Λουκία Μητσάκου
Αρθρογράφος, φωτογράφος, γλωσσολόγος, μεταφράστρια....
Στην πραγματική ζωή δεν υπάρχει ουδετερότητα, αγάπη μου. Πάντα παίρνεις το μέρος κάποιου – συνειδητά ή μη. Η ουδετερότητα είναι ουτοπία.
Αν δεν παίρνεις συνειδητά το μέρος αυτού που αδικήθηκε, τότε αυτομάτως παίρνεις το μέρος αυτού που αδίκησε. Πώς λέμε «δεν μπορείς να τα έχεις όλα»; Έτσι ακριβώς
δεν μπορείς να τους έχεις όλους.
Πρέπει να διαλέγεις στη ζωή. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι βολικό. Είναι, όμως, απαραίτητο. Είναι απαραίτητο για τους άλλους αλλά, κυρίως, είναι απαραίτητο για σένα. Γιατί για το μόνο πράγμα για το οποίο αξίζει να νιώθεις περήφανος σ’ αυτή τη ζωή, είναι οι επιλογές σου.
Και έρχεται η στιγμή που καλείσαι να αποφασίσεις ποιους θα κρατήσεις και ποιους θα αφήσεις. Όχι, μη γελιέσαι. Δεν μπορείς να κάνεις συλλογή από ανθρώπους. Αυτό είναι το καλό με το να μεγαλώνεις.
Και πώς τολμάς να λες πως αγαπάς έναν άνθρωπο, όταν έχεις επιλέξει να έχεις τόσο κοντά σου τους ανθρώπους που τον έβλαψαν; Γνωρίζω πολλών ειδών αγάπες, αλλά την αγάπη αυτή που λες, δεν την αναγνωρίζω. Όταν κάποιος πληγώνει έναν άνθρωπο που αγαπώ εγώ, είναι σαν να πληγώνει εμένα. Έτσι έμαθα εγώ την αγάπη. Τόσα έμαθα, τόσα ξέρω, τόσα λέω.
Η ζωή είναι γεμάτη από διασταυρώσεις. Δεν μπορείς να κινείσαι μόνο ευθεία. Εκεί που σε βολεύει να πας, δεν υπάρχει δρόμος.
Η ζωή είναι γεμάτη από διλήμματα και δύσκολες αποφάσεις. Και μπορεί να συγχωρέσεις κάποιον που πήρε μια λάθος απόφαση, όμως, δε θα συγχωρέσεις ποτέ κάποιον που σε μία κρίσιμη στιγμή, επέλεξε να μην πάρει καμία. Σε ένα τρένο που κινείται, δεν μπορείς να παραμείνεις ακίνητος- όσο κι αν το θες.
Οι επιλογές μας είμαστε. Τα ναι μας και τα όχι μας. Ίσως τα όχι μας μας κάνουν περισσότερο αυτό που είμαστε, όχι τα ναι μας. Ίσως οι άνθρωποι που επιλέγεις να αφήσεις πίσω σου σε διαμορφώνουν, τελικά. Τα ξεκαθαρίσματα είναι από τα πιο όμορφα πράγματα της ενηλικίωσης. Η αγάπη είναι κορύφωση, είναι δύναμη, είναι ακραία. Η αγάπη δεν είναι μετριότητα, δεν τη βρίσκεις κάπου στη μέση, δεν την κρατάς χωρίς κόπο. Και με ουδετερότητα δε γίνεται αγάπη, καρδιά μου.
Αν δεν παίρνεις συνειδητά το μέρος αυτού που αδικήθηκε, τότε αυτομάτως παίρνεις το μέρος αυτού που αδίκησε. Πώς λέμε «δεν μπορείς να τα έχεις όλα»; Έτσι ακριβώς
δεν μπορείς να τους έχεις όλους.
Πρέπει να διαλέγεις στη ζωή. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι βολικό. Είναι, όμως, απαραίτητο. Είναι απαραίτητο για τους άλλους αλλά, κυρίως, είναι απαραίτητο για σένα. Γιατί για το μόνο πράγμα για το οποίο αξίζει να νιώθεις περήφανος σ’ αυτή τη ζωή, είναι οι επιλογές σου.
Και έρχεται η στιγμή που καλείσαι να αποφασίσεις ποιους θα κρατήσεις και ποιους θα αφήσεις. Όχι, μη γελιέσαι. Δεν μπορείς να κάνεις συλλογή από ανθρώπους. Αυτό είναι το καλό με το να μεγαλώνεις.
Και πώς τολμάς να λες πως αγαπάς έναν άνθρωπο, όταν έχεις επιλέξει να έχεις τόσο κοντά σου τους ανθρώπους που τον έβλαψαν; Γνωρίζω πολλών ειδών αγάπες, αλλά την αγάπη αυτή που λες, δεν την αναγνωρίζω. Όταν κάποιος πληγώνει έναν άνθρωπο που αγαπώ εγώ, είναι σαν να πληγώνει εμένα. Έτσι έμαθα εγώ την αγάπη. Τόσα έμαθα, τόσα ξέρω, τόσα λέω.
Η ζωή είναι γεμάτη από διασταυρώσεις. Δεν μπορείς να κινείσαι μόνο ευθεία. Εκεί που σε βολεύει να πας, δεν υπάρχει δρόμος.
Η ζωή είναι γεμάτη από διλήμματα και δύσκολες αποφάσεις. Και μπορεί να συγχωρέσεις κάποιον που πήρε μια λάθος απόφαση, όμως, δε θα συγχωρέσεις ποτέ κάποιον που σε μία κρίσιμη στιγμή, επέλεξε να μην πάρει καμία. Σε ένα τρένο που κινείται, δεν μπορείς να παραμείνεις ακίνητος- όσο κι αν το θες.
Οι επιλογές μας είμαστε. Τα ναι μας και τα όχι μας. Ίσως τα όχι μας μας κάνουν περισσότερο αυτό που είμαστε, όχι τα ναι μας. Ίσως οι άνθρωποι που επιλέγεις να αφήσεις πίσω σου σε διαμορφώνουν, τελικά. Τα ξεκαθαρίσματα είναι από τα πιο όμορφα πράγματα της ενηλικίωσης. Η αγάπη είναι κορύφωση, είναι δύναμη, είναι ακραία. Η αγάπη δεν είναι μετριότητα, δεν τη βρίσκεις κάπου στη μέση, δεν την κρατάς χωρίς κόπο. Και με ουδετερότητα δε γίνεται αγάπη, καρδιά μου.
Illustration: Pat Perry
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου