Άρης Χατζηστεφάνου
Πολλά έχουν ειπωθεί το τελευταίο διάστημα για τον Μπέρνι Σάντερς, που διεκδικεί το χρίσμα των δημοκρατικών για την προεδρία των ΗΠΑ.
Πολλοί δηλώνουν ενθουσιασμένοι από την ολομέτωπη επίθεση που πραγματοποιεί στην Wall Street και άλλοι προειδοποιούν να κρατάμε μικρά καλάθια – είτε γιατί ο ίδιος θα αθετήσει τις υποσχέσεις του, είτε γιατί όπως όλα δείχνουν βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο εσωκομματικής ανατροπής του, πριν φτάσει στη διεκδίκηση της προεδρίας.
Ακόμη και με τα χειρότερα σενάρια όμως, υπάρχει κάτι στο λόγο του Μπέρνι Σάντερς που τον καθιστά πολύ πιο αριστερό από τον Αλέξη Τσίπρα – όχι μόνο τώρα που ο τελευταίος παρέδωσε τη χώρα στους δανειστές αλλά και πριν από τις εκλογές που τον έφεραν στην εξουσία.
Σε αντίθεση με την προσωποκεντρική καμπάνια που έστησε ο μηχανισμός επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Σάντερς ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι τα πρόσωπα που μπορούν να αλλάξουν το σύστημα αλλά μόνο ένα κίνημα από τη βάση της κοινωνίας. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση απλώς δεν μπορεί να ονομάζεται Αριστερή.
Οι λέξεις αυτές, για την ανάγκη ενός κινήματος που θα πλαισιώνει τον πρόεδρο, δεν ακούστηκαν ούτε σαν προεκλογική υπόσχεση από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιχειρούσε να φτάσει στο Μαξίμου περνώντας μέσα από τα γραφεία επιχειρηματιών και εκδοτών – και κυρίως από τους διαδρόμους εξουσίας της ΕΕ. Τη μοναδική στιγμή, μετά το δημοψήφισμα, που ένα μαζικό κίνημα βάσης θα μπορούσε να δημιουργηθεί, ο μηχανισμός του κυβερνώντος κόμματος κατά φερε να το προδώσει και τελικά να το πνίξει.
Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε:
Το γεγονός ότι τόσο ο Μπέρνι Σαντερς στις ΗΠΑ όσο και ο Τζέρεμι Κόρμπιν στη Βρετανία παρουσιάζονται σαφώς πιο αριστεροί από τον Έλληνα πρωθυπουργό είναι απλώς τρομακτικό για μια χώρα όπως η Ελλάδα, με βαθιά παράδοση στο χώρο της Αριστεράς. Δεν έχουμε φυσικά αυταπάτες για το αν οι δυο αυτοί πολιτικοί θα καταφέρουν να εφαρμόσουν την προεκλογική τους ρητορική στην Ουάσινγκτον και το Λονδίνο – τις δυο παραδοσιακές μητροπόλεις του καπιταλισμού.
Ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο όμως το γεγονός ότι ο αριστερός τους λόγος, φλερτάρει με την κατάληψη της εξουσίας ενώ κινείται σε τόσο πιο προοδευτική κατεύθυνση από αυτόν του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να μας προβληματίζει.
O Κόρμπιν λόγου χάρη καταδίκασε την επίσκεψη του Αιγύπτιου δικτάτορα, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, στο Λονδίνο ενώ ο Τσίπρας τον υποδέχθηκε σαν πυλώνα σταθερότητας για τη Μέση Ανατολή. O Κόρμπιν ζητά τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής στη Γάζα ενώ ο Τσίπρας εκπαιδεύει τους Ισραηλινούς πιλότους που την βομβαρδίζουν ενώ παράλληλα συμμαχεί με την ακροδεξιά κυβέρνηση της Ουγγαρίας, για το ίδιο θέμα.
Τώρα που η ελληνική κυβέρνηση χαιρέτισε και την ανάπτυξη του νατοϊκού στόλου εναντίων των προσφύγων πόσο απέχουμε από τη στιγμή που οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ θα αρχίσουν να φωνάζουν… φονιάδες των λαών Έλληνες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου