Παραμονές των εκλογών του 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε από τον γραμματέα της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Στέφανο Μανίκα να του προτείνει δύο στελέχη για να τα τοποθετήσει σε μη εκλόγιμες θέσεις στη λίστα Επικρατείας του κόμματος για να δώσει άρωμα νεολαίας στο ψηφοδέλτιο. Ο Στ. Μανίκας τού είπε ότι θα θέσει το θέμα στην Επιτροπή Νεολαίας. Η ομόφωνη απόφαση της Επιτροπής Νεολαίας, που παραδόθηκε από τον γραμματέα στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και σίγουρο πρωθυπουργό, ήταν η εξής: «Σύντροφε πρόεδρε, η Νεολαία του Κινήματος δεν θέλει να έχει καμία σχέση με το αστικό Κοινοβούλιο»!
Θυμήθηκα αυτό το περιστατικό, το οποίο μου είχε διηγηθεί ο αείμνηστος Στέφανος Μανίκας, με αφορμή το κείμενο της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ που κυκλοφόρησε τη μέρα που συνεδρίαζε η Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Είναι πολύ πιο αριστερό, πολύ πιο αιχμηρό, πολύ πιο κριτικό από τα συνήθη κείμενα ισορροπίας που εκδίδουν τα καθοδηγητικά όργανα.
Είναι λογικό η νεολαία ενός αριστερού κόμματος που είναι στην αντιπολίτευση να υπογραμμίζει ότι «η λύση είναι περισσότερη Αριστερά». Είναι λογικό η νεολαία ενός αριστερού κόμματος που κυβέρνησε τη χώρα εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα που δεν ήταν δικό του να προειδοποιεί την ηγεσία για τον κίνδυνο διολίσθησης στον «πολιτικό καθωσπρεπισμό και σε μια αντιπαράθεση με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής της κατάστασης».
Είναι λογικό η νεολαία ενός αριστερού κόμματος, το οποίο έχει βάλει στόχο να γίνει ο βασικός πόλος της δημοκρατικής παράταξης, να δηλώνει ότι «για την Αριστερά η πολιτική των συμμαχιών δεν είναι μια απλή διαδικασία μεταγραφολογίας προσωπικοτήτων».
Είναι λογικό η νεολαία ενός αριστερού κόμματος να απαιτεί από την ηγεσία να συζητηθούν τα προβλήματα και οι οργανωτικές αδυναμίες «που για χρόνια βρίσκονταν κάτω από το χαλί ή που για χρόνια αρνούμασταν να συζητήσουμε». Ολα αυτά και πολλά άλλα είναι λογικά και αυτονόητα. Αυτή είναι η δουλειά της νεολαίας: να διαφωνεί με τους συμβιβασμούς, να υπερασπίζεται τις ιδρυτικές αρχές του κόμματος, να αποκρούει πρακτικές που επιδιώκουν να φασκιώσουν την εσωκομματική δημοκρατία.
Στα αριστερά κόμματα οι νεολαίες υιοθετούν πιο ριζοσπαστικές θέσεις, ενίοτε και αιρετικές, και ακολουθούν μετωπικές πολιτικές με ροπή προς τον κινηματικό ακτιβισμό. Οσο δεν απειλείται η συνοχή του κόμματος, οι ηγεσίες επιτρέπουν να υπάρχει ένα καθεστώς σχετικής αυτονομίας. Οταν όμως εκτιμήσουν ότι ο ιός της αμφισβήτησης μπορεί να εξαπλωθεί στο υπόλοιπο κόμμα, δεν θα διστάσουν να προχωρήσουν σε διοικητικά μέτρα (διαγραφές, καθαιρέσεις, μεταθέσεις).
Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης υπάρχουν αρκετά προηγούμενα. Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ συγκρούστηκε με την ηγεσία του κόμματος και πριν από την κατάκτηση της εξουσίας το 1981 και μετά. Στην ΚΝΕ είχαμε διάσπαση και μαζικές αποχωρήσεις το 1989. Η Νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού -Ρήγας Φεραίος- ήταν πιο ατίθαση από τις άλλες κομματικές νεολαίες και είχε εξασφαλίσει περισσότερες ελευθερίες δράσης, ωστόσο και στον χώρο αυτόν δεν έλειψαν οι αντιπαραθέσεις με την ηγεσία.
Η νεολαία του ΠΑΣΟΚ, αυτή που το 1981 δεν ήθελε να έχει καμιά σχέση με το αστικό Κοινοβούλιο, προσβλήθηκε από τον κυβερνητισμό και φυλλορρόησε. Η ΚΝΕ παραμένει η πιο δυναμική και μαζική οργάνωση νεολαίας, ωστόσο δεν μπορεί να γίνει καμιά σύγκριση με το ένδοξο παρελθόν της.
Για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ η αριστερόστροφη πορεία της νεολαίας του είναι καλοδεχούμενη. Στην αντιπολίτευση βρίσκεται και χρειάζεται μια νεολαία για να σπάει αυγά και να συνομιλεί με τα κινήματα. Αλλωστε ήρθε πρώτος στις μικρές ηλικίες στις εκλογές του Ιουλίου. Για να κρατήσει το προβάδισμα σ’ αυτές τις ομάδες έχει ανάγκη τον δυναμισμό της νεολαίας του. Το θέμα είναι πώς θα τη χειριστεί αν ξαναβρεθεί σε θέσεις ευθύνης. Τότε είναι πολύ πιθανόν να μεγαλώσει η απόσταση ανάμεσα στο ιδεατό που θα εκφράζει η νεολαία και στο εφικτό που θα υπηρετεί η κυβέρνηση.
Ανάγωγα
Πέρασαν πολλά χρόνια, οι βασικοί κατηγορούμενοι την έχουν κοπανήσει, τα πολιτικά πρόσωπα που ενεπλάκησαν έπεσαν στα μαλακά, αλλά κάποιοι καταδικάστηκαν. Ο λόγος για το σκάνδαλο Siemens. Θυμίζω ότι, όταν είχε σκάσει το θέμα, τα κόμματα του συναινετικού δικομματισμού μιλούσαν για σκευωρία. Τότε, κατηγορούσε το ένα το άλλο. Τώρα, και τα δύο αντάμα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έστησε σκευωρία στο θέμα της Novartis. Στο ίδιο έργο (κωμωδία) θεατές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου