Γεραπετρίτης, κυρίες και κύριοι. Καθηγητής στο πανεπιστήμιο, σώγαμπρος στο Μαξίμου, εξ απορρήτων του Μητσοτάκη. Πολύ από τουπέ και εμβρίθεια, πολύ από προπαγάνδα, πολύ από έρωτα εξουσίας.
Και ειδικότητα παραγωγής Φρανκενστάιν. Να... παίρνει τα πόδια της κομματιασμένης αλήθειας, να τα κολλάει σε κορμό από αγελάδα, να προσθέτει μάτια αθώου αμνού και -μακριά- χέρια Κυριάκου. Και τελικά να καθίζει πάνω στο τέρας που κατασκεύασε ένα φωτοστέφανο:
Αναλάβαμε με θάρρος την πολιτική ευθύνη. Ο πρωθυπουργός έχει δώσει εντολή να φτάσει η έρευνα σε βάθος. Συγχωρήστε μας και δοξάστε μας.
Αυτή ήταν η εικόνα της χθεσινής του συνέντευξης. Που ξεκίνησε με ατάκες θλίψης και συγγνώμης και τελείωσε με ατάκες συγγνώμης και θλίψης. Και τη μεν θλίψη την είδαμε στα μάτια του, που γύρισαν στο κανονικό τους όταν ένας δημοσιογράφος τόλμησε να του κάνει την παρατήρηση ότι προσλάβανε πολλαπλάσιους αστυνομικούς από υπαλλήλους του ΟΣΕ.
Τις δε συγγνώμες δεν καταλάβαμε γιατί τις ξεστόμισε, με την απαίτηση μάλιστα να τον πιστέψουμε, αφού τίποτα συγκεκριμένο δεν καταλόγισε στην κυβέρνηση. Αρκέστηκε σε έναν λυγμώδη λυρισμό ότι καθυστέρησαν και δεν πρόκαναν.
Αλλά μια χαρά συγκεκριμένος υπήρξε στη συγκόλληση του Φρανκενστάιν. Στα ανθρώπινα λάθη. Στη Γερμανία που συγκρούονται τρένα αν και… Και αράδιασε τόσα ψέματα και με τόσο… τακτ κατασκευασμένα, ώστε να βγάζει από τα ρούχα του και τον πιο έτοιμο να τον πιστέψει.
Και τόσα ΘΑ, που να πειστεί ακόμα και ο πιο δύσπιστος ότι δεν κατάλαβαν τίποτα οι ηθικοί αυτουργοί των Τεμπών. Το ξέπλυμα τους νοιάζει, η συγκάλυψη, η αθώωση. Ακόμα καλύτερα αν καταφέρουν να φορτώσουν στους προηγούμενους τη δική τους ευθύνη. Με τη γνωστή συνταγή: Φορτώστε τα στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί μας παίρνει και μας σηκώνει.
Εντάξει, κύριε Γεραπετρίτη. Συνεχίστε στον δρόμο της απώλειας. Με δεκάδες χιλιάδες παιδιά και γονείς στο πεζοδρόμιο της οργής, συνεχίστε στον πεζόδρομο της παραλλαγής. Πιστεύετε ότι θα σας πιστέψουν έπειτα από όσα έχουν αποκαλυφθεί για τα έργα σας.
Πιστεύετε ότι θα ξεχάσουν. Πιστεύετε ότι θα πετύχετε έστω τον πολυπόθητο συμψηφισμό. Πιστεύετε, εν ολίγοις, ότι μπορείτε να χειραγωγήσετε την κοινωνία της κατάρας με την επικοινωνία της δεκάρας. Μπράβο! Άξιος και ισάξιος με τον εργοδότη σας…
Αναλάβαμε με θάρρος την πολιτική ευθύνη. Ο πρωθυπουργός έχει δώσει εντολή να φτάσει η έρευνα σε βάθος. Συγχωρήστε μας και δοξάστε μας.
Αυτή ήταν η εικόνα της χθεσινής του συνέντευξης. Που ξεκίνησε με ατάκες θλίψης και συγγνώμης και τελείωσε με ατάκες συγγνώμης και θλίψης. Και τη μεν θλίψη την είδαμε στα μάτια του, που γύρισαν στο κανονικό τους όταν ένας δημοσιογράφος τόλμησε να του κάνει την παρατήρηση ότι προσλάβανε πολλαπλάσιους αστυνομικούς από υπαλλήλους του ΟΣΕ.
Τις δε συγγνώμες δεν καταλάβαμε γιατί τις ξεστόμισε, με την απαίτηση μάλιστα να τον πιστέψουμε, αφού τίποτα συγκεκριμένο δεν καταλόγισε στην κυβέρνηση. Αρκέστηκε σε έναν λυγμώδη λυρισμό ότι καθυστέρησαν και δεν πρόκαναν.
Αλλά μια χαρά συγκεκριμένος υπήρξε στη συγκόλληση του Φρανκενστάιν. Στα ανθρώπινα λάθη. Στη Γερμανία που συγκρούονται τρένα αν και… Και αράδιασε τόσα ψέματα και με τόσο… τακτ κατασκευασμένα, ώστε να βγάζει από τα ρούχα του και τον πιο έτοιμο να τον πιστέψει.
Και τόσα ΘΑ, που να πειστεί ακόμα και ο πιο δύσπιστος ότι δεν κατάλαβαν τίποτα οι ηθικοί αυτουργοί των Τεμπών. Το ξέπλυμα τους νοιάζει, η συγκάλυψη, η αθώωση. Ακόμα καλύτερα αν καταφέρουν να φορτώσουν στους προηγούμενους τη δική τους ευθύνη. Με τη γνωστή συνταγή: Φορτώστε τα στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί μας παίρνει και μας σηκώνει.
Εντάξει, κύριε Γεραπετρίτη. Συνεχίστε στον δρόμο της απώλειας. Με δεκάδες χιλιάδες παιδιά και γονείς στο πεζοδρόμιο της οργής, συνεχίστε στον πεζόδρομο της παραλλαγής. Πιστεύετε ότι θα σας πιστέψουν έπειτα από όσα έχουν αποκαλυφθεί για τα έργα σας.
Πιστεύετε ότι θα ξεχάσουν. Πιστεύετε ότι θα πετύχετε έστω τον πολυπόθητο συμψηφισμό. Πιστεύετε, εν ολίγοις, ότι μπορείτε να χειραγωγήσετε την κοινωνία της κατάρας με την επικοινωνία της δεκάρας. Μπράβο! Άξιος και ισάξιος με τον εργοδότη σας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου