Αριστεία για λίγους, φθηνά εργατικά χέρια οι πολλοί

Ο Αλέξης Πατέλης, ο προοδευτικός, υπερ-άριστος άνθρωπος της κυβέρνησης και προσωπικός σύμβουλος του πρωθυπουργού με διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Princeton, δεν θέλει κοινωνίες με ανθρώπους με τα προσόντα του.

γράφει η Μαρία Κεφαλά

«Για τις πιο πολλές δουλειές που μπορεί να κάνει κάποιος μετά τις σπουδές του, όχι απλώς δεν είναι απαραίτητο το διδακτορικό αλλά είναι και κάτι το αρνητικό. Δεν θα προσλάμβανα κάποιον με διδακτορικό αν μου έκανε αίτηση, γιατί δείχνει ότι πιθανώς να είναι κάποιος άνθρωπος που δεν έχει απαραιτήτως όρεξη για δουλειά. Το διδακτορικό απαιτεί μία αφοσίωση αν θέλεις να το κάνεις καλά, 4-5-6 χρόνια στην πιο παραγωγική σου ηλικία, οπότε είναι κάτι που ουσιαστικά σού καθυστερεί την καριέρα σου».

Και μπορεί ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, να ζήτησε αμέσως συγγνώμη, γράφοντας: «Έχω διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Princeton. Δούλεψα σαν σκυλί για να το αποκτήσω και θαυμάζω άλλους που -σαν εμένα κάποτε- ξημεροβραδιάζονται στη βιβλιοθήκη για να προκόψουν. Ζητώ συγγνώμη για τη διατύπωσή μου σε συνέντευξη που παραχώρησα. Ήταν ατυχής και λάθος, ακόμα και για κάποιον που δεν είναι πολιτικός. Στην συζήτηση αναφερόμουν φυσικά σε συμβουλές για καριέρα στον τραπεζικό τομέα. Ως μάνατζερ, παλαιότερα, ήμουν υπεύθυνος για αρκετές προσλήψεις. Έχω ζήσει από κοντά τις διαδικασίες και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσει κανείς και να πείσει για τις ικανότητές του», όμως δεν μας έπεισε.

Ο Alex Patelis, όπως είναι γνωστός στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους όπου μεσουράνησε πριν βρεθεί -οικειοθελώς- στο πλευρό του Κυριάκου Μητσοτάκη σε θέματα οικονομίας, είχε εκδηλώσει τις ακραία νεοφιλελεύθερες προθέσεις του τον Σεπτέμβριο του 2020, σε μια συνέντευξη στη Δήμητρα Κρουστάλλη και στο in.gr που προκάλεσε σάλο.

H φράση «Σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους», που εξηγούσε τη δημιουργία των νέων αποταμιευτικών προϊόντων PEPP (Πανευρωπαϊκό Ατομικό Συνταξιοδοτικό Προϊόν), οδήγησε σε συνειρμούς με τις περίφημες «Συντάξεις Πινοτσέτ».

Εκείνος τα περιγράφει -όμως- καλύτερα: «Αυτά είναι ταμπέλες που κοτσάρονται για εντυπώσεις και για να αποφεύγεται η συζήτηση επί της ουσίας. Πολλές χώρες στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Ε.Ε., έχουν σήμερα κάποιας μορφής κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Συνοπτικά, η πρόταση που είναι υπό μελέτη –και πρόκειται και για προεκλογική δέσμευση –είναι η εξής: η βασική σύνταξη παραμένει η ίδια. Αλλά στη συμπληρωματική, την επικουρική, σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους. Αντ’ αυτού, δημιουργείται ένας ατομικός κουμπαράς. Ο κάθε νέος, όταν θα βάζει στην άκρη ένα κομμάτι του μισθού κάθε μήνα για τη μελλοντική επικουρική του σύνταξη, θα ξέρει ότι αυτό είναι εκεί, δικό του, και θα το παρακολουθεί να αυγατίζει. Δεν θα μπορεί κανείς να του το πάρει, όπως έγινε τόσες φορές στα πρόσφατα χρόνια. Είναι σωστό να έχεις πληρώσει εισφορές όλη σου τη ζωή και να έρχεται μετά κάποιος και να σου κόβει τη σύνταξη; Ε,αυτό δεν θα μπορεί να γίνει σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Προφανώς η μετάβαση στο νέο σύστημα θα είναι σταδιακή. Εννοείται πως δεν σημαίνει μειώσεις για τους σημερινούς συνταξιούχους. Αλλά προοπτική για τη νέα γενιά. Αν θέλετε ντε και καλά να χρησιμοποιήσετε ταμπέλες, θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε «Σύνταξη νέων» ή «Ταμείο νέων». Το οφείλουμε στους νέους μας, να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο συνταξιοδοτικό σύστημα από αυτό που είδαν να καταρρέει στους γονείς και τους παππούδες τους. Αλίμονο αν μείνουμε στα ίδια».

Η έκθεση Πισσαριδη - Η σύνδεση με το εργασιακό νομοσχέδιο και η καθόλου τυχαία δήλωση του Πατέλη
Ως «βάση για το στρατηγικό σχέδιο που θα ακολουθήσουμε μεσοπρόθεσμα, με σαφείς οικονομικές προτεραιότητες και στόχους» χαρακτήριζε ο Πατέλης την έκθεση του βραβευμένου με Νόμπελ οικονομολόγου του LSE, Χριστόφορου Πισσαρίδη, στην οποία συμμετείχαν ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ, Νίκος Βέττας, ο καθηγητής του LSE, Δημήτρης Βαγιανός, και ο καθηγητής του Yale, Κωνσταντίνος Μεγήρ.

Ο υπέρμαχος της γνωστής "έκθεσης Πισσαρίδη" -όπως ονόμασε η κυβέρνηση της ΝΔ τις ακραίες νεοφιλελεύθερες παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας και το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης με μείωση των συντάξιμων αποδοχών- δεν κάνει τυχαία λάθη.

Όταν το αναπτυξιακό σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης ήταν ακόμα στα σκαριά, ο κ. Πατέλης υπογράμμιζε ότι στόχος είναι να κατευθυνθούν πόροι σε επενδύσεις που θα μεταμορφώσουν την ελληνική οικονομία σε μια οικονομία με έμφαση στις επενδύσεις και τις εξαγωγές και ανέφερε την καθιέρωση νέων κανόνων για πιο γρήγορες αποσβέσεις επενδύσεων, ως ένα από τα μέτρα που θα υποστηρίξουν την επενδυτική δραστηριότητα. Επίσης, έκανε λόγο για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους, με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, ενώ μιλούσε για ενίσχυση της ασφάλισης, ώστε να υποστηριχθεί η αύξηση της αποταμίευσης.

Στην έκθεση, η «υστέρηση δεξιοτήτων» του εγχώριου εργατικού δυναμικού θεωρείται μία από τις δύο βασικές αίτιες της χαμηλής παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας και ιεραρχείται ως επείγουσα προς επίλυση. Στην ανάλυση των αιτιών -περιέργως πως- παραλείπεται αυτό που συμβαίνει την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα, το brain drain. Το τεράστιο μεταναστευτικό κύμα έχει, εκτός από ποσοτικά, και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αφορά κυρίως κατόχους τουλάχιστον τριτοβάθμιου τίτλου σπουδών. Η παράλειψη αυτή δεν είναι τυχαία. Η μαζική μετανάστευση είναι συνέπεια κυρίως των πολιτικών λιτότητας. Η επιλογή να βασιστεί το οικονομικό μοντέλο της χώρας στο χαμηλό μισθολογικό κόστος και στην υποβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων έχει αντίκτυπο στην παραγωγικότητα και στο επίπεδο δεξιοτήτων.

Στις βασικές προτεραιότητες της έκθεσης Πισσαρίδη, είναι οι θεσμικές αλλαγές που θα αλλάξουν τους όρους εργασίας, κατάργηση οκταώρου και κόστους υπερωριών, «που θα διευκολύνουν την παραγωγικότητα της εργασίας». Στην κατεύθυνση αυτή η έκθεση εστιάζει στη «μείωση του βάρους στην επίσημη εργασία από φόρους και εισφορές» αλλά και στη «μείωση του ρυθμιστικού και διοικητικού βάρους, το οποίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πολυπλοκότητα και την έλλειψη διαφάνειας του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου».

Η έκθεση προτείνει κατώτατο μισθό χωρίς συμφωνία εργαζομένων-εργοδοτών, αλλά με απόφαση από ένα συμβούλιο εμπειρογνωμόνων. Η πρόταση θα είναι δεσμευτική για την κυβέρνηση, η οποία όμως «θα μπορεί να διατηρεί τη δυνατότητα να θέσει τον κατώτατο μισθό σε άλλο επίπεδο, δημοσιεύοντας μια επαρκή αιτιολόγηση για την απόκλιση από την πρόταση του συμβουλίου».

Προτείνεται «ο εξορθολογισμός της χρήσης και του κόστους υπερωριών» και η κατάργηση της «εκ των προτέρων ενημέρωσης από τις επιχειρήσεις της υπερωριακής απασχόλησης για την κάλυψη έκτακτων αναγκών».

Στην έκθεση περιγράφεται -σχεδόν ποιητικά- η απελευθέρωση των απολύσεων: «Περιορισμοί στη δυνατότητα μιας επιχείρησης να μεταβάλλει τον αριθμό των απασχολούμενων αποθαρρύνουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας και εμποδίζουν την ανακατανομή του εργατικού δυναμικού προς επιτυχημένους και αναπτυσσόμενους τομείς και επιχειρήσεις».

O άριστος κύριος Πατέλης - για τους λάτρεις των συμπερασμάτων

Τελείωσε τη Σχολή Μωραΐτη. 

1991 - Bachelor of Arts στα Οικονομικά και τα Μαθηματικά το από το Πανεπιστήμιο Sussex του Ηνωμένου Βασιλείου.

1993 - Master of Arts στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Princeton στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπό την εποπτεία του -καθηγητή τότε και διοικητή της κεντρικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας FED αργότερα- Ben Bernanke.

1997 - Ανακηρύχθηκε Doctor of Philosophy στα Οικονομικά.

Από το 1997 μέχρι το 2000 ο Alex Patelis εργάζεται στο μεγαλύτερο dealing room του πλανήτη, ως trader της Goldman Sachs στη Νέα Υόρκη.

Tο 2001 μετακομίζει στο Λονδίνο και εργάζεται ως οικονομολόγος στη Citigroup Asset Management.

Το 2002 εντάχθηκε στη Merrill Lynch, στο Λονδίνο. Γρήγορα ανέλαβε το επενδυτικό fund Global FX & Debt Strategy και το 2006 της Merrill Lynch, σύντομα και τη διεύθυνση του τμήματος μελετών για την παγκόσμια οικονομία. Ακολουθεί η διοίκηση του Ομίλου International Economics, έχοντας την ευθύνη για τη διαμόρφωση προβλέψεων και επενδυτικών στρατηγικών σε οικονομίες εκτός της Βόρειας Αμερικής, μελετώντας τις προοπτικές των κεντρικών τραπεζών τους. Με ιδιαίτερη δράση στην ανάλυση οικονομιών αναπτυγμένων και αναδυόμενων χωρών στη Νότια Ευρώπη, στην περιοχή Rim Pacific και στη Λατινική Αμερική.

Το 2010 επιστρέφει στην Ελλάδα και φτιάχνει ένα μικρό επενδυτικό οργανισμό εξατομικευμένων αναλύσεων. Το 2016, με επιστολή του, εκδηλώνει την πρόθεσή του να συμμετάσχει στην αξιολόγηση στελεχών που είχε ξεκινήσει τότε η Νέα Δημοκρατία για να δημιουργήσει το περιβόητο Μητρώο Στελεχών και σύντομα αναλαμβάνει προϊστάμενος στο Οικονομικό Γραφείο της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού της Προεδρίας της Κυβέρνησης (επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος).

2020mag.gr