Aιφνιδιαστική ήταν η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη για την υποψηφιότητα που πρότεινε για την Προεδρία της Δημοκρατίας σε ό,τι αφορά το πρόσωπο του υποψηφίου, αλλά και τον...χρόνο της ανακοίνωσής του. Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε τελικά την πρόεδρο του ΣτΕ Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, γυναίκα, δικαστικό με οικολογικές ευαισθησίες και κυρίως πρόσωπο χωρίς κάποια έντονη πολιτική απόχρωση.
Τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του, με το οποίο ανακοίνωσε την πρότασή του, όσο και κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ότι η υποψηφιότητα της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου αποτελεί μια «ενωτική, προοδευτική και αξιοκρατική» επιλογή. Ενωτική γιατί, όπως υποστηρίζουν η υποψήφια δεν προέρχεται από τον πολιτικό χώρο της ΝΔ. Προοδευτική γιατί στην επαγγελματική σταδιοδρομία της, ως δικαστικός, συνέβαλε στη διαμόρφωση νομολογίας, η οποία είναι ταυτόχρονα φιλοπεριβαλλοντική και φιλαοαναπτυξιακή. Αξιοκρατική, γιατί φέρνει, για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, μια γυναίκα στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα.
Πρόκειται όντως για ένα τρίπτυχο, το οποίο θα δυσκολέψει, από ότι φαίνεται, την ηχηρή, τουλάχιστον, απόρριψη από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεν ήταν όμως μόνον αυτός ο λόγος που ο πρωθυπουργός κατέληξε σε αυτήν την επιλογή.
Τέλος στην "συγκατοίκηση"
Αυτό που επιθυμούσε πάνω απ’ όλα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν να αποφύγει το ενδεχόμενο να καταστεί η Προεδρία της Δημοκρατίας ένα παράλληλο με το Μαξίμου πολιτικό κέντρο. Κάτι που θα συνέβαινε, αν υποψήφιος ήταν κάποιος πρώην πρωθυπουργός της παράταξής του ή κάποιο πρόσωπο με πολιτική παρουσία και δράση στο πρόσφατο ή σχτικά μακρινό παρελθόν. Και αυτό το δεύτερο, ανεξαρτήτως του κόμματος ή της παράταξης από την οποία θα προερχόταν αυτό το πρόσωπο.
Ονόματα πρώην πρωθυπουργών ακούστηκαν κατά την διάρκεια της προεδρολογίας που προηγήθηκε, όπως άλλωστε και ονόματα πολιτικών προσώπων από άλλες παρατάξεις. Σε αυτήν την δεύτερη κατηγορία ανήκε η υποψηφιότητα της Μαρίας Δαμανάκη, η οποία κόπηκε μετά την τοποθέτηση της Φώφης Γεννηματά ότι ο υποψήφιος πρόεδρος θα πρέπει να είναι από την κεντροαριστερά μεν, αλλά πρόσωπο «παρών στην κρίση». Η υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου που ακούστηκε στην συνέχεια πληρούσε μεν τους όρους της κας Γεννηματά, φαίνεται όμως, ότι και στο ΚΙΝΑΛ δεν επιθυμούσαν την ύπαρξη ενός δεύτερου πολιτικού κέντρου.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η υποψηφιότητα της κας Σακελλαροπούλου εμφανίστηκε ως περισσότερο συνθετική. Μια υποψηφιότητα χωρίς πολιτικό χρώμα, η οποία βάζει τέλος και στο καθεστώς της ιδιόρρυθμης “συγκατοίκησης” που επικράτησε στην μεταπολίτευση και ήθελε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι πολιτικό πρόσωπο, προερχόμενο από την αντίπαλη προς τον πρωθυπουργό παράταξη. Μια “συγκατοίκηση” που, παρά τις περιορισμένες αρμοδιότητες του Προέδρου, έδινε την αίσθηση του πολιτειακού ελέγχου στην πολιτική ζωή του τόπου.
Στα δύσκολα ο ΣΥΡΙΖΑ
Η υποψηφιότητα Σακελλαροπούλου έχει πάντως και άλλα πλεονεκτήματα, καθώς, όπως εικάζεται, δεν θα είναι ιδιαίτερα εύκολη η απόρριψή της από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, παραμένοντας κόμμα εξουσίας, δεν θα ήθελε να αποδομήσει πλήρως την, για πρώτη φορά, εκλογή γυναίκας στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα.
Από την άλλη, η επαγγελματική δράση της κας Σακελλαροπούλου στο Ε' Τμήμα του ΣτΕ, το οποίο έχει εδώ και δεκαετίες το παρατσούκλι “οικολογικό”, ακουμπά τις οικολογικές ευαισθησίες πολλών στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ανάλογο αντίκτυπο σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμάται ότι θα έχει και το γεγονός ότι η υποψήφια έχει εκφραστεί υπέρ της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένα ζήτημα πρωτεύον για σημαντική μερίδα, αν όχι για την πλειονότητα, των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ενδεικτικός αυτών των τάσεων είναι και ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωση της υποψηφιότητας Σακελλαροπούλου. Πηγές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης εστιάζουν στον χρόνο που έγινε η ανακοίνωση και κάνουν λόγο για απόπειρα της κυβέρνησης να αλλάξει την πολιτική ατζέντα μετά το «φιάσκο», όπως λένε, στο λιβυκό και το μεταναστευτικό. Οι ίδιες πηγές, όπως και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κάνουν λόγο για επικοινωνιακό χειρισμό και παραπέμπουν “ες αύριον” και μετά τη συνεδρίαση της ΚΟ την ανακοίνωση της στάσης που θα κρατήσουν. Το ίδιο κάνουν βεβαίως και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης...
Τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του, με το οποίο ανακοίνωσε την πρότασή του, όσο και κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ότι η υποψηφιότητα της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου αποτελεί μια «ενωτική, προοδευτική και αξιοκρατική» επιλογή. Ενωτική γιατί, όπως υποστηρίζουν η υποψήφια δεν προέρχεται από τον πολιτικό χώρο της ΝΔ. Προοδευτική γιατί στην επαγγελματική σταδιοδρομία της, ως δικαστικός, συνέβαλε στη διαμόρφωση νομολογίας, η οποία είναι ταυτόχρονα φιλοπεριβαλλοντική και φιλαοαναπτυξιακή. Αξιοκρατική, γιατί φέρνει, για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, μια γυναίκα στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα.
Πρόκειται όντως για ένα τρίπτυχο, το οποίο θα δυσκολέψει, από ότι φαίνεται, την ηχηρή, τουλάχιστον, απόρριψη από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεν ήταν όμως μόνον αυτός ο λόγος που ο πρωθυπουργός κατέληξε σε αυτήν την επιλογή.
Τέλος στην "συγκατοίκηση"
Αυτό που επιθυμούσε πάνω απ’ όλα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν να αποφύγει το ενδεχόμενο να καταστεί η Προεδρία της Δημοκρατίας ένα παράλληλο με το Μαξίμου πολιτικό κέντρο. Κάτι που θα συνέβαινε, αν υποψήφιος ήταν κάποιος πρώην πρωθυπουργός της παράταξής του ή κάποιο πρόσωπο με πολιτική παρουσία και δράση στο πρόσφατο ή σχτικά μακρινό παρελθόν. Και αυτό το δεύτερο, ανεξαρτήτως του κόμματος ή της παράταξης από την οποία θα προερχόταν αυτό το πρόσωπο.
Ονόματα πρώην πρωθυπουργών ακούστηκαν κατά την διάρκεια της προεδρολογίας που προηγήθηκε, όπως άλλωστε και ονόματα πολιτικών προσώπων από άλλες παρατάξεις. Σε αυτήν την δεύτερη κατηγορία ανήκε η υποψηφιότητα της Μαρίας Δαμανάκη, η οποία κόπηκε μετά την τοποθέτηση της Φώφης Γεννηματά ότι ο υποψήφιος πρόεδρος θα πρέπει να είναι από την κεντροαριστερά μεν, αλλά πρόσωπο «παρών στην κρίση». Η υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου που ακούστηκε στην συνέχεια πληρούσε μεν τους όρους της κας Γεννηματά, φαίνεται όμως, ότι και στο ΚΙΝΑΛ δεν επιθυμούσαν την ύπαρξη ενός δεύτερου πολιτικού κέντρου.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η υποψηφιότητα της κας Σακελλαροπούλου εμφανίστηκε ως περισσότερο συνθετική. Μια υποψηφιότητα χωρίς πολιτικό χρώμα, η οποία βάζει τέλος και στο καθεστώς της ιδιόρρυθμης “συγκατοίκησης” που επικράτησε στην μεταπολίτευση και ήθελε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι πολιτικό πρόσωπο, προερχόμενο από την αντίπαλη προς τον πρωθυπουργό παράταξη. Μια “συγκατοίκηση” που, παρά τις περιορισμένες αρμοδιότητες του Προέδρου, έδινε την αίσθηση του πολιτειακού ελέγχου στην πολιτική ζωή του τόπου.
Στα δύσκολα ο ΣΥΡΙΖΑ
Η υποψηφιότητα Σακελλαροπούλου έχει πάντως και άλλα πλεονεκτήματα, καθώς, όπως εικάζεται, δεν θα είναι ιδιαίτερα εύκολη η απόρριψή της από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, παραμένοντας κόμμα εξουσίας, δεν θα ήθελε να αποδομήσει πλήρως την, για πρώτη φορά, εκλογή γυναίκας στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα.
Από την άλλη, η επαγγελματική δράση της κας Σακελλαροπούλου στο Ε' Τμήμα του ΣτΕ, το οποίο έχει εδώ και δεκαετίες το παρατσούκλι “οικολογικό”, ακουμπά τις οικολογικές ευαισθησίες πολλών στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ανάλογο αντίκτυπο σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμάται ότι θα έχει και το γεγονός ότι η υποψήφια έχει εκφραστεί υπέρ της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένα ζήτημα πρωτεύον για σημαντική μερίδα, αν όχι για την πλειονότητα, των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ενδεικτικός αυτών των τάσεων είναι και ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωση της υποψηφιότητας Σακελλαροπούλου. Πηγές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης εστιάζουν στον χρόνο που έγινε η ανακοίνωση και κάνουν λόγο για απόπειρα της κυβέρνησης να αλλάξει την πολιτική ατζέντα μετά το «φιάσκο», όπως λένε, στο λιβυκό και το μεταναστευτικό. Οι ίδιες πηγές, όπως και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κάνουν λόγο για επικοινωνιακό χειρισμό και παραπέμπουν “ες αύριον” και μετά τη συνεδρίαση της ΚΟ την ανακοίνωση της στάσης που θα κρατήσουν. Το ίδιο κάνουν βεβαίως και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης...
Πηγή:slpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου