Η πρώτη μου μετεφηβική δουλειά ήταν στην Ομόνοια, στην εφημερίδα «Αυγή» του Γρήγορη Γιάνναρου, δίπλα ακριβώς στο κακόφημο τσοντάδικο Σταρ. ´Ομως τότε, η Ομόνοια ήταν η Ομόνοια και της «Καθημερινής» και της «Ημερήσιας» και του «Μπακάκου» και του «Χτιστάκη» με τους διάσημους λουκουμάδες που έφταιγαν για πολλά ανεπιθύμητα κιλά μιας ολόκληρης γενιάς δημοσιογράφων.
Είχε το συντριβάνι της όπως στις ελληνικές ταινίες, είχε και μερικά κακόφημα στενάκια, αλλά μερικά. Όχι όπως σήμερα που δεν την ξεπλένει για πολλούς λόγους, ούτε το νέο εντυπωσιακό της συντριβάνι.
Ας είναι ξεκάθαρο: ποτέ δεν πήγαινες στην Ομόνοια και στο κέντρο για να πάρεις ανάσες καθαρού αέρα. ´Ομως είχε την γοητεία του Κέντρου και το γκαζόν έδινε μια αίσθηση γηπέδου ή εξοχής, ανάλογα με τα γούστα σου.
Επίσης, ποτέ η Ομόνοια δεν είχε πολλά δέντρα. Οπότε τα δέντρα, δεν ήταν και δεν είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο ήταν πάντα η αισθητική της ως κέντρο της Αθήνας, ως μια κάποτε κυκλική πλατεία που μάζευε τις συγκεντρώσεις των πολιτικών κομμάτων χωρίς πολύ λαό και θύμιζε την «παλιά Αθήνα»...
Τώρα, η Ομόνοια, βασανισμένη από ανθρώπους, πολιτικές κι αρχιτέκτονες, αποκτά για πρώτη φορά ένα μίνι δάσος 120 δέντρων. Είναι άγνωστη η ποικιλία των δέντρων, δεν μας έχουν πει αν είναι κοντά, ψηλά η καρποφόρα.
Επίσης, όπως η πλατεία Ομόνοιας δεν μοιάζει με πλατεία, έτσι και τα δέντρα της δεν μοιάζουν με δέντρα. Δεν διαθέτουν κορμούς, κλαδιά, φύλλα και ασφαλώς δεν είναι πράσινα.
Είναι γκρίζα, εφαρμοσμένα σαν τεχνητά μελίσσια σε τέσσερεις κολόνες και θα δυσκολευτείς παρά πολύ να ξαποστάσεις στη "σκιά" τους.
Θα μπορούσαν να ανήκουν στο οικοσύστημα ενός παράξενου εξωπλανήτη ή να μην είναι ούτε καν δέντρα. Αρκεί που κάνουν την δουλειά τους. Την δουλειά που κάνουν 120 δέντρα, το δικού μας πλανήτη, για να καθαρίζουν την ατμόσφαιρα. Του δικού μας πλανήτη.
Είναι τα δέντρα νέας γενιάς, που ένα χρόνο μετά την δαπανηρή φάρσα του Μεγάλου Περιπάτου, εμφανίζονται στο κέντρο για να μας πείσουν και με αφίσες στους δρόμους, πόσο βελτιώνεται η ποιότητα ζωής μας που χειροτερεύει.
Όπως πλέον ο Πόλεμος είναι Ειρήνη και το Αδικο είναι Δίκαιο, έτσι και ένα hi tech κλιματιστικό, είναι ένα πανέμορφο δέντρο. Αρκεί να θες να το δεις έτσι.
Κι αν δεν το δεις εσύ, θα στο δείξουν έτσι και τόσο που σε λίγο,κι αυτό, θα το δεις.
Η Δυστοπία εξάλλου, δεν αφορά μόνο τα ΜΜΕ, την χρήση της αστυνομίας ως εσωτερικού στρατού για τις διαδηλώσεις και τα fake news των ηγετών μας.
Η Δυστοπία αφορά κυρίως τις έννοιες και τα σύμβολα.
Το πράσινο, η βλάστηση, τα δέντρα είναι κυρίως σύμβολα κι όταν το σύστημα αποτυγχάνει οικτρά να τα τιθασεύσει πιστεύοντας, για παράδειγμα, ότι ένας φοίνικας θα κάνει ζωάρα στην Πανεπιστημίου, τα μεταμορφώνει σε μηχάνημα. Τα υποκαθιστά διαφημίζοντας ότι "The Machine Is Better Than The Real Thing".
Γιατί να βάλεις δέντρα όταν το ένα μηχάνημα κάνει την δουλειά 30 δέντρων;
Μη σκέφτεσαι τι κάνουν 30 δέντρα για την Φύση, ότι ένα δέντρο είναι ζωντανό, σκέψου μόνο ότι δεν είναι παρά φίλτρο για να αναπνέεις ,πιθανόν, λιγότερο καυσαέριο.
Και καημένε μου, μην τολμήσεις να ρωτήσεις, «μήπως ρε παιδιά να μειώναμε το καυσαέριο για να μην χρειάζεται να το αναπνέουμε;»
Ίσως μάλιστα στον Γενναίο μας Καινούργιο Κόσμο, τώρα που τα δάση καίγονται και τα αστικά δεντράκια υποκαθιστούνται, να διαθέτουμε πανέμορφα δάση από ανεμογεννήτριες και ειδυλλιακά τσιμεντένια άλση με συνθετικά κυψελοειδή δέντρα-απορροφητηρες ρύπανσης.
Πέντε κρίκοι, ένα τάληρο.../ Τριάντα δέντρα, μια μηχανή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου