Ένας άστεγος στη Θεσσαλονίκη ψάχνει κέρματα να δώσει στα παιδιά που του είπαν τα κάλαντα. Η τρυφερότητα που στεγάζει την ψυχή. Η πρωτοχρονιά που στριφογυρίζει με το άρωμα της ελπίδας για ένα νέο ξεκίνημα, και το βάρος της υπόσχεσης, μπορεί και της ουτοπίας... ....δηλαδή του ονείρου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου