Η βρετανική εφημερίδα GUARDIAN, γράφει για τις γαλλικές εκλογές αυτό που συμβαίνει και στην Ελλάδα. Αυτό που κάθε σοβαρός αναλυτής πολίτης μπορεί εύκολα να κατανοήσει. Πως η ακροδεξιά τρέφεται από τις πράξεις, τις "μεταρρυθμίσεις", την ανισότητα εισοδήματος και τη ρητορική συντηρητικών κυβερνήσεων.
«Ο Γάλλος πρόεδρος εκμεταλλεύτηκε τις ιδέες της Λεπέν και του Ζεμούρ για δικό του πολιτικό κέρδος. Καθώς πλησιάζει η καταστροφή, πρέπει να αλλάξει πορεία». Έτσι αρχίζει το ρεπορτάζ της Pauline Bock για την προοδευτική βρετανική εφημερίδα GUARDIAN.
«Αντί να αποστασιοποιηθεί από την ακροδεξιά, ο Μακρόν έπαιξε επικίνδυνα στο γήπεδό τους, υιοθετώντας μια σκληρή στάση για τη μετανάστευση, έβαλε αστυνομικούς να καταστρέφουν σκηνές προσφύγων στο Καλαί, απέτισε φόρο τιμής στον «μεγάλο στρατιώτη» Στρατάρχη Πετέν, που τη δεκαετία του 1940 συνεργάστηκε με τους Ναζί, και έδωσε συνεντεύξεις σε ακροδεξιά περιοδικά», υπογραμμίζει ο GUARDIAN.
«Πολλοί αισθάνονται προδομένοι μετά από πέντε χρόνια φιλελεύθερων, δεξιών μεταρρυθμίσεων του Μακρόν που έχουν διευρύνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, έχουν δώσει μεγαλύτερες εξουσίες στην αστυνομία και δεν κατάφερε να εφαρμόσει κανένα πραγματικό μέτρο για τον περιορισμό των εκπομπών άνθρακα», συπληρώνει η βρετανική εφημερίδα.
Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ του The Guardian:
Στις 6 Μαΐου 2017, την ημέρα που ο Εμμανουέλ Μακρόν εξελέγη πρόεδρος της Γαλλίας, με το σύνθημα «ούτε-αριστερά-ούτε-δεξιά» και νίκησε την ακροδεξιά αντίπαλό του, Μαρίν Λεπέν, ο νέος πρόεδρος έδωσε μια υπόσχεση στον γαλλικό λαό: ότι η χώρα δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά ακροδεξιό υποψήφιο να φτάνει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
«Το καθήκον μας είναι τεράστιο», είπε ο Μακρόν καθώς ανέλαβε τα καθήκοντά του.
«Στα επόμενα πέντε χρόνια, η ευθύνη μου θα είναι να κατευνάσω τους φόβους, να αναζωογονήσω τη γαλλική αισιοδοξία… Θα πολεμήσω με όλες μου τις δυνάμεις ενάντια στις διαιρέσεις που μας υπονομεύουν». Ορκίστηκε να «συγκεντρώσει και να συμφιλιώσει» τους Γάλλους, για «την ενότητα του λαού και της χώρας».
Σήμερα, σχεδόν πέντε χρόνια αργότερα, η Γαλλία ξύπνησε με το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών – και την προοπτική, για άλλη μια φορά, ενός δεύτερου γύρου μεταξύ Μακρόν και Λεπέν.
Ο νυν πρόεδρος κέρδισε το 27,6% των ψήφων την Κυριακή, ακολουθούμενος από τη Λεπέν με 23,4%. Ο Ζαν Λικ Μελανσόν, ο ηγέτης του αριστερού κόμματος La France Insoumise, πλησίασε αλλά δεν κατάφερε να προκριθεί στον δεύτερο γύρο με ποσοστό 22%. μετά ήρθε ο Ερίκ Ζεμούρ (Κόμμα Reconquête), ο ανοιχτά ρατσιστής υποψήφιος που έθεσε υποψηφιότητα σε μια πλατφόρμα βασισμένη αποκλειστικά στη θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης», με 7,1%.
Τα παραδοσιακά κόμματα της Γαλλίας είναι κοντά στην εξαφάνιση: η Βαλερί Πεκρές, των δεξιών Républicains (σ.σ. η αντίστοιχη ΝΔ), συγκέντρωσε μόνο 4,8%, ενώ ο Yannick Jadot των Πρασίνων έφτασε το 4,6% και η υποψήφια των Σοσιαλιστών (σ.σ. το αντίστοιχο ΚΙΝΑΛ) Anne Hidalgo, μόνο 1,8%.
Κανένας από τους τρεις δεν έφτασε το όριο του 5% για να αποζημιωθεί πλήρως για τις προεκλογικές του δαπάνες, θέτοντας ουσιαστικά σε κίνδυνο το μέλλον των κομμάτων τους.
Το ακόμα πιο ζοφερό: αθροίστε τα αποτελέσματα της Λεπέν και του Ζεμούρ και θα συνειδητοποιήσετε ότι σχεδόν 1 στους 3 συμπολίτες μου που ψήφισαν, επέλεξε να ψηφίσει υπέρ της ακροδεξιάς, αν και η συμμετοχή ήταν χαμηλή (ψήφισε το 74% του πληθυσμού, έναντι 79% το 2017).
Ο Μακρόν είχε πολλές ελλείψεις, αλλά σε αυτό πραγματικά απέτυχε πλήρως.
Απέτυχε να τιμήσει την πρώτη και πιο κρίσιμη υπόσχεσή του προς τους Γάλλους – και τώρα είναι σαν την Ημέρα της Μαρμότας, με ακόμα περισσότερη ακροδεξιά απειλή.
Ενόψει του πρώτου γύρου, ο Μακρόν παραδέχτηκε ότι «δεν κατάφερε να συγκρατήσει» την άνοδο της ακροδεξιάς.
Θα ήταν όμως πιο ειλικρινές να ομολογήσει ότι έχει κάνει πολύ λίγα για να το αποτρέψει.
ο Μακρόν υιοθέτησε την ακροδεξιά ρητορική για μια σκληρή στάση για τη μετανάστευση, απέτισε φόρο τιμής στον «μεγάλο στρατιώτη» Στρατάρχη Πετέν, που συνεργάστηκε με τους Ναζί, και δίνοντας συνεντεύξεις σε ακροδεξιά περιοδικά.
Στα πέντε χρόνια που κυβέρνησε, η Γαλλία έχει μετατοπιστεί θεαματικά προς τα δεξιά, σε σημείο που ακροδεξιές θεωρίες όπως η συνωμοσία της «μεγάλης αντικατάστασης», η οποία δηλώνει ότι οι λευκοί ευρωπαϊκοί πληθυσμοί αντικαθίστανται από «μη ευρωπαίους», δεν έχουν διατυπωθεί μόνο από τον Ζεμούρ, αλλά και την Πεκρές, η οποία αργότερα προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από τις αρχικές της παρατηρήσεις.
Τα ΜΜΕ επίσης ευθύνονται καθως συντηρησαν την αντι-ισλαμική ρητορική και τροφοδότησαν μια νοσηρή γοητεία για τις απόψεις του Ζεμούρ που ευνόησαν σε μεγάλο βαθμό την υποψηφιότητά του.
Όμως, αντί να αποστασιοποιηθεί από την ακροδεξιά, ο Μακρόν έπαιξε επικίνδυνα στο γήπεδό τους, υιοθετώντας μια σκληρή στάση για τη μετανάστευση, ενώ έβαλε αστυνομικούς να καταστρέφουν σκηνές προσφύγων στο Καλαί, επικαλούμενος τη γλώσσα του ιδρυτή της ακροδεξιάς ομάδας Action Française, αποτίοντας φόρο τιμής στον «μεγάλο στρατιώτη» Στρατάρχη Πετέν, που τη δεκαετία του 1940 που συνεργάστηκε με τους Ναζί και δίνοντας συνεντεύξεις σε ακροδεξιά περιοδικά.
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, ο Μακρόν μπορεί να καταδίκασε τις απόψεις του Ζεμούρ, αλλά μόλις πέρυσι, ο Ζεμούρ αποκάλυψε ότι ο πρόεδρος του είχε ζητήσει μια σύντομη ενημέρωση σχετικά με τα μέτρα μετανάστευσης που θα ήθελε να εφαρμοστούν.
Αντιμετωπίζοντας τη Λεπέν σε τηλεοπτικό debate τον Φεβρουάριο του 2021, ο υπουργός Εσωτερικών του Μακρόν, Ζεράλντ Νταρμανίν, δήλωσε ότι ήταν «πολύ ήπια με τη μετανάστευση».
Το 2020, όταν ο Ζεμούρ κακοποιήθηκε λεκτική στους δρόμους, ο Μακρόν τον κάλεσε προσωπικά για να του εκφράσει την υποστήριξή του.
Ωστόσο, το 2021, όταν οι αριστεροί, συμπεριλαμβανομένου του Μελανσόν, έγιναν στόχος απειλών θανάτου από ακροδεξιούς εξτρεμιστές σε ένα βίντεο που καλούσε να «καταρριφθούν οι αριστεροί», ο Μακρόν παρέμεινε σιωπηλός.
Η κυβέρνησή του δεν κατάφερε να καταδικάσει τον αυξανόμενο αριθμό επιθέσεων από ακροδεξιές ομάδες στο Παρίσι, τη Λυών, το Στρασβούργο και τη Νάντη.
Πώς υποτίθεται ότι αυτό θα πείσει τους αριστερούς ψηφοφόρους ότι η επιλογή του Μακρόν στις 24 Απριλίου θα βοηθήσει στον περιορισμό της ακροδεξιάς απειλής;
Ο Γάλλος πρόεδρος ουσιαστικά πέρασε πέντε χρόνια διατηρώντας την ακροδεξιά ως τον μόνο αξιόπιστο αντίπαλό του για το 2022, αλλά ένα πράγμα έχει αλλάξει από το 2017: αυτή τη φορά, η Λεπέν έχει πραγματικές πιθανότητες να κερδίσει.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν επί του παρόντος μια εξαιρετικά στενή κούρσα, με τον Μακρόν στο 54% έναντι του 46% της Λεπέν για τον δεύτερο γύρο – ένα πολύ μικρότερο περιθώριο από ό,τι το 2017, όταν ο Μακρόν την νίκησε με 66% έναντι 34%.
Στην ομιλία του ο Μελανσόν είπε ότι η Γαλλία πρέπει τώρα να «διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά» και κάλεσε τους ψηφοφόρους «να μην δώσουν ούτε μία ψήφο στη Λεπέν».
Το ένα από αυτά τα δύο είναι σίγουρα πιο κακό από το άλλο, αλλά η επιλογή είναι ωστόσο επώδυνη για τη γαλλική αριστερά.
Πολλοί αισθάνονται προδομένοι μετά από πέντε χρόνια φιλελεύθερων, δεξιών μεταρρυθμίσεων του Μακρόν που έχουν διευρύνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, έχουν δώσει μεγαλύτερες εξουσίες στην αστυνομία και δεν κατάφερε να εφαρμόσει κανένα πραγματικό μέτρο για τον περιορισμό των εκπομπών άνθρακα.
Ο Μακρόν έχει πλέον δυο εβδομάδες για να αλλάξει πορεία και να δείξει στους αριστερούς ότι νοιάζεται για το κλίμα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να δεσμευτεί επιτέλους να εφαρμόσει τα 100 πράσινα μέτρα που ζήτησε από τους Γάλλους πολίτες να καταλήξουν πριν τα απορρίψει σχεδόν όλα το 2021.
Θα μπορούσε να αποχωρήσει από την ευρέως μισητή μεταρρύθμισή του στις συντάξεις.
Θα μπορούσε να ανακοινώσει ένα πραγματικό σχέδιο για τη διάσωση του πολύ υποχρηματοδοτούμενου δημόσιου νοσοκομειακού και σχολικού συστήματος.
Αυτό θα «συγκέντρωνε και θα συμφιλιώσει» πολλούς περισσότερους ψηφοφόρους από ό,τι θα μπορούσε ποτέ να παίξει κανείς στο γήπεδο της ακροδεξιάς. Μπορεί να είναι πολύ αργά, αλλά αξίζει να το δοκιμάσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου