Θανάσης Καρτερός
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι από τον ακούραστο περί αυτά ΣΥΡΙΖΑ, από μια διμοιρία εγκατεστημένων στα ρετιρέ του... κυρίως, όπως και από τους οργισμένους ατάκτους στα υπόγεια του Διαδικτύου γίνεται επιτέλους μια αποτελεσματική προσπάθεια. Η προσπάθεια, που όλοι παρακολουθούμε αποσβολωμένοι για το βάθος της υπευθυνότητάς της, να μην μείνει τίποτα όρθιο από την εμπιστοσύνη που έχει απομείνει για το κόμμα στη μετά Τσίπρα εποχή. Κάνουν ό,τι μπορούν από διάφορες πλευρές και με μεγάλη αφοσίωση και ευρηματικότητα για να γυρίσουν τις πλάτες τα ταλαιπωρημένα απλά μέλη στην Κουμουνδούρου και στα πέριξ. Και οι ψηφοφόροι να γυρίσουν τις πλάτες στους πάντες. Με ανεξιθρησκεία, χωρίς διακρίσεις αποχρώσεων και τάσεων.
Ο νέος πρόεδρος διάλεξε την ώρα, λίγες μέρες πριν τον δεύτερο γύρο των εκλογών, να ανακοινώσει τους νέους τομεάρχες. Και δεν βρέθηκε κάποιος να του πει: «Άσ’ το για μετά τις εκλογές». Γιατί ήταν σίγουρο, ιδιαίτερα μετά τη λευκή απεργία της μειοψηφίας στην Κ.Ο., τι θα γινόταν. Ακόμα χειρότερα, διάλεξε την ώρα να ανακοινώσει ότι όποιος υπονομεύει την προσπάθεια του κόμματος δεν θα είναι υποψήφιος. Πάτα γκάζι, οδηγέ, που φωνάζαμε στις σχολικές εκδρομές. Αλλά στις ευθείες, όχι στις στροφές του Δομοκού. Ξεσπάθωσαν σαν έτοιμοι από καιρό οι εραστές του καταστατικού και φτάσαμε λίγο πριν τις κάλπες σε φραστικές και διχαστικές ακρότητες. Προς μεγάλη χαρά του Μπακογιάννη, του Αγοραστού και των λοιπών αυλικών του Μητσοτάκη.
Επειδή κυανόκρανους δεν έχει προβλέψει το καταστατικό, αυτό που απομένει είναι η προσευχή. Τουλάχιστον από κείνους τους συριζαίους που εξακολουθούν να έχουν καλές σχέσεις με τον Θεό. Διότι: Όταν άνθρωποι με αναφορά στην κοινωνία δεν καταλαβαίνουν την ανάγκη να συμπαρατάσσονται απέναντι στον αντίπαλο. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αυτό που αφορά την κοινωνία και τους πολίτες από κείνο που αφορά τους κομματικούς συσχετισμούς. Δεν έχουν κατανοήσει ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι ανάγκη να σωπαίνουν και όποια εσωτερική αναμέτρηση να αναβάλλεται για εύθετο χρόνο. Τότε δεν έχουν νόημα τα λόγια. Μένουν οι προσευχές. Άντε και οι ευχές για τους άθεους.
Σώσον, Κύριε, τον ΣΥΡΙΖΑ από όσους προσπαθούν να τον ανανεώσουν, να τον σώσουν, να τον κρατήσουν στον δρόμο της αρετής. Αμήν…
Ο νέος πρόεδρος διάλεξε την ώρα, λίγες μέρες πριν τον δεύτερο γύρο των εκλογών, να ανακοινώσει τους νέους τομεάρχες. Και δεν βρέθηκε κάποιος να του πει: «Άσ’ το για μετά τις εκλογές». Γιατί ήταν σίγουρο, ιδιαίτερα μετά τη λευκή απεργία της μειοψηφίας στην Κ.Ο., τι θα γινόταν. Ακόμα χειρότερα, διάλεξε την ώρα να ανακοινώσει ότι όποιος υπονομεύει την προσπάθεια του κόμματος δεν θα είναι υποψήφιος. Πάτα γκάζι, οδηγέ, που φωνάζαμε στις σχολικές εκδρομές. Αλλά στις ευθείες, όχι στις στροφές του Δομοκού. Ξεσπάθωσαν σαν έτοιμοι από καιρό οι εραστές του καταστατικού και φτάσαμε λίγο πριν τις κάλπες σε φραστικές και διχαστικές ακρότητες. Προς μεγάλη χαρά του Μπακογιάννη, του Αγοραστού και των λοιπών αυλικών του Μητσοτάκη.
Επειδή κυανόκρανους δεν έχει προβλέψει το καταστατικό, αυτό που απομένει είναι η προσευχή. Τουλάχιστον από κείνους τους συριζαίους που εξακολουθούν να έχουν καλές σχέσεις με τον Θεό. Διότι: Όταν άνθρωποι με αναφορά στην κοινωνία δεν καταλαβαίνουν την ανάγκη να συμπαρατάσσονται απέναντι στον αντίπαλο. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αυτό που αφορά την κοινωνία και τους πολίτες από κείνο που αφορά τους κομματικούς συσχετισμούς. Δεν έχουν κατανοήσει ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι ανάγκη να σωπαίνουν και όποια εσωτερική αναμέτρηση να αναβάλλεται για εύθετο χρόνο. Τότε δεν έχουν νόημα τα λόγια. Μένουν οι προσευχές. Άντε και οι ευχές για τους άθεους.
Σώσον, Κύριε, τον ΣΥΡΙΖΑ από όσους προσπαθούν να τον ανανεώσουν, να τον σώσουν, να τον κρατήσουν στον δρόμο της αρετής. Αμήν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου