Κραδασμοί στο σύστημα εξουσίας καθώς οι «πασοκοποταμίσιοι» αναζητούν αλλού πολιτική στέγη
του Οδυσσέα Αρβανίτη
Παρά τους ευσεβείς πόθους των ενσωματωμένων δημοσιολόγων του συστήματος, ότι ο κ. Ανδρουλάκης θα κοντύνει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, φαίνεται ότι το πρόβλημα το έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ενδεικτικές είναι οι πρόσφατες δηλώσεις της Άννας Διαμαντοπούλου στο ieidiseis, που grosso modo δήλωσε ότι αποσύρει την εμπιστοσύνη της από τον Κυριάκο Μητσοτάκη (που δεν την αξιοποίησε όπως προσδοκούσε), και εμφανίζεται να στηρίζει τον νέο πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ, Νίκο Ανδρουλάκη.
Το εάν η «τοξική» όπως τη χαρακτηρίζουν ακόμη και στη ΝΔ, κ. Διαμαντοπούλου κάνει καλό στον Νίκο Ανδρουλάκη δεν είναι καθόλου βέβαιο. Σίγουρα όμως κάνει κακό στον Κυριάκο Μητσοτάκη για τον οποίο το καρφί που έριξε ήταν μεγάλο: «Κανένας σοβαρός πολιτικός δεν έχει βεβαιότητες περί μόνιμης ηγεμονίας» δήλωσε. Δεν χρειάζεται να θυμίσουμε ότι μέχρι και φέτος τον Ιούνιο -πριν τις πυρκαγιές-, οι ενσωματωμένοι δημοσιολόγοι του συστήματος (και όχι μόνο όσοι τον αποκαλούσαν Μωυσή, τσιτάχ κλπ.), έπλεκαν τα σενάρια για την άνετη επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στις προσεχείς εκλογές, τη δεύτερη αυτοδυναμία του και τη μακρά και απρόσκοπτη πολιτική ηγεμονία του σε συνδυασμό με τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και την αποδρομή του Αλέξη Τσίπρα που δεν θα μπορούσε να αντέξει την πέμπτη κατά σειρά ήττα. Εκείνος όμως που έχει πιστέψει στην πολιτική του ηγεμονία είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Εμμέσως πλην σαφώς η κ. Διαμαντοπούλου λέει ότι δεν είναι σοβαρός πολιτικός. Περισσότερο ανησυχητική για τη μητσοτακική ΝΔ να είναι η συνέχεια: «ο χώρος του κέντρου ιστορικά κινείται πότε δημιουργώντας κεντροαριστερή πλειοψηφία και πότε κεντροδεξιά. Όσοι κεντρώοι ψηφοφόροι δάνεισαν την ψήφο τους, το έκαναν γιατί κάποιοι από αυτούς δέχθηκαν το κεντρώο προφίλ του κ. Μητσοτάκη και άλλοι γιατί δεν ήθελαν επ’ ουδενί να συνεχιστεί η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα υπάρχει τρίτος και, μάλιστα, σοβαρός παίκτης στο πολιτικό σύστημα». Διευκρινίζει δε ότι ψήφισε στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ.
Αν είναι μόνο προσωπικές απόψεις της κ. Διαμαντοπούλου μικρή σημασία έχουν. Ενδέχεται όμως να εμφανίζεται σαν «λαγός» για τον ευρύτερο χώρο των πασοκικής προέλευσης εκσυγχρονιστών, που εμφανίζονται δυσαρεστημένοι.
Είναι δεδομένο ότι εκλογικοί πρόσφυγες από το πάλαι ποτέ ακμαίο ΠΑΣΟΚ αναζήτησαν καινούργια πολιτική στέγη όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Λιγότεροι μεν αριθμητικά, αυτό είναι καθαρό, αλλά με δυσανάλογα μεγάλη επιρροή στη δημόσια σφαίρα λόγω της μακράς θητείας τους στα οικονομικά και επικοινωνιακά κυκλώματα εξουσίας. Ο ανεψιός του πρωθυπουργού Γρηγόρης Δημητριάδης, σε παλαιότερη συζήτησή του είχε αναγνωρίσει ότι «αυτοί μας έδωσαν την αυτοδυναμία». Ο πρωθυπουργός τους αξιοποίησε, επίσης δυσανάλογα σε σχέση με το ποσοστό των ψήφων που μετέφεραν, σε θέσεις εξουσίας γιατί του ενίσχυαν το κεντρώο και μεταρρυθμιστικό προφίλ. Είναι οι «πασοκοποταμίσιοι», όπως τους αποκαλούν τα παλαιά στελέχη της ΝΔ, που φυσικά ποτέ δεν τους αποδέχθηκαν.
Είναι αυτό το ποσοστό των κεντρώων, πρώην σημιτικών εκσυγχρονιστών και με πέρασμα από το Ποτάμι που κατέφυγαν στη μητσοτακική ΝΔ (φτάνει να ρίξει κανείς μία ματιά στα πρόσωπα που κάθε μέρα πίνουν καφέ στο Μέγαρο Μαξίμου). Ωστόσο ακόμη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορούσε να ικανοποιήσει όλους τους «αξιωματούχους», κι ας έχει φτιάξει το μεγαλύτερο κυβερνητικό σχήμα της μεταπολίτευσης -και δεν εννοούμε μόνο το υπουργικό συμβούλιο. Κάποιοι έμειναν εκτός. Επιπροσθέτως, η δεξιά στροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη που καταφεύγει όλο και περισσότερο στην αστυνομική καταστολή, στον εναγκαλισμό με την Ιεραρχία της Εκκλησίας και στις εθνικιστικές κορώνες τους έχει αφήσει εκτεθειμένους. Δεν είναι και πολύ κεντρώες οι πολιτικές του, σε σημείο που αντί να τις υπερασπίζονται προτιμούν να σιωπούν. Αλλά ακόμη και στο μεγάλο πεδίο της αντιμετώπισης της πανδημίας αποκαλύφθηκε όχι κάποιο μεταρρυθμιστικό πρόσωπο της κυβέρνησης και αξιοποίηση της συγκυρίας για ενίσχυση του κοινωνικού κράτους με τις ευλογίες της ΕΕ, αλλά εμμονή σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Κυρίως όμως στις μεταξύ τους συζητήσεις πρόσωπα, περισσότερο ή λιγότερο διάσημα του συγκεκριμένου χώρου, διατυπώνουν ότι «ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει χάσει τη μεταρρυθμιστική του διάθεση, εμφανίζει συμπτώματα αλαζονείας και υποχωρεί στην ακροδεξιά της ΝΔ». Κάπως έτσι αναζητούν νέα στέγη στο ΚΙΝΑΛ που το θέλουν τρίτο υπολογίσιμο παράγοντα στην πολιτική ζωή. Άλλωστε ακόμη και να μην γίνει υπολογίσιμος παράγοντας θα είναι τρίτο κόμμα και θα μετέχει σαν ελάσσων εταίρος στην επόμενη κυβέρνηση, είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμούν βέβαια με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη με την οποία θα έχουν ευρύ πεδίο διαπραγμάτευσης και συγκυβέρνησης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το ξεκίνημά του πατούσε σε δύο βάρκες, τη δεξιά βάση της ΝΔ και παράλληλα τους πρώην εκσυγχρονιστές. Μοιραία θα φαίνονταν οι αντιφάσεις. Τώρα χάνει και από τις δύο πλευρές.
Το εάν η «τοξική» όπως τη χαρακτηρίζουν ακόμη και στη ΝΔ, κ. Διαμαντοπούλου κάνει καλό στον Νίκο Ανδρουλάκη δεν είναι καθόλου βέβαιο. Σίγουρα όμως κάνει κακό στον Κυριάκο Μητσοτάκη για τον οποίο το καρφί που έριξε ήταν μεγάλο: «Κανένας σοβαρός πολιτικός δεν έχει βεβαιότητες περί μόνιμης ηγεμονίας» δήλωσε. Δεν χρειάζεται να θυμίσουμε ότι μέχρι και φέτος τον Ιούνιο -πριν τις πυρκαγιές-, οι ενσωματωμένοι δημοσιολόγοι του συστήματος (και όχι μόνο όσοι τον αποκαλούσαν Μωυσή, τσιτάχ κλπ.), έπλεκαν τα σενάρια για την άνετη επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στις προσεχείς εκλογές, τη δεύτερη αυτοδυναμία του και τη μακρά και απρόσκοπτη πολιτική ηγεμονία του σε συνδυασμό με τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και την αποδρομή του Αλέξη Τσίπρα που δεν θα μπορούσε να αντέξει την πέμπτη κατά σειρά ήττα. Εκείνος όμως που έχει πιστέψει στην πολιτική του ηγεμονία είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Εμμέσως πλην σαφώς η κ. Διαμαντοπούλου λέει ότι δεν είναι σοβαρός πολιτικός. Περισσότερο ανησυχητική για τη μητσοτακική ΝΔ να είναι η συνέχεια: «ο χώρος του κέντρου ιστορικά κινείται πότε δημιουργώντας κεντροαριστερή πλειοψηφία και πότε κεντροδεξιά. Όσοι κεντρώοι ψηφοφόροι δάνεισαν την ψήφο τους, το έκαναν γιατί κάποιοι από αυτούς δέχθηκαν το κεντρώο προφίλ του κ. Μητσοτάκη και άλλοι γιατί δεν ήθελαν επ’ ουδενί να συνεχιστεί η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα υπάρχει τρίτος και, μάλιστα, σοβαρός παίκτης στο πολιτικό σύστημα». Διευκρινίζει δε ότι ψήφισε στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ.
Αν είναι μόνο προσωπικές απόψεις της κ. Διαμαντοπούλου μικρή σημασία έχουν. Ενδέχεται όμως να εμφανίζεται σαν «λαγός» για τον ευρύτερο χώρο των πασοκικής προέλευσης εκσυγχρονιστών, που εμφανίζονται δυσαρεστημένοι.
Είναι δεδομένο ότι εκλογικοί πρόσφυγες από το πάλαι ποτέ ακμαίο ΠΑΣΟΚ αναζήτησαν καινούργια πολιτική στέγη όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Λιγότεροι μεν αριθμητικά, αυτό είναι καθαρό, αλλά με δυσανάλογα μεγάλη επιρροή στη δημόσια σφαίρα λόγω της μακράς θητείας τους στα οικονομικά και επικοινωνιακά κυκλώματα εξουσίας. Ο ανεψιός του πρωθυπουργού Γρηγόρης Δημητριάδης, σε παλαιότερη συζήτησή του είχε αναγνωρίσει ότι «αυτοί μας έδωσαν την αυτοδυναμία». Ο πρωθυπουργός τους αξιοποίησε, επίσης δυσανάλογα σε σχέση με το ποσοστό των ψήφων που μετέφεραν, σε θέσεις εξουσίας γιατί του ενίσχυαν το κεντρώο και μεταρρυθμιστικό προφίλ. Είναι οι «πασοκοποταμίσιοι», όπως τους αποκαλούν τα παλαιά στελέχη της ΝΔ, που φυσικά ποτέ δεν τους αποδέχθηκαν.
Είναι αυτό το ποσοστό των κεντρώων, πρώην σημιτικών εκσυγχρονιστών και με πέρασμα από το Ποτάμι που κατέφυγαν στη μητσοτακική ΝΔ (φτάνει να ρίξει κανείς μία ματιά στα πρόσωπα που κάθε μέρα πίνουν καφέ στο Μέγαρο Μαξίμου). Ωστόσο ακόμη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορούσε να ικανοποιήσει όλους τους «αξιωματούχους», κι ας έχει φτιάξει το μεγαλύτερο κυβερνητικό σχήμα της μεταπολίτευσης -και δεν εννοούμε μόνο το υπουργικό συμβούλιο. Κάποιοι έμειναν εκτός. Επιπροσθέτως, η δεξιά στροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη που καταφεύγει όλο και περισσότερο στην αστυνομική καταστολή, στον εναγκαλισμό με την Ιεραρχία της Εκκλησίας και στις εθνικιστικές κορώνες τους έχει αφήσει εκτεθειμένους. Δεν είναι και πολύ κεντρώες οι πολιτικές του, σε σημείο που αντί να τις υπερασπίζονται προτιμούν να σιωπούν. Αλλά ακόμη και στο μεγάλο πεδίο της αντιμετώπισης της πανδημίας αποκαλύφθηκε όχι κάποιο μεταρρυθμιστικό πρόσωπο της κυβέρνησης και αξιοποίηση της συγκυρίας για ενίσχυση του κοινωνικού κράτους με τις ευλογίες της ΕΕ, αλλά εμμονή σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Κυρίως όμως στις μεταξύ τους συζητήσεις πρόσωπα, περισσότερο ή λιγότερο διάσημα του συγκεκριμένου χώρου, διατυπώνουν ότι «ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει χάσει τη μεταρρυθμιστική του διάθεση, εμφανίζει συμπτώματα αλαζονείας και υποχωρεί στην ακροδεξιά της ΝΔ». Κάπως έτσι αναζητούν νέα στέγη στο ΚΙΝΑΛ που το θέλουν τρίτο υπολογίσιμο παράγοντα στην πολιτική ζωή. Άλλωστε ακόμη και να μην γίνει υπολογίσιμος παράγοντας θα είναι τρίτο κόμμα και θα μετέχει σαν ελάσσων εταίρος στην επόμενη κυβέρνηση, είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμούν βέβαια με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη με την οποία θα έχουν ευρύ πεδίο διαπραγμάτευσης και συγκυβέρνησης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το ξεκίνημά του πατούσε σε δύο βάρκες, τη δεξιά βάση της ΝΔ και παράλληλα τους πρώην εκσυγχρονιστές. Μοιραία θα φαίνονταν οι αντιφάσεις. Τώρα χάνει και από τις δύο πλευρές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου