Mpelalis Reviews

Mpelalis Reviews

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία

 
του Αίαντα Αρτεμάκη*
 
Οι ΑΝΑΔΡΟΜΟΙ παρουσιάζουν ένα εκτενές αφιέρωμα στον ποιητή της θάλασσας Νίκο Καββαδία. Ποιήματα μελοποιημένα από τους Θάνο Μικρούτσικο, Ξέμπαρκους, Μαρίζα Κωχ κ.α. Οι ΑΝΑΔΡΟΜΟΙ είναι ο μαέστρος Κώστας Μπιλίσης (πιάνο-τραγούδι) και η Αντιγόνη Πενέζη (κιθάρα-τραγούδι). Μαζί τους στην αφήγηση και στην απαγγελία ο ηθοποιός Γιώργος Μπασιάκος. Τι να τολμήσω να γράψω για τον Νίκο Καββαδία; Αντί αυτού όμως διαβάστε τι μας είπε για το αφιέρωμα ο Γιώργος Μπασιάκος.
 
Αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία. Ποιος είχε την ιδέα και γιατί «αφιέρωμα»;
Γιώργος Μπασιάκος: Την ιδέα την είχαν αρχικά τα παιδιά. Είναι μια καινούρια συνεργασία, ο Κώστας Μπιλίσης, ο μαέστρος και η Αντιγόνη Πενέζη, είχαν ήδη παρουσιάσει αυτό το αφιέρωμα αλλά τους είχε βγει μικρό χρονικά. Κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας. Με τον Κώστα Μπιλίση είχαμε συνεργαστεί σε μια παρουσίαση βιβλίου στον Ιανό. Ο Κώστας θυμόταν την φωνή μου και του άρεσε ο τρόπος που παρουσίαζα, που είχα διαβάσει. Με παίρνει τηλέφωνο ένα βράδυ και μου λέει: «Κάνω ένα αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία και θέλω να το σκηνοθετήσεις εσύ. Εμείς λέμε τα τραγούδια του και τι άλλο μπορούμε να βάλουμε». Κάπως έτσι ξεκίνησε, ένα βράδυ που 'βρεχε. O Νίκος Καββαδίας είναι ο λατρεμένος μου ποιητής και οφείλω να πω ότι ήταν η αφορμή που ασχολήθηκα με τον πολιτισμό.
 
Πότε έγινε η πρώτη «γνωριμία» με τον Νίκο Καββαδία;
Γ.Μ.: Έγινε ένα καλοκαιρινό βράδυ, τέλη Αυγούστου, πριν από αρκετά χρόνια, δεν θα τα φανερώσουμε (γέλια). Δούλευα ως μπάρμαν σε ένα μαγαζί και έρχεται ένας φίλος, ο Γιάννης Ζημιανίδης, ηθοποιός – σκηνοθέτης, αργότερα δάσκαλός μου, τώρα φίλος μου. Και όπως ήμασταν ας πούμε μια παρέα, πήγα έκατσα μαζί τους και εκείνη την στιγμή μας λέει ο Γιάννης: «Να σας πω ένα ποίημα;» και λέει το Μαραμπού. Δεν ξέρω τι έγινε... το «μπιγκ μπανγκ», έγινε μια έκρηξη μέσα μου. Τον πήρα τηλέφωνο μετά από τέσσερις μέρες και του είπα, θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο. Και έτσι ξεκίνησε η ασχολία μου με τα καλλιτεχνικά – πολιτιστικά. Ο Καββαδίας που παρουσιάζουμε, έχει αγαπηθεί πάρα πολύ και από τον τρόπο που τον παρουσιάζουμε και αυτό φαίνεται από την αποδοχή του κόσμου. Σε κάποιους χώρους που έχει παρουσιαστεί, έχει γίνει επανάληψη.
 
Πώς έχει στηθεί η παράσταση;
Γ.Μ.: Η παράσταση είναι ένα δίωρο αφιέρωμα, δύο ώρες και 10 λεπτά δηλαδή, συν ένα τέταρτο διάλειμμα, περίπου στην μέση. Είναι ένα ταξίδι με μουσική και λόγο. Ανάλογα με την σειρά που έχουν τα τραγούδια, συνήθως ανά δύο ή τρία τραγούδια, εμβόλιμα παρουσιάζονται από εμένα κάποια αποσπάσματα από την «Βάρδια», το πεζό του Νίκου Καββαδία. Κάποια μη μελοποιημένα ποιήματά του, όπως το Μαραμπού, η Μαϊμού του Ινδικού κ.α. Μέσα σε όλα αυτά παρουσιάζεται και ένα δικό μου κείμενο καθαρά εμπνευσμένο και γραμμένο με «φάρο» τον Καββαδία που πιστεύω ότι ξυπνάει το συναίσθημα στον κόσμο. Είναι μια ωραία βραδιά, συνήθως εμείς του καλλιτεχνικού λέμε, τι ωραία βραδιά και τα λοιπά. Αν παρακολουθήσετε μια βραδιά και δείτε τον κόσμο, πώς συμμετέχει, θα καταλάβετε τι εννοώ.
 
Ως πότε θα το συνεχίσετε;
Γ.Μ.: Θα το συνεχίσουμε όσο υπάρχουν ναυαγοί της ζωής, φουρτούνες στην καθημερινότητα του κόσμου, όσο υπάρχουν ανήσυχοι άνθρωποι. Όσο υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να ξεφύγουν από αυτήν την καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μέσα από τα δελτία των ειδήσεων, μέσα από τις βιοποριστικές δραστηριότητές μας. Από καταστάσεις δύσκολες που ζούμε αυτές τις μέρες. Δείχνει ότι πάει καλά. Την Πέμπτη παίζουμε στο Jazz Point, στην Ακαδημίας 18. Την Κυριακή των Βαΐων, παίζουμε στην Άνω Γλυφάδα σε ένα μουσικό καφενείο «Σα παλιό σινεμά». Μετά το Πάσχα, παρόλό που είναι οι εκλογές, συζητάμε κάποιες ημερομηνίες. Ήδη έχει κλειστεί μία για τις 9 Μαΐου, στο «Παλιό μπαράκι του Βασίλη», Ιπποκράτους και Διδότου. Τώρα λέγεται «Τρία Δ». Κάνει θεατρικές και μουσικές βραδιές. Τους μίλησε κόσμος για εμάς και μας κάλεσαν. Το καλοκαίρι θα πάμε στην Τήνο για ένα Σαββατοκύριακο, γιατί μας έχει ζητηθεί και από εκεί. Κανείς δεν το φανταζόταν βέβαια αλλά δεν είναι ένα απλό αφιέρωμα. Το καλοκαίρι θα πάει και στη Σορβόνη.
 
Πώς προέκυψε η Σορβόνη;
Γ.Μ.: Ο Κώστας Μπιλίσης, ο μαέστρος, τα καλοκαίρια κάνει πρόγραμμα σε διάφορα νησιά. Σε ένα από αυτά, στην Αλόννησο, ήρθε ένας Ελληνογάλλος καθηγητής, ο οποίος διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης ελληνική φιλολογία και γλώσσα σε Γάλλους φοιτητές. Είναι λάτρης του Καββαδία και μας έχει προσκαλέσει να πάμε να κάνουμε το αφιέρωμα εκεί.
 
Συγχαρητήρια γι' αυτό.
Γ.Μ.: Δεν ξέρω τι άλλο θα προκύψει. Ο Καββαδίας έχει μέλλον. Παρόλο που δεν αναγνωρίστηκε στην εποχή του. Τον «σνόμπαραν» πολύ οι λόγιοι της εποχής του για το ύφος του, για την γλώσσα του και την αμεσότητά του. Πράγματα τα οποία λείπουν σήμερα. Ο κόσμος έχει βαρεθεί τους ψευτοπολιτικούς, τους ψευτοδημοσιογράφους, τους ψευτοκαλλιτέχνες, γενικά από ψευτό- σαν πρώτο συνθετικό και ό,τι άλλο μπορεί να προσθέσει κάποιος. Και η αλήθεια του Νίκου Καββαδία τελικά τις «φουρτουνιασμένες ψυχές» τις καλμάρει και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα.
 
Η είσοδος στις βραδιές είναι ελεύθερη;
Γ.Μ.: Ναι και η έξοδος. Αλλά η «ελευθερία» σε αυτές τις βραδιές είναι ότι ταξιδεύει η ψυχή, το βλέπεις. Και εγώ ως ηθοποιός το αισθάνομαι. Το βλέπεις πραγματικά στα πρόσωπα του κόσμου. Το πώς απολαμβάνει κάποιες στιγμές, κάποιες σκέψεις δικές του. Και αυτό γιατί ο Νίκος Καββαδίας είναι ανθρώπινος, είναι άμεσος.
 
Με τις εκλογές «προ των πυλών», έχετε σκεφτεί τι θα κάνετε;
Γ.Μ.: Θα πάω να ψηφίσω.
 
Και ένα σχόλιο για την πολιτική κατάσταση;
Γ.Μ.: Θέλω περισσότερη αλήθεια την οποία δεν την εισπράττω. Θα απαντήσω λοιπόν με έναν στίχο του Πάμπλο Νερούδα: Σα ξεχύθηκα στις θάλασσες, έγινα δίχως τέλος. Ήμουν πιο νέος από όλον τον κόσμο, ερχόταν στην ακτή να με υποδεχτεί η απέραντη γεύση του σύμπαντος. Είχα ανακαλύψει τόσα πράγματα μέσα στο τίποτα, μέσα στα αχ των ερώτων, στις ρίζες· ότι ήμουν ο ακατοίκητος που φευγε· κάποιος φτωχός ιδιοκτήτης σκελετού.

*Ο Αίαντας Αρτεμάκης γεννήθηκε το 1982 και είναι δημοσιογράφος και «κομπιουτεράς». Πουλάει κομπιουτεράκια στην Ομόνοια, με προτίμηση στα γιαπωνέζικα. Του αρέσει να διαβάζει και να ονειρεύεται μια γερή δημοκρατία. Παντρεύτηκε το 1989 τον καλό του φίλο, Amstramd 1512. Δυστυχώς από τότε, έχει αλλάξει πολλούς αγαπημένους. Τώρα συζεί με έναν Z800 HP. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου