Του Περικλή Δανόπουλου
Τελικά, από όσο μπορώ να καταλάβω, ο φασισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας εν υπνώσει ιός, μέσα στα κοινωνικά κύτταρα . Το ερέθισμα που χρειάζεται για να ενεργοποιηθεί, είναι είτε ένας κατασκευασμένος αντίπαλος ( οι Εβραίοι, οι κομμουνιστές στις ΗΠΑ κλπ), ή μια πραγματική κατάσταση, όπως μια ασθένεια, μια επιδημία, σκόπιμα διογκωμένη. Όσο μεγαλύτερος ο μαξιμαλισμός της απειλής, τόσο πιο εύκολα ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά.
Χρειάζονται πρώτιστα κάποιοι ψυχοπαθείς, διπολικοί, σχιζοφρενείς και μεγαλομανείς επί κεφαλής, όπως ο Χίτλερ, ο Γερουσιαστής Μακάρθυ στις ΗΠΑ ή όπως οι ψυχωτικοί ηγέτες της ταλαίπωρης χώρας μας.
Η επιτυχία είναι διπλή, αφού οι κοινωνικοί αυτοματισμοί διασπούν την κοινωνία, και δεν υπάρχει αντίδραση στην καταπάτηση κάθε έννοιας δικαιώματος, ατομικού και συλλογικού ( πλην των μειονοτικών δικαιωμάτων), και η δημιουργία μιας ισχυρής συσπειρωμένης βάσης, που με γνώμονα το ψευδεπίγραφο ''μαζί θα νικήσουμε'', αποτελεί στρατό ισχυρό.
Όσοι από φόβο ή από το ιερό δικαίωμα της επιλογής, αρνηθούν τον πειραματικό εμβολιασμό, θα είναι οι σύγχρονοι στιγματισμένοι, οι λεπροί της υγιούς κοινωνίας, οι απόκληροι, θύματα ενός κοινωνικού φασισμού, κυνηγημένοι σαν τις μάγισσες του Μεσαίωνα, σαν αιρετικοί που θα καούν στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης. Το αν θα κυκλοφορούν με αστέρι στο πέτο, αν θα κλειστούν σε στρατόπεδα ή θα εξοριστούν σε ξερονήσια, θα εξαρτηθεί από την μανία, της πολιτικής κορεκτίλας.
Όμως για να μην λέμε πολλά, οι ψυχοπαθείς ηγέτες, ξεπηδάνε μέσα από την κοινωνία. Και αν μη τι άλλο, όταν στην βουλή υπάρχουν σαδιστές και ψυχάκηδες, όπως ο κάθε Άδωνις, ο κάθε Μπάμπης, ο κάθε Μπογδάνος, πόσοι ψυχοπαθείς άραγε κυκλοφορούν ανάμεσα μας και πόσο φασισμό άραγε κουβαλάνε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου