Η συνειδητή απόφαση της κυβέρνησης Αναστασιάδη για οριστική διχοτόμηση και δημιουργία δύο κρατών κάνει την κατάσταση εντελώς ανεξέλεγκτη, σε μια γωνιά μάλιστα του πλανήτη που είναι ένα «εν ενεργεία» ηφαίστειο.
Πίσω από αυτή του τη διχοτομική πολιτική δεν υπάρχουν παρά τα τεράστια οφέλη που ο ίδιος και "επίλεκτα" στελέχη της παράταξής του προσδοκούν από τα αέρια, τα διαβατήρια και ποιος ξέρει τι άλλα παρόμοια. Οφέλη που μια χούφτα Ελληνοκυπρίων δεν έχουν διάθεση να μοιραστούν με τους Τουρκοκυπρίους και που στα σίγουρα δεν προτίθενται να μοιραστούν ούτε με τους υπόλοιπους Ελληνοκυπρίους.
Με την πολιτική του όμως αυτή προκαλεί τους πάντες και υποθηκεύει το μέλλον και των Ελληνοκυπρίων.
Η κυβέρνηση Ερντογάν προκαλεί στις θαλάσσιες περιοχές γύρω από την Κύπρο, με κύριο επιχείρημά της ότι η πολιτική Αναστασιάδη έχει ξεφύγει από το πλαίσιο της συμφωνημένης λύσης, στερώντας έτσι τη δυνατότητα των Τ/Κ να έχουν οφέλη από τον υποθαλάσσιο πλούτο της Κύπρου. Επιχείρημα που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί στον διεθνή χώρο.
Η κυβέρνηση Ερντογάν προκαλεί στο Αιγαίο και παρανομεί με την τουρκο-λιβυική συμφωνία που θεωρεί ότι οι δύο χώρες δικαιούνται να μοιράζονται μια ΑΟΖ που δεν τους ανήκει. Δεν ανήκει όμως ούτε στην Κύπρο, ούτε στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες στο θέμα αυτό οι οποίες μπορούν μόνο να ξεκαθαρίσουν με συμφωνίες μεταξύ των εμπλεκομένων χωρών.
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορεί η Τουρκία να αποκλειστεί από τη διαχείριση του υποθαλάσσιου πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε πολεμική αναμέτρηση.
Απέναντι σε μια τέτοια προοπτική, αντί οι κυβερνήσεις Αναστασιάδη και Μητσοτάκη να την αποτρέψουν, προχωρούν σε ανήθικες συμμαχίες και συμφωνίες.
Συμμαχούν με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, του υπόδικου για διαφθορά Νετανιάχου και κάνουν συμφωνίες με την Αίγυπτο του αντιδραστικού καθεστώτος του Σίσι.
Θριαμβολογούν για την αναβάθμιση σχέσεων με την κυβέρνηση δολοφόνων του Τράμπ, με την οποία ευθυγραμμίστηκε πλήρως ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην πρόσφατη επίσκεψη του, ακόμη και πάνω στο ζήτημα της δολοφονίας του Ιρανού υποστράτηγου.
Πίσω από αυτή του τη διχοτομική πολιτική δεν υπάρχουν παρά τα τεράστια οφέλη που ο ίδιος και "επίλεκτα" στελέχη της παράταξής του προσδοκούν από τα αέρια, τα διαβατήρια και ποιος ξέρει τι άλλα παρόμοια. Οφέλη που μια χούφτα Ελληνοκυπρίων δεν έχουν διάθεση να μοιραστούν με τους Τουρκοκυπρίους και που στα σίγουρα δεν προτίθενται να μοιραστούν ούτε με τους υπόλοιπους Ελληνοκυπρίους.
Με την πολιτική του όμως αυτή προκαλεί τους πάντες και υποθηκεύει το μέλλον και των Ελληνοκυπρίων.
Η κυβέρνηση Ερντογάν προκαλεί στις θαλάσσιες περιοχές γύρω από την Κύπρο, με κύριο επιχείρημά της ότι η πολιτική Αναστασιάδη έχει ξεφύγει από το πλαίσιο της συμφωνημένης λύσης, στερώντας έτσι τη δυνατότητα των Τ/Κ να έχουν οφέλη από τον υποθαλάσσιο πλούτο της Κύπρου. Επιχείρημα που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί στον διεθνή χώρο.
Η κυβέρνηση Ερντογάν προκαλεί στο Αιγαίο και παρανομεί με την τουρκο-λιβυική συμφωνία που θεωρεί ότι οι δύο χώρες δικαιούνται να μοιράζονται μια ΑΟΖ που δεν τους ανήκει. Δεν ανήκει όμως ούτε στην Κύπρο, ούτε στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες στο θέμα αυτό οι οποίες μπορούν μόνο να ξεκαθαρίσουν με συμφωνίες μεταξύ των εμπλεκομένων χωρών.
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορεί η Τουρκία να αποκλειστεί από τη διαχείριση του υποθαλάσσιου πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε πολεμική αναμέτρηση.
Απέναντι σε μια τέτοια προοπτική, αντί οι κυβερνήσεις Αναστασιάδη και Μητσοτάκη να την αποτρέψουν, προχωρούν σε ανήθικες συμμαχίες και συμφωνίες.
Συμμαχούν με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, του υπόδικου για διαφθορά Νετανιάχου και κάνουν συμφωνίες με την Αίγυπτο του αντιδραστικού καθεστώτος του Σίσι.
Θριαμβολογούν για την αναβάθμιση σχέσεων με την κυβέρνηση δολοφόνων του Τράμπ, με την οποία ευθυγραμμίστηκε πλήρως ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην πρόσφατη επίσκεψη του, ακόμη και πάνω στο ζήτημα της δολοφονίας του Ιρανού υποστράτηγου.
Επιχαίρουν για τη στήριξη «βάσει αρχών» που παρέχει η γαλλική κυβέρνηση, αυτή που εγκλημάτησε και εγκληματεί στον Αραβικό κόσμο, που ενισχύει κρυφά τον πράκτορα των Αμερικανών Χαφτάρ, στέλλοντας ακόμη και πυραύλους στον στρατηγό, παρά το ότι έχει αναγνωρίσει ως κυβέρνηση της Λιβύης τον αντίπαλό του.
Τον Χαφτάρ υποδέχθηκε πρόσφατα επίσημα στην Ελλάδα η ελληνική κυβέρνηση για καθορισμό κοινής πορείας. Τι να πει κάποιος για αυτό;
Πουλούν ασφάλεια στο λαό, παριστάνοντας πως θα του την παρέχει η «σύσφιξη» σχέσεων με τις ΗΠΑ, αλλά δεν λεν και ούτε υπολογίζουν προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα στις ΗΠΑ, αν προκύψει πολεμική αναμέτρησή με το Ιράν. Με Ελλάδα και Κύπρο, ή με Τουρκία που θα είναι έτοιμη να παρέχει κάθε βοήθεια στους Αμερικανούς; Αν σε τέτοιες συνθήκες η αυξανόμενη ένταση στο Αιγαίο οδηγήσει σε πολεμική αναμέτρηση Ελλάδας-Τουρκίας, πόση ασφάλεια μπορεί να προσφέρουν στους λαούς Ελλάδας και Κύπρου οι πολυδιαφημισμένες «αναβαθμισμένες» σχέσεις με τις ΗΠΑ;
Αν το Ισραήλ καταλήξει σε πόλεμο με το Ιράν, το οποίο και η Τουρκία θεωρεί θανάσιμο εχθρό, η συνεργασία Ισραήλ με Τουρκία πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτη. Πόσο νόημα θα έχει σε μια τέτοια περίπτωση η αμυντική συμφωνία Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου;
Μπροστά σε αυτές τις πραγματικότητες, η δεξιά σε Ελλάδα και Κύπρο σχοινοβατεί, παίζοντας με τις ζωές και το μέλλον των ανθρώπων σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και σε όλες τις χώρες.
Τον Χαφτάρ υποδέχθηκε πρόσφατα επίσημα στην Ελλάδα η ελληνική κυβέρνηση για καθορισμό κοινής πορείας. Τι να πει κάποιος για αυτό;
Πουλούν ασφάλεια στο λαό, παριστάνοντας πως θα του την παρέχει η «σύσφιξη» σχέσεων με τις ΗΠΑ, αλλά δεν λεν και ούτε υπολογίζουν προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα στις ΗΠΑ, αν προκύψει πολεμική αναμέτρησή με το Ιράν. Με Ελλάδα και Κύπρο, ή με Τουρκία που θα είναι έτοιμη να παρέχει κάθε βοήθεια στους Αμερικανούς; Αν σε τέτοιες συνθήκες η αυξανόμενη ένταση στο Αιγαίο οδηγήσει σε πολεμική αναμέτρηση Ελλάδας-Τουρκίας, πόση ασφάλεια μπορεί να προσφέρουν στους λαούς Ελλάδας και Κύπρου οι πολυδιαφημισμένες «αναβαθμισμένες» σχέσεις με τις ΗΠΑ;
Αν το Ισραήλ καταλήξει σε πόλεμο με το Ιράν, το οποίο και η Τουρκία θεωρεί θανάσιμο εχθρό, η συνεργασία Ισραήλ με Τουρκία πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτη. Πόσο νόημα θα έχει σε μια τέτοια περίπτωση η αμυντική συμφωνία Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου;
Μπροστά σε αυτές τις πραγματικότητες, η δεξιά σε Ελλάδα και Κύπρο σχοινοβατεί, παίζοντας με τις ζωές και το μέλλον των ανθρώπων σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και σε όλες τις χώρες.
* Ο Σωτήρης Βλάχος΄είναι οικονομολόγος και αποτελεί στέλεχος της Αριστερής Πτέρυγας Κύπρου που δημιουργήθηκε το 1980 μετά από τις αποβολές από το Σοσιαλιστικό Κόμμα Κύπρου ΕΔΕΚ, της ηγεσίας της νεολαίας του Κόμματος αλλά και μελών της Κεντρικής Επιτροπής για τις μαρξιστικές τους απόψεις.
Πηγή: socialistikiekfrasi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου