Το είχε παρακάνει ο Τσίπρας με την μανία του να κυβερνάει. Αντί να κάθεται να προβληματίζεται και να εκδίδει μανιφέστα για την κυβερνησιμότητα, ήθελε να εισπράττει μούντζες και κατάρες από τις παραγωγικές τάξεις και τους φορολογούμενους.
Με δεκαπέντε ευρώ τη φέτα και το ελαιόλαδο, μου ζητάς εσύ να κάτσω να βγάλω απ’ την κεφάλα μου τι εστί «κυβερνητισμός»; Δεν σφάξανε κουκλίτσα μου, γι’ αυτό το έφτιαξε ο καλός Θεός το κόπυ το πάστε, για να μπορούμε καμιά φορά κι εμείς οι είλωτες να γλεντάμε τ’ αφεντικά. Ορίστε, λοιπόν, τι έγραφε ο Δημήτρης Ρέππας στην «ΕφΣυν» πριν από έξι χρόνια για την κυβερνησιμότητα και τον κυβερνητισμό:
«Κυβερνησιμότητα: η δυνατότητα να κυβερνάται μια χώρα σταθερά και αποτελεσματικά.
Κυβερνητισμός: η προσήλωση στην κατοχή της εξουσίας εν ονόματι του αξιώματος και όχι απαραιτήτως των διακηρυγμένων αξιών.
Η κυβερνησιμότητα είναι πολιτικό αγαθό εφόσον είναι συναρτημένη με ηθικούς και ιδεολογικούς κανόνες, έχει χρώμα και κατεύθυνση. Ξεκινά από την κυρίαρχη αντίθεση και απαντά στο διακύβευμα που αυτή συνεπάγεται. Αλλιώς καταντά ένα πουκάμισο αδειανό, αφού ως γνωστόν, αν δεν σε ενδιαφέρει πού θα πας όλοι οι δρόμοι οδηγούν εκεί.
Η κυβερνησιμότητα έχει με τον κυβερνητισμό την ίδια σχέση που έχει η λαϊκότητα με τον λαϊκισμό, που προσποιείται το λαϊκό ενώ δεν είναι».
Με δυο λόγια, κυβερνησιμότητα καλό πράγμα, ενώ κυβερνητισμός κακό πράγμα.
Αυτά, βέβαια, είναι γλώσσα ΠΑΣΟΚ, η οποία μας έχει δώσει μυθικά δείγματα ευελιξίας κατά καιρούς:
Μη πόλεμος, αναδόμηση, συμμετοχική δημοκρατία και δε συμμαζεύεται, γίγαντες ήταν οι άνθρωποι στην παραμύθα, τι να λέμε τώρα!
Αλλά πες ότι τον καταπίνουμε τον κυβερνητισμό, άλλωστε είναι της μόδας τώρα τελευταία και στην ελληνική αριστερά, ιδίως στις εκφράσεις της εκείνες που ακούνε «Τσίπρας» και βγάνουνε όλες τις καντήλες του κόσμου. Βλέπε πρώτα τον Νίκο Φίλη που ανακάλυψε ότι ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «έσυρε» το κόμμα στον κυβερνητισμό, αλλά και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που είδε και αυτός το ίδιο φως και εξεφράσθη αναλόγως στη χθεσινή ομπρελοσύναξη του «Τριανόν». Λα τα μινόρια:
«Είχαμε μια σταδιακή μετάλλαξη του κόμματος, όπου κυριάρχησαν δύο φαινόμενα: Ο κυβερνητισμός και ο αρχηγισμός. Ο κυβερνητισμός είναι να λες ότι νομίζεις ό,τι ο κόσμος θέλει να ακούσει, γιατί πιστεύεις ότι έτσι θα φτιάσεις πιο γρήγορα στην εξουσία. Είναι κοντινό αδελφάκι του λαϊκισμού. Το 2023 διαπιστώθηκε ότι δεν κερδίζεις τις εκλογές έτσι. Γιατί ο λαϊκισμός είναι αναξιόπιστος»..
Κάπως έτσι πάνω κάτω, δεν τα άκουσα και με τ’ αυτιά μου τα ίδια, γιατί την ίδια ώρα ήμουνα στο «Επί του Πιεστηρίου» με Σουρμελίδη, Πουλακίδα και Μαρκόπουλο και τον ρώταγε ο δημοσιογράφος της «Αυγής» τον βουλευτή τη Νέας Δημοκρατίας «για ποιο λόγο αυτό το χαράτσι, τα 1.440 ευρώ στους ελεύθερους επαγγελματίες, δεν τα ανακοινώσατε τον Μάιο και τα ανακοινώσατε τώρα, δεν ξέρατε τότε ότι είχαν πρόβλημα τα ταμεία και το μάθατε ύστερα;» και απαντούσε ο άλλος, έμπλεος κυβερνητισμού, ότι μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα γνωρίζεις από πριν και είναι και η διεθνής συγκυρία και μας προέκυψε και πόλεμος στη Γάζα και δεν άντεξα εγώ και έβαλα φωνή ότι σε λίγο καιρό θα γίνει κάνας καυγάς στας Αλεουτίους νήσους και θα βρούνε αφορμή να μας δαγκώσουνε, δεκαπέντε ευρώ η φέτα, δεκαπέντε το ελαιόλαδο, για την ώρα δηλαδή, αύριο μεθαύριο θα ξαναπάρουν ανηφόρα, ομολογώ ότι βάζω το χέρι στην τσέπη και ανταριάζομαι, και πάνω εκεί στη σάρα την κακιά σκέφτομαι ότι όντως το είχε παρακάνει ο Τσίπρας με την μανία του να κυβερνάει. Αντί να κάθεται να προβληματίζεται και να εκδίδει μανιφέστα για την κυβερνησιμότητα, ήθελε να εισπράττει μούντζες και κατάρες από τις παραγωγικές τάξεις και τους φορολογούμενους. Και καλά αυτός, μπορεί και να γούσταρε. Το υπόλοιπο κόμμα, το κόμμα της λόνλυ χαρτς κλαμπ μπαντ, που υπέφερε απ’ το πρωί ως το βράδυ, διόλου δεν το σκέφτηκε ο ανάλγητος;
Y.Γ.: Ο Χάρυ Τρούμαν ήταν μεγάλο κάθαρμα, αλλά όσον αφορά στην πολιτική δράση είχε πει μια ολόσωστη κουβέντα: Άμα δεν αντέχεις τη ζέστα, βγες απ’ την κουζίνα! Γκέγκε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου