«Κάντε υπομονή» άρχισε να τραγουδά με την ανεμελιά της Αλίκης στη Μοντέρνα Σταχτοπούτα, και απλά… διεύρυνε το lockdown
Μπροστά στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής η αντιμετώπιση της πανδημίας είναι μια εύκολη υπόθεση, δήλωσε τις προάλλες ο Μπίλ Γκέιτς, και κάλεσε τις κυβερνήσεις να ηγηθούν μιας παγκόσμιας προσπάθειας με «οδηγό την τεχνολογία, την έρευνα και την καινοτομία» για τη διάσωση του πλανήτη.
Δεν γνωρίζω εάν η δήλωση αυτή του μεγιστάνα της Microsoft είχε ως αφορμή τον «αλλόκοτο χιονιά» που «χτύπησε την Ευρώπη και την Αμερική» και «τύλιξε με ένα απέραντο λευκό, το Empire State Building, το Κολοσσαίο και την Ακρόπολη», όπως έγραψαν κάποιοι συμπαθείς τερατολόγοι της δημοσιογραφίας. Ούτε αν αληθεύει το σχόλιο άλλων τοιούτων ότι «γλυκάθηκε η γριά στα σύκα και λιγουρεύεται και τα συκόφυλλα», πράγμα που, σε… δημοσιογραφική μετάφραση, σημαίνει ότι γλυκάθηκε ο Γκέιτς με τα κέρδη δεκάδων δισεκατομμυρίων* που αποκόμισε η Microsoft από την πανδημία και ονειρεύεται ήδη τα κέρδη που θα αποκομίσει από μια επιχείρηση διάσωσης του πλανήτη με «οδηγό την τεχνολογία, την έρευνα και την καινοτομία»….
Το σίγουρο είναι ότι, όταν ο Γκέιτς λέει ότι «μπροστά στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής η αντιμετώπιση της πανδημίας είναι μια εύκολη υπόθεση», είναι σαν να μας απειλεί ότι, κι αν γλυτώσουμε απ’ τον κορονοϊό, θα πάμε από κλιματική αλλαγή. Που πάει να πει πως μια μέρα θα μας βρουν κόκκαλο απ’ τους χιονιάδες σαν τον Τζακ Ο’ Χάρα του Ζαμπέτα. Ή να καιγόμαστε από τους καύσωνες και να παρακαλάμε να τελειώσει το μαρτύριό μας, όπως η Σωτηρία Λεονάρδου στο «Καίγομαι / ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά» του Ξαρχάκου. .
*******
Ο Μητσοτάκης, από την άλλη, κανένα πρόβλημα. Και στην περίπτωση του χιονιά, σαν έτοιμος από καιρό, πορεύτηκε με τη στρατηγική της πανδημίας: «Υπομονή», άρχισε να μας τραγουδά με την ανεμελιά της Αλίκης στη Μοντέρνα Σταχτοπούτα, «ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός». Και χωρίς να κάτσει να σκάσει, απλά… διεύρυνε το lockdown: έκλεισε τους δρόμους, τις λεωφόρους, τις εθνικές οδούς – φως, νερό, τηλέφωνο καπούτ – καθάρισε το Κολωνάκι και τα πέριξ να μην πατήσει χιόνι, και πήγε Da Capo, για έναν take away καφέ. Και μια φωτογράφηση με κολαούζους δημοσιογράφους. Για να τις παίξουν στο Instagram.
Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος, αλλά αυτή ήταν η μόνη πολιτική πράξη του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του κατά τη διάρκεια του τριημέρου που ο «χιονιάς» έπεφτε ράιτ θρου» και «τύλιγε με ένα απέραντο λευκό, το Empire State Building της Νέας Υόρκης, το Κολοσσαίο της Ρώμης και την Ακρόπολη των Αθηνών».
Ά, και εκείνο το απελπισμένο SOS του ιδεολογικού συντρόφου του πατρός Μητσοτάκη, αν θυμάστε, Στέφανου Μάνου. Που ήταν η μόνη εκ’ δεξιών κριτική που ακούστηκε: «Από όταν ήμουν παιδί κατοικώ στην Εκάλη. Παλιά είχαμε συχνά χιόνια το χειμώνα. Τα τελευταία χρόνια, όχι. Φέτος ήταν η εξαίρεση. Γενική διάλυση! Είμαι ήδη 36 ώρες χωρίς ηλεκτρικό, άρα χωρίς θέρμανση, και 12 ώρες χωρίς ύδρευση. Πληροφόρηση μηδέν. Έτσι φαντάζονται την κανονικότητα;»
*******
Ύστερα βγήκε ο ήλιος, τα χιόνια λειώσανε αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια: τρεις νεκρούς, 70.000 νοικοκυριά και επιχειρήσεις σε 29 περιοχές της χώρας με προβλήματα ηλεκτροδότησης και επώδυνες συνέπειες για την υγεία δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, που έμειναν χωρίς ρεύμα, θέρμανση, νερό και επικοινωνίες. Αλλά κανένας δεν… έμαθε τίποτα, τα ΜΜΕ – πλην Αυγής και Εφημερίδας των Συντακτών – έπαιζαν χιονοπόλεμο κι έφτιαχναν ωραίους χιονάνθρωπους.
Κι ο πρωθυπουργός, ανέμελος πάντα, συνέχισε να κυβερνά (sic) όπως και στην περίπτωση του χιονιά, με τη στρατηγική του lockdown∙ δια της μεθόδου της ποσοτικής και ποιοτικής αυξομείωσής του και πάλι, με βάση και την προβλεπόμενη (από τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς του επιτελικού κράτους) αυξομείωση των λαϊκών αντιδράσεων στην αντικοινωνική, σε βαθμό κοινωνιοπάθειας, κυβερνητική διαχείριση Μητσοτάκη.
Φυσικά, η επιχείρηση διάσωσης του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή επέστρεψε στο… μέλλον, επαφιέμενη στη διάθεση του μεγιστάνα της Microsoft, Μπιλ Γκέητς: με «οδηγό την τεχνολογία, την έρευνα και την καινοτομία».
Άλλως, και σ’ αυτό συμφωνώ με τον Μπίλ, ακόμα κι αν γλυτώσουμε απ’ τον κορονοϊό, θα πάμε από κλιματική αλλαγή. Που πάει να πει πως μια μέρα, ή θα μας βρουν κόκκαλο απ’ τους χιονιάδες σαν τον Τζακ Ο Χάρα του Ζαμπέτα, ή να καιγόμαστε από τους καύσωνες∙ και να παρακαλάμε να τελειώσει το μαρτύριό μας, όπως η Σωτηρία Λεονάρδου στο «Καίγομαι / ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά» του Ξαρχάκου.
*Μόνο στο τελευταίο τρίμηνο τα κέρδη αυξήθηκαν κατά 15,5 δισ. δολάρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου