Θέλει ο Νεομητσοτακισμός να κρυφτεί, αλλά η χαρά της αθέμιτης κυριαρχίας του δεν τον αφήνει...Γιώργος Λακόπουλος
Από την αρχή κάτι δεν κολλάει. Αφού η κυβέρνηση είναι σίγουρη ότι πήρε εγκαίρως μέτρα για την επιδημία και ως το τέλος το κόστος σε ζωές θα είναι μικρό, γιατί...δημιουργεί διαρκώς φόβο και ανασφάλεια στον πληθυσμό;
Το μυστικό έσκασε από δικούς της: προετοιμάζεται για εκλογές αμέσως, πριν καν τελειώσει οριστικά η επιδημία.
Ξεκίνησε από πληροφορίες και φήμες ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν στο τραπέζι το σενάριο «να φάει ο κορωνοϊός την απλή αναλογική».
Για να το υπηρετήσουν οι μόνιμοι επικοινωνιολόγοι του πρωθυπουργού σκηνοθέτησαν την «ηγετοποίηση» του -σε ένα γήπεδο που έπαιζε μπάλα μόνος.
Μετέτρεψαν το αυτονόητο για μια κυβέρνηση απέναντι σε μια κρίση σε ενός ανδρός… επιφοίτηση που έσωσε το έθνος.
Παράλληλα οι υπουργοί του άρχισαν να αναγγέλλουν ότι θα καλύψουν πλήρως κάθε επίπτωση από τους περιορισμούς -και όλα θα επιστρέψουν στην «κανονικότητα» .
Την ίδια στιγμή το μιντιακό σύστημα απαξίωνε τον Τσίπρα με τη συγκατάθεσή του, ενώ οι συνήθεις Συριζαίοι που προκαλούν την κοινή γνώμη καπέλωναν την αξιωματική αντιπολίτευση με τις συνεχείς εμφανίσεις τους- σόλο ή δίπλα του..
Όλα ωραία. Ο Μητσοτάκης είναι ο Μωυσής οδηγεί το λαό του να διασχίσει την έρημο. Ο Τσίπρας είναι αφοπλισμένος. Τα κρατικά ταμεία στη διάθεση των πάντων, αλλά κυρίως μιντιαρχών, κλινικαρχών και λοιπών φίλων.
Τι λείπει; Να κοπάσει η επιδημία και να στηθούν οι κάλπες του θριάμβου. Θα συγκρίνονται οι νεκροί με άλλες χώρες και τα μίντια θα παιανίζουν:
«Ευτυχώς που μας βρήκε το κακό με Μητσοτάκη, φαντάζεται να ήταν ο Τσίπρας στα πράγματα;».
Ο εστί μεθερμηνευόμενον: δεν είναι καλύτερα να παραμείνει ο Μητσοτάκης στον αιώνα τον άπαντα;
Αυτό που ήταν φήμες και σκόρπιες πληροφορίες τώρα παίρνει τη μορφή προετοιμασίας της κοινής γνώμης: με δημοσκόπους, στοχευμένα δημοσιεύματα και μπόλικη παραπληροφόρηση.
Αυτό που κάνει η κυβερνητική πλευρά είναι αθέμιτο. Εντιμότης μηδέν. Αλλά οι πιο αιθεροβάμονες πιστεύουν ότι μπορούν να πετύχουν ακόμη και αυτοδυναμία. Με απλή αναλογική. Εκεί άλλωστε τους είχε βρει κρίση: πως θα κάψουν την απλή.
Αυτές τις εκλογές μπορεί τελικά να μην τις κάνουν. Για διάφορους λόγους. Δεν είναι αυτό το θέμα. Δεν είναι καν η ευτέλεια ότι μέσα στη συμφορά αυτοί σκέφτονται τα ψηφαλάκια. Συμβαίνει αυτό στα κόμματα. Είναι στη φύση τους.
Το πρόβλημα είναι ότι ολόκληρο το σύστημα Μητσοτάκη, από τον Πρωθυπουργό ως τον τελευταίο προπαγανδιστή του, δείχνουν να μην έχουν ιδέα τι θα ξημερώσει. Έχουμε μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να δει αυτό που βλέπουν όλοι: το δράμα της επόμενης μέρας. Ή κάνει πως δεν το βλέπει.
Τυφλωμένοι από την επιθυμία της δια βίου ιδιοποίησης της εξουσίας, πιστεύουν -ή απλώς προβάλλουν- ότι η επιδημία ήταν ένα ατύχημα. Θα έχει κάποιες επιπτώσεις, αλλά θα τα μπαλώσουν.
Θα πέσουν λεφτά απέξω, θα τα μοιράσουν όπως ξέρουν αυτοί και στο τέλος όχι μόνο θα μπει το νερό ξανά στο αυλάκι, αλλά είναι και κερδισμένοι. Ιδίως οι σπόνσορές τους.
Αντιμετωπίζουν την επιδημία σαν μάννα από τον ουρανό- της Κίνας. Ήλθε όταν η διακυβέρνηση Μητσοτάκη είχε αρχίσει να αποδιαρθρώνεται.
Το μυστικό έσκασε από δικούς της: προετοιμάζεται για εκλογές αμέσως, πριν καν τελειώσει οριστικά η επιδημία.
Ξεκίνησε από πληροφορίες και φήμες ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν στο τραπέζι το σενάριο «να φάει ο κορωνοϊός την απλή αναλογική».
Για να το υπηρετήσουν οι μόνιμοι επικοινωνιολόγοι του πρωθυπουργού σκηνοθέτησαν την «ηγετοποίηση» του -σε ένα γήπεδο που έπαιζε μπάλα μόνος.
Μετέτρεψαν το αυτονόητο για μια κυβέρνηση απέναντι σε μια κρίση σε ενός ανδρός… επιφοίτηση που έσωσε το έθνος.
Παράλληλα οι υπουργοί του άρχισαν να αναγγέλλουν ότι θα καλύψουν πλήρως κάθε επίπτωση από τους περιορισμούς -και όλα θα επιστρέψουν στην «κανονικότητα» .
Την ίδια στιγμή το μιντιακό σύστημα απαξίωνε τον Τσίπρα με τη συγκατάθεσή του, ενώ οι συνήθεις Συριζαίοι που προκαλούν την κοινή γνώμη καπέλωναν την αξιωματική αντιπολίτευση με τις συνεχείς εμφανίσεις τους- σόλο ή δίπλα του..
Όλα ωραία. Ο Μητσοτάκης είναι ο Μωυσής οδηγεί το λαό του να διασχίσει την έρημο. Ο Τσίπρας είναι αφοπλισμένος. Τα κρατικά ταμεία στη διάθεση των πάντων, αλλά κυρίως μιντιαρχών, κλινικαρχών και λοιπών φίλων.
Τι λείπει; Να κοπάσει η επιδημία και να στηθούν οι κάλπες του θριάμβου. Θα συγκρίνονται οι νεκροί με άλλες χώρες και τα μίντια θα παιανίζουν:
«Ευτυχώς που μας βρήκε το κακό με Μητσοτάκη, φαντάζεται να ήταν ο Τσίπρας στα πράγματα;».
Ο εστί μεθερμηνευόμενον: δεν είναι καλύτερα να παραμείνει ο Μητσοτάκης στον αιώνα τον άπαντα;
Αυτό που ήταν φήμες και σκόρπιες πληροφορίες τώρα παίρνει τη μορφή προετοιμασίας της κοινής γνώμης: με δημοσκόπους, στοχευμένα δημοσιεύματα και μπόλικη παραπληροφόρηση.
Αυτό που κάνει η κυβερνητική πλευρά είναι αθέμιτο. Εντιμότης μηδέν. Αλλά οι πιο αιθεροβάμονες πιστεύουν ότι μπορούν να πετύχουν ακόμη και αυτοδυναμία. Με απλή αναλογική. Εκεί άλλωστε τους είχε βρει κρίση: πως θα κάψουν την απλή.
Αυτές τις εκλογές μπορεί τελικά να μην τις κάνουν. Για διάφορους λόγους. Δεν είναι αυτό το θέμα. Δεν είναι καν η ευτέλεια ότι μέσα στη συμφορά αυτοί σκέφτονται τα ψηφαλάκια. Συμβαίνει αυτό στα κόμματα. Είναι στη φύση τους.
Το πρόβλημα είναι ότι ολόκληρο το σύστημα Μητσοτάκη, από τον Πρωθυπουργό ως τον τελευταίο προπαγανδιστή του, δείχνουν να μην έχουν ιδέα τι θα ξημερώσει. Έχουμε μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να δει αυτό που βλέπουν όλοι: το δράμα της επόμενης μέρας. Ή κάνει πως δεν το βλέπει.
Τυφλωμένοι από την επιθυμία της δια βίου ιδιοποίησης της εξουσίας, πιστεύουν -ή απλώς προβάλλουν- ότι η επιδημία ήταν ένα ατύχημα. Θα έχει κάποιες επιπτώσεις, αλλά θα τα μπαλώσουν.
Θα πέσουν λεφτά απέξω, θα τα μοιράσουν όπως ξέρουν αυτοί και στο τέλος όχι μόνο θα μπει το νερό ξανά στο αυλάκι, αλλά είναι και κερδισμένοι. Ιδίως οι σπόνσορές τους.
Αντιμετωπίζουν την επιδημία σαν μάννα από τον ουρανό- της Κίνας. Ήλθε όταν η διακυβέρνηση Μητσοτάκη είχε αρχίσει να αποδιαρθρώνεται.
Οι κωλοτούμπες, η ακροδεξιά που έπαιρνε το πάνω χέρι εντός των τειχών, ο Σαμαράς που καιροφυλακτούσε, το πρόγραμμα για δουλειές και επενδύσεις που αποδείχθηκε φούμαρα, οι γκάφες και η διεθνής απομόνωση, η προφανής αδυναμία Μητσοτάκη στη διεθνή σκηνή, όλα διαγράφηκαν.
Από εκείνη τη στιγμή δεν έχουν το Θεό τους. Παρέδωσαν στον Τσίπρα τη χώρα διαλυμένη και καταχρεωμένη. Την οικονομία σμπαράλια και σε μνημόνιο.
Την πήραν εκτός Μνημονίου, με 37 δισ. στα αμπάρια, αξιόχρεη, με ανάπτυξη 2% – την οποία σε έξι μήνες την πήγαν στο 1% -από 4% που έλεγαν,- με κρίσιμα θέματα λυμένα, όπως το χρέος και το Μακεδονικό.
Έκαναν για εξι μήνες πάρτι με τον προϋπολογισμό που τους άφησε ο Τσακαλώτος.
Και τώρα σχεδιάζουν κορονοκάλπες.
Ας πούμε ότι θα κάνουν εκλογές το φθινόπωρο και θα τις κερδίσουν- έτσι που το πάνε οι Συριζαίοι.
Τι θα κάνουν με τις συνέπειες της επιδημίας που δεν βλέπουν ή παριστάνουν πως δεν βλέπουν; Με την αγνώστου βάθους ύφεση, ανεργία, την περίφημη μεσαία τάξη τελειωμένη, την παραγωγή τελματωμένη, την οικονομία σε προϊούσα ερημοποίηση, την κοινωνία με απαιτήσεις κατά τις δικές τους παροτρύνσεις;
Με ποια πολιτική; Με την προηγουμένη; Μα αυτή την αναίρεσαν όσο ακόμη ήταν καλά τα πράγματα. Θα τολμήσουν να ξαναμιλήσουν για την πρωτοκαθεδρία του ιδιωτικού τομέα και τα βαρίδια του δημοσίου;
Θα αλλάξουν πολιτική; Μπορούν να εφαρμόσουν άλλη πολιτική με τις αντιλήψεις, τις δεσμεύσεις που έχουν; Ή με το πολιτικό προσωπικό που ανέδειξαν;
Ο Άδωνις, ο Κικίλιας, η Κεραμέως, ο Βρούτσης, ο Παναγιωτόπουλος, ο Θεοχάρης και τα άλλα τα παιδιά θα υλοποιήσουν άλλη πολιτική; Με τους ακροδεξιούς και τα νούμερα στην κοινοβουλευτική ομάδα;
Κατά τα ψέματα. Η ιδέα και μόνο για εκλογές πάσχει ηθικά. Θέλουν να επικρατήσουν. Οι εφήμερες δάφνες που κατασκεύασαν για τον Μητσοτάκη τους φαίνονται χρυσή ευκαιρία.
Λογαριάζουν κατ’ αρχήν χωρίς τον ιό που δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει ακόμη. Αλλά κυρίως χωρίς την πραγματικότητα.
Όχι μόνο γιατί διαρκούσης της επιδημίας και πίσω από τα σελοφάν με τα οποία τυλίγουν τον πρωθυπουργό, η ΝΔ -με τα ανεμομαζώματα- έδωσε δείγματα γραφής και τοξικότητας και μέσα στην επιδημία.
Ούτε καν γιατί οι συνέπειες στην οικονομία θα είναι δραματικές, έστω κι αν αυτό θέλουν να προλάβουν με τις εκλογές, αλλά για κάτι βαθύτερο:
Η επιδημία είναι τομή στην Ιστορία. Από την επόμενη όλοι και όλα θα πρέπει να δικαιολογήσουν εξ αρχής την ανάγκη της παρουσίας τους στο δημόσιο βίο. Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η τελευταία που μπορεί να το καταφέρει. Και για όσα κάνει μέσα στην κρίση...
Από εκείνη τη στιγμή δεν έχουν το Θεό τους. Παρέδωσαν στον Τσίπρα τη χώρα διαλυμένη και καταχρεωμένη. Την οικονομία σμπαράλια και σε μνημόνιο.
Την πήραν εκτός Μνημονίου, με 37 δισ. στα αμπάρια, αξιόχρεη, με ανάπτυξη 2% – την οποία σε έξι μήνες την πήγαν στο 1% -από 4% που έλεγαν,- με κρίσιμα θέματα λυμένα, όπως το χρέος και το Μακεδονικό.
Έκαναν για εξι μήνες πάρτι με τον προϋπολογισμό που τους άφησε ο Τσακαλώτος.
Και τώρα σχεδιάζουν κορονοκάλπες.
Ας πούμε ότι θα κάνουν εκλογές το φθινόπωρο και θα τις κερδίσουν- έτσι που το πάνε οι Συριζαίοι.
Τι θα κάνουν με τις συνέπειες της επιδημίας που δεν βλέπουν ή παριστάνουν πως δεν βλέπουν; Με την αγνώστου βάθους ύφεση, ανεργία, την περίφημη μεσαία τάξη τελειωμένη, την παραγωγή τελματωμένη, την οικονομία σε προϊούσα ερημοποίηση, την κοινωνία με απαιτήσεις κατά τις δικές τους παροτρύνσεις;
Με ποια πολιτική; Με την προηγουμένη; Μα αυτή την αναίρεσαν όσο ακόμη ήταν καλά τα πράγματα. Θα τολμήσουν να ξαναμιλήσουν για την πρωτοκαθεδρία του ιδιωτικού τομέα και τα βαρίδια του δημοσίου;
Θα αλλάξουν πολιτική; Μπορούν να εφαρμόσουν άλλη πολιτική με τις αντιλήψεις, τις δεσμεύσεις που έχουν; Ή με το πολιτικό προσωπικό που ανέδειξαν;
Ο Άδωνις, ο Κικίλιας, η Κεραμέως, ο Βρούτσης, ο Παναγιωτόπουλος, ο Θεοχάρης και τα άλλα τα παιδιά θα υλοποιήσουν άλλη πολιτική; Με τους ακροδεξιούς και τα νούμερα στην κοινοβουλευτική ομάδα;
Κατά τα ψέματα. Η ιδέα και μόνο για εκλογές πάσχει ηθικά. Θέλουν να επικρατήσουν. Οι εφήμερες δάφνες που κατασκεύασαν για τον Μητσοτάκη τους φαίνονται χρυσή ευκαιρία.
Λογαριάζουν κατ’ αρχήν χωρίς τον ιό που δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει ακόμη. Αλλά κυρίως χωρίς την πραγματικότητα.
Όχι μόνο γιατί διαρκούσης της επιδημίας και πίσω από τα σελοφάν με τα οποία τυλίγουν τον πρωθυπουργό, η ΝΔ -με τα ανεμομαζώματα- έδωσε δείγματα γραφής και τοξικότητας και μέσα στην επιδημία.
Ούτε καν γιατί οι συνέπειες στην οικονομία θα είναι δραματικές, έστω κι αν αυτό θέλουν να προλάβουν με τις εκλογές, αλλά για κάτι βαθύτερο:
Η επιδημία είναι τομή στην Ιστορία. Από την επόμενη όλοι και όλα θα πρέπει να δικαιολογήσουν εξ αρχής την ανάγκη της παρουσίας τους στο δημόσιο βίο. Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η τελευταία που μπορεί να το καταφέρει. Και για όσα κάνει μέσα στην κρίση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου