πλέον το μάθαμε με τον πιο σκληρό τρόπο. Είναι χρέος κάθε πολίτη να μάθει να διεκδικεί. Είναι ζήτημα Δημοκρατίας. Είναι το πρώτο μεγάλο βήμα προς την ισότητα, την ελευθερία, τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου