Ενώ το εργασιακό νομοσχέδιο είναι η επιτομή του φιλοεργοδοτισμού, ο αρμόδιος υπουργός λέει ότι κάνει φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις...
Tις τελευταίες ημέρες πήραμε ένα μάθημα για το πώς διαστρέφονται οι λέξεις και οι έννοιες. Δεν είναι ασύνηθες αυτό στην πολιτική, αλλά ορισμένες φορές καταντάει οργουελικό. Νομίζεις ότι άλλα βλέπεις και ακούς ενώ μπροστά σου εκτυλίσσονται άλλα.
Σταχυολογώ ορισμένα παραδείγματα:
Πρώτον, ένα νομοσχέδιο καταργεί-και με τη βούλα- το οκτάωρο, δίνει στους εργοδότες το δικαίωμα να «διευθετούν» το χρόνο εργασίας όπως θέλουν, να μην πληρώνουν υπερωρίες αφού θα τις «πληρώνουν» με ρεπό, να απολύουν κατά το δοκούν και οι εργαζόμενοι να μην έχουν καμιά δικαστική προστασία, να απειλούνται οι συνδικαλιστές με δικαστικά τραβήγματα κι ένα σωρό άλλα. Δηλαδή, ό,τι ζητούσε τόσα χρόνια ο ΣΕΒ και καμιά κυβέρνηση-ακόμα και της ΝΔ, με τους άλλους αρχηγούς της-δεν τόλμησε να τους δώσει. Κι ενώ το νομοσχέδιο αυτό είναι η επιτομή του φιλοεργοδοτισμού, ο αρμόδιος υπουργός λέει ότι κάνει φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις. Ακόμα και ο Όργουελ θα κατάπινε τη γλώσσα του για τη σύγχρονη-φιλελεύθερη, τρομάρα της-διαστροφή εννοιών και λέξεων. Προσοχή, όλα αυτά γίνονται και λέγονται την ώρα που ο Μπάιντεν της μητρόπολης του καπιταλισμού λέει ότι την Αμερική δεν την έχτισε η Γουλ Στριτ, αλλά η μεσαία τάξη, την οποία έχτισαν τα συνδικάτα. Πώς το τολμάς, γέρο Τζο, να εκστομίζεις τέτοια…αριστερά, χωρίς να ρωτήσεις πρώτα τι λένε ο Κυριάκος κι ο Κωστής, οι ηγήτορες της φιλελεύθερης Ελλάδας;
Δεύτερον (και για να ευθυμήσουμε) λιγάκι. Υπάρχει ένας βουλευτής-ξεφτέρι, από τα μπόλικα που έχει η Βουλή, ο οποίος είπε ότι εργαζόμενοι θα δουλεύουν υπερωρίες, δεν θα πληρώνονται και θα παίρνουν ρεπό, ξέρετε γιατί; Για να πηγαίνουν στο γιατρό! Εντάξει, είναι λίγο αυθαίρετο να εντάξεις τέτοια μαργαριτάρια στη «νέα γλώσσα» α λα Όργουελ (το πιθανότερο είναι ότι τέτοιοι τύποι δεν έχουν ακούσει γι’ αυτά), αλλά αντικειμενικά εκεί πάει. Το νομοσχέδιο λέει «απλήρωτες υπερωρίες», αλλά αυτός καταλαβαίνει(;) «ρεπό για το γιατρό». Θου Κύριε…
Τρίτον, σε μια απεργία μπορεί να υπάρχουν κι αυτοί που δεν συμμετέχουν. Είτε γιατί δεν αντέχουν να χάσουν το μεροκάματο είτε γιατί εκβιάζονται από τον εργοδότη είτε γιατί οι ίδιοι επιλέγουν-για πολλούς λόγους- να γίνουν συνειδητά απεργοσπάστες. Αυτό φάνηκε ειδικά στο χώρο των μέσων ενημέρωσης με ορισμένους… υπερήφανους απεργοσπάστες. Είναι όπως το είπε ο Νίκος Χατζηνικολάου για ορισμένους-ελάχιστους, ευτυχώς-ομοτέχνους του, που έσκασαν μύτη στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση τη μέρα της απεργίας: «Από χθες έχουμε νέα κατηγορία απεργοσπαστών: τους υπερήφανους απεργοσπάστες. Τι θα δούμε ακόμα, τι θα δούμε ακόμα. Πες με ειλικρίνεια, χαμήλωσε το βλέμμα σου, πες εκβιάστηκα από το αφεντικό μου και αναγκάστηκα να εργαστώ και μην το παίζεις υπερήφανος. Μη σηκώνεις και σημαία ενώ είσαι απεργοσπάστης. Μην παριστάνεις, δηλαδή, τον υπερήφανο απεργοσπάστη διότι δεν πείθεις κανέναν. Και γνωρίζουν αυτοί για τους οποίους το λέω ποιοι είναι. Εκαναν και tweet χθες για να υπερασπιστούν την άθλια απόφασή τους να σπάσουν την απεργία των εργαζομένων. Μόνο ντροπή, μόνο ντροπή».
Τέταρτον, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης ζητάει το λόγο στη Βουλή και, για πρώτη φορά, ο πρόεδρος του Σώματος δεν του τον δίνει και κλείνει τα μικρόφωνα! Ο πρόεδρος- Κ. Τασούλας το όνομά του- επικαλείται μια διπλή δικαιολογία. Πρώτον, ότι «δεν δικαιούται» από τον Κανονισμό. Και, δεύτερον, ότι ο αρχηγός θέλει να κάνει «πολιτικό ακτιβισμό». Φυσικά, η μια δικαιολογία κονταροχτυπιέται με την άλλη. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό. Στην πολιτική και κοινοβουλευτική παράδοση της Μεταπολίτευσης ήταν αδιανόητο να ζητήσει το λόγο ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης και να μην του τον δώσει ο προεδρεύων. Μιλούσε πάντα γραπτώ ή εθιμικώ(κοινοβουλευτικώ) δικαίω. Ακόμα και ο πολιτικός πρόγονος και μέντορας του Τασούλα, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, δεν θα μπορούσε να το διανοηθεί. Για παράδειγμα, στη δεκαετία του ’70, θα μπορούσε ο τότε πρόεδρος της Βουλής να μη δώσει το λόγο στον Ανδρέα Παπανδρέου; Αδιανόητο. Γιατί ήξερε πολύ καλά ότι θα άκουγε τα «γαλλικά» του Καραμανλή(του μακαρίτη, εννοείται…). Επίσης εννοείται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν γνωρίζει τέτοια «γαλλικά», ώστε να «επιμορφώσει» τον νυν πρόεδρο της Βουλής. Ο οποίος, προφανώς, θεωρεί κατόρθωμά του ότι αφαίρεσε το λόγο από τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, διαστρέφοντας λέξεις και έννοιες(«ακτιβισμός»).
Κάπως έτσι περάσαμε, πολιτικά, το τελευταίο τριήμερο. Δεν απέχουμε και πολύ από αυτό που είχε πει ο Όργουελ: «Αν η σκέψη διαφθείρει τη γλώσσα, μπορεί και η γλώσσα να διαφθείρει τη σκέψη»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου