Ο Μακρόν πασχίζει να συγκινήσει τις λαϊκές μάζες, αυτές που του γύρισαν την πλάτη στον πρώτο γύρο των εκλογών. Όχι όμως με πολιτικά ανοίγματα αλλά με επικοινωνιακά τερτίπια.
Φωτογραφίζεται χαλαρός με το πουκάμισο ξεκούμπωτο, επιτηδευμένα καθημερινός, δήθεν... ανθρώπινος. Να, δείτε, δεν είναι ο πρόεδρος των πλουσίων, όπως τον αντιλαμβάνονται πλέον οι Γάλλοι, αλλά ο φίλος της διπλανής πόρτας, «ένας από εμάς»!
Ας κυβερνά εδώ και δύο χρόνια, σαν μονάρχης, με προεδρικά διατάγματα, ας αντιμετωπίζει κάθε λαϊκή κινητοποίηση με φονική καταστολή.
Η αισθητικοποίηση του πολιτικού είναι το τελευταίο καταφύγιο της μεταδημοκρατίας. Όσο η εξουσία απομακρύνεται από τις μάζες, τόσο η πολιτική υποβιβάζεται σε θέαμα.
Ο Μακρόν, ο Μητσοτάκης, όλοι οι εκπρόσωποι του ακραίου κέντρου δεν είναι πολιτικοί αλλά simulacra. Κούφιες προσομοιώσεις μιας αυταρχικής ολιγαρχίας που είναι (ακόμα) αναγκασμένη να υποδύεται τη δημοκρατία.
μέσω www.nonews-news.com
ΥΓ του blpg: .....λέξη simulacrum (simu-la-crum), πληθ. simulacra, σημαίνει απείκασμα, απατηλό ομοίωμα, επίφαση, εικασία, μια εικόνα-αναπαράσταση, μια ανυπόστατη, στερούμενη αληθινής υποστάσεως εικόνα.Ακόμη κάτι που έχει μια ασαφή, αόριστη ομοιότητα με το πρωτότυπο στο οποίο αναφέρεται. Το simulacrum αναπαριστά μια εικόνα. Δεν είναι το πρωτότυπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου