Των ημερών αυτών- / αντί για μνημόσυνο
"Τραμπουκομάνα Σαλονίκη / μ’ άδεια καλάζνικοφ σ’ εκδικούνται
παλιννοστούντες συμμορίτες απ' την Οδησσό / στην άκρη των χειλιών σου ιδρύεται η Εχθρική Εταιρία
πάνω σε νεοορθόδοξα τρίκυκλα τ' άμφια αλωνίζουν / και μ' εξαπτέρυγα σιρίτια βαράνε μπαλωθιές
ροπαλοφόροι αγιογδύτες / βαρόνοι θεσμικοί / η αγάπη μου για σένα είναι κάτω απ' τη γη
ναι, η αγάπη μου για σένα θα' ναι πάντα / κάτω απ' τη γη" (Γιώργος Πρεβεδουράκης "Κλέφτικο")
Δέκα χρονών σέρβιρα ούζο σ' ένα γέροντα / ψαρά / τον έκλαιγε με κλάμα γοερό
όταν του διάβασα από την εφημερίδα το μαντάτο / ήμουν παιδί μα ύστερα εννόησα
μ' απόγνωση κι οργή / κι ακόμα ψάχνω / το βάλσαμο από τότε στην πληγή
συχνά περνώντας Σπανδωνή μ' Ερμού και Βενιζέλου
-δε βρήκαν διαβρωτικό για τόσο άδικο αίμα-
στέκομαι εκεί και του κρατώ το χέρι / αγγίζω το μαγαρισμένο του ταμπλό / μαζεύω άδειες κόκα κόλες κι απορρίμματα / και βλέμματα περαστικών τρυπάω / μήπως διαβάσω μέσα τους / την επιθυμητή συναίσθηση / γυρεύοντας συντρόφους συμπολίτες / δίπλα σ' επαίτες, κιθαρίστες, επαρχιώτες
ανυποψίαστους για την βέβηλη στιγμή / ξένος ανάμεσα σε ξένους / σε πόλη ξένη τώρα πια
που πάντα καίγεται να κρύψει τις βρομιές της / να συνεχίσει την απατηλή ζωή
συγκατανεύοντας μ’ απάθεια στο σύνθημα «οι ποιητές είναι λαπάδες» / που ξεστομίζουν στόματα λαπαδερών δημάρχων / στην πόλη των καθεαυτού ποιητών
-της Τετραρχίας, των Ησυχαστών, του Μπεναρόγια-
δεν επουλώνεται με φεστιβάλ ντοκυμαντέρ / το μέγα τραύμα / τα τρίκυκλα έχουν ίσως μεταμφιεσθεί
(είσαι η πόλη της καθημερνής Αποκριάς)
σε ηλίθια σκυλοπόπ που ξεκουφαίνουνε / την Τσιμισκή / και την οδό Ανθέων / γόνοι νεοαστών γράφουνε τώρα το τραγούδι σου / αβασάνιστα
-ο Ντίνος σιγολιώνει στη μπερζέρα-
Άνθιμα αντί χρυσάνθεμα τ' ανάθεμα / οι πρώην πρόεδροι σε απαλλάσσουν εσαεί
(οι «Ζ» και οι «Ζήτω» κατά λάθος)
επίσημα απ' τις αμαρτίες των φονιάδων σου / κι εγώ γερνάω εσαεί βασανιζόμενος / αν έδωσε την εντολή η Φρειδερίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου