Κάτι ξέρει το Αμερικανάκι που το παίζει στα δάχτυλα το γκέημ της δημοσιότητας, πάρε πατρόν Παναγιώτη!
Καθίστε τώρα να πούμε δυο λόγια τηλεοπτικά, καθότι γνωρίζω πολύ καλά ότι σε έντεκα εκατομμύρια Έλληνες και Ελληνίδες έχουμε έντεκα εκατομμύρια μύστες της μικρής οθόνης, αλλά κι εμείς τα δόλια που κάνουμε το ρεπορτάζ Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας για περισσότερα από τριάντα έτη, κάτι κατέχουμε.
Το ερώτημα του τίτλου, λοιπόν:
Γιατί όλοι ασχολούνται με τον Κασσελάκη;
Θα το απαντήσω με κάτι παραπάνω από δυο λέξεις, καταφεύγοντας στην αμερικάνικη εμπειρία, μιας και όσον αφορά στο θέαμα (και στο υπερθέαμα επίσης!) τους κανόνες των τελευταίων εκατό χρόνων τους έχουν γράψει στο Στέητς.
Και πάμε απ’ την αρχή.
Στις ΗΠΑ, έχει τις πολιτείες της Δυτικής και Ανατολικής ακτής όπου είναι συγκεντρωμένο όλο το άξιο, και έχει και τις πολιτείες τις ενδιάμεσες, αυτό που σε εκείνα τα μέρη ονομάζουν Μιντγουέστ όταν θέλουν να είναι ευγενικοί. Όταν δεν θέλουν, τις αποκαλούν «φλάιοβερ στέητς», σαν να λέμε «πολιτείες που παίρνεις το αεροπλάνο και πετάς από πάνω τους, γιατί δεν έχουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον για να τις διασχίσεις».
Κακία, αναμφιβόλως, αλλά ψήγματα αληθείας τα διαθέτει. Έχω πάει σε κάποια από εκείνα τα μέρη και όπως και να το κάνουμε κι ο Θεός κι ο Διάολος μοιάζουν να τα έχουν εγκαταλείψει στη μοίρα τους. Νούμερο ένα προϊόν τους είναι η βαρεμάρα και νούμερο δύο το χασμουρητό, γι’ αυτό γίνεται της παλαβής στην κατανάλωση φαιντανύλ και κρύσταλ μεθ. Γιατί δυσκολεύεσαι να βρεις κάτι δυνατό και συναρπαστικό και αξιοσημείωτο για να ξυπνήσει το ενδιαφέρον σου και να σου ανεβάσει σφυγμούς. Το «σόου», υπό την έννοια την ευρύτερη και όχι μόνο την ψυχαγωγική. Μπορεί να είναι μια ομάδα αθλητική, μπορεί να είναι ένα φεστιβάλ μουσικό, μπορεί να είναι ένα κονβένσιο για κόμικς, μπορεί να είναι μια ζωοπανήγυρης με ροντέο, κάτι ρε παιδάκι μου που θα σε ανεβάσει και θα ιντριγκάρει και θα σε προβληματίσει, μέχρι αύριο μπορώ να το περιγράφω.
Στο Μιντγουέστ, δεν έχει πολλά τέτοια, γι’ αυτό συνήθως μιλάνε για το «όνλυ σόου ιν τάουν». Το μοναδικό σόου στην πόλη, δηλαδή, κάτι σαν τον Κασσελάκη στο Μιντγουέστ της Δυτικής Ευρώπης όπου ζούμε εμείς και όπου μόλις τελειώσει η τουριστική σαιζόν δεν σε σώζουν ούτε τα Ζάναξ. Και ναι, δεν ξέρω αν θα μας σώσει ο Στέφανος, ούτε ως έθνος ούτε ως Αριστερά, αλλά από θέαμα μια χαρά ρε φίλε, αν δεν υπήρχαν αυτός κι ο Τάιλερ, δεν θα είχαν με τι να ασχοληθούν τα πρωινάδικα. Ή μάλλον θα είχαν, όμως θα ήταν το συνηθισμένο, το φθαρμένο, το χιλιοπαιγμένο, όχι το φρέσκο, το σπαρταριστό, το τραγουδισμένο από τη Μοσχολιού σε μουσική και στίχους Κραουνάκη:
Το καινούργιο πράμα είν’ άλλο πράγμα
Να σ’ αγκαλιάσει να σ’ ανεβάσει μπορεί!
Δείτε τα νούμερα του Λιάγκα, σε καθημερινή βάση. Τη σκόνη του βλέπουν οι ανταγωνιστές, μόνο και μόνο γιατί πουλάει Κασσελάκη από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Το οσμίστηκε, το ποντάρισε, το ροντάρισε και του βγήκε, ακριβώς γιατί είναι το «μοναδικό σόου» σε αυτή την καταραμένη επαρχία της Γηραιάς Ηπείρου. Ως και τη Βουτυράκου κάλεσε ο αθεόφοβος, προσπαθώντας να βγάλει από μύγα ξύγκι, αλλά η νεαρή Μανιάτισσα τον πετσόκοψε σε ζουμερά φιλετάκια. Δεν πειράζει, ας προσέχει περισσότερο στο μέλλον. Που δεν θα προσέχει εδώ που τα λέμε, γιατί είναι μεγάλο το σουξέ και πώς να το αφήσεις στην άκρη; Σκεφτείτε ότι στον πανικό της η ανταγωνίστρια Κατερίνα Καινούριου προσπάθησε να παίξει με τη σειρά της κάτι που να συνδέεται με την Κασσελακιάδα του ΣΥΡΙΖΑ κι επειδή δεν έβρισκε κανένα πρόθυμο θύμα, πήγε τελικά ο Λαφαζάνης. Τον αγαπάω, αλλά ως πρόσεχε, δεν είναι όλα τα σόου για όλες τις προσωπικότητες αδερφέ μου. Κάτι ξέρει το Αμερικανάκι που το παίζει στα δάχτυλα το γκέημ της δημοσιότητας, πάρε πατρόν Παναγιώτη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου