Η ερώτηση μου τέθηκε χθες βράδυ σε τηλεοπτικό πάνελ: πως τα κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι σε άμυνα σε ένα θέμα «δικό του», όπως της Χρυσής Αυγής; Ευτυχώς το ερώτημα ήταν ρητορικό και δεν απάντησα, αλλά έτσι και αλλιώς δεν είχα έτοιμη απάντηση.
Γιατί πράγματι, πως είναι δυνατόν να δεχόμαστε ερωτήσεις για το αν επιδιώξαμε να «πέσουν στα μαλακά» οι φασίστες, οι ορκισμένοι εχθροί μας; Nα βρεθούμε σε άμυνα και να μας επιτίθεται η παράταξη του Μπαλτάκου και του Βορίδη, του Μπογδάνου και της «σοβαρής(sic) Χρυσής Αυγής» Παπαδημητρίου, του «είμαστε συγγενικό κόμμα με τη Χρυσή Αυγή» Ψωμιάδη, του συνεργαζόμενου και σήμερα με τους Χρυσαυγίτες περιφερειάχη Πατούλη, του «καλύτερα ο γιος μου στη Χρυσή Αυγή παρά στην ΚΝΕ ή τον ΣΥΡΙΖΑ» αντιπροέδρου Γεωργιάδη και τόσων άλλων πατριδοκάπηλων Μακεδονομάχων που αγκαλιάζονταν στα συλλαλητήρια με τους Χρυσαυγίτες, εναντίον της προδοτικής, πριν γίνει ιστορική, συμφωνίας των Πρεσπών;
Πως είναι δυνατόν, μετά την απόφαση του δικαστηρίου για τους εγκληματίες, αντί να οργανώνουμε τριήμερο αντιφασιστικό- δημοκρατικό πάρτι, να χάνουμε εντός έδρας από τον Αθλητικό Όμιλο Ψυχικού-Κολοπετινίτσας, που εκτίμησε την κυρία Φύσσα επειδή ήταν πάντα καλοχτενισμένη, παρότι χαμηλής καταγωγής και κατοικούσα στο Πέραμα; (στο Κερατσίνι, όπου έγινε άλλωστε το έγκλημα, κατοικεί η μάνα-ηρωίδα, αλλά για αυτούς όλα ίδια μοιάζουν σε περίμετρο 5 χιλιομέτρων από το Κολονάκι)
Θα μου πείτε πάντα υπάρχουν οι βαλτοί ή οι χρήσιμοι ηλίθιοι ή και τα δύο μαζί, πρόθυμοι να αλλάξουν την ατζέντα την κατάλληλη στιγμή. Γιατί δεν μίλησε ο κ. Κοντονής την ώρα που έπρεπε, τη στιγμή που η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε ευθαρσώς δικαιολογημένες απορίες για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα από την τότε κυβέρνηση, αλλά πετάχτηκε όταν οι δολοφόνοι της ΧΑ είχαν ήδη καταδικαστεί για εγκληματική οργάνωση; Γιατί τουλάχιστον δεν περίμενε τις ποινές, να τις σχολιάσει, αν δεν του φαίνονταν ικανοποιητικές;
Θα μου πείτε, επίσης, ότι είναι εχθρικά τα περισσότερα ΜΜΕ και έτοιμα να εκμεταλλευτούν το παραμικρό λάθος μας ή την κάθε παραφωνία. Αλλά φτάνουν για δικαιολογία όλα αυτά, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις την πιο ανίκανη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών, που για μήνες δεν μπορεί να λύσει ούτε το πρόβλημα με τις μάσκες στα σχολεία;
Πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι το πρόβλημα δεν οφείλεται ούτε στους δημοσκόπους ούτε στα -ναι, συχνά απαράδεκτα- ΜΜΕ. Παρά το 31,5% τον Ιούλιο του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν έχει διαμορφώσει μια νέα φυσιογνωμία και ένα πρόγραμμα που να εμπνεύσει τους πολίτες που γυρίζουν σταδιακά την πλάτη τους στην κυβέρνηση- γιατί αυτό δείχνουν όλες οι ποιοτικές μετρήσεις που έχουν σχεδόν πανικοβάλει το Μαξίμου για την επερχόμενη καταιγίδα-αλλά αντί να στραφούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ γυρνούν στον καναπέ τους.
Θύμα και της πανδημίας, που ανέβαλε -δικαιολογημένα- το Συνέδριο, αλλά το οποίο τώρα -αδικαιολόγητα- παραπέμπεται για το τέλος (;) της υγειονομικής κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται σε μια αυξανόμενη εσωστρέφεια, χωρίς σαφή προσανατολισμό και συσπείρωση, τέτοιων που θα εμπόδιζαν την εμφάνιση ή θα περιόριζαν την εμβέλεια των όποιων παρατράγουδων αλά Κοντονή.
Είναι η ηγεσία του κόμματος που πρέπει να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις για μια συντεταγμένη πορεία προς τα μπρος. Και ενωτική, καθώς συχνά αβάσιμες καχυποψίες τρέφουν αντιπαλότητες και τον φαύλο κύκλο της εσωστρέφειας.
Για να μην ξανακάνουν πάρτι οι ανικανο-διεφθαρμένοι σε βάρος μας, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προχωρήσει στο Συνέδριο του, διαδικτυακό λόγω πανδημίας, δίνοντας προγραμματικές απαντήσεις για το μέλλον, μέσα φυσικά και από την αξιοποίηση της πείρας του παρελθόντος. Πρέπει να αναλύσει που χάθηκε το παιχνίδι με τη διαχείριση της εξουσίας, την έλλειψη προγράμματος καθώς και τα λάθη που συνέβαλαν στη δημιουργία του αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος αλλά και στον αργοπορημένο εντοπισμό του.
Γιατί ασφαλώς εκκρεμεί μια εξήγηση για το πως χάθηκε η μάχη με αυτή την κομπανία των πολιτικών απατεώνων με έναν ανεπαρκή επικεφαλής- και μάλιστα με αυτή τη διαφορά. Και μόνο αν καταλάβουμε τις αιτίες και τα λάθη, θα μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε συλλογικά. Και ατομικά.
Γιατί πράγματι, πως είναι δυνατόν να δεχόμαστε ερωτήσεις για το αν επιδιώξαμε να «πέσουν στα μαλακά» οι φασίστες, οι ορκισμένοι εχθροί μας; Nα βρεθούμε σε άμυνα και να μας επιτίθεται η παράταξη του Μπαλτάκου και του Βορίδη, του Μπογδάνου και της «σοβαρής(sic) Χρυσής Αυγής» Παπαδημητρίου, του «είμαστε συγγενικό κόμμα με τη Χρυσή Αυγή» Ψωμιάδη, του συνεργαζόμενου και σήμερα με τους Χρυσαυγίτες περιφερειάχη Πατούλη, του «καλύτερα ο γιος μου στη Χρυσή Αυγή παρά στην ΚΝΕ ή τον ΣΥΡΙΖΑ» αντιπροέδρου Γεωργιάδη και τόσων άλλων πατριδοκάπηλων Μακεδονομάχων που αγκαλιάζονταν στα συλλαλητήρια με τους Χρυσαυγίτες, εναντίον της προδοτικής, πριν γίνει ιστορική, συμφωνίας των Πρεσπών;
Πως είναι δυνατόν, μετά την απόφαση του δικαστηρίου για τους εγκληματίες, αντί να οργανώνουμε τριήμερο αντιφασιστικό- δημοκρατικό πάρτι, να χάνουμε εντός έδρας από τον Αθλητικό Όμιλο Ψυχικού-Κολοπετινίτσας, που εκτίμησε την κυρία Φύσσα επειδή ήταν πάντα καλοχτενισμένη, παρότι χαμηλής καταγωγής και κατοικούσα στο Πέραμα; (στο Κερατσίνι, όπου έγινε άλλωστε το έγκλημα, κατοικεί η μάνα-ηρωίδα, αλλά για αυτούς όλα ίδια μοιάζουν σε περίμετρο 5 χιλιομέτρων από το Κολονάκι)
Θα μου πείτε πάντα υπάρχουν οι βαλτοί ή οι χρήσιμοι ηλίθιοι ή και τα δύο μαζί, πρόθυμοι να αλλάξουν την ατζέντα την κατάλληλη στιγμή. Γιατί δεν μίλησε ο κ. Κοντονής την ώρα που έπρεπε, τη στιγμή που η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε ευθαρσώς δικαιολογημένες απορίες για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα από την τότε κυβέρνηση, αλλά πετάχτηκε όταν οι δολοφόνοι της ΧΑ είχαν ήδη καταδικαστεί για εγκληματική οργάνωση; Γιατί τουλάχιστον δεν περίμενε τις ποινές, να τις σχολιάσει, αν δεν του φαίνονταν ικανοποιητικές;
Θα μου πείτε, επίσης, ότι είναι εχθρικά τα περισσότερα ΜΜΕ και έτοιμα να εκμεταλλευτούν το παραμικρό λάθος μας ή την κάθε παραφωνία. Αλλά φτάνουν για δικαιολογία όλα αυτά, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις την πιο ανίκανη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών, που για μήνες δεν μπορεί να λύσει ούτε το πρόβλημα με τις μάσκες στα σχολεία;
Πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι το πρόβλημα δεν οφείλεται ούτε στους δημοσκόπους ούτε στα -ναι, συχνά απαράδεκτα- ΜΜΕ. Παρά το 31,5% τον Ιούλιο του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν έχει διαμορφώσει μια νέα φυσιογνωμία και ένα πρόγραμμα που να εμπνεύσει τους πολίτες που γυρίζουν σταδιακά την πλάτη τους στην κυβέρνηση- γιατί αυτό δείχνουν όλες οι ποιοτικές μετρήσεις που έχουν σχεδόν πανικοβάλει το Μαξίμου για την επερχόμενη καταιγίδα-αλλά αντί να στραφούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ γυρνούν στον καναπέ τους.
Θύμα και της πανδημίας, που ανέβαλε -δικαιολογημένα- το Συνέδριο, αλλά το οποίο τώρα -αδικαιολόγητα- παραπέμπεται για το τέλος (;) της υγειονομικής κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται σε μια αυξανόμενη εσωστρέφεια, χωρίς σαφή προσανατολισμό και συσπείρωση, τέτοιων που θα εμπόδιζαν την εμφάνιση ή θα περιόριζαν την εμβέλεια των όποιων παρατράγουδων αλά Κοντονή.
Είναι η ηγεσία του κόμματος που πρέπει να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις για μια συντεταγμένη πορεία προς τα μπρος. Και ενωτική, καθώς συχνά αβάσιμες καχυποψίες τρέφουν αντιπαλότητες και τον φαύλο κύκλο της εσωστρέφειας.
Για να μην ξανακάνουν πάρτι οι ανικανο-διεφθαρμένοι σε βάρος μας, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προχωρήσει στο Συνέδριο του, διαδικτυακό λόγω πανδημίας, δίνοντας προγραμματικές απαντήσεις για το μέλλον, μέσα φυσικά και από την αξιοποίηση της πείρας του παρελθόντος. Πρέπει να αναλύσει που χάθηκε το παιχνίδι με τη διαχείριση της εξουσίας, την έλλειψη προγράμματος καθώς και τα λάθη που συνέβαλαν στη δημιουργία του αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος αλλά και στον αργοπορημένο εντοπισμό του.
Γιατί ασφαλώς εκκρεμεί μια εξήγηση για το πως χάθηκε η μάχη με αυτή την κομπανία των πολιτικών απατεώνων με έναν ανεπαρκή επικεφαλής- και μάλιστα με αυτή τη διαφορά. Και μόνο αν καταλάβουμε τις αιτίες και τα λάθη, θα μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε συλλογικά. Και ατομικά.
ΥΓ του blog: .....συγχώρησε ο λαός την αριστερά της εαμικής αντίστασης, τα «πίσω μπρός» και «τα δεν ξέρω πώς» της που ναυάγησαν τ’ όνειρο κι απέτυχαν να τον φέρουν στην εξουσία, ……πόνεσε, τραβήχτηκε, σε ξερονήσια, σύρθηκε σε φύλακες, τσαλαπατήθηκε από τους έχοντες την εξουσία, όμως το 1958 την ξανάκανε αξιωματική αντιπολίτευση με προοπτική κι ελπίδα για ισότητα, δικαιοσύνη και ισοπολιτεία στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας….. απέτυχε πάλι… απέτυχε να δει και να καλύψει έγκαιρα τον προοδευτικό και δημοκρατικό χώρο, να ηγηθεί ή να συνεργαστεί μαζί με άλλους και κατρακύλησε ξανά στα μονοψήφια ποσοστά της, την εσωστρέφεια και τις φαγωμάρες που τις βαφτίζει ιδεολογική καθαρότητα κι άλλα κοσμητικά που δεν κρύβουν την πολιτική της γύμνια και την ανικανότητα να επιλέξει στόχους, τρόπους, συμμάχους και στιγμή, εγκλωβισμένη σε κάγκελα και σιδεριές θρησκόληπτου δογματισμού…. πόνεσε πάλι ο λαός, μάτωσε, αλλά συνέχισε….. αγωνίστηκε για «ψωμί-παιδεία-ελευθερία», για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά είδε άλλοι να ‘κλέβουν’ τον κόπο και του αγώνα του….. είδε μεγάλα λόγια, ανίερες συμμαχίες και συγκυβερνήσεις ανήθικης σκοπιμότητας…. υπέμενε και τότε σαν γαϊδούρι στωικά κι ήρθαν δυστυχώς κι άλλα…. φιέστες, σπατάλες, χρεωκοπίες και μνημόνια ….πλήρωσε πάλι το μάρμαρο και τον λογαριασμό, ταπεινώθηκε, αλλά όταν οι καιροί κι οι θάλασσες το επέτρεψαν φύσηξε σαν Αίολος με όση δύναμη του είχε απομείνει και πέτυχε το ακατόρθωτο ….την έκανε κυβέρνηση το 2015 ….αστοχίες, παλινωδίες, αδεξιότητες, ιδεοληψίες και λάθη υπήρξαν, αλλά κι ανάσα… η οργανωμένη επίθεση της μιντιαρχίας, του ρουσφετολογικού παλιού πολιτικού προσωπικού ‘ανανεωμένου’ επί τα χείρω αλλά και η αφέλεια, η αλαζονεία, η μη σωστή εκτίμηση ανθρώπων και καταστάσεων έφεραν την ήττα…. όμως ο λαός κράτησε ξανά σαν αντισκάρι κι ανάχωμα, για να ελπίσει να ξαναγίνει αρχηγός κι οδηγός για ένα καλύτερο μέλλον….. οι οιωνοί και τα σημάδια των καιρών δείχνουν ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό απέναντι στην χειρότερη κυβέρνηση των μεταπολιτευτικών χρόνων …..μια κυβέρνηση που υπονομεύει την ζωή των ανθρώπων από την πανδημία με τις αστοχίες και την ανικανότητά της, διαλύει τις εργασιακές σχέσεις και την οικονομική ζωή του τόπου και θέτει σε αμφισβήτηση την υπόσταση και την εδαφική κυριαρχία της χώρας με τις ενέργειες και παραλείψεις της στα εθνικά θέματα ….αν τώρα η αριστερά δεν εκμεταλλευτεί τη στιγμή, δεν ερμηνεύσει τα μηνύματα και δεν καβαλήσει το κύμα που θα την φέρει στην κορυφή από αμφιταλαντεύσεις, πισωγυρίσματα, προσωπικές πολιτικές, συντροφικά μαχαιρώματα, εσωστρέφεια, ιδεοληψίες και κολλήματα, αριστερομετρήματα και αριστεροκανταροζυγίσματα, τότε ο λαός θα την στείλει αυτήν κι όλους μαζί στο διάολο…. θα την στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας για πάντα…. γιατί το κενό ενός αντιδεξιού κόμματος, σχηματισμού ή παράταξης που θα μας απαλλάξει από αυτό που βιώνουμε, κάποιος με ψέματα ή αλήθειες θα το καλύψει…. κι αυτή θα μείνει έρμη και μοναχή να ακούει την μουσική της στο δωμάτιο και να αναζητεί στους ψίθυρους, στα χαρτιά και τις μπροσούρες τα αίτια και τις αιτίες της ανημποριάς της….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου