Η δημοσιογραφία στα καλύτερά της και η πολιτική στα χαρίεντά της. Ο πρωθυπουργός παριστάνει πως δίνει συνέντευξη στον δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ που έχει αναφωνήσει «Μητσοτάκης μέχρι να σβήσει ο ήλιος»! Υφίσταται σκληρή και ανελέητη ανάκριση όπως καταλαβαίνετε. Με τόσο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις, που το ΑΠΕ απαξιώνει ακόμα και να τις δημοσιοποιήσει και αρκείται σε μια υμνητική απόδοση όσων είπε ο αυτουργός του καθεστώτος. Τα... οποία διανθίζουν τόσα χάχανα, ώστε να δικαιολογείται απολύτως άλλος ένας χαρακτηρισμός του Μητσοτάκη. Αυτός του πολιτικού χάχα.
Καλώς, εφόσον διάλεξε τον ρόλο - ποιοι είμαστε εμείς για να του τον αρνηθούμε; Και εδώ που τα λέμε, αν χρειάζεται προσπάθειες και ατελείωτες πρόβες για να παίξει τον σοβαρό ή τον αυστηρό ή τον στιβαρό, να παίξει τον χάχα του είναι απείρως πιο εύκολο. Του πάει, βγαίνει από μέσα του. Γι’ αυτό θα πρέπει να δείξουμε κατανόηση. Όπως και για τη χολή και τα απωθημένα που δείχνει ο χαρακτηρισμός «μόρφωμα» που χρησιμοποιεί για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με τη χαιρέκακη διαπίστωση ότι αυτοί εκεί μαζεύτηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ για το λουφέ. Και μόλις έλειψε ο λουφές, διαλύονται.
Γιατί κατανόηση; Μα γιατί τράβηξε πολλά ο άνθρωπος από τον Τσίπρα και το «μόρφωμα» για να φτάσει στο ύψος του χάχα. Και εξωγήινους συνάντησε, και τον Ρουσό πετσόκοψε, και τον Αϊνστάιν διόρθωσε, και τους ψυκτικούς εξύμνησε, και την ανισότητα βυθοσκόπησε ως φυσικό νόμο αν θυμάστε. Δεν αναγνωρίζεσαι για χάχας χωρίς να καταβάλεις το ανάλογο τίμημα. Για να φτάσεις να δίνεις συνέντευξη με χαχανητά στον ΣΚΑΪ και να παίζεις επιτυχώς τον ρόλο του χάχα, έχει προηγηθεί πολύ χαχανητό. Των άλλων για σένα. Κι αυτό που μένει τελικά από τον εύχαρι πρωθυπουργό είναι να δούμε ποιος θα γελάσει τελευταίος.
Μια δευτερεύουσα σκέψη, όμως, εν τη ρύμη του γραπτού λόγου. Όταν ο βασικός σου πολιτικός αντίπαλος, που ακούει Αριστερά και βγάζει σπυριά, επιδίδεται σε μια εμφανώς σκόπιμη προσπάθεια γελοιοποίησης, πώς αξιόλογοι άνθρωποι, επώνυμοι, υπεύθυνοι, εκ των πρωτοπόρων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, δηλώνουν ότι στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ «η γελοιότητα συναντά την ύβρη»; Να γελάσει κανείς ή να κλάψει με κάτι τέτοια; Όσο ανανεωτικός και ριζοσπάστης κι αν είναι…
Καλώς, εφόσον διάλεξε τον ρόλο - ποιοι είμαστε εμείς για να του τον αρνηθούμε; Και εδώ που τα λέμε, αν χρειάζεται προσπάθειες και ατελείωτες πρόβες για να παίξει τον σοβαρό ή τον αυστηρό ή τον στιβαρό, να παίξει τον χάχα του είναι απείρως πιο εύκολο. Του πάει, βγαίνει από μέσα του. Γι’ αυτό θα πρέπει να δείξουμε κατανόηση. Όπως και για τη χολή και τα απωθημένα που δείχνει ο χαρακτηρισμός «μόρφωμα» που χρησιμοποιεί για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με τη χαιρέκακη διαπίστωση ότι αυτοί εκεί μαζεύτηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ για το λουφέ. Και μόλις έλειψε ο λουφές, διαλύονται.
Γιατί κατανόηση; Μα γιατί τράβηξε πολλά ο άνθρωπος από τον Τσίπρα και το «μόρφωμα» για να φτάσει στο ύψος του χάχα. Και εξωγήινους συνάντησε, και τον Ρουσό πετσόκοψε, και τον Αϊνστάιν διόρθωσε, και τους ψυκτικούς εξύμνησε, και την ανισότητα βυθοσκόπησε ως φυσικό νόμο αν θυμάστε. Δεν αναγνωρίζεσαι για χάχας χωρίς να καταβάλεις το ανάλογο τίμημα. Για να φτάσεις να δίνεις συνέντευξη με χαχανητά στον ΣΚΑΪ και να παίζεις επιτυχώς τον ρόλο του χάχα, έχει προηγηθεί πολύ χαχανητό. Των άλλων για σένα. Κι αυτό που μένει τελικά από τον εύχαρι πρωθυπουργό είναι να δούμε ποιος θα γελάσει τελευταίος.
Μια δευτερεύουσα σκέψη, όμως, εν τη ρύμη του γραπτού λόγου. Όταν ο βασικός σου πολιτικός αντίπαλος, που ακούει Αριστερά και βγάζει σπυριά, επιδίδεται σε μια εμφανώς σκόπιμη προσπάθεια γελοιοποίησης, πώς αξιόλογοι άνθρωποι, επώνυμοι, υπεύθυνοι, εκ των πρωτοπόρων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, δηλώνουν ότι στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ «η γελοιότητα συναντά την ύβρη»; Να γελάσει κανείς ή να κλάψει με κάτι τέτοια; Όσο ανανεωτικός και ριζοσπάστης κι αν είναι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου