Κώστας Βαξεβάνης
Αφού η Δικαιοσύνη έκανε το καθήκον της με τη Novartis, με τα σκάνδαλα των εξοπλιστικών και όλες τις υποθέσεις διαφθοράς, ήρθε και η ώρα του Γιάννου Παπαντωνίου. Απαλλάχθηκε λόγω αμφιβολιών. Μπράβο του.
Προκύπτει όμως ένα σοβαρό θέμα για την ελληνική Δικαιοσύνη τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια. Όλες οι μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς που ερευνήθηκαν από δεκάδες εισαγγελείς και ανακριτές, όλες οι μεγάλες δικογραφίες που στοίχειωσαν τα κτίρια της Ευελπίδων, οι δεκάδες χιλιάδες ώρες έρευνας που σπαταλήθηκαν για να στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες, ήταν άχρηστα. Ή μάλλον ενεργοποιήθηκαν για να κατηγορηθούν αθώοι. Αυτό δεν είναι το συμπέρασμα;
Οι κατηγορούμενοι της Siemens, οι κατηγορούμενοι των εξοπλιστικών όπως ο Λιακουνάκος, οι κατηγορούμενοι της Novartis, οι κατηγορούμενοι στην Energa, οι κατηγορούμενοι σε κάθε υπόθεση διαφθοράς μετά μίζας που απασχόλησε την κοινή γνώμη, είναι εκεί έξω και έχουν κάθε δικαίωμα να κοκορεύονται ή να ζητούν τα ρέστα. Αυτοί τους οποίους η Δικαιοσύνη οδήγησε στο σκαμνί με τόσα υποτιθέμενα αποδεικτικά στοιχεία, το άλλο κομμάτι της Δικαιοσύνης τους απαλλάσσει. Δεν μπορεί όμως και τα δύο κομμάτια της Δικαιοσύνης, να έχουν δίκιο. Το ένα από αυτά δεν έκανε τη δουλειά του και είναι μέχρι το λαιμό στη διαφθορά. Ή αυτό που τους ενοχοποίησε ή αυτό που τους απάλλαξε.
Υπάρχει βέβαια το επιχείρημα, ότι η Δικαιοσύνη απαγγέλει κατηγορίες και οδηγεί σε δίκη ακόμη και με αποχρώσες ενδείξεις. Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τους νομικισμούς που προσβάλουν και τη λογική και κάθε έντιμο άνθρωπο της Δικαιοσύνης. Δεν είναι δυνατόν σε όλες τις υποθέσεις πρώτης γραμμής, όπου μάλιστα οι εισαγγελικές προτάσεις ήταν καταπέλτης και πριν τη δίκη και κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, οι ποινικές διώξεις να στηρίχθηκαν σε αποχρώσες ενδείξεις και μόνο. Ποιος Εισαγγελέας και ποιος Ανακριτής τόλμησε να οδηγήσει όλους αυτούς τους πανίσχυρους και μεγαλόσχημους σε δίκη, μόνο βασιζόμενος σε αποχρώσες ενδείξεις; Και τι σύμπτωση είναι αυτή, ώστε να συμβαίνει με όλα αυτά τα μεγάλα κατηγορητήρια το ίδιο πράγμα;
Ο Γιάννος Παπαντωνίου, όταν κατηγορήθηκε για τις μίζες και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος ήταν νέος και μέχρι να δικαστεί πέρασε στην τρίτη ηλικία. Δικάστηκε δηλαδή χρόνια αφότου η κοινή γνώμη είχε συγκλονιστεί με όσα αποκαλύφθηκαν και αφότου είχε ξεχάσει κιόλας. Έχει κι αυτό τη σημασία και την σκοπιμότητά του. Ποιος νοιάζεται για τον Γιάννο είκοσι χρόνια μετά;
Σήμερα βγήκε από το δικαστήριο ελεύθερος, έστω χάρη στις αμφιβολίες που είχαν οι δικαστές. Η υπερασπιστική γραμμή του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, ήταν ότι τα 2,5 εκατομμύρια που βρέθηκαν στους λογαριασμούς, δεν προέρχονταν από μίζες, αλλά από μια θεία από την Νιγηρία. Άγνωστη η θεία, αγνώστου διαμονής κάπου στην αφρικανική σαβάνα ίσως, αλλά πλουσία και μεγαλόψυχη. Ένα ποσό δε, προκειμένου να συμπληρωθούν τα 2,5 εκατομμύρια, είπε ότι προερχόταν από την πρώην σύζυγό του που έχει πεθάνει.
Το επιχείρημα του Γιάννου Παπαντωνίου δεν άφησε ασχολίαστο ο Εισαγγελέας του δικαστηρίου, ο οποίος του είπε χωρίς προσχήματα: «τώρα κοροϊδευόμαστε»; Παρ όλα αυτά, η άγνωστη θεία, είτε υπήρχε είτε δεν υπήρχε, ήταν ικανή για να δημιουργήσει ευεργετικές αμφιβολίες. Στους δικαστές τουλάχιστον, γιατί οι πολίτες πλέον δεν περίμεναν ούτε ετυμηγορία, ούτε αμφιβολίες. Ήταν σίγουροι πως η ελληνική Δικαιοσύνη θα ακολουθήσει ανυποχώρητη τον δρόμο της.
Αν ζούσε η θεία του Γιάννου Παπαντωνίου, προφανώς θα είχε να πει πολλές ιστορίες με ιθαγενείς που κατά καιρούς τους ξεγελούσαν με καθρεφτάκια στην Αφρική. Και για τη Δικαιοσύνη στη Νιγηρία η οποία είναι μία από τις πιο διεφθαρμένες χώρες. Η Ελλάδα φυσικά δεν πάει πίσω. Η Νιγηρία έχει κατάταξη στη διαφθορά παγκοσμίως 145 και η Ελλάδα 59, δηλαδή πιο κάτω και από κάποιες αφρικανικές Δημοκρατίες. Που θα πάει, θα τους φτάσουμε.
Προκύπτει όμως ένα σοβαρό θέμα για την ελληνική Δικαιοσύνη τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια. Όλες οι μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς που ερευνήθηκαν από δεκάδες εισαγγελείς και ανακριτές, όλες οι μεγάλες δικογραφίες που στοίχειωσαν τα κτίρια της Ευελπίδων, οι δεκάδες χιλιάδες ώρες έρευνας που σπαταλήθηκαν για να στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες, ήταν άχρηστα. Ή μάλλον ενεργοποιήθηκαν για να κατηγορηθούν αθώοι. Αυτό δεν είναι το συμπέρασμα;
Οι κατηγορούμενοι της Siemens, οι κατηγορούμενοι των εξοπλιστικών όπως ο Λιακουνάκος, οι κατηγορούμενοι της Novartis, οι κατηγορούμενοι στην Energa, οι κατηγορούμενοι σε κάθε υπόθεση διαφθοράς μετά μίζας που απασχόλησε την κοινή γνώμη, είναι εκεί έξω και έχουν κάθε δικαίωμα να κοκορεύονται ή να ζητούν τα ρέστα. Αυτοί τους οποίους η Δικαιοσύνη οδήγησε στο σκαμνί με τόσα υποτιθέμενα αποδεικτικά στοιχεία, το άλλο κομμάτι της Δικαιοσύνης τους απαλλάσσει. Δεν μπορεί όμως και τα δύο κομμάτια της Δικαιοσύνης, να έχουν δίκιο. Το ένα από αυτά δεν έκανε τη δουλειά του και είναι μέχρι το λαιμό στη διαφθορά. Ή αυτό που τους ενοχοποίησε ή αυτό που τους απάλλαξε.
Υπάρχει βέβαια το επιχείρημα, ότι η Δικαιοσύνη απαγγέλει κατηγορίες και οδηγεί σε δίκη ακόμη και με αποχρώσες ενδείξεις. Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τους νομικισμούς που προσβάλουν και τη λογική και κάθε έντιμο άνθρωπο της Δικαιοσύνης. Δεν είναι δυνατόν σε όλες τις υποθέσεις πρώτης γραμμής, όπου μάλιστα οι εισαγγελικές προτάσεις ήταν καταπέλτης και πριν τη δίκη και κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, οι ποινικές διώξεις να στηρίχθηκαν σε αποχρώσες ενδείξεις και μόνο. Ποιος Εισαγγελέας και ποιος Ανακριτής τόλμησε να οδηγήσει όλους αυτούς τους πανίσχυρους και μεγαλόσχημους σε δίκη, μόνο βασιζόμενος σε αποχρώσες ενδείξεις; Και τι σύμπτωση είναι αυτή, ώστε να συμβαίνει με όλα αυτά τα μεγάλα κατηγορητήρια το ίδιο πράγμα;
Ο Γιάννος Παπαντωνίου, όταν κατηγορήθηκε για τις μίζες και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος ήταν νέος και μέχρι να δικαστεί πέρασε στην τρίτη ηλικία. Δικάστηκε δηλαδή χρόνια αφότου η κοινή γνώμη είχε συγκλονιστεί με όσα αποκαλύφθηκαν και αφότου είχε ξεχάσει κιόλας. Έχει κι αυτό τη σημασία και την σκοπιμότητά του. Ποιος νοιάζεται για τον Γιάννο είκοσι χρόνια μετά;
Σήμερα βγήκε από το δικαστήριο ελεύθερος, έστω χάρη στις αμφιβολίες που είχαν οι δικαστές. Η υπερασπιστική γραμμή του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, ήταν ότι τα 2,5 εκατομμύρια που βρέθηκαν στους λογαριασμούς, δεν προέρχονταν από μίζες, αλλά από μια θεία από την Νιγηρία. Άγνωστη η θεία, αγνώστου διαμονής κάπου στην αφρικανική σαβάνα ίσως, αλλά πλουσία και μεγαλόψυχη. Ένα ποσό δε, προκειμένου να συμπληρωθούν τα 2,5 εκατομμύρια, είπε ότι προερχόταν από την πρώην σύζυγό του που έχει πεθάνει.
Το επιχείρημα του Γιάννου Παπαντωνίου δεν άφησε ασχολίαστο ο Εισαγγελέας του δικαστηρίου, ο οποίος του είπε χωρίς προσχήματα: «τώρα κοροϊδευόμαστε»; Παρ όλα αυτά, η άγνωστη θεία, είτε υπήρχε είτε δεν υπήρχε, ήταν ικανή για να δημιουργήσει ευεργετικές αμφιβολίες. Στους δικαστές τουλάχιστον, γιατί οι πολίτες πλέον δεν περίμεναν ούτε ετυμηγορία, ούτε αμφιβολίες. Ήταν σίγουροι πως η ελληνική Δικαιοσύνη θα ακολουθήσει ανυποχώρητη τον δρόμο της.
Αν ζούσε η θεία του Γιάννου Παπαντωνίου, προφανώς θα είχε να πει πολλές ιστορίες με ιθαγενείς που κατά καιρούς τους ξεγελούσαν με καθρεφτάκια στην Αφρική. Και για τη Δικαιοσύνη στη Νιγηρία η οποία είναι μία από τις πιο διεφθαρμένες χώρες. Η Ελλάδα φυσικά δεν πάει πίσω. Η Νιγηρία έχει κατάταξη στη διαφθορά παγκοσμίως 145 και η Ελλάδα 59, δηλαδή πιο κάτω και από κάποιες αφρικανικές Δημοκρατίες. Που θα πάει, θα τους φτάσουμε.
ΥΓ: Μετά την πεθερά του Δημήτρη Αβραμόπουλου που του έβαζε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (σε 500ευρα παρακαλώ) και γι αυτό αρχειοθετήθηκε η υπόθεση Novartis, τώρα και η θεία από τη Νιγηρία του Γιαννου Παπαντωνίου συνδράμει την Ελληνική Δικαιοσύνη στο έργο της
ΥΓ του blog: ......αυτή δεν είναι δικαιοσύνη, ειδικά του 2019-2024.....είναι cleaner κανονική και επι παντώς επιστητού....μπραβο μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου