«Ενα είναι το κόµµα» για τον Αλέξη...

Κώστας Βαξεβάνης

Η ιστορική φράση «ένα είναι το κόµµα», µε την οποία ο Χαρίλαος Φλωράκης τοποθετούσε τα πράγµατα στην πολιτική τους θέση µετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, φαίνεται ότι αποτελεί θέση πολιτικής συµπεριφοράς του ιστορικού προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα. 
Ο πολιτικός ο οποίος µετέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ σε µεγάλο κόµµα εξουσίας έχει αποφύγει να κάνει δηλώσεις οι οποίες θα τον τοποθετούσαν σε... κάποια από τις πλευρές της σύγκρουσης στο κόµµα. Παρ’ όλα αυτά, η αδιαπραγµάτευτη απόφασή του να είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ αποτελεί εν τοις πράγµασι την ισχυρή τοποθέτησή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραµένει το κόµµα του Αλέξη Τσίπρα και τα µέλη του οι σύντροφοί του.
Κύκλοι δίπλα του ξεκαθαρίζουν ότι αυτή την ώρα δεν υπάρχει ανάγκη δηλώσεων αλλά πολιτικής σκέψης γι’ αυτό που συνέβη και αποτελεί πλήγµα. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν υπάρχει ανάγκη να δηλώσει πλευρά ούτε να νουθετήσει κανέναν. Παραµένει αυτονόητα στην πλευρά που ήταν και στο κόµµα για το οποίο έδωσε αγώνες ζωής.
Η στάση του δεν είναι αποτέλεσµα προσωπικών συµπαθειών ή αντιπαθειών. Οταν αποχώρησε από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε ότι το µέλλον ανήκει σε αυτούς που θα το χαράξουν. Σε όλη την εσωκοµµατική κρίση απέδειξε ότι πίστευε όσα είπε. ∆εν έκανε καµιά παρέµβαση, δεν θέλησε να µετατραπεί σε πάτρονα ούτε σε παρεµβατικό πολιτικό που ορίζει τα πράγµατα από το παρασκήνιο.

«Τι λέει ο Τσίπρας;»
Ο Αλέξης Τσίπρας πιέστηκε επί δύο µήνες για να σχολιάσει ή να καταγγείλει όσα χωρίς φειδώ ανταλλάσσονταν από τα στελέχη του κόµµατος που βρίσκονταν σε φονικό οίστρο. Στελέχη που τον κατηγορούσαν για προσωπική πολιτική στο παρελθόν και για αποφάσεις που δεν σέβονταν «τις προγραµµατικές θέσεις του κόµµατος» του ζητούσαν εναγωνίως να πάρει θέση. «Πού είναι ο Τσίπρας;» αναφωνούσαν κυρίως αυτοί που έβλεπαν τον εαυτό τους ως Τσίπρα στη θέση του Τσίπρα.
«Τι λέει ο Τσίπρας;» αγωνιούσαν και τα απλά µέλη του κόµµατος µέσα από τα social media. Ο Τσίπρας επέλεξε να είναι εκεί, αλλά µε σεβασµό στις κοµµατικές αποφάσεις και στη θεσµική λειτουργία. Ολοι όσοι έψαχναν τον Τσίπρα δεν ήταν αθώοι. Ηθελαν µια λέξη του για να δώσουν τη δική τους µετάφραση και να την κάνουν πυρηνικό όπλο στην εσωκοµµατική αντιπαράθεση. ∆εν µίλησε, αλλά µε τον τρόπο αυτό δεν επέλεξε κάποιου είδους ουδετερότητα. Η σιωπή του ήταν σαφής θέση ότι τα πράγµατα στο κόµµα τα ορίζουν οι θέσεις του, οι καταστατικές αρχές και τα µέλη του. Η πολιτική στην Αριστερά δεν πρέπει να γίνεται ούτε µε κραυγές γηπέδου ούτε µε ψιθύρους διαδρόµων και σκοπιµοτήτων.

Ο σεβασµός και η παγίδα
Με τον τρόπο του ο Τσίπρας έδειξε σεβασµό πρωτίστως σε αυτούς που τον πριόνιζαν και διέσπειραν φήµες περί τέλους του µε διαρροές στα συστηµικά µέσα ενηµέρωσης. Από το 2021 δηµοσιεύµατα στα «Νέα» προοιωνίζονταν: «Σε µαύρη τρύπα ο Αλέξης Τσίπρας. Σε τροχιά αµφισβήτησης». ∆εν επρόκειτο για επιθυµία του επιχειρηµατία ιδιοκτήτη της εφηµερίδας αλλά για σχεδιασµό που είχε αναφορές µες στον ΣΥΡΙΖΑ. Γράφτηκαν χιλιάδες άρθρα και ρεπορτάζ για τον Τσίπρα που οδεύει προς το τέλος, µε λεπτοµέρειες που βασίζονταν σε διαρροές για επιθέσεις που του έκανε η εσωκοµµατική αντιπολίτευση µες στα κοµµατικά όργανα.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλησε να πάρει τη ρεβάνς από αυτούς που σχεδίαζαν πίσω από την πλάτη του και πριόνιζαν την καρέκλα του. Στη µάχη για την προεδρία του κόµµατος επέλεξε να είναι µε το κόµµα και τις όποιες αποφάσεις του.
Υπήρξε προσπάθεια να τον παγιδεύσουν. Να τον εµφανίσουν ότι είναι µε τον Στέφανο Κασσελάκη ή ότι ωθεί σιωπηλά την εκλογή του. Ηταν µια από τις γνωστές παγίδες προενοχοποίησης που του έστηναν επί χρόνια στο κόµµα οι γνωστοί άγνωστοι. ∆ηλαδή προσπάθεια να τον ενοχοποιήσουν προκαταβολικά για κάτι, ώστε να τον εµποδίσουν να κάνει πράγµατα που δεν θέλουν, απολογούµενος στην κατηγορία που του είχαν ψευδώς προσάψει.
∆εν έπεσε στην παγίδα. ∆ιατήρησε τον θεσµικό του ρόλο και το πολιτικό του ανάστηµα παραµένοντας πρόσωπο αναφοράς για τα µέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το πολιτικό σύστηµα συνολικά.

Μίλησε µε πράξεις
Τελικώς ο πρώην πρωθυπουργός µίλησε µε την πρακτική του. Εµεινε µακριά από την πολιτικά εκχυδαϊσµένη προσπάθεια να µαζευτεί µια οµαδούλα για να κάνει το παιχνίδι της µε εργαλείο µες στη Βουλή και παρέµεινε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές ότι η παραµονή του στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε επιδοκιµασία ούτε ψήφιση προσώπου. Ο Τσίπρας είναι µε το κόµµα που ανέδειξε και τον ανέδειξε. Με τους πολίτες που τον τίµησαν και τον έκαναν πρωθυπουργό µε αυτό το κόµµα. 
Σέβεται τις επιλογές που έχουν γίνει στο κόµµα και αν χρειαστεί, θα τοποθετηθεί για τις πολιτικές επιλογές. Οχι για τα παιχνίδια που διαλύουν το κόµµα για να υπάρχουν αυτοί που τα οργανώνουν. Στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε η δυνατότητα να λειτουργούν όλες οι απόψεις, µε χρήση µάλιστα µιας καταναγκαστικής και καταχρηστικής «δηµοκρατίας». Οποιος ήθελε είχε το περιθώριο να µιλήσει για το κόµµα των ονείρων ή των ονειρώξεών του. ∆εν έγινε όµως χρήση αυτού του δικαιώµατος. Αντιθέτως, όπως λακωνικά δήλωσε ο Νίκος Παππάς, «έχασαν και έφυγαν».
Η διάσπαση, παρότι είναι κάτι που ο Τσίπρας δεν ήθελε (αν το ήθελε, θα µπορούσε να το είχε προκαλέσει ο ίδιος και να τελειώνει ίσως µε τις σκιές που είχαν την πεποίθηση ότι είναι µπόι), τον επιβεβαιώνει. Αυτοί που φεύγουν µιλούν σαν θεµατοφύλακες των παρακαταθηκών του Τσίπρα. 
Πολλοί από αυτούς που τον µίσησαν, και µάλιστα µε υποχθόνιο και συµπλεγµατικό µίσος, σήµερα έγιναν τσιπρικοί και µιλούν σαν ιεραπόστολοι του έργου του. Μόνο που να µιλάς ως συνεχιστής του ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα ενώ ο Τσίπρας ο ίδιος παραµένει στον ΣΥΡΙΖΑ και εσύ φεύγεις είναι ή παράνοια ή υποκρισία...

documentonews.gr