Ο Ευριπίδης και η Haaretz

Παντελής Μπουκάλας 

Η Ελλάδα εισάγει από το Ισραήλ δακρυγόνα και αύρες. Οπου να ’ναι ίσως αρχίσει να εισάγει και το Skunk, το όπλο που επινόησε ο ισραηλινός στρατός για να διαλύει τις συγκεντρώσεις των Παλαιστινίων...

Οσο κρατούν οι βομβαρδισμοί στρέφουμε το βλέμμα στη Λωρίδα της Γάζας και στο Ισραήλ, αφιερώνουμε λίγο από τον χρόνο μας κι έπειτα μας απορροφά η καθημερινότητά μας. Εκεί κάτω, ωστόσο, συμβαίνει κάτι πολύ πιο σοβαρό από τον πασχαλινό ρουκετοπόλεμο στον Βροντάδο της Χίου, όπως θα πίστευαν ίσως όσοι αγνοούν ότι η Λωρίδα της Γάζας, όπου ζουν πολιορκημένοι πάνω από ενάμισι εκατομμύριο Παλαιστίνιοι, είναι όντως μια φτωχή λωρίδα γης: 6-12 χιλιόμετρα πλάτος και περί τα 41 μήκος. Η πιο πυκνοκατοικημένη φετούλα του πλανήτη. Σίγουρα και η πιο βομβαρδισμένη και αυτή με τα περισσότερα παιδιά θύματα πολέμου. «Αν υπάρχει κόλαση επί γης, τη ζουν τα παιδιά της Γάζας», δήλωνε στις 20 Μαΐου ο γ.γ. του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.

Αυτό το απόλυτο δράμα μνημείωσε προχθές με το συγκλονιστικό πρωτοσέλιδό της η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz: Κάτω από τον τίτλο «Αυτό είναι το τίμημα του πολέμου», ένα παιδικό νεκροταφείο, με τις φωτογραφίες 67 παιδιών που σκοτώθηκαν πρόσφατα στη Γάζα από τον ισραηλινό στρατό. Γελαστά είναι τα παιδιά. Ακόμα και στη Γάζα, ένα παιδί δικαιούται να γελάει. Δεν ξέρει ακόμη ότι είναι στρατιωτικός στόχος, σαν «πιθανός μέλλων τρομοκράτης». «Ας πρόσεχαν οι μπαμπάδες τους» θα πετάξουν οι κυνικοί, που θα σου κάνουν και μάθημα «να μην εργαλειοποιείς τον θάνατο παιδιών». Μόνο που αυτός ο κυνισμός δεν πτόησε τη Haaretz. Οπως δεν την πτόησε η βεβαιότητα ότι υπερορθόδοξοι Εβραίοι, ακροδεξιοί, οι καθεστωτικοί του Νετανιάχου και άλλοι πολλοί, οι όπου γης «αντικειμενικοί» λ.χ., θα την κατηγορήσουν για εθνική προδοσία και για παροχή υπηρεσιών στη Χαμάς. Δεν είναι πάντως αυτή η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη εφημερίδα σώζει την τιμή του ουμανισμού, όχι απλώς της χώρας της. Οπως την έσωζε ο Αμος Οζ και εξακολουθούν να τη σώζουν ο Νταβίντ Γκρόσμαν, ο Γκιντεόν Λέβι, οι Ισραηλινοί ειρηνιστές.

Η Ελλάδα εισάγει από το Ισραήλ δακρυγόνα και αύρες. Οπου να ’ναι ίσως αρχίσει να εισάγει και το Skunk, το όπλο που επινόησε ο ισραηλινός στρατός για να διαλύει τις συγκεντρώσεις των Παλαιστινίων. «Βρωμάει σαν μείγμα από σάπιο κρέας, βρώμικες κάλτσες και υπόνομο», έτσι περιέγραψε ο (βομβαρδιστέος…) ανταποκριτής του BBC το εκτοξευόμενο βρωμόνερο, που αφήνει τη δυσοσμία του για μέρες πάνω σε σώματα και ρούχα. Χρειάζεται να εισαγάγουμε και λίγο από το αμερόληπτο θάρρος και τη σπλαχνική τιμιότητα της Haaretz; Μα έχει τέτοια ανάγκη ο τόπος των «Περσών» του Αισχύλου και των «Τρωάδων» του Ευριπίδη;

Πηγή: Η Καθημερινή

Από το πιάτο σας τρώμε ρε Μπογδάνοι;

Ο φετινός διαγωνισμός της Eurovision, ο οποίος συχνά τα τελευταία χρόνια, πίσω από τα φώτα και τους χορούς, αποκαλύπτει ηθελημένα ή αθέλητα, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, ξαναέφερε στο φως μια μεγάλη παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας. Τον αμετροεπή σχολιασμό και την κατακραυγή για το σώμα των ανθρώπων, το λεγόμενο body shaming. Κύριος εκφραστής αυτής της μάστιγας έγινε φέτος ο βουλευτής της ΝΔ, Κωνσταντίνος Μπογδάνος (ποιος άλλος), ο οποίος μέσα σε λίγες λέξεις θέλησε να ορίσει ποια είναι τα «κανονικά κιλά» και να υποδείξει στους ανθρώπους που έχουν παραπανήσια (κατ’ εκείνον) κιλά να μην το προβάλλουν, λες και τρώνε το φαί από το πιάτο του.

γράφει ο Νίκος Μάλαμας

Την ιστορία που ξεκίνησε ήδη από το βράδυ του Σαββάτου με την εμφάνιση και τα κιλά της Έλενας Παπαρίζου, πολλοί θα τη χαρακτήριζαν αστεία, άνευ σημασίας και ένα gossip στο οποίο δεν πρέπει να αναλωνόμαστε.

Το αντίθετο. Αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα της κοινωνίας μας, το οποίο γεννά πολύ μεγαλύτερες παθογένειες από ό,τι φανταζόμαστε.

Οι προσβολές στους ανθρώπους για τα κιλά και την εμφάνισή τους, οδηγούν σε πολλές ψυχολογικές παθήσεις, διατροφικές διαταραχές, προβλήματα υγείας.

Οδηγούν τους ανθρώπους να κρίνουν τον άλλον βεβιασμένα, μόνο λόγω της εμφάνισής του, χωρίς καμία επιθυμία για εμβάθυνση στην προσωπικότητα.

Πείτε την αλήθεια. Πόσες φορές οι μάνες μας δεν ψήφισαν δήμαρχο ή βουλευτή μόνο και μόνο επειδή ήταν ωραίος, κομψός και οικογενειάρχης; Μέχρι και ευρωβουλευτή στείλαμε επειδή είχε ωραίους κοιλιακούς.

Το ανωτέρω περιστατικό κατακραυγών απέναντι στην Ελληνίδα τραγουδίστρια λύθηκε άμεσα. Τα social media το πήραν επάνω τους, έριξαν στα πηγάδια τις ρατσιστικές φωνές και αποκαταστάθηκε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να λάμπει χωρίς δίνει αναφορά στη ζυγαριά του. Δε θα σταματήσουμε να λέμε, όσο και αν κουράσει, ότι τα social media, παρά τα πολλά αρνητικά τους, έχουν δώσει τη δύναμη στους ανθρώπους να συνασπίζονται και να υπερασπίζονται τα ιδανικά τους. Με μεγάλη επιτυχία.

Τη σκυτάλη του οχετού πήρε, όμως, ο βουλευτής της ΝΔ, Κωνσταντίνος Μπογδάνος. Ο βουλευτής προσεκλήθη στην πρωινή ψυχαγωγική εκπομπή του ΑΝΤ1 και ερωτήθη για τη Eurovision. Παρατίθενται οι απαντήσεις του αυτολεξεί: «Μου άρεσε το τραγούδι της Μάλτας, αλλά με ενοχλεί το γεγονός ότι προβάλλει περισσότερο το γεγονός ότι έχει 80 κιλά παραπάνω από το κανονικό».

Πως είναι δυνατόν ένας βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου να βγαίνει δημοσίως και να κατακρίνει κάποια για τα κιλά της;

Με τι ακριβώς στοιχεία και ποιος ειδικός διατροφολόγος είναι ο κύριος Μπογδάνος για να ορίσει τα «κανονικά» κιλά;

Από πότε το ελληνικό κοινοβούλιο, το οποίο εκπροσωπεί, μας θέλει όλους λιποβαρείς;

Από πότε πρέπει οι άνθρωποι να μην προβάλλουν το σώμα τους γιατί δεν ανταποκρίνεται στα κοινωνικά στερεότυπα;

Σε μια κοινωνία στην οποία όλοι, ακόμα και η οικογένεια, είναι έτοιμοι να σε στήσουν στον τοίχο για τα κιλά και την εμφάνισή σου, δεν μπορεί αυτή η μάστιγα να νομιμοποιείται από το στόμα ενός βουλευτή. Δεν μπορεί η κατινιά να γίνεται πολιτικός λόγος.

Αν ο κύριος Μπογδάνος αρέσκεται στο να σχολιάζει εμφανίσεις και να «αδυνατίζει» ανθρώπους, μπορεί να αφήσει τη βουλή και να συμμετάσχει σε κάποιο ριάλιτυ μεταμορφώσεων. Είναι μπόλικα. Δουλειά θα βρει.

Οι δηλώσεις του συνεχίστηκαν ωστόσο και με έναν οχετό κατά της εν γένει προβολής της διαφορετικότητας. Αυτολεξεί πάλι: «Μου φαίνεται ότι δεν είναι πλέον σαφές για την Eurovision αν είναι διαγωνισμός τραγουδιού ή διαφορετικότητας, φοβάμαι κιόλας ότι η Eurovision έχει αρχίσει να γίνεται ένα σόου, στο οποίο στο τέλος η πραγματική μάχη, θα είναι μεταξύ εκείνων που έχουν κατέβει για να τραγουδήσουν και εκείνων που έχουν κατέβει για να “δειχτούν”, ως κάτι το διαφορετικό. “Γεια σας, έχω πέος και μούσι”. ΟΚ, φίλε… Μπράβο»

Ο βουλευτής, λοιπόν, δηλώνει δημοσίως και ευθαρσώς πως τον ενοχλούν όχι μόνο οι αναρχικές μπαχαλοσατανίστριες μάγισσες (παλιό σουξέ του), όχι μόνο οι χοντροί, αλλά και κάθε τι το διαφορετικό που προβάλλεται δημοσίως.

Αξιότιμε κύριε βουλευτά, αυτές οι απόψεις θυμίζουν λίγο κάτι παλιά χρόνια, κάτι στρατόπεδα συγκέντρωσης, κάτι άριες φυλές και άλλα τέτοια κακά πραγματάκια. Μαζέψτε τα.

Δεν είμαστε, όμως, στη δεκαετία του 1920, αλλά του 2020. Έχουμε δικαίωμα να τρώμε, να παχαίνουμε, να αδυνατίζουμε, να φοράμε ό,τι επιθυμούμε, να βγαίνουμε όπως θέλουμε, ό,τι ώρα θέλουμε, με όποιον θέλουμε και με πέη και μούσια και βυζιά.

Τελεία και παύλα.

Παιδιά, μην τον ακούτε. Φάτε!

www.2020mag.gr

Πώς το Facebook άναψε πράσινο φως σε«θεωρίες συνομωσίας»ακολουθώντας τις ΗΠΑ

γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου 

Μερικές φορές είναι συναρπαστικό να κάθεσαι αναπαυτικά στον καναπέ σου και να παρακολουθείς από το κινητό ή τον υπολογιστή σου πώς μια διαρροή από τον Λευκό Οίκο μεταδίδεται σαν θανατηφόρος ιός από το σύνολο των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ.

Βλέπεις την πληροφορία να «μεταλλάσσεται» και να διαπερνά το ανοσοποιητικό σύστημα και των πιο ψύχραιμων μέσων ενημέρωσης.

Ο ενημερωτικός «ιός» της εβδομάδας ήρθε με τη μορφή μιας διαρροής στη Wall Street Journal, σύμφωνα με την οποία ο Λευκός Οίκος επανεξετάζει το ενδεχόμενο ο κορονοϊός να δημιουργήθηκε σε κάποιο εργαστήριο της Κίνας. Επικαλούμενη πηγές που δεν κατονομάζει, η εφημερίδα ουσιαστικά αναμασά παλαιότερο επιχείρημα του Ντόναλντ Τραμπ ότι τρείς εργαζόμενοι κινεζικού εργαστηρίου στην επαρχία Γουχάν νοσηλεύτηκαν με κορονοϊό τον Νοέμβριο του 2019 (απόλυτα φυσιολογικό σε μια περιοχή που ήταν το επίκεντρο της πανδημίας).

Ο πραγματικός τίτλος του κειμένου έπρεπε να είναι: «Ο Μπάιντεν αναμασά τις θεωρίες συνομωσίας του Τραμπ χωρίς να παρουσιάζει νέα στοιχεία». Τα αμερικανικά ΜΜΕ, όμως, αντιμετώπισαν την πληροφορία σαν τρομακτική αποκάλυψη. Στη μάχη ρίχτηκε ακόμη και ο επικεφαλής επιδημιολόγος των ΗΠΑ, Άντονι Φάουτσι, ο οποίος σε λίγα λεπτά πέταξε στα καλάθι των αχρήστων τη δική του επιστημονική θεωρία σύμφωνα με την οποία η εξελικτική πορεία του ιού δείχνει ότι αναπτύχθηκε στη φύση.

Στον «χορό» και το Facebook

Ίσως η πιο κωμικοτραγική, αλλά και επικίνδυνη εξέλιξη, όμως, ήταν ότι το Facebook, που μέχρι σήμερα «κατέβαζε» τα κείμενα που προωθούσαν τη συγκεκριμένη θεωρία, αποφάσισε να άρει αυτή την απαγόρευση. Η απόφαση της γιγαντιαίας πλατφόρμας του διαδικτύου είναι αμιγώς πολιτική. Αποδεικνύει μάλιστα ότι ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ δεν έχει ως γνώμονα για τις αποφάσεις του τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η στάση του οποίου για το θέμα παραμένει αμετάβλητη, αλλά τις διαρροές αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Η φωνή της λογικής, που υποτίθεται ότι θα εκπροσωπούσε ο Μπάιντεν, αντικαθίσταται από τις κραυγές του Τραμπ, και το Facebook ανοίγει τις πόρτες σε χιλιάδες συνωμοσιολόγους να μολύνουν το διαδίκτυο με τις θεωρίες τους.

Η τεκμηρίωση που έχουν παρουσιάσει μέχρι στιγμής οι ΗΠΑ διαφέρει ελάχιστα σε σοβαρότητα από τα «στοιχεία για τα υποτιθέμενα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσείν. Για άλλη μια φορά, όμως, χιλιάδες δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο είναι έτοιμοι να παρουσιάσουν τις θεωρίες του Λευκού Οίκου σαν αδιαμφησβήτητα γεγονότα.

Ο στόχος των διαρροών

Οι διαρροές των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και του Λευκού Οίκου, που διοχετεύονται μέσω του αμερικανικού Τύπου και αφήνονται να διασπαρθούν ελεύθερα μέσω του Facebook έχουν ένα προφανή στόχο: Να δημιουργήσουν στην κοινή γνώμη την αίσθηση ότι η Κίνα ευθύνεται για την πανδημία, που έχει στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 600.000 Αμερικανούς πολίτες και έτσι να δικαιολογήσουν τον οικονομικό πόλεμο εναντίον του Πεκίνου. Το επιτελείο του Μπάιντεν γνωρίζει ότι ο εντοπισμός της πραγματικής πηγής του ιού στο φυσικό περιβάλλον ίσως διαρκέσει δεκαετίες –οι επιστήμονες χρειάστηκαν 13 χρόνια για να εντοπίσουν την πηγή του SARS– γεγονός που δίνει τη δυνατότητα στην Ουάσιγκτον να πετά λάσπη στον ανεμιστήρα χωρίς κανείς να μπορεί να τη διαψεύσει.

Εδώ όμως έχουμε μια πρωτοφανή αντιστροφή κάθε λογικού επιχειρήματος: Ενώ το βάρος της απόδειξης πέφτει πάντα στον καταγγέλοντα, η Ουάσιγκτον ζητά από την Κίνα να αποδείξει ότι δεν δημιούργησε αυτή τον ιό! Παράλληλα, με στοχευμένα δημοσιεύματα, τα αμερικανικά ΜΜΕ αμφισβητούν εμμέσως την αξιοπιστία των σχετικών μελετών του ΠΟΥ, ο οποίος ύστερα από έρευνα μηνών δεν εντόπισε κανένα στοιχείο που παραπέμπει σε δημιουργία του ιού σε εργαστήριο. Τη στιγμή δηλαδή που ο οργανισμός χρειάζεται κάθε δυνατή βοήθεια για να προλάβει την εξάπλωση της πανδημίας, οι ΗΠΑ πριονίζουν το κύρος του για να προωθήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα.

Η συγκεκριμένη θεωρία συνομωσίας έρχεται να προστεθεί στη φαρέτρα των επιχειρημάτων που χρησιμοποιεί ο Μπάιντεν εναντίον του Πεκίνου τις τελευταίες εβδομάδες: Τις καταγγελίες περί γενοκτονίας της μειονότητας των Ουιγκούρ στην επαρχία Σιντζιάνγκ, τα υποτιθέμενα σχέδια επίθεσης ή οικονομικού στραγγαλισμού της Ταϊβάν, αλλά και τις θεωρίες ότι η Κίνα προετοιμάζεται για κυβερνοπόλεμο με τις ΗΠΑ. Είναι ενδεικτικό ότι λίγες μόλις ώρες μετά τη διαρροή των θεωριών για τη δημιουργία του ιού σε κινεζικό εργαστήριο, η αμερικανική Γερουσία άνοιξε τον δρόμο για την ψήφιση νομοσχεδίου-μαμούθ που θα επιτρέψει τη διεξαγωγή οικονομικού πολέμου εναντίον της Κίνας και άλλων βιομηχανικών αντιπάλων των ΗΠΑ. Η λεγόμενη νομοθετική πράξη Καινοτομίας και Ανταγωνισμού προσφέρει στην αμερικανική κυβέρνηση 200 δισεκατομμύρια δολάρια για να αντιμετωπίσει «απειλές» όπως η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και να επιβάλλει κυρώσεις σε Κινέζους αξιωματούχους.

Κλιμακώνοντας τον οικονομικό πόλεμο με την Κίνα, ο Μπάιντεν δεν διστάζει να εμπλέξει στη μάχη ακόμη και την προσπάθεια αντιμετώπισης της πανδημίας. Και το Facebook τάσσεται για άλλη μια φορά στο πλευρό της υπερδύναμης. 

sputniknews.gr

Δόσεις τέλος, ώρα απεξάρτησης

ΚΙΜΠΙ

Πήρα τη δόση μου. Τη δεύτερη και διόλου φαρμακερή. Τη γαμάτη και φοβερή δεύτερη δόση του συκοφαντημένου AstraZeneca, που όσοι το πήραμε και θα κάνουμε τούρμπο ανοσία 90% πλας, θα μπορούσαμε να στήσουμε το παγκόσμιο φαν κλαμπ Astra, το κλαμπ των «Αστεράτων», διότι πολυεθνική η Astra, πολυεθνική κι η Pfizer που μια χαρά το έστησε το παγκόσμιο μονοπώλιό της, βοηθούσης και της Κομισιόν, αλλά εμείς... σε κάθε σύγκρουση, έστω και πολυεθνικών, πριμοδοτούμε τον αδύνατο, έτσι δεν είναι; Είναι ο μακιαβελικός δρόμος προς τον μετα-καπιταλισμό και ό,τι μπορεί να είναι αυτό, μετά τα στραπάτσα του πρώτου, του δεύτερου και του τρίτου δρόμου προς τον σοσιαλισμό. Ολα είναι δρόμος, σωστά;

Πήρα τις δόσεις μου και λαχταρώ να κωλοκαθίσω σε πάνινη καρέκλα θερινού σινεμά, κι ας πιαστεί η μέση μου, να δω ακόμη και Χατζηχρήστο, μη σου πω και Τσακ Νόρις, σε μεγάλη οθόνη, με ενοχλητικούς ψιθύρους από τους δίπλα, τράφικο από τον δρόμο που καλύπτει τον ήχο της ταινίας, φώτα που ανάβουν από τις γύρω πολυκατοικίες και περισπούν την προσοχή, γιατί καλό το Cinobo και το Ertflix και το Netflix και τα πειρατικά κατεβάσματα, αλλά είναι άλλη η οπτική γωνία των 45 μοιρών κι άλλη των 120.

Πήρα τις δόσεις μου κι ανυπομονώ να πιαστώ για δυο ώρες πάνω σε παγωμένα ή πυρωμένα πέτρινα διαζώματα, να δω εξάωρη Ορέστεια ή δίωρο Σεφερλή, να ξανασυναντηθώ με φίλους, να ασπαστώ συγγενείς, να δεχτώ απρόσκλητους επισκέπτες, να πάω στο χωριό μου όσο δεν έχω πάει εδώ κι 60 χρόνια, και στο πεθεροχώρι μετά χαράς, να κάνω μπάνιο ακόμη και στον Φλοίσβο, που έχω να βουτήξω από τη δεκαετία του ’60, κι oπωσδήποτε στα Σούρμενα, στο Ελληνικό, όσο είναι καιρός, πριν του κάνουν οριστική κατάληψη οι λατσομπουλντόζες. Πήρα τις δόσεις μου και θα πάρω κι άλλες, όσες χρειαστεί για να πάρω πίσω ό,τι περισσότερο από την ακανόνιστα κανονική ζωή μου, γιατί το χειρότερο που μας απειλεί είναι η ψυχική θρόμβωση, η κοινωνική απόφραξη, το πολιτικό κώμα και η ιδεολογική λοβοτομή.

Πήρα τις δόσεις μου, πάρτε κι εσείς τις δικές σας, απαιτήστε και την τελευταία σταγόνα ανοσίας που δικαιούστε, γιατί είμαστε ήδη στο κατώφλι της μεγάλης απεξάρτησης. Της σκληρής, στεγνής βάναυσης απεξάρτησης από τις γενναίες δόσεις κρατισμού και δημόσιας χρηματοδότησης που επέβαλαν η πανδημία, τα κύματα θανάτου από κορονοϊό και η προσωρινή μετάλλαξη του αιματηρού, αρπακτικού καπιταλισμού σε τρομοκρατημένο, ψοφοδεή καπιταλισμό της φιλανθρωπίας.

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά ήδη τα διαβολάκια της επίγειας κόλασής μας χοροπηδάνε χαρούμενα κι ανυπόμονα γύρω απ’ τον λάκκο με τα βοθρολύματα και μας προειδοποιούν: «πάρτε τις τελευταίες ανάσες, το διάλλειμα τελειώνει, σε λίγο θα βάλετε ξανά μέσα τα κεφάλια». Οι προειδοποιήσεις διατυπώνονται με ποικίλους τρόπους. Αλλοι λένε ότι μετά μια δεκαετία και βάλε που ξεχάσαμε τι σημαίνει πληθωρισμός και ζήσαμε με τη βεβαιότητα ότι το μεγάλο πρόβλημα των ανεπτυγμένων οικονομικών είναι ο αποπληθωρισμός και η αναιμική ανάπτυξη, επιστρέφουμε στις πληθωριστικές απειλές της δεκαετίας του ’90 και πριν. Πω πω κακό που θα μας εύρει! Και τι φταίει γι’ αυτό; Το άφθονο και φτηνό χρήμα που διά μαγείας βρήκαν κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες, με τις αγορές και τα κερδοσκοπικά κεφάλαια να χειροκροτούν με ενθουσιασμό και να φωνάζουν «Κι άλλο, κι άλλο! Δώστε τις δόσεις μας!». Ομως, το χρήμα είναι χρέος, καλό χρέος, δεν λέμε - θυμούνται σιγά σιγά οι υπομονετικοί κήρυκες του προτεσταντικού καπιταλισμού. Αλλά και το χρέος, βιώσιμο ή όχι, κάποιος θα το πληρώσει κάποια στιγμή, έτσι δεν είναι;

Μήπως, λοιπόν, είναι καλή ιδέα -λένε οι αντίλαλοι του χρηματοπιστωτικού καζίνου- να αρχίσουμε σιγά σιγά να ακριβαίνουμε το χρήμα; Μήπως είναι η ώρα να τσιμπήσουμε λίγο τα επιτόκια προς τα πάνω, γιατί κι εμείς τόσα λεφτά έχουμε ρίξει στα μηδενικά και αρνητικά επιτόκια, δεν πρέπει να βγάλουμε κάτι για τον κόπο μας;

«Υπομονή», συστήνουν οι σοφές κουκουβάγιες κι οι ηλίθιοι μπούφοι κεντροτραπεζίτες, «θα έρθει ή ώρα και γι’ αυτό, αλλά προς το παρόν πρέπει να αποφύγουμε απότομη και μαζική απόσυρση της στήριξης. Μικρότερες δόσεις, σταδιακή απεξάρτηση, μη μας μείνουν οι μισοί στον τόπο». Αυτό πάρτε το ως ποιητικο-θεατρική απόδοση των προειδοποιήσεων που διατυπώνουν η Λαγκάρντ της ΕΚΤ και ο Πάουελ της FED για τον κίνδυνο μαζικών χρεοκοπιών και τραπεζικών καταρρεύσεων αν αποσυρθούν άτσαλα τα μέτρα στήριξης. «Αλλά πάλι δεν μπορούμε να συντηρούμε για πάντα επιχειρήσεις-ζόμπι, σωστά;» καταλήγουν αθώα. Ενώ με τις τράπεζες-ζόμπι, που χρόνο παρά χρόνο κάνουν και μια ανακεφαλαιοποίηση ή μια αύξηση κεφαλαίου, δεν υπάρχει θέμα, έ;

Αλλά, επειδή με την πανδημία η πολιτική πήρε τη ρεβάνς από την οικονομία, και οι κυβερνήσεις πήραν τον έλεγχο με πληθωρικές δόσεις κρατικού καπιταλισμού, αναγεννημένου κεϊνσιανισμού και πλημμυρίδα νέου δημόσιου χρέους, έχουν και τον τελευταίο λόγο στη στρατηγική της απεξάρτησης. Καθώς δυσανασχετούν μέσα στο ταλαιπωρημένο κουστούμι του Κέινς, το κτήνος που ‘χουν μέσα τους, ο Μίλτον Φρίντμαν, βρυχάται: «Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα»! Ο μεθερμηνευόμενον, το χρέος που σας πιστώνουμε σήμερα θα αρχίσετε να το πληρώνετε από αύριο κιόλας. Η γενναιοδωρία του Ταμείου Ανάκαμψης απαιτεί θυσίες, χρήμα για μεταρρυθμίσεις, να, σαν αυτές του Χατζηδάκη, μια χαρά μεταρρύθμιση είναι η απελευθέρωση της εργασίας από την ανελιξία του οκταώρου.

Από το 2023 retour a al normal ή retour a la abnormal, όπως το πάρετε. Δεν μας ενδιαφέρει αν θεωρείτε τη λιτότητα, τη φτώχεια, τις τεράστιες ανισότητες, τα ασύλληπτα κέρδη, τη θηριώδη ισχύ των πολυεθνικών και την παρασιτική κυριαρχία των τραπεζικών ζόμπι κανονικότητα ή ανωμαλία. Αυτή είναι η μόνη σας πραγματικότητα, αυτές είναι οι μόνες δόσεις που δικαιούστε, τέλος η σίτιση από το Πρυτανείο, τέλος οι τζάμπα δόσεις. Eθιστείτε στην απεξάρτηση.

💬 Θεωρίες για την υπεραξία

- Δεν θα μπορώ να σκεφτώ. Δεν θα μπορώ να δουλέψω.

- Τίποτα δεν θα επηρεάσει τη δουλειά σας όσο μια αυτοκτονία. (Σιωπή)

- Ονειρευόμουν ότι πήγα στον γιατρό και μου έδωσε οκτώ λεπτά για να ζήσω. Καθόμουν στη γαμημένη αίθουσα αναμονής μισή ώρα. (Μακρά σιωπή)

- Εντάξει, ας το κάνουμε, ας πάρω τα φάρμακα, ας κάνουμε τη χημική λοβοτομή, ας καταστρέψουμε τις ανώτερες λειτουργίες του εγκεφάλου μου και ίσως τότε είμαι λίγο πιο γαμημένα ικανή να ζήσω. Ας το κάνουμε.

Σάρα Κέιν, «4.48, Psychosis»

kibi2g@yahoo.gr, kibi-blog.blogspot.com

www.efsyn.gr

Ο καλός δικομματισμός, ο κακός ΣΥΡΙΖΑ και ο μπαμπάς Κυριάκος

Θανάσης Καρτερός

Είναι κουραστικό να διαβάζεις όσα είπε ο Μητσοτάκης στη διαδικτυακή συζήτηση της Τετάρτης με θέμα: 200 χρόνια Ελεύθερης Ελλάδας: 1821-2021. Από το ιδεώδες στην πράξη της Δημοκρατίας, τότε και τώρα. Γιατί πρέπει:

Να σχολιάζεις χαμηλόφωνα -μην ακούσει η γειτονιά τις βωμολοχίες- τα ψέματα, τις ανοησίες, τους ύμνους στον εαυτό του, που απάγγειλε με δήθεν επιστημονική οίηση, που θυμίζει Γεραπετρίτη.

Να αντέξεις τη συστηματική συκοφάντηση του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα με ύφος και όρους μπαμπά που τον έχουν στεναχωρήσει τα ανυπάκουα παιδιά του.

Και να τσαλαβουτάς μέσα στον παχύρευστο φαρισαϊσμό, μπας και βρεις κάτι που να έχει κάποιο ενδιαφέρον.

Να λοιπόν κάτι με κάποιο ενδιαφέρον: Πώς βλέπει ο Μητσοτάκης τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κι ένα δεύτερο ακόμα πιο ενδιαφέρον: Πώς μαρτύρησε χωρίς ξύλο το όνειρο, ή και το σχέδιο, του ίδιου και των από πίσω του για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Χωρίς πλάκα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι για τον πρωθυπουργό ένα είδος εχθρού παλιού τύπου. Σιδηρούν παραπέτασμα, και τέτοια. Τον χαρακτηρίζει -τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι τον Κυριάκο, τον Βορίδη, ή τον Άδωνι- «ασθενής προσήλωση στους δημοκρατικούς κανόνες, υπονόμευση των παραδοσιακών θεσμών, απόπειρα ελέγχου της Δικαιοσύνης, επίθεση σε βάρος των ‘συστημικών’ ΜΜΕ και ιδιαίτερα η άρνηση της νομιμότητας των πολιτικών του αντιπάλων».

Αυτά. Και μην σπεύδετε να εκτονωθείτε γαλλιστί. Γιατί ο Μητσοτάκης, που περιέγραψε τον εαυτό του στην ίδια συζήτηση σεμνότατα όχι μόνο ως κεντροδεξιό, και φιλελεύθερο, αλλά και ως μεγάλο μεταρρυθμιστή της ΝΔ, δεν το αφήνει το πράγμα έτσι. Προτίθεται να μεταρρυθμίσει μετά τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Λέει λοιπόν: «Αυτό που θα θέλαμε να πετύχουμε -δεν ξέρω αν είναι εφικτό- θα ήταν να επιστρέψουμε σε ένα σύστημα με δύο κόμματα -το οποίο θα είχε κάποια από τα χαρακτηριστικά του παλαιότερου δικομματικού συστήματος- που τουλάχιστον εγκαταλείπουν τα πιο ακραία στοιχεία τους. Εμείς, η Νέα Δημοκρατία, δεν τα είχαμε ποτέ, αλλά αυτή είναι μια πρόκληση που αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω αν είναι σε θέση να το κάνουν, αλλά αυτό που γνωρίζω είναι ότι δεν ήταν σε θέση να προσαρμοστούν πλήρως και αυτό είναι πρόβλημα για την δημοκρατία… Θα ήταν για μένα πολύ καλύτερα τα πράγματα αν μπορούσαν να εγκαταλείψουν ένα τμήμα του παλιού εαυτού τους. Δεν ξέρω αν είναι ικανοί να το πράξουν».

Πες το Χρυσόστομε!

Θα θέλαμε να πετύχουμε!!

Έτσι, στον πληθυντικό των αγνώστων.

Θα θέλαμε -ποιοι θα θέλατε;

Να πετύχουμε -ποιοι να πετύχετε; Η Θύρα 7, η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, ο Λασκαρίδης, οι Μορμόνοι, η δέκατη μασονική στοά;

Μυστήριο. Αλλά τι θα ήθελαν να πετύχουν το λέει ο άνθρωπος καθαρά. Πιο καθαρά δεν γίνεται. Ένα καλό, χωρίς μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο ανταγωνιστικών κομμάτων, δικομματισμό.

Όνειρο βλέπω, μη με ξυπνάτε.

Και τι χρειάζεται να γίνει πράξη αυτό το ιδεώδες του Μητσοτάκη;

Ένας αντάξιος αυτού του καλού δικομματισμού ΣΥΡΙΖΑ.

Να εγκαταλείψει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα τμήμα του παλιού εαυτού του. Ένα χέρι, ένα πόδι, κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Όχι όλο τον εαυτό του. Και όσον αφορά τη ΝΔ, αυτή είναι έτοιμη να δεχτεί τον άσωτο στην αγκαλιά της, αφού δεν είχε ποτέ στις γραμμές της ακραία στοιχεία. Επιβεβαίωση που δεν αποτελεί μόνο άλλη μια απόδειξη της ειλικρίνειάς του Μητσοτάκη, αλλά και μια παρηγοριά για όσους τυχόν ανησυχούν με διάφορα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό.

Τη ειλικρίνεια του πρωθυπουργού έρχεται να επιβεβαιώσει και η περιγραφή της προεκλογικής τακτικής της ΝΔ: «Τι κάναμε πριν εκλεγούμε; Μπορώ να σας πω ότι αγνοήσαμε παντελώς (τον ΣΥΡΙΖΑ) κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας μας. Εγώ μίλησα για το δικό μου όραμα για το μέλλον της χώρας».

Και μόνο αυτό να κρατήσει κανείς από τον ποταμό της αλήθειας, ότι δηλαδή αγνόησαν παντελώς τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είπαν τίποτε κακό για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν σήκωσαν μέτωπο κατά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν οργίασαν κατά του ΣΥΡΙΖΑ με χιλιάδες fake news, και με όρους προδοσίας, Μαδούρο, Βόρειας Κορέας, Σοβιετίας, κόκκινων διαβόλων και κίτρινου πυρετού, αρκεί για να καταλάβει κανείς ένα τουλάχιστον πράγμα; Όχι μόνο με τη Μαρέβα, αλλά και με την αλήθεια κοιμάται και ξυπνάει ο Μητσοτάκης.

Ευτυχώς, γιατί σκεφτείτε να ήταν ψεύτης!

ΥΓ. Την επόμενη μέρα στο Ζάππειο ο Μητσοτάκης από μπαμπάς αυστηρός, που θέλει να συμμορφώσει τα παιδιά του, μας προέκυψε παιδοκτόνος. Να τους συντρίψουμε να τελειώνουμε είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από όσα είπε για μαύρα διαλείμματα και κόκκινα άκρα. Και δημιούργησε κλίμα αγωνίας και ανησυχίας εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μας αναμορφώσει, ή θα μας συντρίψει;

Μαμά, φοβάμαι!

δημοσιεύτηκε στην avgi.gr

Ναμίμπια και Ελλάδα: Οι «απλήρωτες» γερμανικές φρικαλεότητες

του Μιχάλη Ψύλου

Δεν έχει όρια η υποκρισία των Γερμανών. Ειδικά όταν πρόκειται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν. Το Βερολίνο αναγνώρισε χθες επισήμως ως γενοκτονία τις φρικαλεότητες και τις σφαγές που διέπραξε το Ράιχ στις αρχές του 20ου αιώνα στην αφρικανική χώρα που σήμερα αποκαλείται Ναμίμπια, αλλά από το 1884 ως το 1915 ήταν γερμανική αποικία. Σύμφωνα με ιστορικούς, οι Γερμανοί αποικιοκράτες εξόντωσαν από το 1904 ως το 1908 περίπου 65.000 από τα 80.000 μέλη της φυλής Χερέρο και τουλάχιστον 10.000 από τα 20.000 μέλη της φυλής Νάμα, που ζούσαν στη σημερινή Ναμίμπια.

«Είμαι χαρούμενος και ευγνώμων που καταφέραμε να καταλήξουμε σε συμφωνία με τη Ναμίμπια για το πώς να αντιμετωπίσουμε το πιο σκοτεινό κεφάλαιο της κοινής μας ιστορίας», δήλωσε ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας. Αναγνώριση μεν της γενοκτονίας και ωραία λόγια συγγνώμης από τους Γερμανούς αξιωματούχους για «πολιτική και ηθική υποχρέωση», αλλά προσοχή: «Δεν υπάρχουν νομικές αξιώσεις αποζημίωσης στις οικογένειες των δεκάδων χιλιάδων θυμάτων», όπως προεξοφλεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Η συμφωνία είναι για να θεραπεύσει τις πληγές», τονίζει η γερμανική εφημερίδα.

Το Βερολίνο αποδέχτηκε βέβαια να χορηγήσει ποσό ύψους 1,1 δισεκατομμυρίων ευρώ τα επόμενα …30 χρόνια για έργα στη Ναμίμπια μέσω της ίδρυσης ενός ταμείου αρωγής, αλλά ξεκαθάρισε: Αποζημιώσεις… nein! «Τα 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ δεν πρέπει να θεωρηθούν ως αποζημιώσεις ή επανορθώσεις , αλλά ως συμβολή στο καλύτερο μέλλον για τη χώρα και τους κατοίκους της», προειδοποιεί η FAZ, απευθυνόμενη ουσιαστικά στους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας που έχουν προσφύγει σε δικαστήρια στη Νέα Υόρκη και διεκδικούν τεράστια ποσά. Για την ιστορία μάλιστα ,στις διαπραγματεύσεις των δύο κυβερνήσεων που είχαν αρχίσει το 2015, μέχρι πρόσφατα η Γερμανία έδινε στη Ναμίμπια 11,7 εκατομμύρια ευρώ για να κλείσει η συμφωνία, προκαλώντας φυσικά βάναυσα την παγκόσμια κοινή γνώμη. Αλλωστε, το Βερολίνο δεν θέλει να δημιουργήσει παγκόσμιο προηγούμενο! Όταν μάλιστα παραμένει ανοικτός ο φάκελος των φρικαλεοτήτων που διέπραξαν οι Ναζί στην Ελλάδα, στην Πολωνία, στην Ιταλία στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ενας «φάκελος», που ειδικά για την Ελλάδα (οι διεκδικούμενες επανορθώσεις φτάνουν τα 289 δισ. ευρώ) ,δεν αποκλείεται να ανοίξει η νέα γερμανική κυβέρνηση υπό την ηγεσία ή την καθοριστική συμμετοχή των Πρασίνων, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία. Οι Πράσινοι μαζί με την Αριστερά κατέθεσαν άλλωστε σχετική ερώτηση που συζητήθηκε στην Ομοσπονδιακή Βουλή στις 25 Μαρτίου- ανήμερα της επετείου των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση- για να ανοίξει διάλογος με την Αθήνα για τις πολεμικές επανορθώσεις και το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο . Μπορεί το αίτημα να απορρίφθηκε από την πλειοψηφία Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών, αλλά η υπόθεση παραμένει ανοικτή για την νέα ,γερμανική κυβέρνηση. Ισως γι` αυτό η απερχόμενη κυβέρνηση Μέρκελ να βιάστηκε να κλείσει τώρα όπως όπως το θέμα με τη Ναμίμπια. Για να μην υπάρξει «κακό» προηγούμενο με τις Ελληνικές και Πολωνικές διεκδικήσεις.

Σε …Γερμανούς της Ναμίμπια τα κονδύλια

Ο Γερμανός ακαδημαϊκός και ακτιβιστής Χένιγκ Μέλμπερ, ο οποίος έχει μελετήσει την ιστορία της Ναμίμπια, λέει ότι και άλλες πρώην αποικιακές δυνάμεις στην Ευρώπη είχαν εκφράσει ιδιωτικά τις ανησυχίες τους για τη συμφωνία, καθώς θα δώσει το έναυσμα για διεκδικήσεις σε πολλές πρώην αποικίες στην Αφρική, την Νοτιοανατολική Ασία και αλλού . Η Τανζανία για παράδειγμα, μια άλλη πρώην γερμανική αποικία, όπου επίσης διαπράχτηκαν γερμανικές φρικαλεότητες, δεν αποκλείεται να αρχίσει να διεκδικεί αποζημιώσεις.

Η Γερμανία ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη αποικιακή δύναμη στα τέλη του 19ου-αρχές 20ου αιώνα, ελέγχοντας το Καμερούν, το Τόγκο, τη Γερμανική Ανατολική Αφρική (Τανζανία), το Κινέζικο Τσίνγκταο και νησιά του Ειρηνικού. Λόγω του γεγονότος μάλιστα ότι η Γερμανία ενώθηκε ως κράτος το 1870 -πολύ αργά σε σχέση με τις άλλες αποικιοκρατικές δυνάμεις της εποχής-μπήκε πολύ βίαια στον αποικιακό ανταγωνισμό πυροδοτώντας σφαγές, εξεγέρσεις και πολέμους στις αποικίες που κατακτούσε. Με τη γερμανική ήττα στον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, οι γερμανικές αποικίες μοιράστηκαν στη συνέχεια μεταξύ των άλλων αποικιακών δυνάμεων.

Αλλά και τα 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ που θα δοθούν στη Ναμίμπια τα επόμενα 30 χρόνια πάλι σε …Γερμανούς θα πάνε. Ναι καλά διαβάσατε: Το 70% της καλλιεργήσιμης γης της αφρικανικής αυτής χώρας ανήκει σε πρώην Γερμανούς έποικους, που παρέμειναν μετά το τέλος της γερμανικής αποικιοκρατίας το 1915. Πόσοι είναι αυτοί οι Γερμανοί στη Ναμίμπια; Το 0,75% του πληθυσμού, αλλά κατέχουν σχεδόν όλη τη γη. Ενας από τους απογόνους των Γερμανών εποίκων μάλιστα ,διαθέτει σήμερα ένα αγρόκτημα επτακοσίων τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Μένει να αποδειχτεί βέβαια με την πάροδο του χρόνου αν θα εφαρμοστούν οι υποσχέσεις και για αυτά τα 1,1 δισεκατομμύρια στη Ναμίμπια, γιατί οι Γερμανοί είναι ιστορικά πολύ φειδωλοί όταν πρόκειται να πληρώσουν.

Να θυμηθούμε μάλιστα και τις «αποζημιώσεις» που δεν έλαβε ποτέ η Ελλάδα για τα διαβόητα «μαύρα ταμεία» της Siemens. Με βάση τον εξωδικαστικό συμβιβασμό το 2012 του ελληνικού δημοσίου με την γερμανική εταιρεία, η Siemens θα δαπανούσε τα επόμενα πέντε χρόνια 90 εκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα «σε φορείς που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και έχουν ως σκοπό την καταπολέμηση της διαφθοράς, της απάτης και του ξεπλύματος χρήματος, αλλά και για πανεπιστημιακά προγράμματα και 100 υποτροφίες για μεταπτυχιακές σπουδές». Η γερμανική εταιρεία δεσμευόταν επίσης να κάνει επένδυση 100 εκατ. ευρώ στη χώρα μας και να δώσει άλλα 60 εκατομμύρια για ένα νέο εργοστάσιο. Τίποτα απ` όλα αυτά δεν εφαρμόστηκε, δείχνοντας και την …αξία της γερμανικής αξιοπιστίας!

Το τίμημα της ανθρώπινης ζωής

«Η συμφωνία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα …πραξικόπημα δημοσίων σχέσεων για τη Γερμανία και μια πράξη εξαπάτησης από την κυβέρνηση της Ναμίμπια», λένε οι οργανώσεις «Ovaherero Traditional Authority» και «Nama Traditional Leaders Association», που εκπροσωπούν σήμερα τις φυλές Χερέρο και Νάμα .

«Αλήθεια, ποιο είναι το τίμημα της ανθρώπινης ζωής;» είναι το ερώτημα που θέτει το BBC σε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα για την εφιαλτική ιστορία της γερμανικής αποικιοκρατίας στη Ναμίμπια. «Πώς αντισταθμίζεται η καταστροφή μιας ολόκληρης της κοινωνίας;», διερωτάται το βρετανικό δίκτυο.

Ο Γερμανός ιστορικός Βόλφραμ Χάρτμαν, που δίδαξε ιστορία της Ναμίμπια στο Πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας Γουίντχοκ , περιγράφει στο Der Spiegel τις γερμανικές αποικιοκρατικές φρικαλεότητες: «Κατά τη διάρκεια του πολέμου ,μεταξύ του 1904 και του 1908, οι φυλές Χερέρο και Νάμα δεν σφαγιάστηκαν απλά. Πέθαναν μαζικά από δίψα, ασιτία ή δολοφονήθηκαν κλεισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αλλοι εκτοπίστηκαν και διώχτηκαν από τη χώρα. Μετά το τέλος του πολέμου το 1907, οι δύο φυλές ήρθαν αντιμέτωπες με τα γενοκτονικά δεινά του καταπιεσμένου πληθυσμού: Δεν μπορούσαν να κατέχουν γη ή ζώα και υποχρεώθηκαν να φορούν στο λαιμό μια μεταλλική ταυτότητα για να κυκλοφορούν. Ο στόχος ήταν να εξασφαλιστεί ένα προλεταριάτο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τους Γερμανούς εποίκους ως σκλάβοι. Εργάζονταν άλλωστε ως σκλάβοι σε αγροκτήματα και ορυχεία, κάτι που ισοδυναμούσε με κοινωνικο-ψυχολογική-πολιτιστική γενοκτονία. Είναι απίστευτο ότι μέλη των δύο φυλών επέζησαν από όλα αυτά. Αλλά τα τραύματα αυτά εξακολουθούν να είναι χαραγμένα έως σήμερα στις ψυχές των απογόνων τους», λέει ο καθηγητής Χάρτμαν. Μετά τη γενοκτονία, το μεγαλύτερο μέρος της γης των δύο φυλών, χωρίστηκε σε ιδιωτικά αγροκτήματα που μοιράστηκαν σε Γερμανούς εποίκους. Σήμερα , οι περισσότεροι Χερέρο και Νάμα ζουν σε άθλιες παραγκουπόλεις που φιλοξενούν άλλωστε ,το 40% των κατοίκων της Ναμίμπια. Πολλοί Χερέρο εργάζονται άλλωστε και σήμερα με πενιχρούς μισθούς στους απογόνους των Γερμανών αποίκων που χρησιμοποιούσαν τους παππούδες τους ως σκλάβους… «Μερικοί από αυτούς , ιδίως οι νέοι , αρνούνται αυτή τη ζωή και θέλουν να καταλάβουν τη γη των παπούδων τους με τη βία» ,λέει στο BBC ο ακτιβιστής Λάιντλο Περινγκάντα και προσθέτει:«Ίσως έτσι λοιπόν, να σταματήσει η γερμανική κυβέρνηση να παίζει κρυφτό μαζί μας».

Τα κρανία των Αφρικανών στο Βερολίνο

Για την ιστορία, η περιοχή αυτή της Αφρικής ανακηρύχτηκε το 1884 από τον «σιδηρούν καγκελάριο» Βίσμαρκ σε προτεκτοράτο της Γερμανίας .Πρώτος κυβερνήτης τοποθετήθηκε μάλιστα ο δικαστής Χάινριχ Ερνστ Γκέριγκ, πατέρας του διαβόητου ναζιστή ηγέτη, Χέρμαν Γκέριγκ. Όταν τον Ιανουάριο του 1904 οι Χερέρο και οι Νάμα εξεγέρθηκαν κατά των Γερμανών εποίκων που τους είχαν πάρει τη γη, το Βερολίνο έστειλε στο προτεκτοράτο τους τον διαβόητο στρατηγό φον Τρότα, γνωστό και με το ψευδώνυμο «καρχαρίας», καθώς είχε μετάσχει και στην άγρια καταστολή της εξέγερσης των Μπόξερ στην Κίνα, τρία χρόνια νωρίτερα, το 1901.Τον Αύγουστο του 1904 ο φον Τρότα νίκησε τις δύο φυλές στη μάχη του Οχαμακάρι, για να ξεκινήσει η γενοκτονία τους.

Και μια τραγική «λεπτομέρεια»: Τα κρανία εκατοντάδων νεκρών Αφρικανών εστάλησαν λίγα χρόνια μετά στη Γερμανία για …επιστημονικά πειράματα του διαβόητου καθηγητή Ιατρικής Οϊγκεν Φίσερ που διηύθυνε το Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Κληρονομικότητας στο Βερολίνο. Μετέπειτα μέλος του Ναζιστικού κόμματος ο Φίσερ, ήθελε τα κρανία των Αφρικανών για να δικαιολογήσει «επιστημονικά» την υπεροχή της Αριας γερμανικής φυλής. Το άθλιο έργο του Φίσερ χρησιμοποίησε μάλιστα ο Χίτλερ στο βιβλίο του Mein Kampf για να υποστηρίξει την Αρια φυλή. Στις θεωρίες του Φίσερ βασίστηκαν οι ρατσιστικοί “Νόμοι της Νυρεμβέργης” το 1935 με τους οποίους ο ρατσισμός έγινε επίσημη κρατική πολιτική των Ναζί.

Για να μην ξεχνάμε , δηλαδή…

*η φωτογραφία με τους αιχμαλώτους Χερέρο το 1904/1905 από το dw.com

δημοσιεύεται στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

μέσω thefaq.gr

Η αδέσμευτη δημοσιογραφία στον γύψο

Ο λυσσαλέος πόλεμος κάθε λογής κυβερνητικών  εξουσιών κατά της ελευθεροτυπίας και των δημοσιογραφικών εκφραστών της, με αφορμή την «υπόθεση Ρομάν Προτασόβιτς»

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Η «υπόθεση Ρομάν Προτάσοβιτς» παρουσιάστηκε απ’ τον ελληνικό και διεθνή Τύπο σε ποικίλες αφηγηματικές εκδοχές, ακόμα και ως θρίλερ κομμουνιστικής φαντασίας. Μια υπόθεση βγαλμένη μέσα από τα ερείπια του σοβιετικού καθεστώτος, ας πούμε, 32 χρόνια μετά την πτώση του. ‘Oπου, ο τελευταίος των  κομισαρίων του ΚΚΣΕ καταφέρνει να συντηρεί το σοβιετικό μοντέλο διοίκησης σ’ ένα αντεργκράουντ κρατίδιο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, αυτοσυντηρούμενος ως ισόβιος πρόεδρός του…

Ώσπου, προ ημερών, αναγκάζεται να διατάξει τέσσερις πράκτορες της Κα Γκε Μπε (KGB) να κάνουν αεροπειρατεία σε επιβατική πτήση της γραμμής Αθήνα – Βίλνιους, προκειμένου να συλλάβουν τον τρομοκράτη δημοσιογράφο Ρομάν Προτάσοβιτς. Ο οποίος, για λογαριασμό της καπιταλιστικής Δύση, υποκινούσε την ανατροπή του!..

Τέτοιες τερατολογίες!.. Που, ωστόσο, δεν απέχουν και πολύ απ’ αυτές της κυρίαρχης δημοσιογραφικής πραγματικότητας∙ για την οποία, χωρίς να παίρνω και όρκο ότι υφίσταται, ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Λεφτουτσένκο δεν είναι παρά ένα σταλινικό απομεινάρι που, μετά την πτώση του «υπαρκτού», με τη στήριξη της μετασοβιετικής οικονομικής νομενκλατούρας, την κρατική τρομοκρατία, την ασύδοτη αστυνομική καταστολή και μια σειρά καλπονοθειών με την… ελαφρά ανοχή της ΕΕ, επιβίωσε ως πρόεδρος… Δημοκρατίας επί 32 συναπτά έτη. 

Ώσπου… προψές, πιεσμένος ασφυκτικά από την εντεινόμενη λαϊκή αντίδραση, έκανε το μοιραίο λάθος της αεροπειρατείας:  διατεταγμένη βίαιη εκτροπή πτήσης από τέσσερις πράκτορες της KGB για τη σύλληψη ενός εκ των μεγαλυτέρων αντιπάλων του: του δημοσιογράφου και μπλόγκερ Ρομάν Προτάσεβις, μέλους της αντιπροσωπείας της αυτοεξόριστης ηγέτιδας της Λευκορωσικής Αντιπολίτευσης, Σβιατλάνα Τσιχανούσκαγια.

*******

Ως εδώ, κι ότι καταλάβαμε, καταλάβαμε. Αυτό που δεν καταλάβαμε είναι ο καλά κρυμμένος – πίσω από τα κάθε λογής αφηγήματα των κυρίαρχων ΜΜΕ για την «υπόθεση Ρομάν Προτάσοβιτς» –  καταλυτικός ρόλος της σύγχρονης δημοσιογραφίας (σ. σ: κυρίως της εναλλακτικής δημοσιογραφίας, των blogs και των social media) στην αυτο-οργάνωση κινημάτων διαμαρτυρίας και τις λαϊκές εξεγέρσεις εναντίον απολυταρχικών καθεστώτων, όπως αυτό της Λευκορωσίας. Και, σε αντιδιαστολή, ο λυσσαλέος πόλεμος των καθεστώτων αυτών (και όχι μόνον) κατά της ελευθεροτυπίας κα ι των δημοσιογραφικών εκφραστών της.

Το κατάλαβε πρώτος απ’ όλους – πράγμα διόλου τυχαίο –  ένας ξεχωριστός συνάδελφος, ο δημοσιογράφος και πρώην υπουργός Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης. Και το διατύπωσε* ως εξής: «Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι να μείνουμε στην πρώτη ανάγνωση (σ. σ: της υπόθεσης Ρομάν Προτάσοβιτς) αλλά να αντιληφθούμε ότι η ελευθερία του Τύπου και η ασφάλεια των δημοσιογράφων είναι στο στόχαστρο πολλών εξουσιών, είτε ακραία αυταρχικών είτε άλλων με δημοκρατικό προσωπείο.

»Ακόμα και στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, αποκαλύπτεται ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης του πρώην προέδρου Τραμπ είχε δώσει εντολές για παρακολούθηση επικριτικών δημοσιογράφων. Στην Ευρώπη υπήρξαν δολοφονίες, είδαμε πρόσφατα στη Μάλτα και στην Ελλάδα. Και βλέπουμε επίσης ότι η χώρα μας βρίσκεται σε ντροπιαστικά κακή θέση στο ευρωπαϊκό δείκτη Ελευθερίας του Τύπου, αφού κατατάσσεται στην κατηγορία «προβληματική»…

*******

Σήμερα, με τη… συμβολή και της πανδημίας Covid – 19, η άσκηση της δημοσιογραφίας παρακωλύεται, εντελώς ή εν μέρει, σε πάνω από 130 χώρες. Σύμφωνα με την ετήσια παγκόσμια κατάταξη ως προς την ελευθερία του Τύπου που δίνει στη δημοσιότητα η ΜΚΟ Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (Reporters sans frontières, RSF), στο 73% των 180 χωρών που αξιολογούνται, καταγράφονται καταστάσεις ‘πολύ σοβαρές’, ‘δύσκολες’ ή ‘προβληματικές’ για την άσκηση του επαγγέλματος.

Εντάξει, η Λευκορωσία θεωρείται η πιο επικίνδυνη χώρα της Ευρώπης όσον αφορά  το προσωπικό των επιχειρήσεων ΜΜΕ: Τους τελευταίους 9 μήνες, από τότε που ξέσπασαν οι διαδηλώσεις κατά του Λουκασένκο, έχουν προσαχθεί ή συλληφθεί περισσότεροι από 400 δημοσιογράφοι, ενώ τουλάχιστον 10 βρίσκονται αντιμέτωποι με σοβαρές κατηγορίες.

Γενικότερα, από τις εκλογές του Αυγούστου, ο πρόεδρος της Λευκορωσίας και τα όργανα της κυβέρνησής του έχουν εξαπολύσει μια μεγάλη εκστρατεία καταστολής της αντιπολίτευσης, απελαύνοντας στελέχη της, φυλακίζοντας ακτιβιστές και πολιτικούς και διώκοντας δημοσιογράφους, ενώ καταπνίγουν με βία τις κινητοποιήσεις.

Η Ευρώπη (ΕΕ) υποτίθεται ότι παραμένει η πιο ασφαλής περιφέρεια, όμως οι επιθέσεις και οι καταχρηστικές συλλήψεις δημοσιογράφων πολλαπλασιάστηκαν, ειδικά στη Γαλλία, στη διάρκεια των διαδηλώσεων εναντίον του σχεδίου νόμου για την επιλεγόμενη ‘καθολική ασφάλεια’. Ακόμα χειρότερα στην Ιταλία, την Πολωνία, την Ελλάδα, τη Σερβία και τη Βουλγαρία.

Όσο για την τύχη του… άτυχου 26χρονου Λευκορώσου δημοσιογράφου και μπλόγκερ, Ρομάν Προτασέβιτς, ούτε λόγος ανησυχίας. «Είναι ασφαλής» δηλώνει ο υπουργός Εσωτερικών της χώρας: «κρατείται απλά σε μια φυλακή»!..

ΟΚ, όλα κομπλέ, σύντροφε. Επιτρέψτε μου μόνο να θυμίσω στους συντρόφους  αναγνώστες της στήλης  ότι, στη μετασοβιετική… Δημοκρατία σας, ισχύει ακόμα η θανατική ποινή. Ή όχι;

 *Σε ενημερωτική εκπομπή του MEGA 

restaro.blogspot.com

Ο "θες να γευτείς τα χειλάκια μου;" και το πείραμα Κέντλερ

Έχουμε χρέος ιερό να προστατέψουμε τα παιδιά. Όλα τα παιδιά. Και τα δικά μας αλλά και του εκάστοτε παραβάτη.

Έλενα Ακρίτα

Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους ο δάσκαλος που έστελνε χυδαία παιδοφιλικά  μηνύματά του σε 10χρονα κοριτσάκια.

Ο δάσκαλος. Ο 48χρονος. Ο οικογενειάρχης. Ο σύζυγος. Ο πατέρας. Που επειδή δεν σκέφτηκε αυτός τα παιδιά του, τα σκέφτεσαι εσύ. Και πονάει η ψυχή σου.

Αναρωτιέσαι πως μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά.

Αναρωτιέσαι πως θα διαχειριστούν την τραγωδία που χτύπησε το σπιτικό τους.

Αναρωτιέσαι πως θα συναντήσουν στο σχολείο τις συμμαθήτριες τους που έπεσαν θύματα του ‘πατέρα’ τους.

Αναρωτιέσαι τι τραύμα θα κουβαλάν για την υπόλοιπη ζωή τους.

Ο γιος του παιδόφιλου. Η κόρη του παιδόφιλου.

Οι αθώοι του αίματος αμνοί του Κυρίου.

"Θες να γευτείς τα χειλάκια μου;"

"Πάντως αν ήμουν στην ηλικία σου δεν θα μου γλίτωνες. Θα τα έφτιαχνα μαζί σου".

"Αλήθεια σου λέω θα ήσουν το κορίτσι μου".

Αυτά έγραφε ο δάσκαλος στα κοριτσάκια. Στις μαθητριούλες που  οι γονείς τους τον εμπιστεύτηκαν να τους μάθει γράμματα.

Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος.

Άντρες εξουσιαστές, άντρες δάσκαλοι, καθηγητές, γυμναστές που μαγαρίζουν παιδικές ψυχούλες κι άγουρα κορμάκια. Οι πρόσφατες καταγγελίες των αθλητριών μας που ως ανήλικες κακοποιήθηκαν δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα.

Η περίπτωση του φερόμενου ως παιδεραστή Δημήτρη Λιγνάδη – για την οποία ούτε το εν δέκατον δεν έχουμε μάθει, γνώμη μου – έπεσε σαν κεραυνός  εν αιθρία στα λιμνάζοντα ύδατα της κοινής γνώμης.

Ακόμα κι τώρα δεν έχει δοθεί καμία εξήγηση για τις άδειες παραμονής ανηλίκων αλλοδαπών που βρέθηκαν καταχωνιασμένες στις αποθήκες του Λιγνάδη. Υπήρχε τελικά συμμετοχή ΜΚΟ σε όλη αυτή την βρώμικη υπόθεση; Τίποτα δεν αποδείχτηκε.

Κι ούτε θα αποδειχτεί.

Άπειρα είναι επίσης τα παραδείγματα όπου παιδεραστές αποφυλακίζονται στο άψε σβήσε.

Ο 56χρονος γυμναστής Νίκος Σειραγάκης που καταδικάστηκε για ασέλγεια σε βάρος τριάντα έξη ανήλικων αγοριών,  κρίθηκε ως άκρως επικίνδυνος και καταδικάστηκε σε 220 (αρχικά σε 401) χρόνια κάθειρξη.

Για να αποφυλακιστεί κύριος εφτά χρόνια μετά.

Δυο μήνες αργότερα, το βούλευμα της αποφυλάκισης του επανεξετάστηκε, η απόφαση ανατράπηκε  και τον ξαναγυρίσανε άρον άρον στη φυλακή. Μπες βγες δηλαδή ταλαιπωρήθηκε ο άνθρωπος.

Μαθηματικός γνωστού ιδιωτικού σχολείου της Αθήνας συνελήφθη για διακίνηση υλικού παιδικής πορνογραφίας. Απομακρύνεται από το σχολείο και λίγους μήνες αργότερα, επανέρχεται ως αξιολογητής βιβλίων υπουργείο Παιδείας. Απολύθηκε τελικά από τον αρμόδιο υπουργό, όταν έγινε αντιληπτό το παρελθόν του.

Όλοι θυμόμαστε τον 62χρονο καθηγητή μουσικής που συνελήφθη για σεξουαλική κακοποίηση 9χρονου. Ο τύπος αυτός είχε σχέση με κυκλώματα παιδεραστίας, ενώ στην κατοχή του βρέθηκε hardcore πορνογραφικό υλικό από τα σκοτεινά δωμάτια του διαδικτύου.

Καθηγητής 62 χρονών μαζί με άλλους παιδεραστές στο ίδιο κύκλωμα κακοποιούσαν μαθητή με αυτισμό από τα οκτώ μέχρι τα δεκαπέντε χρόνια του. Ο τύπος δίδασκε στη γυμνάσιο στο Περιστέρι και επί μια επταετία, μπαινόβγαινε άνετα στο σπίτι του παιδιού μαζί με την παρέα του.

Πάμε τώρα στο πείραμα Κέντλερ (‘The Kendler project)’. Ένα πείραμα με πειραματόζωα χιλιάδες ορφανά παιδιά που δόθηκαν για υιοθεσία ή αναδοχή σε παιδεραστές ‘γονείς΄. 

Ο διάσημος ψυχολόγος Χέλμουτ Κέντλερ ήταν ο εμπνευστής ενός καταγεγραμμένου εγκλήματος που κράτησε τριάντα ολόκληρα χρόνια (1969-2003). Μάζευε ανήλικα από τα ορφανοτροφεία και τους δρόμους και – με την ανοχή της γερμανικής πρόνοιας - τα τοποθετούσε σε σπίτια σεσημασμένων παιδεραστών. Οι τύποι αυτοί μάλιστα ως ‘κηδεμόνες’ έπαιρναν παχυλό επίδομα από το κράτος.

Ο Κέντλερ είχε ειδικευτεί στην σεξολογία και τασσόταν ανοιχτά υπέρ της αποποινικοποίησης των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων. Ανέπτυξε τη θεωρία ότι η ανάθεση ορφανών παιδιών σε άτεκνους παιδόφιλους μπορούσε να έχει «θετική επίδραση» στην πνευματική τους ανάπτυξη.

Στην αρχή παρέδιδε παιδιά άστεγα 13-15 ετών. Όταν κανείς δεν τον σταμάτησε, μείωσε το όριο ηλικίας και έστελνε έως και εξάχρονα ορφανά στις θετές και ανάδοχες οικογένειες από την Κόλαση.

‘Κάνει καλό στα παιδιά η σεξουαλική εμπειρία. Βοηθάει στην κοινωνικοποίηση τους’ είπε.

Και διέταξε την εξόντωσή τους.

Το σκάνδαλο έγινε γνωστό μετά το θάνατο του Χέλμουτ Κέντλερ, το 2008. Πέντε χρόνια αργότερα, δυο άντρες θύματα έβγαλαν στο φως την υπόθεση. Οι λεπτομέρειες που μαθεύτηκαν ήταν ανατριχιαστικές. Μαρτύρια, βιασμοί, κακοποιήσεις, χρόνια παιδικά γεμάτα τρόμο, φρίκη και πληγές αιμάσσουσες ως την ώριμη ηλικία.

Τίποτα δεν έγινε. Κανείς παιδεραστής δεν τιμωρήθηκε.

Ο ίδιος ο Κέντλερ όσο ζούσε, αναφερόταν δημόσια σε σχετικά περιστατικά αλλά φρόντιζε να μιλάει μόνο για υποθέσεις παιδεραστίας που είχαν παραγραφεί.

Έτσι, ήταν καλυμμένος νομικά και κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να τον αγγίξει.

Τον Σεπτέμβριο του 2014 ο Ανδρέας Λοβέρδος υπουργός Παιδείας τότε είχε απαγορεύσει τη «συμμετοχή υποψηφίου στη διαδικασία για την πλήρωση θέσεων αναπληρωτών εκπαιδευτικών ή ωρομισθίων στην περίπτωση που έχει ασκηθεί κατ΄ αυτού ποινική δίωξη ή υπάρχει καταδίκη για οποιοδήποτε έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.» 

Το ίδιο ισχύει και τώρα. Ευτυχώς. Γιατί παλιά – όχι και πολύ παλιά δηλαδή – τούς έπιαναν, τούς έριχναν μια ποινή-χάδι και μετά τους αμολούσαν πάλι ξέμπαρκους στα σχολεία. Μπας και τους είχε ξεφύγει κανένα παιδί να το κακοποιήσουν κι αυτό.

Πάνε αυτά τελειώσανε, πάλι καλά να λες.

Εμείς, όλοι εμείς έχουμε χρέος ιερό να προστατέψουμε τα παιδιά. Όλα τα παιδιά. Και τα δικά μας αλλά και του παραβάτη.

Και μην ακούτε εκείνο το σιχαμένο, εκείνο το κατάπτυστο:

«Δε νοιάστηκε αυτός τα παιδιά του, θα τα νοιαστώ εγώ»;

Ακριβώς επειδή δεν νοιάστηκε αυτός τα παιδιά του, θα τα νοιαστούμε εμείς.

*Πίνακας του Τζόζεφ Ράιτ του Ντέρμπυ. Νεαρό κορίτσι διαβάζει ένα γράμμα και ένας ηλικιωμένος άνδρας την κοιτάζει

www.news247.gr

Πότε τελειώνει η νεότητα;

 

Γελωτοποιός

Πότε τελειώνει η νεότητα;

Η νεότητα έχει όρια. Ξεκινάει μετά την τρελή κι άχαρη εφηβεία. Και πότε τελειώνει; Εδώ σε θέλω. Πες την αλήθεια σου.

Η νεότητα τελειώνει όταν μπαίνεις στο «κλουβί». Όταν οι υποχρεώσεις σου είναι περισσότερες απ’ τις ελευθερίες σου.

Είσαι ελεύθερος να πας διακοπές ένα δεκαπενθήμερο, δουλεύοντας τον υπόλοιπο χρόνο.

Είσαι ελεύθερη να περάσεις μια ερωτική βραδιά με τον άντρα σου το Σαββατόβραδο, μετά από μια βδομάδα ατελείωτης πίεσης.

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Η νεότητα τελειώνει όταν δεν ανήκεις πλέον στον εαυτό σου.

Ανήκεις στην οικογένεια σου, ανήκεις στα παιδιά σου, ανήκεις στη δουλειά σου, ανήκεις στην εφορία και στις τράπεζες.

Πού ξέρεις;

Ίσως η ελευθερία να είναι υπερτιμημένη.

Πού ξέρεις;

Facebook

μέσω sioualtec.blogspot.com

Τώρα φταίς, μπουντρούμι και εγκλείζμο…

Το έπος του Μιθριδάτη έσκισε τον ουρανό των ανέμελων σαν κεραυνός

Νίκος Παπαδογιάννης 

Δεν υπάρχει κάτι πιο σοκαριστικό για έναν επαγγελματία γραφιά, που βαυκαλίζεται ότι τα γράφει και ωραία, από αυτό που μου συνέβη την περασμένη Δευτέρα. Είχα μόλις ολοκληρώσει ένα διαπρύσιο σχόλιο 1200 λέξεων για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στους 15 μήνες της πανδημίας, όταν πετάχτηκα μια βόλτα στο Twitter και συνειδητοποίησα ότι το ίδιο κείμενο μπορούσε να περιοριστεί σε δύο αράδες.

Σε μετρημένες εννέα λέξεις. Και να είναι και πολύ καλύτερο.

Τώρα βγες, μουσαφίρηδες, τουρίζμο. / Τώρα φταις, μπουντρούμι και εγκλείζμο.

Δεν είναι εκπληκτικό; Αλλά αυτό το γνωρίζατε ήδη, αφού, σας είδα, σπεύσατε να ακούσετε το τραγούδι-έπος του Μιθριδάτη με μάτια γουρλωμένα, σαν τα δικά μου. Και τα δεκατρία καταιγιστικά  λεπτά του.

Στο YouTube, όπου έβαλε τα δυνατά του ο εσμός της «πρωθυπουργάντζας της Ανεμελόκτιστης», για να εξαφανίσει το ενοχλητικό τσουνάμι από τις τάσεις της ημέρας, αν και ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο προβολές. Στα μη Πετσωμένα σάιτ, που έσπευσαν να το αναπαράγουν. Στο Twitter, όπου ο Μιθριδάτης απέκρουσε με άνεση την αντεπίθεση των μετακλητών και βρέθηκε να τρεντάρει πρώτος και καλύτερος.

Στην εκπομπή μου στο ραδιόφωνο, που στο εξής θα χρησιμοποιεί το τραγούδι ως σήμα έναρξης, λήξης και ενδιάμεσου στολισμού.  

Παντού. Αν δεν υπήρχε ο Μιθριδάτης, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε.

Διότι, όπως «τιτίβισε» ο χρήστης @Silver_Spidey: «Ο #Μιθριδάτης κέντησε ένα αριστούργημα, χρησιμοποιώντας για κλωστές τις θηλιές που έχουμε στο λαιμό μας εδώ και δύο χρόνια. Δεν έχω ξανανιώσει στίχο, να λέει για μένα όσα θέλω να πω».

Οι ανθεκτικοί διάβασαν το πανικόβλητο παραλήρημα των «αρίστων», που προσπάθησαν να απαξιώσουν το τραγούδι με κωμικά επιχειρήματα περί …χαμηλού επιπέδου, και είπαν το ίδιο πράγμα λιγότερο ποιητικά. «Χαμηλού πολιτιστικού επιπέδου οι στίχοι του ράπερ, λέει ο μετακλητός ο Νώντας ο Γκρούεζας από την Τοπική Ν.Δ. Άνω Κολοκοτρωνιτσίου Γκραβάρων, που πέταγε λουλούδια στην τραγουδιάρα όταν μεράκλωνε με το στα βράχια της Αλόννησου, βρήκα το παντελόνι σου σακάκι και γραβάτα, τα βρήκα στην Ακράτα».

Η παρέμβαση του Μιθριδάτη υπήρξε καίρια και καταλυτική, επειδή είπε όσα είχε να πει ευθέως. Χωρίς περικοκλάδες. Χωρίς περίτεχνα λογοτεχνικά σχήματα. Χωρίς ανάποδα ψαλίδια. Με λόγο πού σε πονεί και πού σε σφάζει.

Όλοι κατάλαβαν, πλην Λακεδαιμονίων και λοιπόν δαιμονίων. Είμαι βέβαιος ότι οι «άριστοι» δεν έπιασαν ούτε τα μισά, αλλά έτσι είναι οι «άριστοι», τους λείπει ένα Χ για να ολοκληρωθεί η παιδεία τους και να γίνουν όνομα και πράγμα.

Ο Μιθριδάτης μίλησε όχι για τον εαυτό του, αλλά για τον εαυτό μας. Όχι με τη δική του φωνή, αλλά με τη δική μας, που πότε πότε σβήνει από απελπισία για όσα ζούμε. Κάτι μου λέει, ότι αυτή η ομοβροντία κοφτερών στίχων βγήκε από μέσα του σε λίγα λεπτά ένθεης έμπνευσης, από αυτή που έρχεται και κάνει κατάληψη όποτε στοιχίζονται οι πλανήτες. Μέσα στη μαύρη κι άραχλη νύχτα.

Είτε αυτό είτε τους έγραφε εδώ και δύο χρόνια ώσπου αποφάσισε να τους βάλει σε μια σειρά, για να μας τους πετάξει στα μούτρα. «Πάρτε τα, για να μη τα χρωστάω», θα σκέφτηκε. Σε κάθε περίπτωση, σκάω από ζήλεια, που δεν μπορώ να γράψω κάτι ανάλογο.

Μέχρι τις αρχές της εβδομάδας που κυλάει, δεν γνώριζα καν ποιος είναι ο Μιθριδάτης. Είχε ακουστά το ψευδώνυμό του και το όνομα του συγκροτήματος από όπου ξεκίνησε (Ημισκούμπρια), αλλά μέχρι εκεί. Δεν με πολυτραβάει αυτή η μουσική, ίσως επειδή οι φαγωμάρες μεταξύ των διακόνων της τής βγάζουν κακό όνομα.

Σκαλίζοντας, όμως, είδα ότι πολλοί καλλιτέχνες της –όπως ο 12ος Πίθηκος- έχουν την παρρησία να μιλούν ανοιχτά, όταν εμείς οι λιγόψυχοι χάνουμε το θάρρος και το κουράγιο μας. Και ας ξέρουν ότι θα βρουν περίοπτη θέση στις μαύρες λίστες της δικτατορίας των σκοταδιστών. Σάμπως βρέθηκαν ποτέ σε καμιά λευκή;

Η εποποιία του Μιθριδάτη, οι 1669 λέξεις που ήρθαν από το πουθενά και έσκισαν τον ουρανό σαν κεραυνός, θα είναι στο εξής ευαγγέλιο αντίστασης, για όποιον αρνείται πεισματικά να αλλάξει πλευρό.

Δεν πρόκειται να ασπαστώ το αφήγημα «των πνευματικών ανθρώπων και των καλλιτεχνών που παίζουν το παιχνίδι της εξουσίας με τη σιγή τους», γιατί ξέρω ότι υπάρχουν και στο έντεχνο πολλοί ασυμβίβαστοι κήρυκες του καλού: ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Χρήστος Θηβαίος, η Μαρία Παπαγεωργίου, οι Villagers of Ioannina City, σταματώ για να μην αδικήσω κανέναν.

Φρονώ, ωστόσο, ότι ο καιρός της ποίησης και των κρυμμένων νοημάτων έχει περάσει. Όποιος αισθάνεται φρίκη με την ακροδεξιά δυστοπία που περιβάλλει την κοινωνία σαν δύσοσμο σύννεφο, όποιος έχει φωνή που μπορεί να φτάσει παντού, πρέπει να μιλήσει τώρα και να μιλήσει ξεκάθαρα.

Να πει κάτι σαν αυτό το «σεντόνι», που σας το προσφέρω αποκρυπτογραφημένο (αφιερωμένο και στους Πινόκιο του σιναφιού μου), ώστε να μην έχετε πια καμία δικαιολογία. Διαβάστε το και μάθετέ το απ’ έξω, σαν να ήταν υποχρεωτικό μάθημα Αγωγής του Πολίτη:

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ – ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ 2021

Κυβέρνηση με σήμα το κουταλοπίρουνο /  κι ένα φλώρο ξαφνικά έχεις για τύραννο / Μια  πρωθυπουργάντζα, που έχει στην καβάτζα / κάθε ορντινάντζα, δευτεράντζα για μπροστάντζα / όλοι όρνιθες του αρίστου και funny / και θα ‘λεγα “Εντάξει φίλε μάλλον πλάκα κάνει, / ο Λουδοβίκος μας, ο άρχοντας, ο άναξ” / αν ο κόσμος δεν κατάπινε όλη μέρα Xanax / Υπουργός αηδίας και πρωτογονίας / 

δίνει απλόχερα μαθήματα ηγεμονίας / Μα και το Υπουργείο Ευχελαίου και σπηλαίου /  δίνει άλλη διάσταση στην έννοια του χυδαίου / Φρουρού κι αρώματα, όλα τα δικαιώματα /  μες της νύχτας τα καμώματα, αυτόματα / περνάνε νομοσχέδια εκτρώματα, στα χώματα /  διαβολοσκορπίσματα τα ανεμομαζώματα / Συνταγματική εκτρόπα, χωρίς ντρόπα /  μια κατάστα ψυχοτρόπα, χωρίς ντόπα / Οκτάωρη εργασία, είναι μπαναλιτέ /  και κάθε υπερωρία, θα είναι απληρωτέ / έξω απ’ την ενορία, οι προσκυνηταί / διαδήλωση πορεία; Ε όχι ρε ψηλέ / Για κάθε σου απορία, έχουν μια διμοιρία /  ένας λαός σε μία δυστοπία κι ομηρία / Ομάδες της καταστολής για να ‘σαι ασφαλής /  στα περιπολικά το κράτος είναι μερακλής / Και μπλε στολές μες στις σχολές να βγάζουν θυμικό /  πάνω στους φοιτητές ξυλοδαρμό και χημικό / Άκου και το πιο καθησυχαστικό /  να ‘χεις ΜΑΤατζήδες και στο καθιστικό / ξέρεις, από κάτω από το κλιματιστικό / και δεν θα θέλεις μάγκα μου ούτε συναγερμό / Μιλάει για ανάπτυξη και ο foolie functional / γουστάρει ρεντικουλαμέντι international / Και οι Βρυξέλλες ρίχνουν γέλωτα πηγαίο /  καθώς βουτάνε τράτα, οι δίπλα στο Αιγαίο / γι’ αυτό πήρε φρεγάτα, το αγόρι το μοιραίο /  το κατακλυσμιαίο, τι θέλεις ρε πλεμπαίο; / “Ο καταλληλότερος” στο poll το αγοραίο /  για τον μικρομεσαίο, με αμελητέο μηνιαίο / Πλαισιωμένος με ξεφτέρια κυβερνητικά /  τίγκα βιογραφικά, με άλφα στερητικά / Ο αδιανόητα ανόητος κι αμετανόητος / αυτονόητα ατιμώρητος, μα ακριβοθώρητος / αφόρητα απτόητος και ανιστόρητος / ο δανεικός κι αγύριστος κι ανυποχώρητος / Ο κολλητός, ο μιλητός, ο εκλεκτός μετακλητός /  και ο μολυβοχρυσοκαντιλοπελεκητός / Μιλιούνια από ‘δω σε κάτι μπατζανάκια /  να φτιάξει μασκουλέτα αυτός που φτιάχνει καζανάκια / Πεσκέσι τ’ αναθέσι, για κάτι μερεμέτια /  σε κουνιάδες, συνυφάδες, ρουσφέτια και τέτοια / στην αφάνεια, παράνοια στα χρονικά της Narnia / τόσα σκάνδαλα που δεν χωράν’ ούτε σε Scania / Μέλι είναι το έλλειμμα και είναι το μέλημα τους /  ν’ αφήσουν ένα ρημαδιό, ξανά στο όνομά τους / Έχω έκτη αίσθα, i see dead people / 

Να θηλάζουνε την πρωθυπουργική τη nipple / Ψηφοφόροι, σουρταφέρτες πηγαινέλες /  μόνο συνεπείς σε ποδοσφαιρικές φανέλες / Σε Gremlin μετατρέπεται με φαγητό ο Gizmo / και ο απολιτίκ στην πείνα, γίνεται φασίζμο / Ακροδεξιό γκωνάρι ακρογωνιαίο /  τα τραγιά ψάχνουν τράγο αποδιοπομπαίο / Σκόρπα μου ξανά τα Σκοπιανά, τα σκόπιμα /  περικεφαλαία σκούπα, σφυροκόπημα / Ενώ προσφυγόπουλα, μέσα σε λασπόνερα /  βουλιάζουν οι απόπειρες σ’ οδυνηρά βαλτόνειρα / Κουτοπόνηρα, οι “Ναι μεν αλλάδες” με ζοχάδες /  Έχουνε τη μύγα, κατ’ επέκταση κουράδες / Μυριάδες ψήφιζαν μια ζωή κλεφτοκοτάδες /  απηύδησαν και είπαν να το ρίξουν σε φονιάδες / Εσύ δουλίτσα να χεις και όπου γύρει η πλάστιγγα /  Εληνάρες μ’ ένα λου, αυτή η μάστιγα / Το ‘παιζες Hugh Hefner, με ξένη πορτοφόλα; / Τώρα για διακόσμηση έχεις την κατσαρόλα / Είσαι ψηλομύτης, σε χώρα χαμηλοκώλα /  ατέρμονα λατέρνατιβ, με τρύπια αεροσόλα / αποψάρα έχοντας, πάντα απέχοντας /  λιγάκι είσαι δουλάκι, όσο πατά ο φιλελέφαντας / Κοίτα τη βολή κυρ Παντελή, ζωντόβολο /  συνήθισε το dildo και μετά θα ‘ναι καλόβολο / Πάλι για το πόπολο, ούτε πόμολο ρε ‘συ /  δίνε κώλο εσύ κι εγώ πόνο στην πόλωση / Όλα στη διαφθορά και μες στην κάμφορα /  δεν κάνει διαφορά η συμφορά και σφύρα αδιάφορα / τον κώλο σου σε αφορά να αγαπάς παράφορα /  μην σου παίζει και η συνείδηση παιχνίδια διάφορα / Νομίζεις είσαι άρχοντας, αλλά είσαι πληβείος /  νιώθεις μικροαστός ή μικροαστείος / Σίγουρα ανήκεις στη σωστή κατηγορία; / Είσαι γιος του Παρταόλα ή ο γιος του Παρτατρία; / Ναι, δεν είστε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι /  είστε ενδιάμεσα, άρα απλά τυχαίοι / και κάλλιο τελευταίοι, παρά τελειωμένοι /  γιατί ο τελευταίος κλείνει πόρτα καθώς μπαίνει / Ενημέρωση απ’ τα Μου Μου Ε κι αλίμονο /  κι είναι όλα ανάποδα σαν σε δεξιοτίμονο / Της κοινής γνώμης η διαμόρφωση, / σε κάτω του μετρίου αντίληψη και μόρφωση / Σωστή διατύπωση στην πρόταση με πόρωση /  κάνει εντύπωση η αποστήθιση με βόθρωση / Εμπαιγμός, αποκλεισμός και αποσβόλωση /  το φρύδι απ’ την ανόρθωση, παθαίνει υπερκόπωση / Στομωμένα στόματα με πώματα στο τσάνελ /  σέρνονται με γόνατα τα πτώματα στο πάνελ / Σφουγγίσουν σάλια, ανάβουν μανουάλια /  τα χάλια κάτω απ’ το χαλί να αποσβεστούν τσουβάλια / Αέρισμα στην τόμπολα, με τα ευρώ βεντάλια /  γι αυτό εσείς ρεμάλια, ό,τι προστάξουν τα κανάλια / Η επικαιρότητα μεσα στο principality / ψευτιλίσιους, σαν σάπιο show και reality / Σους, σιωπή και σώπαινε, η TV μιλάει τώρα /  είναι το πολίτευμα που έχει πια η χώρα / Πλούσια τα δώρα, ρεπορτάζ σπεκουλαδόρα /  βγαίνει στη φόρα, η παραπληροφόρα κάθε ώρα / 

Όλοι στα κρεβάτια σας μέχρι να φύγει η μπόρα /  και “Νατουραλμόν” θα πει η Πάστα Φλώρα / Πρωτοσέλιδα, για κάθε τσέλιγκα /  τα σκατά πάνε παντού πετώντας τα σε έλικα / Τώρα fake news, λένε την προπαγάνδα /  με χαρτοπολτό από ευρώ, φτιάχνεις ανδριάντα / Ο ηγέτης μας στο σετ, για συνέντα τετ-α-τετ /  ρωτάει ο Pinocchio, απαντά ο Pinochet / Μηχανορραφία η δημοσιογραφία /  του καθεστώτος φτιάχνεται η αγιογραφία / Αλλά μη μου αγχώνεσαι, “Hakuna Μatata” / Μην είσαι πιο πολύ απ’ όσο πρέπει τρομοκράτα / Ούτε γάτα ούτε ζημιά, καναπεδοπατάτα /  γαμάτα τα μαντάτα για την αρχοντοχωριάτα / Ελπίζω να μη μαθευτούν ποτέ όλα τα data / γιατί όλοι θα γίνουν εορταστική πινιάτα / Και να η πανδημία, η μοιραία γνωριμία /  όλοι στην υστερία, εν κρανίω τρικυμία / Όλα στη ζωή σου γίναν μια παρανομία /  το “σώζων εαυτόν” να διαχέει δυσοσμία / Η δυστυχία των πολλών, των λίγων βουλιμία / «ο λύκος στην αναμπουμπούλα», λέει η παροιμία / Μακάβριες στατιστικές, παίρνουνε ανήφορο /  και απόσταση το κράτος, στο λογικό μα ασύμφορο / Εύκολο το πλάνο, για να σώσουνε κοσμάκη /  κλειδαμπάρι στο αμπάρι, τιμωρία και μπερντάκι / Σπάσε καραντίνα, μισθουλίνι προστιμό /  με ωμό αυταρχισμό, εκφοβισμό και σαδισμό / Με τον ιό σαν πρόσχημα για απαγόρευση /  με μότο «Χέσε το Ε.Σ.Υ. και κάνε μας αγόρευση / χεσ’ την ύφεση και κλάδους στη διακόρευση /  χέσε οφειλές και τα λουκέτα σε συσσώρευση» / Σιγά μην διοριστεί, γιατρός νοσηλευτής /  και να γίνει ο κλινικής, ζητιάνος και ληστής; / Σιγά μην επενδύσουν στραγάλι για μια Μ.Ε.Θ. / όσοι νοσούν σπιτάκι τους, ν’ ακούσουν Megadeth / Μέτρα προστασίας, με βάρκα την ελπίδα /  μέτρα που από άσυλο έχουνε σφραγίδα / Μέτρα από μπαλάκια που γυρνάνε σε κληρωτίδα /  η κατακλείδα, μέτρα που σου σφίγγουν καρωτίδα / Κι εγώ αδημονώ κι γι’ άλλο μέτρο οξύμωρο /  ταξικό, εφήμερο μα μόνιμο κι επίμονο / «Ατομική ευθύνη» λέει η αυτού εξοχότης /  εκτός αν είσαι της κυβέρνας ή το αφεντικό της / Τώρα βγες, μουσαφίρηδες, τουρίζμο /  Τώρα φταις, μπουντρούμι και εγκλείζμο / Ασφαλής, χωρίς εισόδημα κι εσώκλειστος /  για να σουλατσάρει ο Ανεμελόκτιστος / Αστεία δυναστεία που φλερτάρει επταετία /  και το Σύνταγμα, ένα όνομα απλά σε μια πλατεία / Επιστημονική επιτροπή κάνει το κήρυγμα /  αυτοί που στον παπά, κάμνουν χειροφίληγμα / Δεν κολλάει όμως στου Θεούλη την οικία /  αλλά να ξέρεις πως και το κιμόνο είναι θρησκεία / Λοιμωξιολόγοι στη ζωή μας κάναν ντου /  είναι παντού o Beaker και ο Doctor Honeydew / Τρομολάγνοι στα παραθύρια σέρνουνε σαρκίο /  και γελάω σαν τον Μπούτια στο Ερωτοδικείο / το δεσμοφυλακείο, να γίνει θες οικείο /  μ’ sms στο φαρμακείο, για υπογλώσσιο δισκίο / 

στη δουλειά με λεωφορείο και σπίτι στις εννιά /  Ψωμί λοιπόν, ελιά και Κοβίντ-19 / Χωρίς ελευθερίες, μα μην είσαι άπληστορ /  έχεις Νετφλιξέτο, έχεις και το Apple Store / Κάθε σπιτικό ο λαβύρινθος του Πάνα /  δέρνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα / Μεγάλοι και μικροί, τηλεργάσα, τηλεκπαίδα /  και η ζωές μας στο εξής, με τηλεχειροπέδα / Η μάζωξη στο σπίτι πια δεν επιτρέπεται /  και η γειτόνισσα σε σπιούνο μετατρέπεται / Τι γκαντέμια, που έκατσε η παντέμια /  και τα καρύδια των πολλών γίναν μακαντέμια / Άλλοι προσεκτικοί κι άλλοι στέκουν προσοχή /  άλλοι σ’ όλα «Χ» κι άλλοι στην ενοχή / 

άλλοι στην εξοχή, διακοπή μ’ αποδοχή /  άλλοι δεν έχουν πλέον αντοχή στην αποχή / ή ανοχή σε άλλο διάταγμα από την Κατοχή /  ουτ’ υπομονή για τη δική σου γνώμη κι εκδοχή / Δώστε ένα πακέτο στα μίνιονς του Kaiser / και εύχομαι το billions να είναι ΚαλοPfizer / Και όταν θα επέλθει η ανοσία στην αγέλη /  θα δούμε πόσες μέλισσες θα υπάρχουν στην κυψέλη / και εν τέλει, ύστερα απ’ τη λαίλαπα του Κόβιντα /  πόσα βλήτα και απόβλητα, θα βγουν αλώβητα / Ο ψεύταρος, ο δήθεν, προτρέπει σε συμμόρφωση /  κάνε πρόποση, στη μούγκα και στην κώφωση / Βλεφαρόπτωση, στο λόγο τον νωθρό σου /  Πάρε το ορθό σου και βάλτο στον ορθό σου / Χώσε ποίηση για να πέσει κοινοποίηση /  ούτε λόγος όμως για κινητοποίηση / Κάνε statement, κάνε μου μία δήλωση / και άσε τα παιδιά να κάνουνε διαδήλωση / Καλά δεν περιμένω να σκίσεις και λιοντάρι /  κι ανάμεσα στα πόδια να φυτρώσεις και ζευγάρι / Υποκριτική η κριτική και διακοσμητική /  αποκρουστική σου μοιάζει η αυτοκριτική / Πιο σωστός κι απ’ όλους τους σωστούς /  πιο Χριστός κι απ’ οτι ο Ιησούς / και ίσως, πιο ίσος κι απ’ τους ίσους /  γουστάρεις και ποντάρεις στη ρητορική του μίσους / Ο μούφα αλληλέγγυος, δεν θέλει το διακρίσι /  μέχρι το log out και η εφαρμογή να κλείσει / Ο ίδιος, που ο διπλανός του αν ψοφήσει /  δεν δίνει να αποχαιρετιστήριο γαμήσι / Είναι γνωστό όλοι έχουνε απόψεις /  και στο ίντερνετ το νόμισμα έχει χίλιες όψεις / Με την χαζομάρα σου σε προφίλ προσόψεις /  συνοπτικά συνάψεις, μπορείς να πετσοκόψεις / Κάθε σκρολ, λιθοβόλα και αφόρα /  πληθώρα από troll, στην εργατώρα / Σαρκοβόρα σχόλια, κλακαδόρα support / από Θανατοφάγους του Λόρδου Voldemort / Η μάχη θα κριθεί, πάνω στο keyboard / στα unfollow, στα block, στα mute και στα report / Οι μεν φωνάζουν «γίδια», οι δε φωνάζουν «πρόβατα» / και οι δύο ακολουθούν μετά απ’ το «ροβόλα τα» / Πιο πολλά τα σχόλια του κάθε κακιασμένου /  κι από τα πλάνα του πουλιού του Γιάννη Κοκιασμένου / Απ’ την άλλη η μανταμίτσα, ούτε που χολοσκάει /  Δεν φτουράει τ’ αποφάϊ άμα έχεις WiFi / Ναι μανούλι, να ποστάρεις το κουτάβι το γλυκούλι /  ένα μαρούλι, δίπλα τσάι και στο φόντο ένα bonsai / Φίλτρο για προγούλι, νύχια, μπούτια παραλία / Selfie στην τοποθεσία…”Αναισθησία” / Κι εμείς οι Καλλιτέχνες τα παράσιτα / καταπίνουμε τα προσβολίδια, αμάσητα / από τραχανάδες, γιαπηδοχαλβάδες /  αμοιβάδες να μας λεν τεμπελχανάδες / Τουμπεκί τραγουδιστό οι διορισμένοι /  κάνουν τον Marcel Marceau οι βολεμένοι / Και οι φίρμες να μου κάνουν τους τουρίστες /  οι πρωΪνοδουλίτσες φρικάρουν κι οι χομπίστες / Οι αρτίστες πεταμένοι, χειροπόδαρα δεμένοι /  και μέσα στη συντέλεια, ανάγκη η πολυτέλεια; / “Εδώ ο κόσμος χάνεται, το θέατρο να μένει /  που στο κάτω κάτω, είναι όλοι τους διεστραμμένοι” / Βολεύει που η φάση είναι ξεφτιλισμένη /  ποιος χέστηκε που είστε πεινασμένοι;! / Σε τηλεγλεντοκόπι, κόποι καίγονται σαν πελεκούδι /  ενίσχυση θα πάρεις της κωλότσεπης το χνούδι / Οι διάλεκτοι της εξουσίας, για δοσοληψία /  ούτε μετά την πανδημία δεν θα ‘χουν χειραψία / Γι’ αυτό εγώ δεν είμαι της τέχνης εργαζόμενος / Είμαι ο σύζυγος της και ο κρυφός της γκόμενος». / 

* Η κεντρική φωτογραφία είναι από το προφίλ του Μιθριδάτη στο facebook

www.koutipandoras.gr

'Εάλω η Πόλις' Θρήνοι για την άλωση της Κωνσταντινούπολης

Το πάρσιμο της Πόλης, που αποτελούσε το κέντρο του Ελληνισμού, είχε βαθιά και οδυνηρή απήχηση στην ψυχή του λαού και θεωρήθηκε ως τραγικό σημάδι για τη μοίρα ολόκληρου του Έθνους. Ήταν επόμενο η λαϊκή μούσα και η λόγια ποίηση να θρηνήσουν την απώλεια, με ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο.

Έτσι ο λαός, μέσα στα τραγικά χρόνια της σκλαβιάς, έβρισκε κάποια παρηγοριά για τα δεινά του.

Τα ποιήματα αυτά, μερικά από τα οποία γράφτηκαν αμέσως μετά την Άλωση και άλλα πολύ αργότερα, αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο της λογοτεχνίας μας, κυρίως όμως ως ιστορική μαρτυρία για τις πληροφορίες και τις κρίσεις που περιέχουν.

Το Εργαστήρι Παλαιάς Μουσικής ιδρύθηκε το 1980 από μια ομάδα νέων που τους ένωνε η αγάπη για τη μουσική του μεσαίωνα, της Αναγέννησης και της εποχής του Μπαρόκ. Στο χώρο της ελληνικής μουσικής δημιουργίας έχει αρχίσει εκτεταμένες έρευνες για την ανακάλυψη του αρχείου Ελλήνων συνθετών της διασποράς κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας με πολύ ικανοποιητικά μέχρι τώρα αποτελέσματα.

Στη συλλογή «Εάλω η Πόλις» της FM RECORDS, το Εργαστήρι Παλαιάς Μουσικής αποτίει φόρο τιμής σε αυτούς τους μοναδικούς θρήνους για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

01▶00:05 Πουλάκι Νάμαν Να Πετώ

02▶06:46 Σημαίνει Ο Θιός

03▶10:23 Κι Η Εκκλησιά Αναστέναξε 04▶14:23 Και 'Σεις Πουλιά Της Ρούμελης 05▶16:18 Ισείς Πουλιά Μ' Πιτούμινα 06▶19:44 Εμείς Δεν Θέλουμε Τζαμιά 07▶23:46 Ερ' Πήρεν Την Πόλιν 08▶28:13 Τ' Απάνω Βήμα Πάρθηκεν 09▶30:06 Ο Κωνσταντίνος Έπεσεν 10▶34:15 Καλόγρια Εμαγέρευε 11▶38:27 Της Καλόγριας 12▶42:53 Του Αλέξανδρου Και Του Κωνσταντή 13▶49:30 'Αλεξαντρους Κι' Ου Βασιλιάς 14▶53:52 Εψές Βράδυ Κοιμούνταμαι 15▶56:47 Πήραν Την Πόλιν, Πήραν Την 16▶1:01:37 Την Πόλιν Όντεν Όριζεν 17▶1:04:13 Έναν Πουλίν, Καλό Πουλίν 18▶1:08:39 Ναϊλοι Εμάς, Να Βαϊ Εμάς