Τι είναι το νέο ΕΣΥ;…Τι σημαίνει για τον πολίτη η Υγειονομική Ιδιωτικοποίηση;

της Αργυρώς Σαββανή

Ιατρού  Παθολογοανατόμου

Οι σαρωτικές αλλαγές που δρομολογούνται στην Υγεία και πλέον προβάλλονται ανοιχτά στη δημοσιότητα από τους αρμόδιους του υπουργείου έχουν προκαλέσει το τελευταίο διάστημα πλήθος ενστάσεων και αντιδράσεων από τον υγειονομικό χώρο και τους συνδικαλιστές. Τι είναι τελικά το νέο ΕΣΥ; Η αλλαγή του χαρακτήρα του συνεπάγεται όντως την αναβάθμιση των υπηρεσιών του και την ισότιμη πρόσβαση σε αυτό για όλους τους πολίτες; Ας επιχειρήσουμε να διαμορφώσουμε μια γενική εικόνα για τις συνέπειες που θα έχουν αυτές οι αλλαγές τόσο για τον εργαζόμενο στην Υγεία όσο και για τον κάθε εν δυνάμει ασθενή μέσω ορισμένων απλών ερωτημάτων:

Τι σημαίνει πάγωμα της κρατικής χρηματοδότησης για τα νοσοκομεία;

Μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης του ΕΣΥ προερχόταν από τον κρατικό προϋπολογισμό, που όμως κατόπιν σταδιακής συρρίκνωσης έφτασε τελικά να αφορά περίπου στο 60% της συνολικής χρηματοδότησης. Εφεξής προβλέπεται η κάλυψη των εξόδων των νοσοκομείων κατά 80% από το μεγάλο κρατικό ασφαλιστικό φορέα ΕΟΠΥΥ (δηλαδή από τις εισφορές των ασφαλισμένων) και κατά 20% από άλλες ιδιωτικές εταιρείες. Αυτό σε ό,τι αφορά τον ΕΟΠΥΥ μπορεί αρχικά να ακούγεται ακίνδυνο αλλά δεν είναι εφόσον ο ΕΟΠΥΥ θα λειτουργεί με καθεστώς ιδιωτικής εταιρείας και βάσει νέου νόμου:

1. Θα ελέγχει τα νοσοκομεία με αυστηρά κριτήρια αξιολόγησης, που περιλαμβάνουν ποιότητα των υποδομών, στελέχωση, δείκτες απόδοσης, οικονομικούς δείκτες και πολλά άλλα. Αν τα νοσοκομεία δεν πληρούν τα κριτήρια, πράγμα απολύτως αναμενόμενο μετά τη χρόνια υποβάθμιση που υπέστησαν, ο ΕΟΠΥΥ δεν θα καλύπτει τα έξοδα, τα νοσοκομεία θα οδηγούνται σε οικονομικό στραγγαλισμό και νομοτελειακά θα βάζουν λουκέτο. Μεγάλο βάρος θα δοθεί στον οικονομικό έλεγχο. Αφού πρώτα επεκτάθηκαν τα όρια των απ ευθείας αναθέσεων για προμήθειες υλικών με αποτέλεσμα μαύρες τρύπες στους προϋπολογισμούς νοσοκομείων, το υπουργείο θα παραστήσει τώρα το ανίδεο χρεώνοντας την ευθύνη της πτώχευσης στο αρμόδιο προσωπικό των νοσοκομείων.
2. Θα ελέγχει τις δαπάνες, όχι μόνο για τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό, όπως γινόταν έως τώρα, αλλά και για όλες ανεξαιρέτως τις ιατρικές πράξεις μέσω ειδικών μηχανισμών κοστολόγησης, τα λεγόμενα συστήματα DRG /κλειστά ενοποιημένα νοσήλια (ΚΕΝ), τα οποία θα καθορίζουν πλέον κατά απόλυτο τρόπο το μέγιστο επιτρεπόμενο οικονομικό κόστος για κάθε θεραπευτικό χειρισμό.
3. Θα επιβάλλει συνδεδεμένα με την πάγια κοστολόγηση των ιατρικών υπηρεσιών υποχρεωτικά θεραπευτικά πρωτόκολλα βάζοντας κόφτη στη συνταγογράφηση και γενικά περιορίζοντας ασφυκτικά τις επιλογές του επιστήμονα υγείας σχετικά με θεραπευτικούς χειρισμούς στον ασθενή.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι:

• Ο ασθενής δεν θα μπορεί να νοσηλευτεί περισσότερες ημέρες από όσες προβλέπει το πρωτόκολλο, έστω και αν η κατάστασή του το απαιτεί.
• Ο ασθενής δεν θα μπορεί να πάρει άλλο φάρμακο από αυτά που προβλέπει το πρωτόκολλο ακόμα και αν ο γιατρός το θεωρεί ενδεδειγμένο.
• Ο ασθενής δεν θα μπορεί γενικά να υποβληθεί σε οποιονδήποτε θεραπευτικό χειρισμό πλην του προβλεπόμενου από τα πρωτόκολλα.

Ο νόμος προβλέπει ποικίλους τρόπους πειθάρχησης των γιατρών στο νέο αυτό σύστημα αυτοματοποιημένης ιατρικής, μεταξύ αυτών και την επιβολή κυρώσεων, πράγμα που σημαίνει ότι κανένας επιστήμονας υγείας δεν θα μπορεί να ενεργεί με βάση την επιστημονική του κατάρτιση και την επαγγελματική του συνείδηση. Πρόκειται αν μη τι άλλο για μια στροφή 180 μοιρών στην αντίληψη για το ποιον εξυπηρετεί η παροχή υπηρεσιών υγείας. Η εποπτεία και ο έλεγχος θα διασφαλίζεται μέσω κεντρικής παρακολούθησης από ηλεκτρονικά συστήματα.

Όλα τα παραπάνω δρομολογούνται με επιχείρημα τον εξορθολογισμό του κόστους στην Υγεία. Αυτό θα ήταν ευχής έργον αλλά δυστυχώς είναι ψέμα. Το πολιτικό σύστημα προφασιζόμενο την πάταξη των οικονομικών ατασθαλιών, και ενώ ουδέποτε κινητοποίησε υγιείς ελεγκτικούς μηχανισμούς που θα μπορούσαν να βάλουν τέλος εν μία νυκτί στις ατασθαλίες, περνάει τώρα στο άλλο άκρο: Μέσω δραστικών περικοπών της δαπάνης για την Υγεία και παράλληλης εδραίωσης μόνιμων συστημάτων ελέγχου και περιορισμού των παροχών υγείας σε ένα απόλυτο ελάχιστο, προετοιμάζει το έδαφος για την πλήρη παράδοση της διαχείρισης της Υγείας σε ιδιωτικά κεφάλαια. Το κέρδος είναι φυσικά ο μοναδικός γνώμονας για κάθε ιδιώτη επενδυτή και καλό είναι να το έχουμε κατά νου όταν ακούμε να γίνεται λόγος από τους πρεσβευτές της ιδιωτικοποίησης για συντελεστές κόστους/ οφέλους στην Υγεία. Αυτό που εννοούν είναι ότι το κόστος θα αφορά στην υγεία του πολίτη και το όφελος θα αφορά στα οικονομικά της συμβεβλημένης εταιρείας.

Επί της ουσίας δρομολογείται η μετατροπή του ΕΣΥ σε αμιγώς ιδιωτική επιχείρηση που θα φέρει απλώς την ταμπέλα του δημοσίου, μέσω του τεχνάσματος της μετατροπής των νοσοκομείων από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ) σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (ΝΠΙΔ), βάσει νέων νόμων και σύμφωνα με τις εξαγγελίες των αρμόδιων υπουργών.

Άραγε όταν επί κορωνοϊού οι συνδικαλιστές έθεταν σαν πρόταγμα την επίταξη του ιδιωτικού τομέα, τα θέματα αυτά δεν τα είχαν υπόψιν;

Σε αυτό το νέο ιδιωτικό ΕΣΥ θα έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες και με ποιους όρους;

Βάσει δηλώσεων του πρώην υπουργού υγείας Α. Πλεύρη έχουν επιλεγεί για εργασίες κτηριακής αναβάθμισης μόνο 80 νοσοκομεία του ΕΣΥ, το οποίο σε μετάφραση σημαίνει ότι τα μεγάλα ιδιωτικά κεφάλαια που σιγά σιγά καταλαμβάνουν το πεδίο της Υγείας έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον μόνο γι αυτά τα συγκεκριμένα νοσοκομεία-φιλέτα. Τα υπόλοιπα νοσοκομεία του ΕΣΥ, αποτελούν συνεπώς ανταγωνιστικό παράγοντα προς τους ομίλους και άρα θα πρέπει να εξαφανιστούν από το τοπίο. Αυτό ακριβώς είναι η ουσία και η βάση των διαπραγματευτικών συμφωνιών των υπουργών υγείας με τους ομίλους, προϊόν των οποίων αποτελεί ο νέος χάρτης υγείας που προβλέπει κλείσιμο δεκάδων νοσοκομείων και που για την ώρα το περιεχόμενό του παραμένει επτασφράγιστο μυστικό. Ωστόσο δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε το πλάνο αν παρακολουθήσουμε το ντόμινο της κατάρρευσης που διαδραματίζεται εδώ και τρία χρόνια σε πολλά νοσοκομεία με βασικό μοχλό την χρόνια υποστελέχωσή τους. Ακριβώς επειδή προβλέπεται λουκέτο σε αυτά το νοσοκομεία, το πολιτικό σύστημα δεν έχει προβεί σε κανένα ουσιαστικό μέτρο προκειμένου να ανακόψει το κύμα μαζικής φυγής υπαλλήλων που ξεκίνησε το 2021 επί κορωνοϊού.

Ο ισχυρισμός των κυβερνόντων ότι βασική αιτία της χρόνιας υποστελέχωσης αποτελεί η έλλειψη ενδιαφέροντος από μέρους των υγειονομικών για τις θέσεις που προκηρύσσονται, είναι επίσης ένα ψέμα. Διότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 50% κενές οργανικές θέσεις στο ΕΣΥ, εκ των οποίων προκηρύσσεται ένας μηδαμινός αριθμός για τα μάτια του κόσμου, επί το πλείστον σε τμήματα υπό κατάρρευση όπου καλείται να αναλάβει ένας υπάλληλος, εκεί όπου θα έπρεπε να εργάζονται πολύ περισσότεροι ώστε να μην υπάρχουν επισφαλείς και επικίνδυνες συνθήκες για υπάλληλο και ασθενή. Ποιος λογικός άραγε θα αποδεχόταν μια τέτοια θέση; Ακόμα και αυτοί που καλή τη πίστη αποδέχονται το διορισμό, λίγο μετά εξωθούνται σε παραίτηση. Η αλήθεια είναι ότι οι κενές αυτές θέσεις έχουν ανεπίσημα ήδη διαγραφεί από το υπουργείο στα πλαίσια συρρίκνωσης του ΕΣΥ καθώς και στα πλαίσια της πρόθεσης κατάργησης της μονιμότητας των υπαλλήλων.

Τα νοσοκομεία λοιπόν που θα παραμείνουν τελικά ανοιχτά μετά την υλοποίηση του νέου χάρτη φυσικά και δεν θα επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες όλου του πληθυσμού, εφόσον μετά βίας επαρκούν τα ακόμα υπάρχοντα. Άρα θα πρέπει να αποκλειστεί δια παντός μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού από την περίθαλψη. Για το σκοπό αυτό η κρατική μέριμνα έχει προβλέψει τα εξής:

α) Απενεργοποίηση του ΑΜΚΑ από την πρώτη μέρα της ανεργίας σε μισθωτούς.

β) Αποκλεισμό ελεύθερων επαγγελματιών επί οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών.

γ) Εισαγωγή ειδικών “ασφαλιστικών υποχρεώσεων” ως προ-απαιτούμενου για τη διατήρηση του δικαιώματος στην περίθαλψη (π.χ. υποχρέωση διενέργειας διάφορων προληπτικών ελέγχων ή υποχρέωση τήρησης προληπτικής αγωγής-εμβολιασμών, με ενημέρωση μέσω ηλεκτρονικής ειδοποίησης).

δ) Μέσω της πρόσβασης των ασφαλιστικών εταιρειών στους ηλεκτρονικούς φακέλους υγείας που υποχρεώνονται να τηρούν οι προσωπικοί γιατροί για κάθε ασθενή, θα αποκλείονται εκ των προτέρων από την ασφαλιστική κάλυψη ασθενείς για γνωστά χρόνια προβλήματα υγείας.

Έτσι παρακολουθούμε πώς σταδιακά το δικαίωμα στην Υγεία και την περίθαλψη ξεπέφτει σε προνόμιο για ένα ποσοστό μόνο του πληθυσμού, που και αυτό το ποσοστό ολοένα θα φθίνει.

Προκειμένου να εξυπηρετηθούν στοιχειωδώς αυτοί οι “δικαιούχοι περίθαλψης” που θα στοιβάζονται σε όσα νοσοκομεία του ΕΣΥ απομείνουν ανοιχτά μετά την υλοποίηση του χάρτη υγείας, το πλάνο προβλέπει την καθιέρωση της αναφερόμενης στο νόμο “ολοήμερης λειτουργίας”.

Τι σημαίνει “Ολοήμερη Λειτουργιά” των νοσοκομείων και πως εντάσσεται σε αυτή το καθεστώς των απογευματινών χειρουργείων;

Πριν απαντηθεί αυτό το ερώτημα θα πρέπει να λάβουμε υπόψη το εξής:

Τα νοσοκομεία δεν είναι σούπερ μάρκετ. Το ωράριο των εργαζόμενων στο χώρο της υγείας είναι ιερό και πρέπει να τηρείται ευλαβικά προκειμένου να αποφεύγονται λάθη λόγω υπερεργασίας που μπορούν να αποβούν μοιραία για τον ασθενή. Το καθεστώς εφημερίας είχε προβλεφθεί με τέτοιο τρόπο από τον παλιό νομοθέτη ώστε να καλύπτει εκτός κοινωνικού ωραρίου εργασίας με ασφαλή τρόπο τους νοσηλευόμενους εντός της δομής καθώς και τα επείγοντα περιστατικά που καταφθάνουν απ’ έξω. Σε αυτό το πλαίσιο προβλέπεται για τον υπάλληλο ειδική αμοιβή.

Με την εισαγωγή του όρου “ολοήμερη λειτουργία” και με μεταβατικό στάδιο την καθολική, καθημερινή, εικοσιτετράωρη εφημέρευση που επαναφέρει στη συζήτηση ο νέος υπουργός και που θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, καταργείται επί της ουσίας ο θεσμός της εφημερίας και αντικαθίσταται από ένα κυλιόμενο ωράριο σε βάρδιες, επτά ημέρες την εβδομάδα, τύπου σούπερ μάρκετ, χωρίς διαφορές στην οικονομική αποζημίωση του προσωπικού της βραδινής βάρδιας.

Για την εξυπηρέτηση αυτού του ολοήμερου ωραρίου, πρόθεση είναι να γίνει λάστιχο το υπάρχον προσωπικό χωρίς επιπλέον προσλήψεις (με εξαίρεση ίσως τις μετακινήσεις από τα νοσοκομεία που θα κλείσουν). Προς την κατεύθυνση αυτή “εκπαιδεύτηκαν” οι εργαζόμενοι συστηματικά τα τελευταία χρόνια, υπό την επέλαση του κορωνοϊού, με ασκήσεις πειθάρχησης και καταστολής όπως υποχρεωτικούς εμβολιασμούς και αναστολές εργασίας καθώς και υποβολή σε εξοντωτικά ωράρια και απάνθρωπες συνθήκες εργασίας.

Εντός αυτού του νέου πλαισίου προβλέπεται να λειτουργήσουν στο ΕΣΥ τα απογευματινά χειρουργεία με τους εξής όρους:

1. Ο χειρουργός και ο αναισθησιολόγος θα πληρώνεται απευθείας από τον ασθενή με τιμές ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας. Ο πρώην υπουργός υγείας Α. Πλεύρης είχε μάλιστα χαρακτηρίσει τον ασθενή ως πυλώνα χρηματοδότησης του νέου ΕΣΥ!
2. Το λοιπό προσωπικό που συνεπικουρεί τα απογευματινά χειρουργεία θα πληρώνεται από τη συνεισφορά του ΕΟΠΥΥ στο κλειστό ενοποιημένο νοσήλιο (ΚΕΝ), η οποία όπως αναδείχθηκε πιο πάνω θα είναι η ελάχιστη δυνατή. Στην ουσία το λοιπό προσωπικό θα υποχρεώνεται σε υπερωριακή εργασία με αντάλλαγμα ψίχουλα.
3. Ο ασθενής εκτός από την αμοιβή του γιατρού θα συμμετέχει στα νοσήλια του απογευματινού χειρουργείου σε ποσοστό 30%. Αυτή ωστόσο είναι η αρχική προσφορά. Με την πάροδο του χρόνου η συμμετοχή αυτή ενδέχεται να αυξηθεί, ακόμα και να ξεπεράσει τη συμμετοχή των ασφαλιστικών εταιρειών.
4. Οι κλίνες για τους χειρουργημένους των απογευματινών θα διατεθούν κατόπιν ξεκαθαρίσματος της πρωινής λίστας, μέσω του κεντρικού ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης. Προβλέπεται δηλαδή ο πλήρης κεντρικός έλεγχος των διαδικασιών εισαγωγής ενός ασθενή στο ΕΣΥ προκειμένου να χειρουργηθεί. Έχει μάλιστα ειπωθεί ότι εξ αποστάσεως θα καθορίζεται ακόμα και η επείγουσα ή μη φύση του πρωινού χειρουργείου προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος για τα απογευματινά χειρουργεία! Με αυτόν τον απλό και συνάμα λίαν επικίνδυνο τρόπο μπορούν μέσω αυτού του συστήματος να προωθηθούν τα απογευματινά χειρουργεία σε βάρος των πρωινών.

Ως εκ τούτου, στην απορία ολικής αγνοίας των συνδικαλιστών σχετικά με την εξεύρεση κλινών για τα απογευματινά χειρουργεία, η απάντηση είναι πασιφανής: Τις κλίνες θα τις πάρουν από τα πρωινά χειρουργεία, τα οποία θα συνυπάρξουν για ένα σύντομο μεταβατικό στάδιο με τα απογευματινά μέχρις ότου νομοτελειακά να εκτοπιστούν εντελώς από το νέο ιδιωτικό ΕΣΥ.

Κατά το μεταβατικό αυτό στάδιο, ο “τζαμπατζής” ασθενής της πρωινής λίστας είτε θα βλέπει τους χρόνους αναμονής να ξεπερνούν το προσδόκιμο επιβίωσής του είτε θα μεταφέρεται σαν το μπαλάκι κατόπιν επιλογής από το κεντρικό ηλεκτρονικό σύστημα, σε όποιο νοσοκομείο της επικράτειας βρεθεί πρωινή διαθέσιμη κλίνη και σε όποιον γιατρό του λάχει. Μέσα σε αυτό το τοπίο, το νέο ιδιωτικό ΕΚΑΒ θα κάνει χρυσές δουλειές.

Για όσους αμφιβάλλουν ότι η εισαγωγή των απογευματινών χειρουργείων θα δημιουργήσει πρόβλημα στην πρωινή λίστα, υπάρχει σαφής απάντηση στο νόμο Γκάγκα για την δευτεροβάθμια περίθαλψη. Βάσει αυτού η συμμετοχή των γιατρών του ΕΣΥ στο απογευματινό πρόγραμμα του νοσοκομείου τίθεται ως προϋπόθεση προκειμένου να νομιμοποιούνται για ιδιωτικό έργο εκτός ΕΣΥ. Στην ουσία δηλαδή ο νέος νόμος ενθαρρύνει και παροτρύνει το γιατρό στα απογευματινά χειρουργεία αφήνοντας μάλιστα ανοιχτό παραθυράκι για μελλοντική δυνατότητα απεριόριστης συμμετοχής του γιατρού σε αυτά, πράγμα που ήδη έχει βάλει στο πλάνο ο νέος υπουργός.

Γιατί τόση πρεμούρα να αναλάβουν όλοι οι γιατροί του ΕΣΥ ιδιωτικό έργο;

 Τις απαντήσεις τις δίνουν πρώην και νυν υπουργοί και υφυπουργοί. Αρχικά θέτουν ως δεδομένο ότι το δημόσιο δεν δύναται να καλύψει τους μισθούς των γιατρών (από πού άραγε προκύπτει αυτό ως αναμφισβήτητο δεδομένο;). Τους ενθαρρύνουν λοιπόν στο κυνήγι του ασθενή-πελάτη, νομιμοποιώντας έτσι το “φακελάκι”, που υποκριτικά ισχυρίζονται ότι πατάσσεται με αυτόν τον τρόπο. Περαιτέρω αν ανατρέξουμε πάλι στο νόμο Γκάγκα θα διαπιστώσουμε ότι ο νόμος αυτός θέτει και τις βάσεις για μελλοντική ολική κατάργηση του μισθού των γιατρών. Με την εισαγωγή του όρου της “μερικής απασχόλησης” σε θέσεις ΕΣΥ που προκηρύχθηκαν και παρέμειναν “άγονες”, δίνεται στο γιατρό το “δέλεαρ” να συμπληρώσει τον μισό μισθό που προφανώς θα πληρώνεται σε μια τέτοια άγονη θέση που τελικά αποδέχθηκε, με απολαβές από παράλληλο ιδιωτικό έργο. Διαφαίνεται αρκετά καθαρά λοιπόν ότι μελλοντικά ο γιατρός θα καλείται να καλύψει τις αποδοχές του εξ ολοκλήρου από το αυτό ιδιωτικό έργο.

Τους γιατρούς τελικά τους συμφέρει αυτή η “δελεαστική” συναλλαγή;

Η απάντηση είναι όχι, διότι:

– Όσοι γιατροί εισέπρατταν ως τώρα παράνομα μεγάλα ποσά από ασθενείς, δεν θα ενδιαφερθούν να μοιραστούν τα κέρδη τους με το κράτος μέσω εφορίας, αλλά ούτε και με τους “ανταγωνιστές” που θα προκύψουν. Πιθανότατα θα συνεχίσουν την παράνομη δραστηριότητα και μάλιστα πιο άφοβα από πρώτα, καθώς με τις ευλογίες του υπουργείου που νομιμοποιεί τον χρηματισμό του γιατρού από τον ασθενή, το έως τώρα ηθικό-πειθαρχικό αυτό παράπτωμα ξεπέφτει σε αμιγώς φορολογικό παράπτωμα. Ο γιατρός απλώς θα ρωτάει τον ασθενή αν θέλει να χειρουργηθεί με ή χωρίς απόδειξη, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε κάθε άλλο χώρο όπου ισχύουν οι κανόνες της κοινής αγοράς. Αν ο ασθενής ζητάει απόδειξη, τότε ο γιατρός θα τον παραπέμπει στο απογευματινό χειρουργείο όπου θα επιβαρύνεται επιπλέον και τα έξοδα των νοσηλίων. Σε αυτό το θέμα φυσικά δεν θα ενδιαφέρεται να παρέμβει ο ελεγκτικός μηχανισμός καθώς το ζητούμενο δεν είναι πρωτίστως να ωφεληθεί ή να μην ζημιωθεί το δημόσιο από αυτή τη συναλλαγή, αλλά να εδραιωθεί ο ιδιωτικός χαρακτήρας και τελικά να λειτουργήσει το ΕΣΥ με αποκλειστικά ιδιωτικό καθεστώς.

– Όσοι γιατροί ως τώρα δεν χρηματίζονταν και ιδίως οι νέοι γιατροί που δεν έχουν εξασφαλισμένη πελατεία θα επιδοθούν σε ένα ξέφρενο κυνήγι ασθενών, κινούμενοι μεταξύ ΕΣΥ και λοιπού ιδιωτικού χώρου, με εξοντωτικά ωράρια προκειμένου να διασφαλίσουν τα προς το ζην. Ενδεχομένως αυτό να μεταφραστεί και σε αυξημένο “ζήλο” για τη διενέργεια επεμβάσεων σε ασθενείς που δεν χρήζουν επέμβασης.

– Καθώς η συμμετοχή του ασθενή στα νοσήλια σταδιακά θα αυξάνεται, αυτό μακροπρόθεσμα θα λειτουργήσει σε βάρος του ύψους της νόμιμης ιδιωτικής αμοιβής του γιατρού. Οι μόνοι που μακροπρόθεσμα θα βγουν κερδισμένοι – και περί αυτού πρόκειται τελικά – είναι οι ιδιωτικοί όμιλοι και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες που θα κατακλείσουν το τοπίο του ΕΣΥ. Με την σταδιακή αποχώρηση όλων των μόνιμων γιατρών από το ΕΣΥ, είτε μέσω συνταξιοδοτήσεων, είτε μέσω παραιτήσεων, ενδέχεται να διαμορφωθεί για τους νέους συναδέλφους μια εργασιακή σχέση εξωτερικού συνεργάτη, κατά την οποία το ΕΣΥ θα παρέχει απλώς την υποδομή, με τον όρο ο γιατρός να φέρνει τον πελάτη, στο πρότυπο που λειτουργούν δηλαδή και τα ιδιωτικά θεραπευτήρια.

Είναι δυνατόν αυτό το σκηνικό να λειτουργήσει ελκυστικά για τους γιατρούς, όπως ισχυρίζονται οι υπουργοί μας;

Με αυτές τις προοπτικές οι ενστάσεις των ιατρικών συλλόγων και των συνδικαλιστών που επικεντρώνονται κυρίως στο μοίρασμα της πίτας ανάμεσα στους γιατρούς του ΕΣΥ και τους ιδιώτες γιατρούς ακούγονται, αν όχι επαίσχυντες, τουλάχιστον γελοίες.

Τέλος σε ό,τι αφορά το νοσηλευτικό και λοιπό παραϊατρικό προσωπικό, αν λάβουμε υπόψη τα παραδείγματα του εξωτερικού όπου εφαρμόστηκαν αντίστοιχες “διαρθρωτικές αλλαγές” στο σύστημα υγείας, οι εργαζόμενοι αυτοί θα ακολουθήσουν μάλλον την τύχη των υπαλλήλων φύλαξης και καθαριότητας, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στο ΕΣΥ μέσω εταιρειών δανεισμού υπαλλήλων έναντι πενιχρών απολαβών.

Δυστυχώς, από όλα αυτά που συμβαίνουν, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων στην υγεία δεν έχει αντιληφθεί το παραμικρό. Εξαίρεση αποτελούν ίσως οι υπάλληλοι στα οικονομικά τμήματα. Η κατάσταση θα μπορούσε να παρομοιαστεί με τον Τιτανικό. Αυτοί που δουλεύουν στο μηχανοστάσιο του πλοίου βλέπουν τα νερά που μπάζει και μαντεύουν το μέλλον. Οι υπόλοιποι χορεύουν υπό τους ήχους της ορχήστρας..

Η ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών, όπως είναι αυτό της υγείας, συνεπάγεται με μαθηματική ακρίβεια τη στέρηση αυτών των αγαθών από τους πολίτες. Με την ίδια βεβαιότητα οι εργαζόμενοι εντός του ιδιωτικοποιημένου συστήματος υγείας δεν θα έχουν κανένα αισιόδοξο εργασιακό μέλλον. Περαιτέρω οι συναλλαγές του πολιτικού συστήματος με μεγάλα ιδιωτικά κεφάλαια (FUND), που ως γνωστόν ποντάρουν σε βραχυπρόθεσμες “επενδύσεις” με στόχο το γρήγορο υπερκέρδος, δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών ότι μετά την κερδοφόρα εκμετάλλευση του ΕΣΥ, θα αποσυρθούν όπως οι ακρίδες από το χωράφι αφήνοντας πίσω τους τα ερείπια ενός συστήματος υγείας που κάποτε χρυσοπλήρωσαν οι πολίτες αυτής της χώρας.

Πηγή: anastoxasmoi.gr