Ο Στέφανος Κασσελάκης επέβαλε ουρανοκατέβατα τη νέα ηγετική φιγούρα στον ΣΥΡΙΖΑ, που με θαυμαστή αυτοπεποίθηση και άγνοια καταστάσεων και κινδύνου διαλαλούσε ότι «θα νικήσει τον Μητσοτάκη, γιατί μόνον αυτός μπορεί»
Από το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει σε καθοδική πορεία, και τώρα, με όσα τραγελαφικά βιώνει, κινδυνεύει να μην ξαναγίνει συγκροτημένο, στιβαρό κόμμα εξουσίας.
Η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ συντελέστηκε από το 2019, όταν ως αξιωματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν εμφάνισε κανένα πρόγραμμα και καμιά ουσιαστική πρόταση «απέναντι στη Δεξιά». Ήταν μια αξιωματική αντιπολίτευση «σορολόπ», καθώς, πίσω από ηλίθιες προβλέψεις ότι «θα πέσει η Δεξιά», κόμμα, στελέχη και αρχηγός προσπάθησαν να κρύψουν την αδυναμία ή και την αδιαφορία τους να συγκροτήσουν μια ουσιαστική αντιπολίτευση στη νέα μεταμνημονιακή εποχή που καρπώθηκε ο Κ. Μητσοτάκης.
Το αποτέλεσμα των δεύτερων εκλογών ήταν πολιτικά φυσιολογικό για ένα κόμμα-φάντασμα και ορθή η απόφαση του τέως προέδρου να γίνει ο ίδιος το «Φάντασμα της Οπερας» του ΣΥΡΙΖΑ, πετώντας όμως στην κεντρική σκηνή του κόμματος έναν άγνωστο άνθρωπο, χωρίς πολιτική πείρα και προηγούμενη γνώση θέσεων, ανθρώπων και κομματικών περιορισμών.
Ο πρόεδρος-φάντασμα επέβαλε ουρανοκατέβατα τη νέα ηγετική φιγούρα στον ΣΥΡΙΖΑ, που με θαυμαστή αυτοπεποίθηση και άγνοια καταστάσεων και κινδύνου διαλαλούσε ότι «θα νικήσει τον Μητσοτάκη, γιατί μόνον αυτός μπορεί». Το κόμμα, παρά τις βαριές απώλειες, στην πλειονότητά του πίστεψε και στήριξε τον νέο στρατηλάτη-αρχηγό, άρα μέλη και στελέχη έχουν ήδη βάλει το κεφάλι τους στον ντορβά για να στηρίξουν τις επιλογές, τα θεατρικά και τα «τούβλα» που κατά καιρούς πετάει ο αρχηγός απέναντι σε κομματικά όργανα, καταστατικές αλέες, αρχές λειτουργίας, δεοντολογίας κ.λπ.
Λίγους μήνες αργότερα, ο νέος αρχηγός της groovy όπερας του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τα δημοσκοπικά ποσοστά του κόμματος να κατρακυλούν, ο ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι πια αξιωματική αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη και να μην μπορεί -μέσα σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις που ζουν οι πολίτες- να αρθρώσει έστω ένα πολιτικό σύνθημα αναζωογονητικό και ελπιδοφόρο, αφού η ουσιαστική αντιπολίτευση απαιτεί πάρα πολλές ώρες συλλογικής δουλειάς, πράγμα που δεν φαίνεται διατεθειμένος να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τελεσίγραφα
Παραμονές του συνεδρίου του κόμματος, ο πονηρεμένος αρχηγός στέλνει τελεσίγραφα «ραβασάκια» σε συνέδρους και μέλη να αποφασίσουν (;) τι σόι πολιτικό κόμμα θέλουν να είναι, επιβεβαιώνοντας ή όχι την πίστη τους στον αρχηγό, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τα όργανα.
Ο σάλος είναι δικαιολογημένος και ο πρόεδρος «Φάντασμα της Οπερας» υπενθυμίζει την παρουσία του, θέτοντας υπό αμφισβήτηση (;) -και θα αποφασίσουν τα μέλη- αν θέλουν ή δεν θέλουν να έχουν αρχηγό αυτόν που τους επέβαλε. Σ’ αυτό το σημείο έχουμε το πρώτο διάλειμμα της όπερας του ΣΥΡΙΖΑ, με τη συνέχεια επί της σκηνής. Και δεν θα είναι καθόλου παράξενο το σενάριο να κρύβει εσωκομματικές εκλογές, επικράτηση και πάλι του νυν αρχηγού και νέες αποχωρήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ προς πάσα κατεύθυνση…
Ολα αυτά τα πρωτοφανή για συγκροτημένο κόμμα εξουσίας είναι εξαιρετικά διασκεδαστικά και groovy για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά και ανησυχητικά και λυπηρά. Και τούτο διότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τα καμώματά του φτάνει στο όριο να προκαλέσει σε πολλούς απομακρυσμένους ψηφοφόρους του τον ΦΟΒΟ ότι το κόμμα δεν θα μπορέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα να αποτελέσει και πάλι τη δύναμη εξουσίας για την ανατροπή της Ν.Δ.
Οι ίδιοι ψηφοφόροι μπορεί να τρέφουν δυσαρέσκεια ή και ΑΠΕΧΘΕΙΑ απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και δεν θα τον ψηφίσουν, όμως δεν θα ψηφίσουν ούτε ένα κόμμα που τους δημιουργεί φόβο ακυβερνησίας, αφού δεν μπορεί να συμμαζέψει τα του οίκου του. Απέναντι στον ΦΟΒΟ και στην ΑΠΕΧΘΕΙΑ, ο νικητής εύκολα θα βρεθεί.
Πηγή: www.newsbreak.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου