Του Σταύρου ΧριστακόπουλουΟι παραλλαγμένοι στίχοι από το τραγούδι των Γιώργου Μητσάκη και Γιώργου Ζαμπέτα «Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα», τους οποίους με σατιρική διάθεση χρησιμοποιεί σήμερα το «Ποντίκι» στην πρώτη σελίδα ως... «κυβερνητική αντίδραση» στην επιστολή του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, συνοψίζουν λακωνικά το δικαιολογημένο παράπονο της ελληνικής κυβέρνησης.
Άλλωστε το τραγούδι εκφράζει τον πόνο του απατημένου, ο οποίος βλέπει το... στρατηγικό ταίρι του να το παίζει σε διπλό ταμπλό. Ε, λοιπόν, στην περίπτωση του Πομπέο, του Τραμπ και εν γένει της πολιτικής των ΗΠΑ δεν συμβαίνει κάτι πολύ διαφορετικό. Όταν τα δίνεις όλα, και μάλιστα προκαταβολή και μετρητοίς, έχεις θεωρητικά την απαίτηση από το ταίρι σου τουλάχιστον να σου σταθεί στα δύσκολα.
Το ότι πιθανότατα είσαι ένα κορόιδο, του οποίου τη στρατηγική αφέλεια μια χαρά εκμεταλλεύονται οι «φίλοι» σου ώστε να κάνουν τις δουλειές τους και μαζί σου και με τον νταή της γειτονιάς σου, που σε απειλεί ευθέως και απροκάλυπτα, μάλλον δεν χρειάζεται... υψηλότατη νοημοσύνη για να το αντιληφθείς.
Σε αυτήν ακριβώς τη θέση ωστόσο βρίσκονται διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις – και με πολύ μεγαλύτερη ένταση αυτές που ανέλαβαν να διαχειριστούν τον διαμοιρασμό των ιματίων μας μετά τη χρεοκοπία του 2010.
Παρότι, λοιπόν, η επιστολή Πομπέο ήταν μια απολύτως τυπική κίνηση, εν είδει ευχαριστιών προς τις δύο τελευταίες κυβερνήσεις, που ανέλαβαν και έφεραν εις πέρας το νέο καθεστώς στρατιωτικών διευκολύνσεων των Αμερικανών, το περιεχόμενό της φάνηκε στους περισσότερους εντελώς κενό –έως κοροϊδία– δεδομένης της έντασης που έχει πια προσλάβει η τουρκική επιθετικότητα.
Η ελληνική κυβέρνηση, ωστόσο, κάνοντας την καρδιά της πέτρα και την ανάγκη φιλοτιμία, τη διαφημίζει σαν να πρόκειται για στήριξη έναντι της Τουρκίας.
«Πονηρή» ουδετερότητα
Προφανώς το ότι οι ΗΠΑ «θα παραμείνουν δεσμευμένες στη στήριξη της ευημερίας, της ασφάλειας και της δημοκρατίας της Ελλάδας» δεν είναι κάτι περισσότερο από γραφειοκρατική τυπικότητα, αφού ούτε στην ευημερία μας συμβάλλουν οι Αμερικανοί ούτε η δημοκρατία έχει ανάγκη τη στήριξή τους. Για τη δε ασφάλειά μας, ας μας επιτραπεί να αμφιβάλλουμε σφόδρα, καθώς το μόνο που κάνουν είναι να μας παροτρύνουν να τα βρούμε με την Τουρκία πριν βρούμε τον μπελά μας εξαιτίας κάποιου «ατυχήματος».
«Οι ΗΠΑ παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στην περιοχή και πιστεύουν σταθερά πως αυτοί που έχουν συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να επιδιώξουν λύσεις με ειρηνικά μέσα (...) και να απέχουν από οποιαδήποτε πράξη που θα μπορούσε να είναι προσβλητική» λέει ο Πομπέο στην επιστολή του αναφερόμενος στην Τουρκία, η οποία ξέρει να γράφει στο σωστό σημείο ανάλογες παραινέσεις, όπως άλλωστε έχει αποδείξει επαρκώς το τελευταίο διάστημα.
Όσο για τη φράση του Αμερικανού ΥΠΕΞ «δεν χρειαζόμαστε κλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή, αλλά μάλλον ειλικρινή διάλογο που οδηγεί σε αποτελέσματα που σέβονται το Διεθνές Δίκαιο», αποτελεί τη σαφέστερη σύνοψη της «πονηρής» ουδετερότητας. Διότι μπορεί ο «ειλικρινής διάλογος» να αποτελεί όντως επιθυμία των ΗΠΑ για το αποτέλεσμα της έντασης στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, αλλά το περί αποτελεσμάτων «που σέβονται το Διεθνές Δίκαιο» δεν είναι τίποτε άλλο από ευχή εντελώς κενή περιεχομένου.
Όσο για την πραγματική επιδίωξη των Ηνωμένων Πολιτειών, λίγο πριν από την επιστολή του Πομπέο ο σύμβουλός Εθνικής Ασφαλείας της υπερδύναμης είχε τονίσει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή»:
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθαρρύνουν την Ελλάδα να διαχειριστεί τις σχέσεις της με την Άγκυρα με τρόπο που δεν θα πλήξει τη σημαντική συμμαχία μας, το ΝΑΤΟ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα μοιράζονται κοινά συμφέροντα σε σχέση με την Τουρκία και εκτιμούμε πολύ τις προσπάθειες που κατέβαλε ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης για να διατηρήσει ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας με την Άγκυρα».
«Οι ΗΠΑ παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στην περιοχή και πιστεύουν σταθερά πως αυτοί που έχουν συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να επιδιώξουν λύσεις με ειρηνικά μέσα (...) και να απέχουν από οποιαδήποτε πράξη που θα μπορούσε να είναι προσβλητική» λέει ο Πομπέο στην επιστολή του αναφερόμενος στην Τουρκία, η οποία ξέρει να γράφει στο σωστό σημείο ανάλογες παραινέσεις, όπως άλλωστε έχει αποδείξει επαρκώς το τελευταίο διάστημα.
Όσο για τη φράση του Αμερικανού ΥΠΕΞ «δεν χρειαζόμαστε κλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή, αλλά μάλλον ειλικρινή διάλογο που οδηγεί σε αποτελέσματα που σέβονται το Διεθνές Δίκαιο», αποτελεί τη σαφέστερη σύνοψη της «πονηρής» ουδετερότητας. Διότι μπορεί ο «ειλικρινής διάλογος» να αποτελεί όντως επιθυμία των ΗΠΑ για το αποτέλεσμα της έντασης στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, αλλά το περί αποτελεσμάτων «που σέβονται το Διεθνές Δίκαιο» δεν είναι τίποτε άλλο από ευχή εντελώς κενή περιεχομένου.
Όσο για την πραγματική επιδίωξη των Ηνωμένων Πολιτειών, λίγο πριν από την επιστολή του Πομπέο ο σύμβουλός Εθνικής Ασφαλείας της υπερδύναμης είχε τονίσει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή»:
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθαρρύνουν την Ελλάδα να διαχειριστεί τις σχέσεις της με την Άγκυρα με τρόπο που δεν θα πλήξει τη σημαντική συμμαχία μας, το ΝΑΤΟ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα μοιράζονται κοινά συμφέροντα σε σχέση με την Τουρκία και εκτιμούμε πολύ τις προσπάθειες που κατέβαλε ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης για να διατηρήσει ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας με την Άγκυρα».
Κι αν εκτροχιαστούν;
Υπό το φως των παραπάνω παρεμβάσεων, είναι αυτονόητη η δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις τουρκικές ενέργειες στην ΑΟΖ της Κύπρου:
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να ανησυχούν έντονα για τις πληροφορίες που αφορούν τις γεωτρήσεις της Τουρκίας στα ύδατα της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένων των σχεδίων αποστολής του “Γιαβούζ” νότια της Λεμεσού.
Αυτό το προκλητικό βήμα δημιουργεί εντάσεις στην περιοχή. Καλούμε τις τουρκικές αρχές να σταματήσουν αυτή τη δραστηριότητα».
Άλλωστε οτιδήποτε δημιουργεί εντάσεις είναι πιθανό να αναβάλει επ’ αόριστον κάθε προσπάθεια να πάει σε ένα τραπέζι διαλόγου το σύνολο των θεμάτων που έχει ανοίξει ο τουρκικός επεκτατισμός. Αν μάλιστα εκτροχιαστεί η κατάσταση και οι δύο χώρες πάρουν το πολεμικό μονοπάτι, τότε ενδεχομένως κινδυνεύει ο επιδιαιτητικός ρόλος που θέλουν οι ΗΠΑ για τον εαυτό τους. Ως εκ τούτου:
«Καλούμε όλα τα κράτη να επιλύουν τις διαφορές τους ειρηνικά και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο (για τη θάλασσα). Η ανάπτυξη των ενεργειακών πόρων στην ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να προωθεί τη συνεργασία, να εντείνει τον διάλογο μεταξύ των δύο κοινοτήτων και μεταξύ των γειτόνων και να αποτελέσει τη βάση για βιώσιμη ενεργειακή ασφάλεια και οικονομική ευημερία».
Βεβαίως είναι αυτονόητο ότι «μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να διεκδικήσει θαλάσσια δικαιώματα από το έδαφος της Κύπρου», αφού το τουρκοκρατούμενο τμήμα της Κύπρου αποτελεί παράνομο ψευδοκράτος, ωστόσο πουθενά, σε καμιά από τις αμερικανικές επιστολές και δηλώσεις, δεν υπάρχει μια –αδιόρατη έστω– απειλή εξαναγκασμού της Τουρκίας σε συμμόρφωση.
Επομένως η Τουρκία μπορεί με την άνεσή της και χωρίς κάποιο κόστος να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της όλες τις υποτιθέμενες ανησυχίες, να δημιουργεί τετελεσμένα από την Κύπρο έως τη Λιβύη, να νουθετεί τον Μητσοτάκη για το τι πράττει σωστά και τι λάθος, να αναγγέλλει γεωτρήσεις στην Κρήτη και να οδηγεί στα όριά της την Ελλάδα.
Η χώρα μας πάλι, ύστερα από πολλά χρόνια άσκησης «κατευναστικής» πολιτικής, ανακαλύπτει... έκπληκτη ότι ίσως χρειαστεί να πολεμήσει για να υπερασπιστεί την ακεραιότητά της. Ή, έστω, να προετοιμαστεί τόσο καλά για πόλεμο ώστε να διατηρήσει την ειρήνη, καταπώς θα έλεγε και ο διαρκώς επίκαιρος Πρώσος στρατιωτικός και θεωρητικός του πολέμου Καρλ Φίλιπ Γκότλιμπ Φον Κλάουζεβιτς, τον οποίο μας θύμισε στις δηλώσεις που έκανε αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του ο νέος Α/ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος…
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να ανησυχούν έντονα για τις πληροφορίες που αφορούν τις γεωτρήσεις της Τουρκίας στα ύδατα της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένων των σχεδίων αποστολής του “Γιαβούζ” νότια της Λεμεσού.
Αυτό το προκλητικό βήμα δημιουργεί εντάσεις στην περιοχή. Καλούμε τις τουρκικές αρχές να σταματήσουν αυτή τη δραστηριότητα».
Άλλωστε οτιδήποτε δημιουργεί εντάσεις είναι πιθανό να αναβάλει επ’ αόριστον κάθε προσπάθεια να πάει σε ένα τραπέζι διαλόγου το σύνολο των θεμάτων που έχει ανοίξει ο τουρκικός επεκτατισμός. Αν μάλιστα εκτροχιαστεί η κατάσταση και οι δύο χώρες πάρουν το πολεμικό μονοπάτι, τότε ενδεχομένως κινδυνεύει ο επιδιαιτητικός ρόλος που θέλουν οι ΗΠΑ για τον εαυτό τους. Ως εκ τούτου:
«Καλούμε όλα τα κράτη να επιλύουν τις διαφορές τους ειρηνικά και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο (για τη θάλασσα). Η ανάπτυξη των ενεργειακών πόρων στην ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να προωθεί τη συνεργασία, να εντείνει τον διάλογο μεταξύ των δύο κοινοτήτων και μεταξύ των γειτόνων και να αποτελέσει τη βάση για βιώσιμη ενεργειακή ασφάλεια και οικονομική ευημερία».
Βεβαίως είναι αυτονόητο ότι «μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να διεκδικήσει θαλάσσια δικαιώματα από το έδαφος της Κύπρου», αφού το τουρκοκρατούμενο τμήμα της Κύπρου αποτελεί παράνομο ψευδοκράτος, ωστόσο πουθενά, σε καμιά από τις αμερικανικές επιστολές και δηλώσεις, δεν υπάρχει μια –αδιόρατη έστω– απειλή εξαναγκασμού της Τουρκίας σε συμμόρφωση.
Επομένως η Τουρκία μπορεί με την άνεσή της και χωρίς κάποιο κόστος να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της όλες τις υποτιθέμενες ανησυχίες, να δημιουργεί τετελεσμένα από την Κύπρο έως τη Λιβύη, να νουθετεί τον Μητσοτάκη για το τι πράττει σωστά και τι λάθος, να αναγγέλλει γεωτρήσεις στην Κρήτη και να οδηγεί στα όριά της την Ελλάδα.
Η χώρα μας πάλι, ύστερα από πολλά χρόνια άσκησης «κατευναστικής» πολιτικής, ανακαλύπτει... έκπληκτη ότι ίσως χρειαστεί να πολεμήσει για να υπερασπιστεί την ακεραιότητά της. Ή, έστω, να προετοιμαστεί τόσο καλά για πόλεμο ώστε να διατηρήσει την ειρήνη, καταπώς θα έλεγε και ο διαρκώς επίκαιρος Πρώσος στρατιωτικός και θεωρητικός του πολέμου Καρλ Φίλιπ Γκότλιμπ Φον Κλάουζεβιτς, τον οποίο μας θύμισε στις δηλώσεις που έκανε αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του ο νέος Α/ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος…
Πηγή: topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου