Πόσο αδίστακτος είναι αυτός που δεν διστάζει να κάνει καλαμπούρια με ανάπηρους
Χρειάζεται πολύ μεγάλο ταλέντο για να είσαι τόσο μικροπρεπής. Προϋποθέτει τεράστιο πλεόνασμα αθλιότητας για να επιτίθεσαι με τόσο βρώμικο τρόπο στον πολιτικό σου αντίπαλο, από το βήμα μιας επίσημης εκδήλωσης με καλεσμένους υψηλόβαθμους θεσμικούς Ευρωπαίους αξιωματούχους- για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ε.
Απαιτείται περίσσευμα θράσους για να μιλάς σαν κακομοίρης αστοιχείωτος κομματάρχης του 50, αναφερόμενος στην Αριστερά.
Θέλει τεράστια αποθέματα πολιτικής αλητείας για να ταυτίζεις τον ΣΥΡΙΖΑ με την Χρυσή Αυγή, εσύ που την ξέπλενες πριν από τις εκλογές, δηλώνοντας συνειδητά ότι « η βία στην Ελλάδα προέρχεται μόνον από την Αριστερά».
Είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη η εγγενής απατεωνιά και η ατέρμονη αγυρτεία, ώστε να μιλάς για «λαϊκιστικές δυνάμεις», όταν έκανες καριέρα πάνω σε φτηνά και επικίνδυνα συνθήματα του τύπου «πουλήσατε την Μακεδονία για τις συντάξεις».
Αποκαλύπτει το βάθος και το εύρος της χυδαιότητας, η ξετσιπωσιά να μετατρέπεις το Προεδρικό Μέγαρο σε μπαλκόνι του «Γκρούεζα», για να απαγγέλλεις το κακόγουστο και ανυπόφορα απλοϊκό ποιηματάκι που σου έγραψαν.
Πόσο συμπλεγματικός και ανασφαλής μπορεί να είναι κάποιος που από το 2016 ντυνόταν τα βράδια πρωθυπουργός, εμφορούμενος από την ανάγκη να πάρει τη ρεβάνς, πρωτίστως από το οικογενειακό του περιβάλλον, όπου ασφυκτιούσε καταπιεζόμενος από την κυριαρχία της αδελφής του;
Πόσο αδίστακτος είναι αυτός που δεν διστάζει να κάνει καλαμπούρια με ανάπηρους, να περιφρονεί επιδεικτικά την κοινωνία, να προσβάλλει διαρκώς το κοινό αίσθημα, να εξοντώνει οποιονδήποτε τον ενοχλεί, να συμπεριφέρεται σαν καρικατούρα Λουδοβίκου και να καρπώνεται το δημόσιο χρήμα για ιδιωτικό όφελος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου