Επειτα από αναμονή εβδομάδων, ο πρωθυπουργός εδέησε να ανακοινώσει ότι φέτος η κινητή εορτή της Αγίας Κάλπης συμπίπτει με την ακίνητη εορτή Κωνσταντίνου και Ελένης
Παντελής Μπουκάλας
Σοβαρότερος ο δεύτερος λόγος. Ως γνωστόν (όχι και τόσο, εδώ που τα λέμε, αφού αυτού του είδους οι «λεπτομέρειες» δεν χωρούν σε συναξάρια και τροπάρια), ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Α΄ ανακηρύχθηκε άγιος, αλλά και ισαπόστολος, και Μέγας, παρά τα σοβαρότατα ανομήματά του, που συνεχίστηκαν και μετά τη στροφή του στον χριστιανισμό· τον Κρίσπο, πρωτότοκο γιο του, και τη Φαύστα, δεύτερη σύζυγό του, τους έστειλε στον παράδεισο ένα χρόνο πάνω-κάτω αφότου συγκάλεσε την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας. Γιατί λοιπόν να μην ονειρεύονται ότι θα τιμηθούν, αν όχι σαν άγιοι, τουλάχιστον σαν Μεγάλοι, οι ηγέτες που το βιογραφικό τους είναι πλούσιο σε πολύ πολύ ελαφρότερα ανομήματα, σε αστοχίες δηλαδή, λάθη, διαψεύσεις, ψεύδη, ίντριγκες, εγωλατρία, περιφρόνηση του Συντάγματος, δυσανεξία στη λογοδοσία κ.ο.κ. Αρκεί να έχεις τους ιστορικούς στο πλευρό σου. Δηλαδή, σήμερα, τους συναξαριστές των ΜΜΕ.
Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης έπαιξε ανεπίτρεπτα πολύ με την ημέρα των εκλογών, και προ των Τεμπών και κατόπιν. Μέχρις ενός ορίου, αλλά στενότατου, αυτό το πρωθυπουργικό προνόμιο είναι κατανοητό, άλλωστε ξελόγιασε σχεδόν όλους τους κυβερνήσαντες. Οταν όμως το όριο ξεχειλώνει και οι εβδομάδες του άτυπου προεκλογικού αγώνα γίνονται μήνες, με δική σου υπαιτιότητα και δίχως καμιά υπεύθυνη δημόσια εξήγηση, τότε οι ψηφοφόροι καλούνται να αποδεχτούν ότι πλην της εξίσωσης Κόμμα = Εγώ, ισχύει και μια άλλη, ασύγκριτα αντιδημοκρατικότερη: Χώρα = Εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου