Το βιβλίο του Βασίλη Φούσκα είναι ένα έξοχο βιβλίο ιστορίας, απολύτως επίκαιρο για το παρόν και για το μέλλον του Ελληνισμού.
Ο Βασίλης Φούσκας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου συνέγραψε προσφάτως το καινούριο του βιβλίο με τίτλο «Το Μελάνωμα της Κύπρου» το οποίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Επίκεντρο». Πρόκειται για ένα από εκείνα τα βιβλία που πρέπει και να διαβάζονται και να διδάσκονται. Τα όσα γράφει είναι απολύτως τεκμηριωμένα με βάση την πραγματική επιστημονική και επομένως ερευνητική μεθοδολογία, σε αντίθεση με πολυδιαφημισμένα βιβλία τα οποία στην πραγματικότητα αποπειρώνται να «κόψουν» και να «ράψουν» στα μέτρα των φιλοδοξιών των συγγραφέων τους την πραγματικότητα.
Εξ αυτού του γεγονότος έχει τόσο μεγάλη σημασία ως βιβλίο, διότι τα όσα τεκμηριώνει είναι απολύτως διαφωτιστικά όχι μόνο για το Κυπριακό που είναι και το κατεξοχήν θέμα του βιβλίου αλλά ακόμα περισσότερο για τη συνολική δομή, κουλτούρα, στρατηγική και ιστορική συνέχεια του ελληνικού ή καλύτερα ελληνόφωνου συστήματος εξουσίας, το οποίο κυριαρχεί απολύτως και σήμερα.Το βιβλίο προέκυψε μέσα από έρευνα και σύνθεση ενός τεράστιου πλούτου στοιχείων, γνωστών και αγνώστων, πρωτογενούς και δευτερογενούς υλικού. Ο πυρήνας του συνίσταται στο εξής: η προδοσία της Κύπρου από τη χούντα το ’74 δεν αποτέλεσε ρήγμα αλλά συνέχεια και προδοτική κορύφωση της πολιτικής των Καραμανλή και Αβέρωφ (δηλαδή του κράτους της δεξιάς λέμε εμείς)από τη δεκαετία του ’50. Αυτήν την πολιτική δε, συνέχισαν με τη μη-αντίσταση επί της ουσίας της Ελλάδας στον Αττίλα ΙΙ, μετά την πτώση της δικτατορίας οι ίδιοι δύο πολιτικοί άνδρες μαζί με τους χουντικούς αξιωματικούς, τον Αύγουστο του 1974.
Γιατί συνέβησαν τα παραπάνω; Γιατί το «εθνικό κέντρο» πρόδωσε τον κυπριακό Ελληνισμό; Γιατί το θεμέλιο, η ιστορική συνέχεια, η ιδεολογία και η εν τέλει υλική ισχύς του ελληνόφωνου συστήματος εξουσίας συνίσταται στο ότι το ελληνικό κράτος, ως ιδιότυπη αποικία (πρώτα του Ηνωμένου Βασιλείου και έπειτα) των ΗΠΑ και ως φέουδο αυτού του συστήματος εξουσίας, οφείλει πρωτίστως να υπηρετεί τα νατοϊκά, δηλαδή τα αμερικανικά συμφέροντα ακόμα και όταν εξαιτίας της εν λόγω συνθήκης, το ελληνικό κράτος πρέπει να προδίδει τα δίκαια του Ελληνισμού υπέρ μιας άλλης χώρας (εν προκειμένω της Τουρκίας).
Ο Καραμανλής και ο Αβέρωφ, το μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς, μισούσαν τον Μακάριο και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τους δύο ανθρώπους που μέσα στα δικά τους όρια δεν ήταν συνένοχοι της προδοσίας της Κύπρου. Το κράτος αυτό, ήθελε τη διχοτόμηση της Κύπρου. Ήθελε τα «ήρεμα νερά» στην Ανατολική Μεσόγειο ακόμα και με κόστος την προδοσία του κυπριακού Ελληνισμού αλλά και του Αιγαίου, γιατί τα ζητούσαν (και το ζητούν ακόμα) οι ΗΠΑ προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα τότε έναντι της ΕΣΣΔ και σήμερα έναντι της Ρωσίας αλλά και υπέρ του Ισραήλ.
Το μίσος του Ελληνόφωνου συστήματος εξουσίας πρώτα προς τον Μακάριο και έπειτα προς τον Ανδρέα προέκυπτε από το ότι εκπροσωπούσαν μια εθνική γραμμή έναντι ενός στον πυρήνα του και τότε και σήμερα αντεθνικού εξ ου και πατριδοκάπηλου, συστήματος εξουσίας. Η χούντα λοιπόν τεκμαίρεται όχι μόνο ότι ήρθε για να διχοτομήσει την Κύπρο (αυτό είναι πια γνωστό) αλλά επιπλέον για να ολοκληρώσει την πολιτική Καραμανλή-Αβέρωφ αποτρέποντας μια ταυτόχρονη ηγεσία Ανδρέα-Μακαρίου σε Ελλάδα και Κύπρο.
Ακόμα όμως και μετά τον πρώτο Αττίλα, η Ελλάδα μπορούσε να υπερασπιστεί την Κύπρο. Ο Αβέρωφ, οι χουντικοί που παρέμεναν κυρίαρχοι στις ένοπλες δυνάμεις (οι στρατιωτικοί που λειτούργησαν ως πράκτορες της CIA και προδότες του έθνους αποστρατεύθηκαν επί Καραμανλή με τιμές στη μεγάλη τους πλειοψηφία) και τελικώς ο ίδιος ο Καραμανλής ολοκλήρωσαν την προδοσία της Κύπρου. Όπως αποκαλύπτει το βιβλίο, μέχρι και ο Κίσινγκερ είχε εκπλαγεί με την ελληνική ενδοτικότητα.
Το βιβλίο του Βασίλη Φούσκα είναι μεν βιβλίο ιστορίας αλλά αφορά το παρόν και το μέλλον εξίσου. Αν το ’74 και για κάποια χρόνια αργότερα ο μεταπολιτευτικός ριζοσπαστισμός έθετε όρια στον ενδοτισμό των «από πάνω», πλέον μετά από τον εκσυγχρονισμό, τα μνημόνια ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο βαθμός υποτέλειας έχει φτάσει τα χουντικά επίπεδα. Το βιβλίο του Βασίλη Φούσκα τονίζει με απόλυτη καθαρότητα και διαύγεια ότι το ελληνόφωνο σύστημα εξουσίας είναι απολύτως υποτακτικό στις ΗΠΑ. Από εκεί πηγάζει η πραγματική εξουσία στην πατρίδα μας, εκεί η δήθεν αριστερά, η δεξιά και η ακροδεξιά συνενώνονται (λέμε εμείς). Ό,τι πάθαμε εξαιτίας αυτής της συνθήκης στην Κύπρο, θα το ξαναπάθουμε και αλλού.
«Το μελάνωμα της Κύπρου» είναι ένα έξοχο βιβλίο ιστορίας, ευτυχώς. Και είναι ένα βιβλίο απολύτως επίκαιρο για το παρόν και για το μέλλον του Ελληνισμού, δυστυχώς.
Ακόμα όμως και μετά τον πρώτο Αττίλα, η Ελλάδα μπορούσε να υπερασπιστεί την Κύπρο. Ο Αβέρωφ, οι χουντικοί που παρέμεναν κυρίαρχοι στις ένοπλες δυνάμεις (οι στρατιωτικοί που λειτούργησαν ως πράκτορες της CIA και προδότες του έθνους αποστρατεύθηκαν επί Καραμανλή με τιμές στη μεγάλη τους πλειοψηφία) και τελικώς ο ίδιος ο Καραμανλής ολοκλήρωσαν την προδοσία της Κύπρου. Όπως αποκαλύπτει το βιβλίο, μέχρι και ο Κίσινγκερ είχε εκπλαγεί με την ελληνική ενδοτικότητα.
Το βιβλίο του Βασίλη Φούσκα είναι μεν βιβλίο ιστορίας αλλά αφορά το παρόν και το μέλλον εξίσου. Αν το ’74 και για κάποια χρόνια αργότερα ο μεταπολιτευτικός ριζοσπαστισμός έθετε όρια στον ενδοτισμό των «από πάνω», πλέον μετά από τον εκσυγχρονισμό, τα μνημόνια ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο βαθμός υποτέλειας έχει φτάσει τα χουντικά επίπεδα. Το βιβλίο του Βασίλη Φούσκα τονίζει με απόλυτη καθαρότητα και διαύγεια ότι το ελληνόφωνο σύστημα εξουσίας είναι απολύτως υποτακτικό στις ΗΠΑ. Από εκεί πηγάζει η πραγματική εξουσία στην πατρίδα μας, εκεί η δήθεν αριστερά, η δεξιά και η ακροδεξιά συνενώνονται (λέμε εμείς). Ό,τι πάθαμε εξαιτίας αυτής της συνθήκης στην Κύπρο, θα το ξαναπάθουμε και αλλού.
«Το μελάνωμα της Κύπρου» είναι ένα έξοχο βιβλίο ιστορίας, ευτυχώς. Και είναι ένα βιβλίο απολύτως επίκαιρο για το παρόν και για το μέλλον του Ελληνισμού, δυστυχώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου