Όποια γνώμη και να είχε κάποιος για τα τραγούδια του Παντελή Παντελίδη, υπάρχει κάτι που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει:
Ο πιο δημοφιλής νέος καλλιτέχνης που εμφανίστηκε στη χώρα μετά την χρεοκοπία ήταν ο Παντελής Παντελίδης.
Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται περίεργο αυτό αλλά έτσι είναι.
Αυτό που συνέβη μετά την χρεοκοπία είναι πως τα υπάρχοντα λαϊκά είδωλα μπήκαν κάπως στο περιθώριο.
Κάποιοι από τους γνωστούς τραγουδιστές είχαν ταυτιστεί με τα χρόνια και τα καθεστώτα που προηγήθηκαν, οπότε δεν κάλυπταν πια τις «ανάγκες» του κοινού, γιατί θύμιζαν ακριβώς αυτά τα χρόνια που προηγήθηκαν της χρεοκοπίας και κανείς δεν ήθελε πια να τα θυμάται.
Κάποιοι πολύ γνωστοί τραγουδιστές «κρύφτηκαν» εντελώς για να μην προκαλούν το κοινό τους -που περνούσε πια δύσκολες μέρες-, ενώ άλλοι άρχισαν να τραγουδούν σε πιο «κλειστές» εκδηλώσεις για πλούσιους. Κάτι κραξίματα και κάτι γιαουρτώματα λειτούργησαν σαν καμπανάκι για όλους.
Τα νυχτερινά κέντρα άρχισαν να κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο, αφού η προσέλευση του κοινού μειωνόταν διαρκώς.
Οι γνωστοί τραγουδιστές περιόρισαν τις εμφανίσεις τους και η Αθήνα τις νύχτες -εκτός από την Παρασκευή και το Σάββατο- ήταν πόλη φάντασμα.
Όλο αυτό το κίνημα που ήταν στους δρόμους της Αθήνας από το 2010 και μετά δεν κατάφερε να βγάλει τα δικά του τραγούδια· τουλάχιστον όχι τραγούδια που να περάσουν στις λαϊκές μάζες, αφού κάποιοι τραγουδοποιοί προσπάθησαν αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό είναι ένδειξη αναπηρίας. Επίσης, το να διαδηλώνεις σήμερα με τραγούδια του ’60 και του ’70 είναι ένδειξη βαριάς αναπηρίας. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Βέβαια, η χώρα μπορεί να χρεοκόπησε αλλά οι άνθρωποι έχουν πάντα ανάγκη να τραγουδάνε.
Ποιοι έχουν περισσότερο ανάγκη να τραγουδάνε;
Οι νέοι που ανακαλύπτουν τον έρωτα -οι μεγαλύτεροι ξεχνάμε τις καψούρες και τις «τραγικές» στιγμές που ζήσαμε στα πολύ νιάτα μας- και θέλουν να τον εκφράσουν και με δικά τους τραγούδια και όχι μόνο με τα τραγούδια με τα οποία ερωτεύτηκαν οι γονείς τους.
Και οι νέοι θέλουν και τις δικές τους νέες φωνές.
Εκεί εμφανίζεται ο Παντελής Παντελίδης.
Ο Παντελίδης εμφανίζεται πρώτη φορά στο YouTube και αμέσως γίνεται talk of the town.
Τα τραγούδια του γίνονται σλόγκαν, αν και ο Παντελίδης δεν εμφανίζεται στην τηλεόραση.
Νέα ήθη για την ελληνική μουσική πραγματικότητα. Τουλάχιστον για τα τραγούδια και τους τραγουδιστές αυτού του είδους, που η πορεία τους ήταν ταυτισμένη με την τηλεόραση και τις φτηνές και σαχλές εκπομπές.
Τα τραγούδια του Παντελίδη γίνονται αντικείμενο σάτιρας από πολλούς σατιρικούς καλλιτέχνες, άρα καταλαβαίνουμε πως είναι επιτυχίες, αφού, για να σατιρίσεις κάποιον, πρέπει να είναι γνωστός και πετυχημένος· κανείς δεν σατιρίζει κάποιον που οι θαμώνες από κάτω δεν ξέρουν ποιος είναι.
Ο Παντελίδης στηρίχτηκε στις εμφανίσεις του από τους νέους ανθρώπους. Και επέβαλε τον εαυτό του στη νυχτερινή ζωή της χώρας μόνος του.
Όποιος επιχειρηματίας νυχτερινού κέντρου «έκλεινε» τον Παντελίδη, ήξερε πως το μαγαζί του θα δουλέψει.
Με τον ξαφνικό θάνατο του Παντελίδη, χάνεται το πιο αναγνωρίσιμο και δημοφιλές λαϊκό είδωλο στην Ελλάδα μετά την χρεοκοπία της χώρας.
Ένα λαϊκό είδωλο έβγαλε η Ελλάδα μετά την χρεοκοπία, και το έχασε.
Η Ελλάδα μπορεί να σβήσει μέσα στην χρεοκοπία.
Αλλά οι νέοι άνθρωποι πάντα θα ερωτεύονται με πάθος και άγνοια κινδύνου.
Και θα λατρεύουν τα είδωλά τους.
Οι πιτσιρικάδες είναι πάντα στο YouTube.
Και ένας από αυτούς θα είναι το επόμενο λαϊκό είδωλο.
(Επειδή κάποιοι αναγνώστες μπερδεύονται και δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν, τα κείμενά μου δεν αναφέρονται σε τηλεοπτικές εικόνες, κουτσομπολιά και εκμετάλλευση νεκρών. Είναι οι σκέψεις μου -οι δικές μου σκέψεις- πάνω σε διάφορα γεγονότα και πέρα από τα γεγονότα. Αν είναι σωστές ή λάθος, αν είναι ενδιαφέρουσες ή όχι, δεν έχει σημασία· πάντως, είναι οι σκέψεις μου. Επειδή έλαβα πολλά μέιλ που αφορούν τον θάνατο του Παντελίδη, λυπάμαι αλλά δεν με ενδιαφέρει η άποψή σας για το τι δείχνουν οι τηλεοράσεις ή για το τι λένε τα κουτσομπολιά για τον νεκρό. Αν θέλετε να κάνετε τέτοια σχόλια, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι χώροι στο Διαδίκτυο να τα κάνετε. Εκτός του ότι δεν γράφω ποτέ για τέτοια πράγματα, υπάρχει κι ένας παραπάνω λόγος που δεν θα μπορούσα ποτέ να γράψω ή να δημοσιεύσω κάτι αρνητικό για τον -νεκρό πια- Παντελή Παντελίδη. Σκεφτείτε το λίγο.)
(Η φωτογραφία είναι από το Θησείο σήμερα. Ευχαριστώ την Χ.)
(Η φωτογραφία είναι από το Θησείο σήμερα. Ευχαριστώ την Χ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου