Ο Χρήστος Ξανθάκης σχολιάζει όλα τα καυτά θέματα στο μιντιακό τοπίο.
■ Παιδιά να το πούμε από την αρχή, για να μην πλατειάζουμε: Το σπίτι του αλλουνού το αφήνουμε ήσυχο, όσο κι αν διαφωνούμε με τις απόψεις του. Αυτό και τέλος και ο πρώτος είμαι που τα παίρνω κρανίο με πολλά, πάρα πολλά απ’ αυτά που λέει ο Άρης Πορτοσάλτε. Αλλά οι ιστορίες με το σπίτι του, όσο κι αν δεν αποτελούν επιθέσεις αλλά «επιθέσεις» (μπορώ να βάλω περισσότερα εισαγωγικά αν θέλετε), είναι σαφώς και απολύτως καταδικαστέες. Για να μην πω «γτπ» που είχε προσθέσει σαν υπότιτλο στο κόμμα του ο δόλιος ο Κασιδιάρης, αγνοώντας ότι γέλαγε όλη η Ελλάδα πίσω απ’ την πλάτη του. Ή μάλλον το 80 % της Ελλάδας γιατί το 20 % τη βλέπει ενδιαφέρουσα και συμπαθητική μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή».
■ Από εκεί και πέρα, όμως, θα ήθελα να σημειώσω ότι και η στοχοποίηση εφημερίδων κι αυτή καταδικαστέα είναι. Καταθέτω εδώ αυτά που έγραψε ο Πορτοσάλτε για να συνεννοούμαστε: «Η επί ημέρες στοχοποίηση μου από “Αυγή” Κ “Εφ.Συν” έπιασε τόπο: Νυχτερινή επιδρομή στο σπίτι μου! Ο φασισμός επιτίθεται».
■ Πού την είδε τη στοχοποίηση από τις εφημερίδες δεν το ξέρω. Κάποιοι συνάδελφοι εξ αυτών έχουν αντιδράσει ήδη και έχουν δείξει ότι τέτοιο πράγμα από τα φύλλα τα ίδια (το τι κάνει κάθε δημοσιογράφος προσωπικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι δική του υπόθεση και δεν δεσμεύει το μέσο…), δεν υπήρξε. Κι αν υπήρξε κριτική και γκρίνια, αυτό είναι άλλο πράγμα και στοχοποίηση δεν το λένε. Για να μην ξαναγυρίσουμε δηλαδή στις εποχές που είχαμε ολόκληρη «εφημερίδα των τρομοκρατών» στην Ελλάδα.
■ Το ζήσαμε αυτό όσοι περάσαμε από την «Ελευθεροτυπία» και πρέπει να σας πω ότι ήταν αφενός εντελώς άδικο και αφετέρου εντελώς σιχαμένο. Περασμένα ξεχασμένα θα μου πείτε και να σας πω την αλήθεια στα παλαιότερα των υποδημάτων μας το γράφαμε. Αλλά να ξαναρχίζουμε τώρα να δείχνουμε με το δάχτυλο, πάει κομματάκι βαρύ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου