Απόστολος Αποστόλου: Οι πολίτες να μπουν στο προσκήνιο της πολιτικής οι Ελίτ οργανώνουν το "νέο κόσμο" τους

Ο καθηγητής πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια Παντείου, Πάντοβας, Ρώμης, Μιλάνου, στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Federiciana Ρώμης, καθώς και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης,  μιλάει στον 98.4 για το πώς οι αγροτικές κινητοποιήσεις ως "κορυφή του παγόβουνου" μπορεί να είναι ένα πρώτο σκίρτημα των κοινωνιών, όχι ευθύγραμμα και με πολλά πισωγυρίσματα, στην ασφυξία ελέγχου μέσα και από την διάρρηξη κάθε κοινωνικής συλλογικότητας από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Είναι σαφές λέει ο κ. Αποστόλου, πως στην εποχή της έκρηξης των εξελίξεων στις θετικές επιστήμες, τις οποίες οι υπερεθνικές ελίτ χρησιμοποιούν προς όφελος τους για να οργανώσουν τις κοινωνικές σχέσεις όπως τις βολεύει, οι ανθρωπιστικές, κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες αντίστροφα είναι σε υποχώρηση πιο πίσω και από τον 19ο αιώνα. Αυτή η απουσία προτάγματος ενός νέου κοινωνικο-πολιτικού πλαισίου, προς όφελος των κοινωνιών, οδηγεί σε συμπτώματα περιγραφής ακόμη και της Δημοκρατίας ως "ασθένεια", πλέον. Όπως σημειώνει, "τι βλέπουμε στις παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες μας;  Οι  πολίτες του κόσμου να  αποτελούν την πιο ισχυρή αφαίρεση. Και ως αφαιρέσεις να αντιδιαστέλλονται εχθρικά στην ίδια την  πραγματικότητα της ζωής. Οι  πράξεις των παγκοσμιοποιημένων πολιτών γίνονται  προσχήματα απραξίας, τα νοήματά τους γίνονται αφύσικές μονοπαραγωγικές διεργασίες, ενώ οι επιθυμίες τους  εγκλωβίζονται  σε ετεροκινούμενες ανάγκες". Ειδικότερα δε για την ελληνική κοινωνία, υποστηρίζει ότι έχει παραιτηθεί εδώ και χρόνια.  Ποια λοιπόν μπορεί να είναι η θέση του νεοέλληνα μπροστά στον  παγκοσμιοποιημένο υπερθερματισμό της αφαίρεσης;  Το συγκεκριμένο ερώτημα παραμένει  δίχως απάντηση και αυτό γιατί ο νεοέλληνας   εδώ και 85 και πλέον χρόνια αποτελεί ειρωνική αφαίρεση. Καμία λοιπόν τεχνολογική μονοκρατορία του σήμερα  δεν θα τον αφανίσει  με τα δουλωτικά της σχήματα και αυτό γιατί  με την εδαφιαία του συνείδηση έχει συνθηκολογήσει χρόνια με την εθελοδουλία και την παραίτηση μέσα από συλλογικές διεκδικήσεις.