Μαύρα τα μαντάτα από τα τρόφιμα και τις τιμές τους!
Δεν έχω απολύτως τίποτε να πω για τους θανάτους των κοριτσιών στην Πάτρα και την Ρούλα Πισπιρίγκου.
Ούτε λέξη.
Ούτε φωνήεν, ούτε σύμφωνο...
Υπάρχουν αστυνομία και δικαστήρια γι’ αυτή τη δουλειά και στην ταυτότητά μου δεν γράφει ούτε «αστυνόμος», ούτε «δικαστικός».
Όσο για το συγκεντρωμένο πλήθος που απαιτούσε λυντσάρισμα, θα αρκεστώ απλώς να καταθέσω όσα γράφει ένα γκραφίτι που φωτογράφισα πριν από λίγο καιρό στα Εξάρχεια:
Ο τηλεθεατής δεν είναι εγκληματίας, είναι ο πρεζάκιας της χιλιετίας!
Αυτά και ευχαριστώ για την προσοχή σας και πάμε σε πράγματα που θα μας βασανίσουν πολύ περισσότερο από τα φορέματα ή τις κομμώσεις της Αγγελικής Νικολούλη.
Πάμε στην πείνα που έρχεται με ταχύτητα ανώτερη και από σπριντ του Λεκλέρκ στην Φόρμουλα Ένα.
Πείνα κανονική, όχι τσίγκινη, πείνα να γουργουρίζει άδεια η κοιλιά και να πέφτεις να κοιμάσαι νηστικός. Ό,τι φοβόταν, δηλαδή, οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες και γελάγαμε εμείς και τους λέγαμε «αμάν πια με το κατοχικό σύνδρομο». Πάρε τώρα το σουβλάκι τέσσερα ευρώ το κομμάτι και άλλα τόσα το λίτρο το ηλιέλαιο και κάνε το λογαριασμό σου βλάκα, να δούμε αν στέκεσαι στα πόδια σου. Αφού αφαιρέσεις κοινόχρηστα, αφού βγάλεις το ρεύμα, αφού καθαρίσεις με τη βενζίνα. Θα λες δίπιτο φίλε και θα αναστενάζεις βαθιά, λες και σου λείπουν τα χαβιάρια και οι καραβίδες!
Και φυσικά κάπου εδώ εμφανίζεται ο συμμαθητής εκείνος που έγλειφε την δασκάλα μέχρι τελικής πτώσεως και θα δηλώσει ότι είμαι υπερβολικός, ότι τα παραλέω και ότι η παρουσία μου στη Συναυλία Ειρήνης υποδηλώνει ότι από τη μία δεν θέλω το καλό της πατρίδος και από την άλλη κανένα πρόβλημα δεν έχω να ξεστομίζω ξεδιάντροπα ψέματα.
Ορίστε λοιπόν, αφού εγώ είμαι Μινχάουζεν, να δούμε τι γράφουν οι Times του Λονδίνου που δεν τους λες και όργανα της Ποσαδικής Διεθνούς:
Ότι οι τιμές των τροφίμων ανήλθαν στο υψηλότερό τους σημείο την τελευταία δεκαετία, κάτι που συμβαίνει και με τις τιμές των λοιπών προϊόντων στο σούπερ μάρκετ. Και έτσι όπως πάει το στόρι, ως το τέλος του έτους ενδέχεται να δούμε αυξήσεις δέκα ή και δεκαπέντε τοις εκατό στα τρόφιμα.
Το ξαναγράφω, για όσους και όσες το διαβάσανε και νόμισαν ότι κάνουν πουλάκια τα μάτια τους:
Έτσι όπως πάει το στόρι, ως το τέλος του έτους ενδέχεται να δούμε αυξήσεις δέκα ή και δεκαπέντε τοις εκατό στα τρόφιμα!
Στη Βρετανία τα ανωτέρω, σε ένα κράτος δηλαδή με στοιχειώδη οργάνωση που λέει ναι στο υψηλό κέρδος αλλά την ξετσίπωτη κερδοσκοπία κάπως προσπαθεί να την αντιμετωπίσει και να την περιορίσει.
Την ίδια ώρα διαβάζω από «διαρροές υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών» το εξής:
«Έχουμε μεγάλες αμφιβολίες ότι αν κόψουμε τον ΦΠΑ στα τρόφιμα, η μείωση θα φτάσει στον καταναλωτή και δεν θα την καρπωθούν οι ενδιάμεσοι».
Έτσι ακριβώς παιδιά, με το νι και με το σίγμα. Πιο ωμοί κι απ’ το καρμπολάχανο οι κυβερνητικοί παράγοντες στο λένε κατάμουτρα ότι δεν υπάρχει κανένας ελεγκτικός μηχανισμός για να κουμαντάρει τους λεχρίτες που θα λειτουργήσουν ως άλλοι μαυραγορίτες. Και πώς να υπάρξει, άραγε, ελεγκτικός μηχανισμός όταν η Νέα Δημοκρατία κυβερνάει μόνο τρία χρόνια; Δεν σας φτάνει που έχει γεμίσει απλικέσιες τον τόπο ο Πιερρακάκης και πατάτε το κουμπί και βγαίνει το έγγραφο, θέλετε να τρώτε κιόλας και να χορταίνετε; Λυπούμαι πάρα πολύ, αλλά όπως είπε και ο γίγαντας Κεφαλογιάννης το Θεό θα έπρεπε να ευχαριστείτε που δεν ζείτε Ιράκ ή Συρία. Τουλάχιστον εδώ έχουμε και το Master Chef, να τρώνε ψάρια τα μάτια και να ευφραίνονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου