από John Kavaliotis
Οι Γάλλοι πιστεύουν (και είδαν) ότι σε άτομα που μολύνθηκαν ή και νόσησαν από τον νέο κορωνοϊό, αρκεί η χορήγηση μιας και μόνον δόσης εμβολίου. Η δόση αυτή παρέχει επαρκή προστασία. Λένε μάλιστα ότι αν τη στρατηγική αυτή ακολουθήσουν κι άλλες χώρες, θα εξοικονομηθούν χιλιάδες δόσεις εμβολίων.
Εγώ θα έλεγα ότι αυτοί που νόσησαν και λογικά έχουν αντισώματα, δεν θα έπρεπε καν να εμβολιαστούν, σ΄ αυτή τη φάση. Ας περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος από τη νόσηση τους, να δουν τους τίτλους αντισωμάτων και προχωρούν ανάλογα. Ας μη λησμονούμε όμως ότι μετά μια φυσική λοίμωξη τα αντισώματα μπορεί να μειώνονται ή να εξασθενούν αλλά ποτέ δεν ξεχνούν. Και παράγονται σε ικανές ποσότητες σε νέα επαφή με το παθογόνο. Εξάλλου τα περιγραφέντα περιστατικά επαναλοίμωξης από κορωνοϊό (αυτό που θέλουν να προφυλάξουν με τον εμβολιασμό νοσησάντων) είναι ελάχιστα διεθνώς. Μάλιστα είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς αν οι επαναλοιμώξεις αυτές είναι ύποπτες ή πιθανές, με το ίδιο ή όχι στέλεχος, αληθής επαναλοίμωξη ή επανενεργοποίηση ενός ιού που για κάποιον λόγο παρέμεινε στον οργανισμό.
Στην περίοδο της πανδημίας ακούσαμε πολλά, που ανατρέπουν όσα κλασικά γνωρίζαμε για διάφορα πράγματα. Ένα από αυτά είναι και η άποψη ότι τα εμβόλια προκαλούν καλύτερη και μακρότερης διάρκειας ανοσία από ότι η φυσική νόσηση. Κάτι που με τα μέχρι σήμερα γνωστά δεν μπορεί να ισχύει. Σε πολύ λίγες λοιμώξεις μπορεί να παρατηρηθεί αυτό. Τούτο διότι το αντίστοιχο εμβόλιο θα παράξει ισχυρή ανοσία έναντι συγκεκριμένου αντιγόνου του παθογόνου, ενώ η λοίμωξη θα προκαλέσει ανοσία έναντι του συνολικού παθογόνου, οπότε πιθανόν να υπολείπεται ελαφρώς σε σχέση με το ως άνω αντιγόνο στο οποίο κατευθύνεται το εμβόλιο. Επιπλέον το εμβόλιο θέλει συνήθως επαναληπτικές δόσεις, θέλει ίσως ανοσοενισχυτικά κλπ. Το πρόβλημα της λοίμωξης είναι η εξέλιξη της, οι επιπλοκές και η έκβαση. Αυτά αποφεύγουμε με το εμβόλιο. Στους νοσήσαντες όμως μιλάμε για μια λοίμωξη που ήδη έχει συμβεί και ήδη γνωρίζουμε την έκβαση της. Ποιος ο λόγος για άμεση ή έστω σε σύντομο διάστημα χορήγηση εμβολίου; Βέβαια, ίσως υπάρξει ο αντίλογος ότι το νοσήσαν άτομο μπορεί να μην αναπτύξει αντισώματα ή μπορεί να προσβληθεί από μεταλλαγμένο στέλεχος. Ποιος όμως μας διαβεβαιώνει ότι τα τρέχοντα εμβόλια καλύπτουν τις μεταλλάξεις; Με αυτή τη λογική πρέπει να είμαστε με ένα εμβόλιο στη τσέπη και όταν ακούμε μεταλλάξεις να κάνουμε και μια δόση !
Η άμυνα του οργανισμού μετά νόσηση δεν εξαρτάται από έναν απλό τίτλο αντισωμάτων, έστω εξουδετερωτικών. Στην άμυνα παίζουν ικανότατο ρόλο και πλήθος άλλων ανοσιακών στοιχείων, μεταξύ των οποίων και πλασματοκύτταρα μακράς διάρκειας (LLPCs). Αυτά μπορεί να διαρκούν επί χρόνια μετά τη λοίμωξη και με τη μνήμη συμβάλλουν στην μακροχρόνια άμυνα. Μάλιστα πολλές φορές κατοικοεδρεύουν όχι στον μυελό των οστών αλλά σε διάφορες περιοχές του οργανισμού.
Ένα εμβόλιο (κάποιο από τα δεκάδες εμβόλια για τον κορωνοϊό που μελετώνται) για να οδηγήσει σε μακράς διάρκειας ισχυρή ανοσία πρέπει να έχει την ικανότηκα να διεγείρει έντονη παραγωγή Τ- κυττάρων. Το πόσα εμβόλια μπορούν να το καταφέρουν αυτό με μία ή δύο δόσεις είναι υπό συζήτηση. Υπό συζήτηση και έρευνα είναι επίσης και το αν τα νέα αυτά εμβόλια (έστω και τα νεότερης τεχνολογίας mRNA) έχουν την ικανότητα να ενεργοποιούν Β-κύτταρα σε ικανό βαθμό και LLPCs ώστε να προκαλούν μακράς διάρκειας ανοσία.
Όταν τόσα θέματα είναι άγνωστα ή υπό έρευνα, γιατί οι ειδικοί συστήνουν εμβολιασμό αυτών που νόσησαν και δη μόλις κλείσουν 3 μήνες από τη νόσηση; Δεν είναι πιο λογικό και πιο επιστημονικό θα έλεγα, να περιμένουν ένα ικανό χρονικό διάστημα ώστε να τεκμηριωθεί η απάντηση του οργανισμού; Προσωπικά πιστεύω ότι αυτοί που νόσησαν και απάντησαν δεν χρειάζονται εμβολιασμό. Με βάση τα σημερινά δεδομένα τυχόν επιμονή των ειδικών (και δη τηλεοπτικών) στο θέμα αυτό εμβάλλει σε άλλου είδους σκέψεις.
The Conversation, September 2020
Science Immunology 2020: Vol. 5, Is 54, eabf8891
Nature, 14-01-2021
The Conversation 17-2-2021
Global Health Now, 19-02-2021
MarketWatch, 21-02-2021
medRxiv https://doi.orσg/10.1101/2021.01.13.21249642
CDC, 2021
Emerg Infect Dis. 2021;27(3):928-931
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου