Το έγκλημα των Τεμπών και το σκάνδαλο της συγκάλυψης που ακολούθησε δεν έχει καμία σχέση με κανένα άλλο από τα σκάνδαλα που βαραίνουν την διακυβέρνηση Μητσοτάκη... Το «μπάζωμα» της τραγωδίας μαζί και των φωνών διαμαρτυρίας σε αυτό αφαιρεί το προσωπείο της δήθεν σοβαρής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και αποκαλύπτει την απόλυτη απαξίωση της για την ελληνική κοινωνία μπροστά σε συμφέροντα, «δουλειές» και φίλους.
Όλα τα άλλα σκάνδαλα της Ν.Δ. είτε αφορούν τις απευθείας αναθέσεις, είτε την αποσάθρωση του ΕΣΥ, είτε τα υπέρογκα κέρδη που έχει διασφαλίσει η διακυβέρνηση Μητσοτάκη στις Τράπεζες, ωχριούν μπροστά σε αυτή την κατάντια. Μια κυβέρνηση εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό να περιφρονεί τόσο βάναυσα 46 νεκρούς ανθρώπους και τις οικογένειες τους.
Η κυβέρνηση ηθελημένα ανίκανη, να διαχειριστεί οτιδήποτε δημόσιο, «έθαψε», απαξίωσε, υποβάθμισε, κατασυκοφάντησε, όσους τις επιρρίπτουν ευθύνες είτε πρόκειται για τους γονείς και συγγενείς των θυμάτων, είτε για ευρωπαϊκούς θεσμούς, είτε για τους εργαζόμενους μηχανοδηγούς.
Δέκα λάθη/παραλείψεις οδήγησαν στην τραγωδία απάντησε αυτό. Μερικά από αυτά είναι: η μετάθεση της ευθύνης για την ασφάλεια στην Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων, η έλλειψη συντονισμού και σχεδίων ασφαλείας, πλημμελή εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου, χωρίς «εκτίμηση κινδύνου», η «αποστασιοποίηση» του ΟΣΕ που ως διαχειριστής υποδομής δεν μπορεί να παρακολουθεί την εφαρμογή μέτρων ελέγχου κινδύνου, ούτε να απορρίπτει παραδοτέα, κ.α.
Η κυβέρνηση, όμως, εμμένει στο «ανθρώπινο λάθος» και κρύβεται... Αγωνιούσε μόνο να αναλάβουν τα χαρτοφυλάκια στην Ε.Ε. για τις μεταφορές δικοί της άνθρωποι. Ο Τζιτζικώστας ως επίτροπος Μεταφορών και η Βόζενμπεργκ ως επικεφαλής της Επιτροπής Μεταφορών ΤΡΑΝ θα φροντίσουν να εκλείψουν οι ευρωπαϊκές πιέσεις προς την κατεύθυνση της διαλεύκανσης.
Παράλληλα ποντάρει στη λήθη περιμένοντας πότε το θέμα θα ξεχαστεί... Για αυτό και η σχετικοποίηση του... Ο υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών Βασίλης Οικονόμου (Kontra Chanel) ήταν αποκαλυπτικός για τις κυβερνητικές προθέσεις. «Γιατί όμως μιλάτε συνέχεια για τα Τέμπη; Αν πέσει ένα αεροπλάνο θα μιλάτε συνέχεια για την πτώση του αεροπλάνου;» είπε για να αναφερθεί στη συνέχεια στα 650 θύματα της ασφάλτου, ώστε να υποβαθμιστεί το έγκλημα των Τεμπών.
Αυτό δεν είναι απλά χυδαιότητα. Δεν είναι μόνο κυνισμός. Είναι απαξίωση του ανθρώπινου πόνου και μάλιστα του μεγαλύτερου δυνατού, όπως της απώλειας των παιδιών. Είναι αμοραλισμός του χειρίστου είδους που δημιουργεί αισθήματα αποστροφής οδηγώντας στη απαξία της πολιτικής που μετά από τέτοιες αποστροφές μοιάζει απόλυτα δικαιολογημένη.
Τα Τέμπη είναι το συλλογικό μας τραύμα. Και αυτό δεν ξεπερνιέται με καμία επικοινωνιακή διαχείριση. Φάνηκε άλλωστε στις ευρωεκλογές.
Πάνω από την ύβρη και την περιφρόνηση στους γονείς, ακόμα πιο αποτροπιαστικό είναι ότι ακόμα και στην τραγωδία των Τεμπών, βλέπουν «ευκαιρία» για εκποίηση. Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσεις ότι τόσο καιρό δεν έχουν κάνει το παραμικρό για την βελτίωση της κατάστασης στους σιδηρόδρομους και το ένα ατύχημα διαδέχεται το άλλο;
Πως αλλιώς, εξηγείτε ότι το τρένο 1.5 χρόνο τώρα δεν φτάνει στην Αλεξανδρούπολη, στο Ναύπλιο ή την Καλαμάτα; Πως εξηγείτε η ενοχοποίηση των εργαζομένων που επιχειρεί η κυβέρνηση με την ποινικοποίηση της απεργίας τους, επειδή ζητούν ασφάλεια στις μεταφορές, όταν η ίδια μαζί με τη Hellenic Train ευθύνονται για τη διάλυση του σιδηροδρομικού δικτύου αδιαφορώντας μάλιστα για τις τραγικές συνέπειες;
Ο Μητσοτάκης, ένας σύγχρονος Κρέοντας δείχνει ότι δεν υπάρχει όριο στην ύβρη και την παρακμή από τότε που ορκίστηκε ομερτά, όχι μόνο για χάρη του Κ. Καραμανλή, αλλά κυρίως υποκλινόμενος στα οικονομικά συμφέροντα που υπηρετεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου