Η Ιστορία επιστρέφει...

Δημήτρης Τσίρκας

Η Ρωσία δεν θα έχει πρόβλημα να συντρίψει στρατιωτικά μια μισοδιαλυμένη χώρα όπως η Ουκρανία. Το γεγονός ωστόσο ότι χρειάστηκε να φτάσει σε αυτό το ύστατο μέσο για να την εμποδίσει να προσχωρήσει στο στρατόπεδο των εχθρών της είναι σημάδι... αδυναμίας και όχι δύναμης. Όπως ένδειξη αδυναμίας – της Σοβιετικής Ένωσης τότε – ήταν και η εισβολή του Κόκκινου Στρατού στην Ουγγαρία το 1956 και στην Πράγα το 1968.
Η πάλαι ποτέ υπερδύναμη δεν έχει τίποτα να προσφέρει στις γειτονικές της χώρες για να τις κρατήσει στη δική της σφαίρα επιρροής, εκτός από απειλές και πόλεμο. Η Ρωσία σήμερα δεν διαθέτει «μαλακή ισχύ», οικονομική, πολιτική ή πολιτισμική που να την καθιστά ελκυστική στον υπόλοιπο κόσμο, το δε μοντέλο της «διευθυνόμενης δημοκρατίας» του Πούτιν έχει πέραση μόνο στα μετασοβιετικά «Σταν» του Καυκάσου και στη Λευκορωσία του Λουκασένκο.
Οι απειλές και ο πόλεμος εντούτοις μπορεί να καθυποτάσουν έναν, αλλά στέλνουν πολλούς περισσότερους στις αγκάλες των αντιπάλων της. Αν σε απειλεί ένας ισχυρός μαφιόζος, θα αναζητήσεις προστασία σε έναν ακόμα πιο ισχυρό μαφιόζο.
Με τον ουκρανικό της πόλεμο η Ρωσία ανέστησε το κλινικά νεκρό ΝΑΤΟ (σύμφωνα με το λόγια του Μακρόν) και θα στοιχίσει ακόμα πιο σθεναρά την Ευρώπη, Δυτική και Ανατολική, πίσω από τις ΗΠΑ (ήδη έχει ανοίξει η συζήτηση στη Σουηδία και τη Φινλανδία για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ). Επιπλέον, θα απομονωθεί διπλωματικά από μεγάλο μέρος του κόσμου και η οικονομία της θα πληγεί από τις κυρώσεις.
Ακόμα πιο σημαντική ωστόσο ίσως αποδειχθεί η πίεση που θα ασκήσουν οι κυρώσεις στο ρωσικό καθεστώς, αφού ήδη οι ολιγάρχες γύρω από τον Πούτιν χάνουν δισεκατομμύρια δολάρια από το πάγωμα των κεφαλαίων τους στη Δύση και την πτώση των μετοχών των εταιρειών τους.
Αυτή ίσως η αδυναμία είναι που ώθησε το καθεστώς να δράσει τώρα και με τόσο απόλυτο τρόπο, καθώς έκρινε ότι όσο καθυστερεί, ο συσχετισμός θα χειροτερεύει όλο και περισσότερο εις βάρος του. Η εγκαθίδρυση μιας φιλορωσικής κυβέρνησης στο Κίεβο με δημοκρατικά μέσα έμοιαζε απίθανη, ιδίως μετά την ντε φάκτο απόσχιση των ρωσόφωνων πληθυσμών στην Ανατολική Ουκρανία και τα ισχυρά αντιρωσικά αισθήματα στη Δυτική. Ενώ η διαρκής ενίσχυση του ουκρανικού στρατού με δυτικό οπλισμό θα έκανε μια μελλοντική ρωσική επέμβαση πολύ πιο κοστοβόρα σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό.
Η αδυναμία ωστόσο δεν βρίσκεται μόνο στην πλευρά της Ρωσίας αλλά και σε εκείνη της Δύσης. Η τελευταία επιχειρεί εδώ και χρόνια να βάλει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, υποσχόμενη ασφαλώς ευημερία και ανάπτυξη, αλλά την κρίσιμη στιγμή νίπτει τας χείρας της. Την ώρα που οι βόμβες πέφτουν στις πόλεις της Ουκρανίας και δεκάδες χιλιάδες ρωσικά στρατεύματα προελαύνουν στο έδαφός της, η Δύση στέλνει τις thoughts and prayers (σκέψεις και προσευχές) της στους Ουκρανούς. Η μόνη αχτίδα φωτός έρχεται από το Ευρωκοινοβούλιο που αποφάσισε να συνεδριάσει εκτάκτως την… 1η του Μάρτη – τρέμε Πούτιν!
Αλλά οι Ουκρανοί δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι πιάστηκαν εξ απήνης, δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μόνο μήνες από την χαοτική αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν και την κατάληψη της χώρας από τους Ταλιμπάν μέσα σε δύο βδομάδες, μετά την ολοκληρωτική κατάρρευση του αμερικανικά εκπαιδευμένου και εξοπλισμένου αφγανικού στρατού. Όταν λοιπόν οι ΗΠΑ αδειάζουν τόσο κυνικά μια χώρα στην οποία είχαν παρουσία επί 20 χρόνια και είχαν επενδύσει χιλιάδες στρατού και τρισεκατομμύρια δολάρια, πόσο πιθανό ήταν να διακινδύνευαν τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο για να στηρίξουν την Ουκρανία; Τέτοια αφέλεια στις μέρες μας, που θα έλεγε και ο Μήτσος Πουλικάκος στον Πρετεντέρη της Ουκρανίας…
Αυτός επομένως δεν είναι ένας πόλεμος των ισχυρών αλλά δύο δυνάμεων σε παρακμή, έστω και αν ο ένας – οι ΗΠΑ – πολεμά δια αντιπροσώπου, μέσω της Ουκρανίας δηλαδή η οποία τώρα πληρώνει το πιο βαρύ τίμημα για την ευπιστία που επέδειξε μπροστά στις δυτικές υποσχέσεις.
Στην άλλη άκρη της Ασίας, η ανερχόμενη δύναμη, η κίνα, παρακολουθεί από μακριά με ψυχραιμία και αποστασιοποίηση, αν και όχι με ουδετερότητα. Ξέρει ότι ο χρόνος και η αμοιβαία φθορά των ανταγωνιστών της δουλεύει υπέρ της.
Οι μεγαλύτερες καταστροφές, ωστόσο και μερικά από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα στην ιστορία συνέβησαν την εποχή της παρακμής των αυτοκρατοριών. Παρακμή την οποία πασχίζουν να ανακόψουν με φυγή προς τα εμπρός, για να καταλήξουν να την επιταχύνουν.
Η ιστορία λοιπόν επιστρέφει διαψεύδοντας τον Φουκουγιάμα, αλλά μόνο εν μέρει. Η φιλελεύθερη δημοκρατία δεν επεκτάθηκε σε όλον τον κόσμο, ως το «τελικό» και πιο αποτελεσματικό σύστημα διακυβέρνησης, όπως προφήτευε, ενώ οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί από μεγάλα μπλοκ επανέρχονται με ορμή.
Ούτε όμως και η Αριστερά έχει λόγους να χαίρεται αφού κόντρα σε ό,τι ήλπιζε, ο καπιταλισμός, παρά τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις του, επεκτάθηκε σε όλον τον πλανήτη, στις πιο αρπακτικές και αυταρχικές εκδοχές του μάλιστα, δίχως να αμφισβητείται σοβαρά από κανέναν.
Αλλά και η παλιά φιλελεύθερη υπόσχεση ότι εκεί όπου επικρατεί η οικονομία της αγοράς ακολουθεί η δημοκρατία αποδείχθηκε κίβδηλη. Τουναντίον, σήμερα βλέπουμε την απίσχναση της δημοκρατίας ακόμα και στη Δύση με πρωταγωνιστές μάλιστα σε αυτή την κατρακύλα τα poster boys του φιλελευθερισμού, τον Μακρόν και τον Τρυντό.
Ο πρώτος αντιμετωπίζει κάθε διαδήλωση με αστυνομική καταστολή που θα ζήλευε ακόμα και ο Πούτιν, ο δεύτερος κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών για να καταστείλει μια ειρηνική καθιστική διαμαρτυρία των φορτηγατζήδων στην Οτάβα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ζήσουμε σε ενδιαφέροντες καιρούς (όσοι ζήσουν), όπως λένε οι Κινέζοι. Αν και δεν το λένε για καλό.

www.nonews-news.com

Εφορία: Αυξημένοι κατά 5 δις. ευρώ οι φόροι που πλήρωσαν το 2021 τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις...

Τι δείχνει η έκθεση της ΑΑΔΕ με την ακτινογραφία των φορολογικών εσόδων

Νοικοκυριά και επιχειρήσεις πλήρωσαν το 2021 φόρους για εισόδημα, αγορές αγαθών και παροχή υπηρεσιών, κατοχή και μεταβιβάσεις ακινήτων και αυτοκινήτων συνολικού ύψους 48,132 δις. ευρώ.  Το ποσό αυτό  είναι αυξημένο κατά 4,933 δις. ευρώ σε σχέση με... το 2020 και η ΑΑΔΕ «πέτυχε» το στόχο που είχε τεθεί κατά 98,93%.
Η αύξηση των φοροεσόδων ήταν αναμενόμενη λόγω της υψηλής ανάκαμψης της οικονομίας και της ανόδου των εισοδημάτων. Ωστόσο επιπλέον πόρους κατά 120,7 εκατ. ευρώ έφεραν στα κρατικά ταμεία οι νέες αντικειμενικές αξίες καθώς πολλοί φορολογούμενοι έσπευσαν να αγοράσουν ακίνητα ή  να κλείσουν εκκρεμότητες με κληρονομιές, γονικές παροχές και δωρεές εντός του 2021 για να αποφύγουν έξτρα επιβαρύνσεις.
Τα μόνα έσοδα που εμφάνισαν μείωση ήταν από την εισφορά αλληλεγγύης λόγω της αναστολής της για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και από την προκαταβολή φόρου επαγγελματιών και επιχειρήσεων λόγω του «κουρέματος».

Η έκθεση της ΑΑΔΕ
Αναλυτικότερα με βάση τα στοιχεία της ΑΑΔΕ για τις αυξήσεις στις βασικές κατηγορίες φόρων προκύπτουν τα εξής:
1. Φόρος εισοδήματος Φυσικών Προσώπων. Οι εισπράξεις ήταν αυξημένες κατά 23,79 εκατ. ευρώ και διαμορφώθηκαν σε 10,178 δις. ευρώ. Από τις επιμέρους αναλυτικούς λογαριασμούς προκύπτει ότι οι μεγαλύτερες αυξήσεις καταγράφονται στα έσοδα από την εκκαθάριση των δηλώσεων (275,72 εκατ. ευρώ), από την παρακράτηση φόρου στο εισόδημα από μισθούς και συντάξεις (349,38 εκατ. ευρώ) και στα έσοδα από την παρακράτηση φόρου στο εισόδημα πλην μισθών και συντάξεων (97,16 εκ. ευρώ). Στον αντίποδα μείωση κατά 587,2 εκατ. ευρώ εμφανίζουν τα έσοδα από ειδική εισφορά αλληλεγγύης και κατά 119,94 εκ. ευρώ από την προκαταβολή φόρου. Η μείωση των εσόδων από ειδική εισφορά αλληλεγγύης στα φυσικά πρόσωπα μέσα στο 2021 αντανακλά την απαλλαγή από ειδική εισφορά αλληλεγγύης όλων των εισοδημάτων από εργασία και επιχειρηματική δραστηριότητα με εξαίρεση τα εισοδήματα από μισθωτή εργασία στο δημόσιο τομέα, από κεφάλαιο (μερίσματα, τόκοι, δικαιώματα και ακίνητη περιουσία) καθώς και από υπεραξία μεταβίβασης κεφαλαίου. Επιπρόσθετα υπήρξε μείωση από 100% σε 55% της προκαταβολής του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων που προκύπτει από επιχειρηματική δραστηριότητα. 
2. Φόρος εισοδήματος Εταιρειών. Τα έσοδα αυξήθηκαν κατά 1,014 δις ευρώ και διαμορφώθηκαν στα 3,374 δις. ευρώ. Η άνοδος οφείλεται κυρίως στο φόρο στο εισόδημα Νομικών Προσώπων κερδοσκοπικού χαρακτήρα που αυξήθηκε κατά 553,14 εκατ. ευρώ με βάση την εκκαθάριση των δηλώσεων και κατά 258,08 εκατ. ευρώ από την προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος. Σημειώνεται ότι για το φορολογικό έτος 2020 (δηλώσεις 2021) η προκαταβολή του φόρου εισοδήματος μειώθηκε από 100% σε 70%.
3. Φόροι μεταβίβασης ακινήτων. Τα έσοδα που εισπράχθηκαν από το φόρο στη μεταβίβαση οικοδομών ήταν αυξημένα σε σχέση με το 2020 κατά  69,08 εκατ. ευρώ, από τον φόρο στη μεταβίβαση οικοπέδων και αγροκτημάτων κατά  33,06 εκατ. ευρώ και κατά 40,8 εκατ. ευρώ στη συγκέντρωση κεφαλαίων. Η έκρηξη στις αγοραπωλησίες ακινήτων έφερε 360 εκατ. ευρώ στα κρατικά ταμεία. Παράλληλα τα έσοδα από φόρους και τέλη κληρονομιών αυξήθηκαν κατά  14,19 εκατ. ευρώ και από φόρους και τέλη δωρεών, γονικών και λοιπών παροχών κατά 3,74 εκατ. ευρώ.
4. ΕΝΦΙΑ. Οι εισπράξεις εμφανίζονται αυξημένες κατά 235,33 εκατ. ευρώ και διαμορφώνονται στα 2,614 δις. ευρώ πράγμα που αποδίδεται στις δηλώσεις στους δήμους για τα αδήλωτα τετραγωνικά καθώς και στις μεταβολές της περιουσιακής κατάστασης των φορολογούμενων.
5. Ειδικοί φόροι κατανάλωσης. Οι μεγαλύτερες αυξήσεις εντοπίζονται κυρίως στα έσοδα από Ε.Φ.Κ. βενζινών (120,63 εκατ. ευρώ), από Ε.Φ.Κ. αιθυλικής αλκοόλης και αλκοολούχων προϊόντων (56,8 εκατ. ευρώ), από Ε.Φ.Κ. diesel κίνησης (55,88 εκατ. ευρώ) καθώς και από Ε.Φ.Κ. στα προϊόντα καπνού (32,33 εκατ. ευρώ) Στον αντίποδα, η μεγαλύτερη μείωση παρουσιάζεται στα έσοδα από Ε.Φ.Κ. diesel θέρμανσης (70,03 εκατ. ευρώ).
6. ΦΠΑ. Τα έσοδα που εισπράττονται μέσω Δ.Ο.Υ. παρουσίασαν αύξηση κατά 1,223 δις. ευρώ σε σχέση με το 2020 η οποία σχετίζεται με το αυξημένο επίπεδο οικονομικής δραστηριότητας που επέφερε η χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων της υγειονομικής κρίσης, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2020.α  Τα έσοδα από Φ.Π.Α. που εισπράττονται από τελωνεία καταγράφουν άνοδο κατά 1,199 δις. ευρώ, που οφείλεται κυρίως στην αύξηση των εσόδων από Φ.Π.Α λοιπών περιπτώσεων που εισπράττεται μέσω τελωνείων (714,98 εκατ. ευρώ) και από Φ.Π.Α. στα πετρελαιοειδή και στα παράγωγα αυτών (321,44 εκατ. ευρώ). Σημειώνεται ότι τα έσοδα από Φ.Π.Α. στα πετρελαιοειδή και στα παράγωγα αυτών επηρεάζονται από τις διακυμάνσεις της τιμής του αργού πετρελαίου και των παραγώγων τους διεθνώς. Στο πλαίσιο αυτό αναφέρεται ότι η τιμή του πετρελαίου την περίοδο το 2021 κινήθηκε σε ιδιαιτέρως αυξημένα επίπεδα σε σύγκριση με το 2020.
7. Φόροι στα οχήματα. Τα έσοδα από το τέλος ταξινόμησης στα επιβατικά αυτοκίνητα αυξήθηκαν κατά  43,09 εκατ. ευρώ. Η άνοδος αποδίδεται στο γεγονός ότι η κυκλοφορία καινούργιων και μεταχειρισμένων αυτοκινήτων το 2021 αυξήθηκε κατά 22,1% σε σχέση με το 2020.

Πηγή: Newsbeast

ΥΓ του blog: ...κατά τα άλλα ο Μητσοτάκης αυτός ο σύγχρονος βαρώνος Κάρολος Φρειδερίκος Ιερώνυμος φον Μινχάουζεν θα μας απάλασσε από τους φόρους που μας έβαλε ο 'ψεύτης' Τσίπρας!!!!!

Θουκυδίδης καλεί Μόσχα

Αν κάποιος θέλει να καταλάβει τι συμβαίνει στην Ουκρανία, ας ξαναδιαβάσει τον Θουκυδίδη. 

Χρύσα Κακατσάκη

Βρισκόμαστε λοιπόν σε ένα διάλειμμα του Πελοποννησιακού πολέμου και η Μήλος, όντας αποικία των Σπαρτιατών, ζητά από τους Αθηναίους να μείνει ουδέτερη. Οι Αθηναίοι, επειδή το νησί λόγω της στρατηγικής του θέσης τούς είναι απαραίτητο και γιατί φοβούνται ότι μπορεί κάποια στιγμή να προσχωρήσει στο αντίπαλο στρατόπεδο, εκστρατεύουν εκεί με δυνάμεις τετραπλάσιες από τους κατοίκους. Τηρούν βέβαια όλα τα δημοκρατικά προσχήματα και ανοίγουν διάλογο μαζί τους. Η συζήτηση αυτή, υπόδειγμα πολιτικής αλαζονείας και κυνισμού, ανατέμνει με χειρουργική ακρίβεια την ψυχολογία της υπερδύναμης.
 Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας ότι στη συγκεκριμένη συγκυρία, η Ρωσία είναι κάτι αντίστοιχο με τους Αθηναίους, η Ουκρανία με τη Μήλο και η Σπάρτη με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Παραθέτουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα και ας βγάλετε τα συμπεράσματά σας.
Αθηναίοι: Νομίζουμε, αντιθέτως, ότι επιβάλλεται να επιδιώξουμε, κι εσείς κι εμείς, εκείνο που θεωρούμε αληθινά εφικτό, αφού και οι δύο γνωρίζουμε ότι κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων, ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΗ΅ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ΅ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΜΟΝΟ ΜΕΤΑΞΥ ΙΣΩΝ. Ο ΙΣΧΥΡΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ.
Μήλιοι: Και πώς είναι δυνατόν να συμφέρει εμάς να γίνουμε δούλοι;
Αθηναίοι: Επειδή εσείς θα έχετε τη δυνατότητα να υποταχτείτε πριν πάθετε τις πιο μεγάλες συμφορές, κι εμείς, αν δεν σας καταστρέψουμε, θα έχουμε κέρδος.
Μήλιοι: Ώστε, δεν θα δεχθείτε να είμαστε φίλοι σας αλλά και να διατηρήσουμε την ειρήνη και την ουδετερότητά μας;
Αθηναίοι: ΌΧΙ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟΣΟ Η ΕΧΘΡΑ ΣΑΣ ΟΣΟ Η ΦΙΛΙΑ ΣΑΣ. Η ΦΙΛΙΑ ΣΑΣ, ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΜΑΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ, ΕΝΩ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΣΑΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΜΑΣ.
Μήλιοι:  Δεν φοβάστε ότι θα ενισχύσετε εκείνους που είναι ήδη εχθροί σας και θα στρέψετε εναντίον σας, εκείνους που δεν το σκέφθηκαν ποτέ;
Αθηναίοι: Καθόλου. Γιατί νομίζουμε ότι δεν είναι επικίνδυνοι αυτοί που, εξαιτίας της ελευθερίας τους, θ’ αργήσουν πολύ να πάρουν προφυλακτικά και προληπτικά μέτρα εναντίον μας.
 Η Σπάρτη άφησε αβοήθητη τη Μήλο, αν και φαίνεται σε άλλα σημεία ότι σ’ αυτήν ειχε εναποθέσει τις ελπίδες της. Και επειδή κανένας πολεμος δεν έχει happy end, οι Αθηναίοι κατέλαβαν τη Μήλο παρά τη σθεναρή της αντίσταση, κατέσφαξαν τους μάχιμους άνδρες, πούλησαν ως δούλους τον άμαχο πληθυσμό και εγκατέστησαν στρατιωτική φρουρά.
Καληνύχτα Κεμάλ… 

Χρυσα Κακατσακη Facebook

μέσω sioualtec.blogspot.com

«Άνθρακες» ο θησαυρός της… απανθρακοποίησης

Δεν θα μας τρελάνουν αυτοί. Είμαστε παρόντες όσο ανέβαινε στα ύψη η τιμή της ενέργειας από το καλοκαίρι και μετά, κάνοντας την Ελλάδα να αποκτήσει τις ακριβότερες τιμές ρεύματος χονδρικής και να γίνει αρνητική πρωταγωνίστρια της Ευρώπης.

Γιάννης Μυλόπουλος

Δεν θα μας τρελάνουν αυτοί. Είμαστε παρόντες το Σεπτέμβριο του 2021, τότε που ο υπουργός Κωστής Χατζηδάκης, έχοντας ιδιωτικοποιήσει τη ΔΕΗ υπόσχονταν φθηνότερες τιμές του ρεύματος εξ αιτίας, λέει, της απελευθέρωσης της αγοράς της ενέργειας. 
Μια δήλωση που έμελλε να διαψευστεί από την επομένη της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και να μείνει στην ιστορία σαν μνημείο παραπλάνησης και παραπληροφόρησης από πλευράς της Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς.
Όπως παρόντες είμαστε όταν ο πληθωρισμός κατέγραψε για τον Ιανουάριο στη χώρα μας την τιμή ρεκόρ για την Ευρώπη του 6,2%, εξ αιτίας ακριβώς της μεγαλύτερης αύξησης των τιμών της ενέργειας στην Ελλάδα.
Και βέβαια είμαστε παρόντες όταν ο πρωθυπουργός απολιγνιτοποιούσε τη χώρα, κλείνοντας τα εργοστάσια λιγνίτη στη Δυτική Μακεδονία και αυτοανακηρυσσόμενος με περίσσεια αλαζονεία σε πρώτο «πράσινο» ηγέτη της Ευρώπης.
Μιας Ευρώπης που σοφά ποιώντας, ανακοίνωνε μια σταδιακή και με σχέδιο απανθρακοποίηση, με ορίζοντα το 2040. Προκειμένου, εντωμεταξύ, να αντικαταστήσει τη χαμένη ενέργεια από τον εγχώριο άνθρακα, με «πράσινες» μορφές, όπως είναι οι ανανεώσιμες και τα αιολικά πάρκα.
Τι ήταν αυτό, όμως, που έκανε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κλείσει τόσο εσπευσμένα και τόσο αιφνίδια τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από τον εγχώριο άνθρακα, εξαρτώντας τη χώρα από το εισαγόμενο φυσικό αέριο;
Ασφαλώς και στόχος δεν ήταν η απανθρακοποίηση. Γιατί αν ήταν, θα είχε έτοιμο σχέδιο ένταξης στην παραγωγή ενέργειας μονάδων ΑΠΕ που θα είχαν δυνατότητα παραγωγής ισόποσης ενέργειας από «πράσινες» πηγές. Μια κίνηση όμως που θέλει χρόνια για να τελεσφορήσει.
Και βεβαίως και δεν ήταν το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον, αφού αμέσως μετά από αυτή την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού ξεκίνησε η ανοδική πορεία των τιμών της ενέργειαε και μαζί με αυτήν και η κούρσα της ακρίβειας και του πληθωρισμού.
Το γεγονός συνεπώς ότι η χώρα εγκατέλειψε βίαια και αιφνιδιαστικά τον εγχώριο άνθρακα για να εξαρτηθεί από το εισαγόμενο φυσικό αέριο, που επίσης αποτελεί ορυκτό άνθρακα, σε συνδυασμό με την αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου, δείχνει προς άλλες, πιο… προσοδοφόρες κατευθύνσεις όσον αφορά στις αιτίες.
Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι από την βεβιασμένη απολιγνιτοποίηση της χώρας κάποιοι βγήκαν πολλαπλά κερδισμένοι.
Ούτε μπορεί να είναι τυχαίο ότι η απολιγνιτοποίηση που έγινε στο όνομα της «πράσινης» μετάβασης δεν είχε τελικά θετικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, καθώς ενίσχυσε την εξάρτηση της χώρας από τον άνθρακα.
«Άνθρακας ο θησαυρός» λοιπόν της κατ’ επίφαση απανθρακοποίησης της Ελλάδας.
Εγκαταλείψαμε τον εγχώριο λιγνίτη για να εξαρτηθούμε από το εισαγόμενο φυσικό αέριο. Αντικαταστήσαμε δηλαδή τον δικό μας άνθρακα, με άνθρακα πάλι, αλλά αυτή τη φορά εισαγόμενο.
Κλείνοντας ακόμη και τα πιο σύγχρονα και αντιρρυπαντικής τεχνολογίας εργοστάσια παραγωγής ενέργειας στη Δυτική Μακεδονία και βυθίζοντας μια ολόκληρη περιφέρεια στη φτώχεια και την ανεργία.
Και το χειρότερο, χάνοντας με τον τρόπο αυτό την ενεργειακή μας αυτονομία. Καθώς η βεβιασμένη και χωρίς σχέδιο αλλαγή ενεργειακού προτύπου μας έκανε τα ιδανικά θύματα της εγχώριας και της διεθνούς κερδοσκοπίας.
Δεν θα μας τρελάνουν λοιπόν αυτοί.
Ούτε «πράσινες» ήταν οι αιτίες της απολιγνιτοποίησης, αφού είχε γκρίζο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, ούτε έγινε φτηνότερη η τιμή του ρεύματος εξ αιτίας της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, αφού έδωσε έναυσμα για άνοδο τιμών στους εγχώριους και διεθνείς κερδοσκόπους.
Και βέβαια ούτε είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία που ευθύνεται για την ενεργειακή κρίση.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας, η ενεργειακή κρίση, όπως και η κρίση πληθωρισμού και ακρίβειας στην Ευρώπη, με πρωταγωνιστή και πρώτο στη σειρά θύμα την Ελλάδα, βρίσκονταν ήδη σε έξαρση επί 6 σχεδόν μήνες.
Αυτό που είναι η αλήθεια είναι ότι ο πόλεμος θα επιδεινώσει μια ενεργειακή κρίση η οποία ήδη σοβούσε από καιρό. Η τιμή της ενέργειας θα εκτιναχθεί ακόμη περισσότερο και ένα τσουνάμι έκρηξης τιμών στα υπόλοιπα αγαθά και προϊόντα που εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από την ενέργεια, ασφαλώς και θα ακολουθήσει.
Όμως την ενεργειακή κρίση δεν την προκάλεσε ο πόλεμος, όπως τώρα επιδιώκουν να αποδείξουν αυτοί που δεν δίστασαν να αποδώσουν την ένταξη της χώρας στα μνημόνια όχι στη Δεξιά, που κυβερνούσε τότε και ήταν υπεύθυνη για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, αλλά στην Αριστερά, που ήρθε χρόνια αργότερα, βρήκε τη χώρα στα μνημόνια και ήταν εκείνη που έβγαλε τα κάστανα από τη φωτιά.
Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αθώα του αίματος της ενεργειακής κρίσης και της κρίσης πληθωρισμού και ακρίβειας, ένα τρόπο έχει για να το αποδείξει. Να κάνει ό,τι έκανε ο Μακρόν στη Γαλλία. Ο οποίος δεν φημίζεται για τις αριστερές του πεποιθήσεις. Ξέρει να κυβερνά όμως προς όφελος της χώρας του.
Να βάλουν λοιπόν και οι δικοί μας νεοφιλελεύθεροι πλαφόν στην τιμή της ενέργειας και να μειώσουν φόρους κατανάλωσης και ΦΠΑ. Είναι ο μόνος τρόπος να προστατεύσουν τους Έλληνες από την επιδεινούμενη, λόγω πολέμου, κρίση.
Και να ανοίξουν ξανά τις λιγότερο ρυπογόνες μονάδες παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη στη Δυτική Μακεδονία, το κλείσιμο των οποίων «έκλεισε το μάτι» στους κερδοσκόπους και μας έκανε πιο βαθιά εξαρτημένους από το εισαγόμενο από την εμπόλεμη περιοχή φυσικό αέριο.
Όσο η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα για να μειώσει τις συνέπειες της αύξησης της τιμής της ενέργειας στην Ελλάδα, τόσο αποδεικνύει ότι δεν ήταν απλώς ένα θύμα της ενεργειακής κρίσης…

Πηγή: tvxs.gr

«Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται»

Παντελής Μπουκάλας

  
«Ειρηνευτικές δυνάμεις», «στοχευμένες επιθέσεις», «έξυπνα όπλα», «κανένας κίνδυνος για τους αμάχους»… Η προπαγάνδα του Βλαντιμίρ Πούτιν επιστράτευσε όλο το γνωστό λεξιλόγιο των τιμωρητικών ή «παιδαγωγικών» εισβολών σε ξένα εδάφη και των δήθεν δίκαιων επιθέσεων κατά «λαών-παριών». Καμιά ανάγκη δεν νιώθει, βέβαια, ο απολυταρχικός ηγεμόνας της Ρωσίας να απολογηθεί σε κανέναν ή να δώσει εξηγήσεις. Απλώς χρησιμοποιεί τη συνήθη νατοϊκή ορολογία για να ειρωνευτεί ακόμα πιο άγρια τη Δύση. Και ιδίως την Ε.Ε., σκιώδη και τούτη τη φορά.
Μα, θα πει κανείς (ιδιαίτερα αν ανήκει στην κατηγορία των φιλορώσων Ελλήνων, που συνεχίζουν να ονειρεύονται ότι το «ξανθό γένος» θα μας προσφέρει στο πιάτο την Πόλη), είναι λαός-παρίας οι Ουκρανοί; Για τους Ρώσους, ναι, είναι, όπως είναι για τους Αμερικανοβρετανούς οι Ιρακινοί ή οι Ιρανοί. Φυσικά, η ρωσική ρητορική αναφέρεται από παλιά στον «αδελφό ουκρανικό λαό». Και πράγματι, η Ιστορία συνέδεσε τις μοίρες των δύο λαών επί αιώνες. Για τη Μόσχα ωστόσο, όποιοι κι αν κυβερνούσαν, όλοι οι υπόλοιποι λαοί πλην του ρωσικού ήταν υποδεέστεροι, συμπληρωματικοί, υπηρέτες.
Ο αναθεωρητής Βλαντιμίρ Πούτιν προχώρησε ακόμα περισσότερο: Αμφισβητεί την ύπαρξη ουκρανικού έθνους, θεωρεί «τεχνητό κράτος» την Ουκρανία και –αίφνης– επικαλείται την «αποναζιστικοποίησή» της σαν αιτία της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησής» του. Φιλοναζιστικές ή ναζιστικές δυνάμεις υπήρχαν πάντα στην Ουκρανία, και ο ρόλος τους στην καταπάτηση των συμφωνιών του Μινσκ κάθε άλλο παρά ασήμαντος είναι. Στις προεδρικές εκλογές του 2018, πάντως, ο υποψήφιος των συνασπισμένων υπερεθνικιστών (Δεξιός Τομέας, Svoboda, C14 κ.ά.) έλαβε μόλις το 1,6% των ψήφων. Ενα χρόνο αργότερα, στις κοινοβουλευτικές εκλογές, ένας ανάλογος συνασπισμός απέσπασε το 2,15% των ψήφων. Ούτε το μισό του ορίου του 5%, που θα του επέτρεπε την είσοδο στη Βουλή.
Δύο μείζονα τραύματα θα χωρίζουν για πάντα Ρώσους και Ουκρανούς: το Τσερνόμπιλ, η καταστροφή δηλαδή τον Απρίλιο του 1986 του εργοστασίου παραγωγής πυρηνικής ενέργειας με το όνομα Β. Ι. Λένιν. Και το πολύ λιγότερο γνωστό Γολοντομόρ, ο Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας το 1932-1933, επί Στάλιν και Αγροτικής Μεταρρύθμισης, όταν πέθαναν από την πείνα εκατομμύρια Ουκρανοί. Και μια χούφτα σιτάρι αν έκρυβες για να μην κατασχεθεί, σε εκτελούσαν. Στις δύο παλιές πηγές, ο εισβολέας Πούτιν προσθέτει μια τρίτη. Και αυτή εσαεί αθεράπευτη.

www.kathimerini.gr

Αν έχεις μια σοβαρή κυβέρνηση και ένα σοβαρό πρωθυπουργό... όλα αντιμετωπίζονται...

«Δεν υπάρχει καμία κρίση που να μην αντιμετωπίζεται. Αν έχεις μια σοβαρή κυβέρνηση και έναν σοβαρό πρωθυπουργό όλα αντιμετωπίζονται.
Όπως αντιμετωπίστηκαν όλες οι κρίσεις που έχουν προκύψει στην Ελλάδα τα τελευταία δυόμιση χρόνια έτσι θα αντιμετωπιστεί και η σημερινή», έγραψε προχθές η Ντόρα Μπακογιάννη, σε ανάρτησή της στο Twitter.

γράφει ο Παναγιώτης Ταχτσίδης

Πώς όμως αντιμετωπίστηκαν «όλες οι κρίσεις που... έχουν προκύψει στην Ελλάδα τα τελευταία δυόμιση χρόνια» και γιατί αυτή η ανάρτηση της ευφυέστατης Ντόρας… ίσως να μην είναι ακριβώς αυτό που νομίζουμε.

Αν κάποιος δεν είναι φανατικός τηλεθεατής Δελτίων Ειδήσεων, πιθανόν να γνωρίζει πως τα τελευταία δυόμιση χρόνια ζούμε στη χώρα:

✔ Που ίσως να είχαμε λιγότερους νεκρούς κάθε μέρα, αν μας βομβαρδιζαν ΝΑΤΟϊκά ή Ρωσικά αεροπλάνα.
✔ Που ο πρωθυπουργός σπάει κατ’ επανάληψη και προκλητικά, τα μέτρα για την πανδημία, την ώρα που οι «συμπολίτες» του «μένουν σπίτι» για μήνες.
✔ Που η προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού για διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου αυτή τη στιγμή δικάζεται για κατά συρροή βιασμούς ανηλίκων και ενηλίκων.
✔ Που δίνονται εκατομμύρια σε κανάλια, αγορά αστυνομικών οχημάτων και δισεκατομμύρια σε αμυντικό εξοπλισμό, την ώρα που οι υποστελεχωμένες δημόσιες δομές Υγείας καταρρέουν, εκατοντάδες άνθρωποι έχουν πεθάνει εκτός ΜΕΘ και αυξήθηκαν οι θάνατοι από άλλες ασθένειες, λόγω της μετατροπής πολλών νοσοκομείων σε «μίας νόσου».
✔ Που εν μέσω πανδημίας, αντί να μειωθούν οι μαθητές ανα σχολική αίθουσα, αυξήθηκαν. Και αντί να αυξηθούν τα δρομολόγια των Μέσων Μεταφοράς, μειώθηκαν.
✔ Που η εγκληματικότητα, αλλά και η αστυνομική βαρβαρότητα έχουν "χτυπήσει κόκκινο".
✔ Που η αστυνομία μπουκάρει σε σινεμά για ανήλικους που βλέπουν το «Τζόκερ» και σε σπίτια πολιτών, κρατώντας τους όμηρους σε ταράτσες.
✔ Που οι φωτιές σβήνουν... στη θάλασσα, έχοντας προκαλέσει την μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην ιστορία της χώρας.
✔ Που παιδιά φτιάχνουν γέφυρες από θρανία για να σωθούν από πλημμύρα σε σχολείο και λεωφορείο μετατρέπεται σε υποβρύχιο στη στεριά.
✔ Που οδηγοί εγκλωβίζονται για μια ολόκληρη ημέρα σε κεντρικό αυτοκινητόδρομο της πρωτεύουσας γιατί το χιόνι… έπεσε μεσημέρι.
✔ Που ο πληθωρισμός σπάει ρεκόρ 25ετίας και ο αριθμός μετακλητών, ρεκόρ 10ετίας.
✔ Που για την πληρωμή λογαριασμού ρεύματος πιθανόν να χρειάζεται και... πώληση νεφρού.
✔ Που για επίσκεψη σε σούπερ μάρκετ, σε λίγο θα απαιτείτε επίσημη ένδυση.
✔ Που ο πρωθυπουργός, στελέχη της κυβέρνησης και δημοσιογράφοι, ρίχνουν, καθημερινά την ευθύνη στους πολίτες για κάθε κρίση. Από την πανδημία και την «γκρίνια» τους, μέχρι τον… ανοιχτό θερμοσίφωνα.
✔ Που πάνω από 6 δισ. εχουν δοθεί σε απευθείας αναθέσεις μέσα σε δύο χρόνια πανδημίας.
✔ Που καταργήθηκαν, εν μία νυκτί, εργασιακά κεκτημένα και δικαιώματα δεκαετιών.
✔ Που «ένας κακοποιητικός άνδρας δε σημαίνει ότι δεν είναι καλός πατέρας», όπως ειπώθηκε από βουλευτή της ΝΔ, στη βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου - έκτρωμα για τη συνεπιμέλεια.
✔ Που υπόδικος για κακουργήματα, trash παρουσιαστής – μανατζερ, ανταλλάσσει μηνύματα και "εξυπηρετήσεις" με στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης και της ΝΔ.
✔ Που δημοσιογράφοι δολοφονούνται ή διώκονται επειδή αποκάλυψαν ένα τεράστιο σκάνδαλο, που βαπτίστηκε… «σκευωρία».
✔ Που καταργούνται μαθήματα καλλιτεχνικών και κοινωνικών επιστημών στα λύκεια.
✔ Που η υπουργός Παιδείας όχι μόνο έλεγε ψέματα ότι η τηλεκπαίδευση παρέχεται δωρεάν από την Cisco αλλά φέρεται να παραχωρήθηκαν στην εταιρεία και προσωπικά δεδομένα μαθητών και εκπαιδευτικών.
✔ Που όλες οι μεγάλες διεθνείς δημοσιογραφικές ενώσεις, κατηγορούν την ελληνική κυβέρνηση για φίμωση του Τύπου.
✔ Που μέχρι και ο ΟΗΕ, εξέδωσε ανακοίνωση κατηγορώντας την ελληνική κυβέρνηση για βία, εκφοβισμό, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θανάτους προσφύγων και μεταναστών.
✔ Που το κυβερνών κόμμα, χρωστάει πάνω από 350 εκατομμύρια, αλλά μικρές επιχειρήσεις αναγκάζονται να βάλουν λουκέτο για λίγες χιλιάδες ευρώ.
✔ Που «ο κόσμος πρέπει να δουλέψει γιατί έχει καλομάθει στα επιδόματα».
✔ Που χάσαμε το μέτρημα πόσες φορές απαγορεύτηκε η μουσική… και οι μουσικοί.
✔ Που… που… που

Βέβαια, «αν έχεις μια σοβαρή κυβέρνηση και έναν σοβαρό πρωθυπουργό όλα αντιμετωπίζονται».
Ισχύει κυρία Μπακογιάννη. Προφανώς, συμφωνούμε...

www.2020mag.gr

Στοιχεία CDC: Κρούσματα και νοσηλείες COVID-19 έχουν εκτοξευθεί μεταξύ των εμβολιασμένων

 

του Zachary Stieber 

Τα ποσοστά κρουσμάτων και νοσηλείας του ιού COVID-19 αυξήθηκαν μεταξύ των ατόμων που έκαναν εμβόλιο COVID-19 μετά την εμφάνιση της παραλλαγής Όμικρον, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC). 

Σύμφωνα με τα στοιχεία, τα οποία υποβάλλονται στο CDC από τις υγειονομικές υπηρεσίες σε ολόκληρη την Αμερική, το ποσοστό κρουσμάτων COVID-19 σε πλήρως εμβολιασμένα άτομα αυξήθηκε κατά περισσότερο από 1.000 τοις εκατό μεταξύ της 11ης Δεκεμβρίου 2021 και της 8ης Ιανουαρίου 2022.

Οι πλήρως εμβολιασμένοι αναφέρονται σε άτομα που έλαβαν δύο δόσεις των εμβολίων Moderna ή Pfizer COVID-19 ή το εμβόλιο Johnson & Johnson με μία δόση.

Το CDC δεν υπολογίζει ένα άτομο ως πλήρως εμβολιασμένο έως ότου παρέλθουν 14 ημέρες από το τελευταίο εμβόλιο.

Το ποσοστό των κρουσμάτων μεταξύ εκείνων που έλαβαν επίσης αναμνηστική δόση εκτοξεύθηκε επίσης στα ύψη, σημειώνοντας αύξηση περίπου 2.400 τοις εκατό μεταξύ των ίδιων ημερομηνιών.

Ενώ τα κρούσματα αυξήθηκαν και μεταξύ των ανεμβολίαστων, το άλμα στις μολύνσεις μεταξύ των εμβολιασμένων έκλεισε το χάσμα μεταξύ των πληθυσμιακών ομάδων. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι που δεν έχουν λάβει εμβόλιο είχαν μόλις 3,2 φορές περισσότερες πιθανότητες να βρεθούν θετικοί για COVID-19 τον Ιανουάριο.

Οι νοσηλείες που σχετίζονται με την COVID-19 αυξήθηκαν επίσης μεταξύ των εμβολιασμένων, από 1,4 ανά 100.000 για τους πλήρως εμβολιασμένους για την εβδομάδα που έληξε στις 18 Δεκεμβρίου 2021, σε 35,2 ανά 100.000 την εβδομάδα που έληξε στις 8 Ιανουαρίου, σύμφωνα με τα στοιχεία από ένα σύστημα επιτήρησης που διαχειρίζεται το CDC.

Τα άτομα που είχαν κάνει την αναμνηστική δόση είχαν λιγότερες πιθανότητες να χρειαστούν νοσοκομειακή περίθαλψη, αλλά το ποσοστό νοσηλείας τους αυξήθηκε επίσης από τον Δεκέμβριο του 2021 έως τον Ιανουάριο.

Και οι θάνατοι που αποδίδονται στην COVID-19 αυξήθηκαν κατά την ίδια χρονική περίοδο μεταξύ των εμβολιασμένων, συμπεριλαμβανομένων αυτών που έλαβαν την ενισχυτική δόση.

(CDC)

            

Άλλες πηγές δεδομένων δείχνουν επίσης ότι τα εμβόλια είναι λιγότερο αποτελεσματικά μετά την εμφάνιση της Όμικρον, συμπεριλαμβανομένων των μελετών που δημοσιεύθηκαν από το CDC τον Ιανουάριο, το οποίο έχει μειώσει το χάσμα μεταξύ των ανεμβολίαστων και των εμβολιασμένων όσον αφορά τα κρούσματα και τις νοσηλείες.

Ορισμένες έρευνες, ωστόσο, σηματοδοτούν ότι τα ενισχυτικά εμβόλια αποκαθιστούν μεγάλο μέρος της χαμένης προστασίας, συμπεριλαμβανομένης μιας μελέτης που διεξήχθη από ερευνητές του Kaiser Permanente και της Moderna και δημοσιεύθηκε στο Nature Medicine στις 21 Φεβρουαρίου.

«Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι οι τρίτες δόσεις μπορεί να απαιτούνται νωρίτερα από 6 μήνες μετά τη δεύτερη δόση του εμβολίου Moderna COVID-19 για την προστασία από τη λοίμωξη από την Όμικρον», δήλωσε ο Χουνγκ Φου Τσενγκ, ερευνητής του Kaiser. «Είναι καθησυχαστικό ότι οι 3 δόσεις παρέχουν ισχυρή προστασία έναντι της νοσηλείας στο νοσοκομείο με COVID-19 που οφείλεται είτε στην παραλλαγή Όμικρον είτε στην παραλλαγή Δέλτα».

Μόλις λίγες ημέρες μετά τη μελέτη, ωστόσο, ο διευθύνων σύμβουλος της Moderna, Στεφάν Μπανσέλ, δήλωσε στους επενδυτές σε μια κλήση ότι θα ήταν απαραίτητο ένα δεύτερο αναμνηστικό εμβόλιο λόγω της φθίνουσας προστασίας από το εμβόλιο, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης αναμνηστικής δόσης.

«Φέτος, αναμένουμε να δούμε την συνέχιση του πρωτογενή εμβολιασμού και ενίσχυσης στο νότιο ημισφαίριο κατά το πρώτο εξάμηνο και στροφή σε ενίσχυση ως τέταρτη αναμνηστική δόση στο βόρειο ημισφαίριο κατά το δεύτερο εξάμηνο του έτους, παρόμοια με τα εμβόλια κατά της γρίπης», δήλωσε ο Μπανσέλ.

Οι αξιωματούχοι υγείας των ΗΠΑ δήλωσαν ότι εξετάζουν το ενδεχόμενο να επιτρέψουν δεύτερες ενισχυτικές δόσεις για το ευρύ κοινό.

Τα στοιχεία του CDC έδειξαν επίσης ένα άλμα στα ποσοστά κρουσμάτων, νοσηλείας και θανάτου μεταξύ των ανεμβολίαστων, αλλά η αύξηση δεν ήταν τόσο σημαντική σε σύγκριση με εκείνη που καταγράφηκε μεταξύ των εμβολιασμένων.

Το CDC αναφέρει ότι οι ανεμβολίαστοι ενήλικες είχαν 2,6 φορές περισσότερες πιθανότητες να βρεθούν θετικοί για COVID-19 τον Ιανουάριο σε σύγκριση με τους πλήρως εμβολιασμένους ενήλικες και 3,2 φορές περισσότερες πιθανότητες σε σύγκριση με τους ενισχυμένους ενήλικες, τουλάχιστον 30 φορές περισσότερες πιθανότητες να νοσηλευτούν τον Δεκέμβριο του 2021 λόγω COVID-19 σε σύγκριση με τους ενισχυμένους Αμερικανούς 18 ετών και άνω, 14 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από COVID-19 τον Δεκέμβριο του 2021 σε σύγκριση με τους πλήρως εμβολιασμένους και 41 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν τον Δεκέμβριο του 2021 σε σύγκριση με τους ενισχυμένους.

Τα κρούσματα, οι νοσηλείες και οι θάνατοι έχουν μειωθεί κατακόρυφα τόσο στους ανεμβολίαστους όσο και στους εμβολιασμένους τις τελευταίες εβδομάδες, οδηγώντας πολλές πολιτείες να ανακαλέσουν τους περιορισμούς COVID-19.

Πηγή: theepochtimes.gr

Ο Ευκλείδης και το κεφάλαιο «ΑλέξηςΤσίπρας»

Πέρα απ’ τα παραπολιτικά σημεία τριβής, η συνέντευξη Τσακαλώτου ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτική όσον αφορά τις εσωκομματικές σχέσεις και τους συσχετισμούς 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Δεν ξέρω αν στέκει ο ταξικός προσδιορισμός «αστική» μπροστά από το ουσιαστικό «αυτοπεποίθηση». Αν προκύπτει, δηλαδή, μια σαφής εννοιολογική σημασία για την «αστική αυτοπεποίθηση» που δήλωσε ο αξιαγάπητος πολιτικός Ευκλείδης Τσακαλώτος ότι έχει. Κι αν στέκει, δεν είμαι σίγουρος ότι αρκεί ένα πτυχίο της Οξφόρδης ή του Χάρβαρντ ή του Στάνφορντ, για να την έχεις… μεγάλη. Την «αστική», ή όποια άλλη, «αυτοπεποίθηση»…
Απ’ αυτή την άποψη, δεν είναι διόλου περίεργο που, μια εβδομάδα τώρα, σύσσωμη η φυλή των σχολιαστών του διαδικτύου, πονοκεφαλιάζει προκειμένου να ξεδιαλύνει τι εννοούσε ο …ποιητής όταν δήλωνε ότι έχει «αστική αυτοπεποίθηση»: αν εννοούσε ότι ως πτυχιούχος Οξφόρδης είναι εφάμιλλος του πτυχιούχου του Χάρβαρντ Μητσοτάκη και σαφώς ανώτερος του πτυχιούχου του Μετσόβειου Πολυτεχνείου Αλέξη Τσίπρα, ας πούμε, και ούτω καθεξής.  
Ωστόσο, επί της ουσίας της κριτικής και συγκριτικής απόπειρας του αξιαγάπητου πολιτικού Ευκλείδη Τσακαλώτου που αναστάτωσε το συριζαίϊκο σύμπαν, η καλύτερη απάντηση έρχεται απ’ τα ιστορικά βάθη της ψυχολογικής επιστήμης: «οι έχοντες υψηλή αυτοπεποίθηση (αστική ή μη) εμπιστεύονται μόνο την κρίση τους»…
Ας αποδώσουμε, λοιπόν, τις ιδέες του ότι ο Τσίπρας «έχει μια ανασφάλεια που δεν δικαιολογείται», και ότι «είναι χειρότερος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην επιλογή συμβούλων», στην – ελέω υψηλής αυτοπεποίθησης – ερμητικά προσωπική Ευκλείδεια κρίση. Αποκρούοντας την ποσταρισμένη  βεβαιότητα εκατοντάδων Συριζαίων χρηστών του διαδικτύου  ότι ο κ. Τσακαλώτος, κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στην Καθημερινή του Αλαφούζου, κρατούσε… ομπρέλα.

*******  
Πέρα από την γενικότερη… αστική φασαρία, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων, γύρω από τα παραπολιτικά σημεία τριβής της  συγκεκριμένης συνέντευξης, εκείνο που, δια του συνολικού περιεχομένου της επιβεβαιώθηκε εγγράφως, είναι το εκπληκτικό γεγονός ότι ο υπ’ αριθμόν 2 πολιτικός ακόλουθος, σύμβουλος και συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα καθ’ όλη τη διάρκεια του αστικού κυβερνητικού έπους ΣΥΡΙΖΑ, μοιάζει να παραμένει ιδεολογικά περίκλειστος στο ιδεοφαντασιακό κέλυφος του κομμουνιστικού ρομαντισμού της πρώτης κυβερνητικής φάσης (Ιανουάριος – Αύγουστος 2015) πριν το δημοψήφισμα:
Λες και το  βλέμμα του αλληθωρίζει προς την αρχαία δοξασία της Ρόζας Λούξεμπουργκ που όριζε ότι «στην αστική κοινωνία, ο ρόλος της Αριστεράς είναι ο ρόλος του κόμματος αντιπολίτευσης. Σε κόμμα εξουσίας επιτρέπεται να υψωθεί μόνο πάνω στα ερείπια του αστικού κράτους».
Ξεχνώντας ότι, υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα, η Ελληνική Αριστερά «υψώθηκε» σε κόμμα εξουσίας όχι «πάνω στα ερείπια του αστικού κράτους», αλλά πάνω στις στάχτες των αστικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.), που θυσιάστηκαν από τους ίδιους τους ηγέτες τους στον βωμό του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού. Και ότι, χωρίς την οικονομική κρίση, τα μνημόνια, την παράδοση άνευ όρων της Ελλάδας και των Ελλήνων (εκ μέρους των Γ. Παπανδρέου, Αντώνη Σαμαρά και των κυβερνήσεων τους) στην ληστρική – ανθρωποφαγική βουλιμία των ευρωπαϊκών  «θεσμών», μια κυβέρνηση της  Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα φάνταζε σαν ουτοπία.

*******
Στην ίδια συνέντευξη επιβεβαιώθηκε ότι το κεφάλαιο «Τσίπρας», το μέγιστο πολιτικό κεφάλαιο του ΣΥΡΙΖΑ και της δημοκρατικής παράταξης που, κατά κοινή ομολογία, αποτελεί πολύτιμο κεφάλαιο και για την Ευρωπαϊκή Αριστερά του παρόντος, παραμένει εντός του ΣΥΡΙΖΑ ανοιχτό: 
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έγινε ποτέ αποδεκτός από το σύνολο των μελών και στελεχών του ίδιου του κόμματός του κι από το σύνολο των βουλευτών και των μελών της ίδιας της κυβέρνησής του, ως ο αδιαμφισβήτητος φυσικός ηγέτης τους –  ο αδιαμφισβήτητος οδηγητής τους. Ήταν υπό διαρκή αμφισβήτηση από τις «ασυνεπείς μειοψηφίες»: τις συνιστώσες, τα κόμματα εντός του κόμματος, τις φράξιες μέσα στις φράξιες… Ενώ, ακόμα και σήμερα, αμφισβητείται από δυό τρεις… συνεπείς μειοψηφικές τάσεις με ιδεοφαντασιακά περιβλήματα και υποκρυπτόμενες βαρονίες.
Που, συχνά – πυκνά, βγαίνουν διά των εκπροσώπων τους, στα πρόθυμα συστημικά ΜΜΕ και επιδίδονται σε περί όνου σκιάς  προσυνεδριακές... ομπρελομαχίες που, ενίοτε, εκτρέπονται σε άγονες διαφοροποιήσεις από τις κεντρικές επιλογές του κόμματός τους∙  κι ακόμα σε απόπειρες κριτικών και συγκριτικών αμφισβητήσεων και υπονομεύσεων του ίδιου του προέδρου τους Αλέξη Τσίπρα, όπως η συνέντευξη του αξιαγάπητου πολιτικού Ευκλείδη Τσακαλώτου στην Καθημερινή.
Η οποία αποδείχτηκε μερικώς αποκαλυπτική και χρήσιμη εν τέλει, καθώς δια του συνολικού περιεχομένου της επιβεβαίωσε  εγγράφως το εκπληκτικό γεγονός ότι ο υπ’ αριθμόν 2 πολιτικός ακόλουθος, σύμβουλος και συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα καθ’ όλη τη διάρκεια του αστικού κυβερνητικού έπους ΣΥΡΙΖΑ, μοιάζει να παραμένει ιδεολογικά περίκλειστος στο ιδεοφαντασιακό κέλυφος του κομμουνιστικού ρομαντισμού της πρώτης κυβερνητικής φάσης (Ιανουάριος – Αύγουστος 2015) πριν το δημοψήφισμα.

restaro.blogspot.com

Όποιος δεν είναι με τον Πούτιν, πρέπει να είναι με το ΝΑΤΟ;

"'Η μέ το ΝΑΤΟ ή με τον Πούτιν", ένα δίλημμα που φαίνεται να υπάρχει και στο ελληνικό πολίτικό σκηνικό. Το δόγμα του Μπούς Τζούνιορ, "όποιος δεν ειναι μαζί μας ειναι εναντίον μας", τώρα και στην Ελλάδα. 

γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Η τάση είναι σαφής, κι όπως φαίνεται υπάρχει και στην Ελλάδα. Θυμίζει (πολύ λογικά) το πνεύμα του Τζώρτζ Μπούς Τζούνιορ την περίοδο της εισβολής στο Ιράκ: «Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας».
Στην παρούσα συγκυρία της απαράδεκτης και καταδικαστέας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία μεταφράζεται ως εξής: Θα είστε φορείς των αξιών της «ελευθερίας και της δημοκρατίας» όπως τις αντιλαμβάνεται ο «δυτικός κόσμος» και ο στρατιωτικός του βραχίονας, το ΝΑΤΟ. Αλλιώς, αυτομάτως, συγκαταλέγεστε στους υποστηρικτές των πολεμικών επιχειρήσεων του Πούτιν στην Ουκρανία.
Το «δίπολο» αυτό δεν εμφανίζεται πρώτη φορά. Αντιθέτως πρόκειται για ένα συνεχώς επαναλαμβανόμενο «μοτίβο» των τελευταίων 30 χρόνων. Από τότε δηλαδή που κατέρρευσε η ΕΣΣΔ κι αντί να περάσουμε σε μία περίοδο «ειρήνης κι ευημερίας» όπως υπόσχονταν η «δημοκρατική Δύση», πάμε από τον έναν περιφερειακό πόλεμο στον άλλον. Με ευθύνη, κατά βάση, της «δημοκρατικής Δύσης», για την οποία μόνον άγνωστη πρακτική δεν ειναι η εισβολή σε κυρίαρχο κράτος.
Στην μία άκρη του διλλήματος υπάρχει πάντα το ΝΑΤΟ, στην άλλη τα πρόσωπα αλλάζουν: Ο Σαντάμ Χουσείν, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο Μπασάρ Αλ Άσαντ, οι Ταλιμπάν, ο Αλεξάντρ Λουκασένκο. Όλως τυχαίως κάποιοι από αυτούς υποστηρίχθηκαν, σε μία προγενέστερη συγκυρία, από την Δύση και το ΝΑΤΟ και μετά έγιναν «αντίπαλοι».
Τώρα ήρθε η σειρά του Βλαντιμίρ Πούτιν να «πάρει θέση». Ένας πρόεδρος του οποίου οι πολιτικοί προπάτορες υποστηρίχθηκαν επίσης από την Δύση, όταν η Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών (πρώην ΕΣΣΔ) μετατρέπονταν σε ένα υπερ-κράτος οικονομικών ολιγαρχών υπό τις ευλογίες της. Από αυτές τις συνθήκες προέκυψε το σημερινό απολυταρχικό καθεστώς της Μόσχας, που με τόσο στόμφο ψέγεται από τις δυτικές κυβερνήσεις.
Μέσα σε αυτό κλίμα και με την συγκρούσεις στην Ουκρανία να μαίνονται εμφανίστηκαν και οι εγχώριοι «υπέρμαχοι της Ελευθερίας». Βασισμένοι στα «παλιά, καλά» ψυχροπολεμικά πρότυπα. Με alt right φρασεολογία και νοοτροπία, φορείς «δόγμάτων», αντίστοιχων της έντασης των ημερών.
Βασικός πολιτικός εκφραστής τους η Νέα Δημοκρατία. Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σπεύδει ώστε να είναι ο πρώτος από τους πρωθυπουργούς της Ε.Ε που θα ζητήσει κυρώσεις στην Ρωσία και τακτική «αντίστοιχη της πρωτοφανούς ρωσικής προκλητικότητας» όπως είπε. Ενδεικτική είναι η φρασεολογία που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση, με όρους όπως «η πολιτισμένη ανθρωπότητα» και «ο δημοκρατικός πλανήτης» ενώ η λέξη «ειρήνη» είναι παντελώς απούσα.
Όπως διαπιστώνει κανείς βλέποντας τις αποχρώσεις των δηλώσεων, στην ίδια λογική κινούνται και κάποια στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ. Γνωστά για τις «ακρο-κεντρώες» τάσεις τους. Ξεχνώντας ίσως τις πολιτικές παρακαταθήκες του χώρου τους και την στάση που τήρησε ο Ανδρέας Παπανδρέου στις σκληρές ψυχροπολεμικές συνθήκες του παρελθόντος.
Το τμήμα αυτό της ελληνικής πολιτικής σκηνής μοιάζει να βρίσκεται «με το δάχτυλο στην σκανδάλη». Έτοιμο να «ρίξει» εναντίον οποιουδήποτε δεν … «πει το ποίημα». Να στηλιτεύσει όποιον δεν αντιταχθεί στην ρωσική εισβολή με τους «πρέποντες» όρους κι εντός του πλαισίου μιας ρητορικής που θέλει να ξεχνά πως τον -επί χρόνια διογκούμενο- γεωπολιτικό ανταγωνισμό Δύσης και Ρωσίας πληρώνουν σήμερα οι Ουκρανοί.

www.news247.gr

"La Vie en rose" Emmet Cohen Trio feat. Cyrille Aimée

Έφυγε ο γιος του αγωγιάτη. Σε αντίθεση με τις 37 λέξεις του ΚΙΝΑΛ … ο Χρήστος Σπίρτζης αποχαιρετά διαφορετικά τον Δημήτρη Τσοβόλα

“Σύντροφε Δημήτρη, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ…”

Γιατί τίμησες την κληρονομιά της προοδευτικής παράταξης, της γενιάς σου και των διώξεων της οικογένειας σου για την συμμετοχή της στην Εθνική Αντίσταση,
Γιατί είτε ως υπουργός είτε ως βουλευτής είτε ως πολίτης ποτέ δεν λησμόνησες την πατρική και την ταξική σου καταγωγή, σπάζοντας κατεστημένα ταμπού για το «φαίνεσθαι» του πολιτικού κόσμου και όσων θεωρούσαν οικογενειακή κληρονομιά την διακυβέρνηση της χώρας,
Γιατί δεν λιποψύχησες και δεν κάμφθηκες όταν η δεξιά σε στοχοποίησε, σε δίκασε και σε καταδίκασε άδικα,
Γιατί έμεινες πιστός στις αρχές και τις αξίες του προοδευτικού κόσμου και του σοσιαλισμού, ακόμη και όταν ο χώρος διολίσθησε,
Γιατί είπες πολλά «ΟΧΙ» σε συνεχείς προτάσεις Υπουργοποίησης όταν ο χώρος απομακρύνθηκε από τις σοσιαλιστικές αρχές και τις κοινωνικές δυνάμεις που τον στήριξαν,
Γιατί δεν είδες την πολιτική ποτέ ως επάγγελμα και το απέδειξες,
Γιατί η διαρκής αγωνιστικότητα και η μαχητικότητά σου δεν περιορίστηκε στους αγώνες σου στην μάχιμη πολιτική, αλλά υπήρχε και στην ζωή σου, την δικηγορία, την καθημερινή ζωή, την υπεράσπιση του δίκαιου είτε αφορούσε την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, είτε εργασιακές διεκδικήσεις απλών πολιτών,
Γιατί απέδειξες ότι η ψυχή των δημοκρατικών πολιτών, του σοσιαλιστικού κόσμου, της Αριστεράς, όσων αγαπήσαμε στο ΠΑΣΟΚ, δεν έχει κομματικά όρια αλλά παραταξιακές οριοθετήσεις και παρακαταθήκες,
Γιατί μας θύμιζες πάντα, από τα φοιτητικά μας χρόνια ως και τις ημέρες των μνημονίων, την διαχωριστική γραμμή της δεξιάς και του προοδευτικού κόσμου,
Γιατί η περηφάνεια, η καθαρότητα, η αξιοπρέπεια, η εντιμότητα, η αυθεντικότητα και η προσωπικότητα σου δεν παραμορφώθηκαν ούτε από τα αξιώματα, ούτε από τις πιέσεις, ούτε από τις διαθέσεις και τις επιλογές άλλων, γνωρίζοντας την πολύπλευρη στοχοποίηση σου και τους τόνους λάσπης που θα σου έριχναν,
Γιατί έμεινες μέχρι τέλους αυτός που ήσουν και όχι αυτός που ήθελαν…
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ…
Ειλικρινή και θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια σου, τα παιδιά και τα εγγόνια σου.

Πηγή: the FAQ

Μαμά, τί είναι τα παιδάκια του πολέμου;

Όταν μέναμε στο Μεταξουργείο, κάτω απ’το σπίτι μας γινόταν συσσίτιο και απέναντι μας ήταν ξενώνας αστέγων. Ο δίχρονος τότε γιος μου, έμαθε για τα "παιδάκια του πολέμου". Πως εκδιώχθηκαν από τις βόμβες, πώς κατέληξαν στη γειτονιά μας και γιατί είναι καθήκον μας να τα βοηθάμε.

γράφει η Sissy Fragho

Τότε διάφοροι μου έλεγαν ότι πολύ κακώς δίνω τόση πληροφορία σ’ ένα τόσο μικρό παιδί.

Και τι να του πω μωρή Κάρεν; Ότι είναι περφόρμανς δρόμου;
Περίμεναν στην ουρά ολόκληρες οικογένειες για ένα κρουασάν κι  έναν χυμό;
Να μην του πω ότι ακόμα κι η οικογένεια του έχει ευθύνη για την κατάντια αυτών των ανθρώπων;
Γιατί δεν αντισταθήκαμε όσο έπρεπε στο τέρας.
Γιατί ψηφίσαμε λάθος ανθρώπους, που συμφωνούν με την αγορά εξοπλισμού και τις στρατιωτικές συμμαχίες.
Συμμαχίες που σημαίνουν ότι αν κάποιο μέλος αποφασίσει να κάνει, για Χ λόγους, πόλεμο με μια άσχετη χώρα, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε όσο τρελός κι αν είναι αυτός ο πόλεμος.
Γιατί δε χρησιμοποιούμε το προνόμιο μας (όσο το έχουμε) για να μιλάμε για τα θύματα πολέμου, τους αμμάχους, τα παιδάκια.
Τι να του πω για εκείνον τον μπαμπά που ερχόταν στον ξενώνα να δει τη γυναίκα και το παιδί του, έξω απ’ το παράθυρο, γιατί ο ξενώνας ήταν μόνο για γυναίκες;
Τι να του πω για τα παιδάκια που ήρθαν σε μια ξένη χώρα με ένα μπουφάν και χωρίς να μιλούν καμία άλλη γλώσσα πέρα απ’ τη δική τους κι αντί να είναι στο σχολείο, περνούσαν τα πρωινά τους περιμένοντας έξω απ’ το συσσίτιο;
Τι να του πω για τις ουρές, για την ντροπή στα βλέμματα, για την εξαθλίωση και τη ρατσιστική αντιμετώπιση απ’ τους κατά τ’ άλλα απογόνους του Ξένιου Δια;
Πώς θα του μάθω μαντάμ την ενσυναίσθηση, αν γυρνάμε την πλάτη σ αυτούς που ζούσαν κανονικά σαν εμάς και μια μέρα απλά ξεσπιτώνονται και βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου χωρίς να θέλουν και χωρίς να φταίνε;
Δεν είναι υποχρέωση μας να τους σταθούμε να τους βοηθήσουμε; Αν όχι εμείς ποιοι;
Αυτοί που τους βομβάρδισαν;
Άλλοι φορείς;

Φορείς που είναι κομμάτι των συμμάχων, αυτών που τους βομβάρδισαν!

Μην ξεχνάμε πότε ότι το τέρας του καπιταλισμού μια μέρα μπορεί να "λιγουρευτεί" κάτι δικό μας και τότε να στείλει τα δικά του Ραφάλ του να φάνε τα δικά μας και μετά να μας πετάξει στα πέρατα του κόσμου σα στυμμένες λεμονόκουπες, μέχρι τον επόμενο πόλεμο και τον επόμενο διωγμό. Είναι λογικό εμείς όλοι οι εν δυνάμει διωγμένοι να τους αφήσουμε στην τύχη τους;

Αν όχι εγώ, ο γιος μου, ο κύκλος μου, ποιοι;

Ο δεκάχρονος πια γιός μου σήμερα λόγω ηλικίας μπορεί να μην έχει την ιδία ενσυναισθηση που είχε στα 4-5, αλλά όταν βλέπει να κατεβαίνουμε απ’ το αυτοκίνητο να βοηθήσουμε, το θεωρεί απολύτως φυσιολογικό γιατί έχει καταλάβει ότι αυτοί που κάνουν πόλεμο δεν ενδιαφέρονται για τον Ντάνιελ, την Αντισέ, τον Ιγκόρ και μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνουμε εμείς "παιδάκια του πολέμου" και τότε στο μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ο λαός που θα συναντήσουμε, να είναι εύσπλαχνος και αλληλέγγυος.

2020mag.gr

Εμείς, οι άλλοι και η αρκούδα...

Θανάσης Καρτερός

Με τόσους πολέμους που έχουμε δει τις τελευταίες δεκαετίες, δεν υπάρχει αμφιβολία για το αποτέλεσμα της ρωσικής εισβολής. Θα την πληρώσει η Ουκρανία, που την έβαλαν στο... στόμα της αρκούδας οι σύμμαχοι, και όταν η αρκούδα δάγκωσε αντέδρασαν με... αυστηρές κυρώσεις. Θα την πληρώσει η Ρωσία, που, όπως και η Ουκρανία, θα θρηνήσει ανθρώπινες ζωές και θα υποστεί τα αποτελέσματα των κυρώσεων. Θα την πληρώσει, τέλος, η εξαρτημένη ενεργειακά από τη Μόσχα Ευρώπη, που βρέθηκε στη μέση μιας διαμάχης την οποία δεν ήθελε, αλλά δεν έκανε και πολλά για να την αποτρέψει. Ποιος δεν θα την πληρώσει, ίσως μάλιστα και να βγει κερδισμένος, δεν χρειάζεται συζήτηση.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Άλλοι να οδηγούν την Ευρώπη, ή χώρες της, σε πολέμους που πληρώνει η Ευρώπη. Από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου η Ιστορία επαναλαμβάνεται και δυστυχώς πάντα σαν τραγωδία. Οι Αμερικανοί αποφάσισαν τώρα, για τους δικούς τους λόγους, να περικυκλώσουν τη Ρωσία, με βάσεις και «φιλικά» καθεστώτα. Να ξεχάσουν τις δεσμεύσεις του '89, ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ούτε ένα μέτρο ανατολικά του Έλβα. Να ακυρώσουν στην πράξη, με τη βοήθεια και του Πούτιν, τη Συμφωνία του Μινσκ. Και να φτάσουν στρατιωτικά, με κοινές ασκήσεις, και με την ταμπέλα του ΝΑΤΟ, μέχρι την Ουκρανία. Το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας.
Μετρούσαν τις αντοχές του Πούτιν; Πίστεψαν ότι μπορεί να δεχτεί πυραύλους του ΝΑΤΟ στην «αυλή» του, σεβόμενος την κυριαρχία της Ουκρανίας; Ξέχασαν ότι το '62 οι ίδιοι παραλίγο να κηρύξουν πυρηνικό πόλεμο, επειδή οι Σοβιετικοί προσπάθησαν να εγκαταστήσουν πυραύλους στην κυρίαρχη Κούβα; Όποια κι αν είναι τα σχέδια ένθεν κακείθεν, φτάσαμε τώρα σε μια εισβολή, που παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο. Αλλά για την οποία ο εισβολέας μπορεί να επικαλείται, όχι αβάσιμα, την πολιτική της Δύσης και το δικαίωμά του στην ασφάλεια. Ένα μπλεγμένο κουβάρι ματωμένο και καταστροφικό.
Η Αριστερά καταδικάζει την εισβολή. Ζητάει να σιγήσουν τα όπλα και να μιλήσει η διπλωματία. Προσυπογράφει κάθε προσπάθεια για ένα νέο κίνημα ειρήνης. Αλλά όσο η Ευρώπη -και η Ελλάδα- παραμένουν πειθήνια εξαρτήματα άλλων, άλλοι θα αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς. Δυστυχώς...

avgi.gr

Εμίρ Κουστουρίτσα: «ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ, στο Ντονμπάς θα γίνονταν τα ίδια με τη Γιουγκοσλαβία!»

Ο Εμίρ Κουστουρίτσα συνέκρινε την υπονομευτική δραστηριότητα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουκρανία με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία.  
Ο γνωστός Σέρβος σκηνοθέτης, Εμίρ Κουστουρίτσα, εξέφρασε την ελπίδα ότι η απόφαση της Ρωσίας να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των Λαϊκών Δημοκρατιών του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ θα συμβάλει στην ειρήνη της περιοχής, ανέφερε στη συνέντευξή του στη ρωσική εφημερίδα Izvestia.
Σύμφωνα με τον Κουστουρίτσα, ο οποίος αποδέχθηκε πρόσφατα την πρόταση να γίνει γενικός σκηνοθέτης του θεάτρου του ρωσικού Στρατού στη Μόσχα, η μη επέμβαση της Ρωσίας στην κατάσταση στο Ντονμπάς θα μπορούσε να οδηγήσει σε επικίνδυνες συνέπειες.
«Με το Ντονμπάς, θα μπορούσε να γίνει αυτό που έκαναν οι Αμερικανοί στην Κροατία: Γενοκτονία και αφανισμό ανθρώπων. Έδιωξαν χιλιάδες Σέρβους από την Κροατία. Εάν δεν είχατε κάνει αυτό που κάνατε χθες, τότε οι Ουκρανοί μαχητές, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί θα έκαναν τα ίδια που έκαναν στη Γιουγκοσλαβία» δήλωσε ο σκηνοθέτης.
Ο Κουστουρίτσα κατηγόρησε τις ΗΠΑ για τη χρηματοδότηση πολιτικών πραξικοπημάτων, ένα από τα οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, έλαβε χώρα στην Ουκρανία και πρόσθεσε ότι η στρατιωτική βιομηχανία και η τεράστια επιρροή της στην οικονομία και την πολιτική των ΗΠΑ αναγκάζουν τη χώρα να ξεκινάει τον έναν πόλεμο μετά τον άλλο.
«Μας βομβάρδισαν. Χωρίς πόλεμο δεν έχουν βιομηχανία, δεν έχουν καμία πρόοδο. Η Ρωσία δεν βομβάρδισε το Κίεβο, δεν βομβάρδισε κανέναν. Η Ρωσία πολέμησε τους Γερμανούς δύο φορές. Και οι Αγγλοσάξονες έβγαλαν χρήματα από αυτούς τους πολέμους. Ο πόλεμος για την Αμερική είναι σαν το νερό για έναν διψασμένο. Δεν ζει χωρίς πόλεμο» τόνισε ο σκηνοθέτης.
Στις 21 Φεβρουαρίου, ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν απευθύνθηκε με διάγγελμα προς τον ρωσικό λαό, δηλώνοντας ότι θεωρεί απαραίτητη την άμεση αναγνώριση της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας των Λαϊκών Δημοκρατιών του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ, επειδή «αυτοί που μπήκαν στον δρόμο της αιματοχυσίας, της βίας, της ανομίας δεν αναγνώρισαν ούτε αναγνωρίζουν οποιαδήποτε άλλη απόφαση για το Ντονμπάς εκτός της στρατιωτικής». Αμέσως μετά ο αρχηγός του κράτους υπέγραψε τα σχετικά διατάγματα.

Πηγή: sputniknews μέσω 

www.press.gr

Ουκρανία – Άμεση ανάλυση: Το μεγάλο άλμα του Πούτιν στο κενό

Πέτρος Παπακωνσταντίνου
  
Αυτό που διακήρυσσε ξανά και ξανά ο Τζο Μπάιντεν, αμφισβητούσαν οι Ευρωπαίοι και δεν ήθελε να πιστέψει το Κίεβο, είναι εδώ και λίγες ώρες η δραματική πραγματικότητα. Η Ρωσία διεξάγει ανοιχτό πόλεμο κατά της Ουκρανίας, της δεύτερης σε έκταση χώρας της ηπείρου μας, που βιώνει τη χειρότερη στρατιωτική σύγκρουση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 
Είναι αλήθεια ότι κάτι ανάλογο συνέβη το 2008, όταν η Ρωσία κατατρόπωσε στρατιωτικά τη Γεωργία και αναγνώρισε τις συμμαχικές της, ντε φάκτο αυτόνομες «Δημοκρατίες» της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας- το ανάλογο των αποσχιστικών οντοτήτων του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, στην παρούσα κρίση. Με αυτόν τον τρόπο δημιούργησε μια παγωμένη σύγκρουση και απέτρεψε την ένταξη της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ χωρίς να πληρώσει ιδιαίτερο τίμημα.
Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ο τότε πρόεδρος της Γεωργίας Σαακασβίλι έδωσε αφορμή στον Πούτιν, καθώς επιτέθηκε στρατιωτικά στις δύο αποσχιστικές «Δημοκρατίες», με την ολέθρια αυταπάτη ότι η υποστήριξη της Δύσης τον καθιστούσε άτρωτο. Τώρα είναι η Ρωσία εκείνη που επέλεξε τον πόλεμο. Ο πρόεδρος Πούτιν ισχυρίζεται ότι μόνος στόχος του είναι η προστασία των ομοεθνών του στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, αλλά οι βομβαρδισμοί σε μεγάλες πόλεις έξω από αυτές τις περιοχές των Ρωσόφωνων, όπως το Χάρκοβο, η Οδησσός, ακόμη και το Κίεβο, άλλα μαρτυρούν. Εξαιρετικά δυσοίωνη είναι και η αποστροφή του περί ανάγκης «αποστρατιωτικοποίησης και αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας, κάτι που παραπέμπει σε ανατροπή της κυβέρνησης και παγίωσης ενός αδύναμου κράτους περιορισμένης κυριαρχίας. Οι επόμενες ώρες και ημέρες είναι απολύτως κρίσιμες και θα ξεκαθαρίσουν την εικόνα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. 
Η Δύση δεν είναι άμοιρη ευθυνών για την υπό εξέλιξη γεωπολιτική, οικονομική και ανθρωπιστική τραγωδία. Ό,τι και να λένε οι ηγέτες της σήμερα για το απαραβίαστο των συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας, οι πόλεμοι στη Γιουγκοσλαβία και η δημιουργία κρατών- προτεκτοράτων είναι πολύ νωπές μνήμες. Η προς ανατολάς διεύρυνση του ΝΑΤΟ όταν η ίδια η Ρωσία, πρώτα με τον Γέλτσιν και ύστερα με τον Πούτιν, βολιδοσκοπούσαν τον Κλίντον για την ένταξή τους σ’ αυτό, ήταν μια πρόκληση στον πληγωμένο πατριωτισμό ενός μεγάλου και ιστορικού έθνους- το ρητορικό ερώτημα για το πώς θα αισθανόταν η Αμερική αν η Ρωσία εγκαθιστούσε βάσεις και πυραύλους σε Κούβα και Βενεζουέλα δεν θα βρει απάντηση ή μάλλον έχει ήδη απαντηθεί από την κρίση των πυραύλων, του 1962. Ακόμη και το περασμένο Σαββατοκύριακο, στη διεθνή διάσκεψη του Μονάχου, οι Δυτικοί καταχειροκροτούσαν τον Ουκρανό πρόεδρο όταν όχι μόνο επιβεβαίωνε την επιθυμία του για ένταξη στο ΝΑΤΟ, αλλά άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο πυρηνικού επανεξοπλισμού της χώρας του. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες Γαλλίας και Γερμανίας, ουδεμία πίεση ασκήθηκε από την Ουάσιγκτον στο Κίεβο να εφαρμόσει τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Μινσκ για τον Ντονμπάς, οι οποίες έχουν περιβληθεί από το κύρος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Τα πελώρια ερωτήματα της ημέρας αφορούν, ωστόσο, τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Η σημερινή, μεγάλης κλίμακας εισβολή απειλεί να τον μετατρέψει σε παρία της διεθνούς κοινότητας- ούτε καν η Κίνα δεν είναι πρόθυμη να τον καλύψει. Ακόμη και οι στενότεροι σύμμαχοί του στις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες ανατριχιάζουν όταν βλέπουν τη Ρωσία να εξαπολύει πόλεμο εναντίον των Σλάβων αδελφών (στη ρωσική συλλογική συνείδηση οι Μεγαλορώσοι, οι Λευκορώσοι και οι Μικροί Ρώσοι της Ουκρανίας είναι αδέλφια εξ αίματος) με τους οποίους τη συνδέουν στενοί ιστορικοί και πολιτιστικοί δεσμοί. 
Ακόμη κι αν πετύχει τους στρατιωτικούς στόχους της χωρίς σοβαρό τίμημα, η Ρωσία θα έχει καταφέρει να πυροβολήσει το πόδι της. Χάρη στον ουκρανικό πόλεμο, το ΝΑΤΟ, μια συμμαχία που πριν από λίγους μήνες υφίστατο τρομερό πλήγμα γοήτρου στο Αφγανιστάν και ανακηρυσσόταν «εγκεφαλικά νεκρή» από τον Εμανουέλ Μακρόν, αποκτά προφανή αιτία ύπαρξης και προβάλλει ενισχυμένο όσο ποτέ μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Οι Ευρωπαίοι, ακόμη και εκείνοι που επιζητούσαν πολιτική ανοιχτών θυρών έναντι της Ρωσίας (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία κ.α.) θα στοιχηθούν πίσω από τις ΗΠΑ, με μεγάλο κόστος για τους ίδιους, πρώτα απ΄όλα στον ενεργειακό τομέα. 
Ενδεχομένως το πιο οδυνηρό πλήγμα για τη Ρωσία θα έρθει στο πεδίο των οικονομικών κυρώσεων. Είναι αλήθεια ότι ο Πούτιν είχε οκτώ χρόνια (από την κρίση του 2014) να προετοιμαστεί για τις Δυτικές κυρώσεις και το έκανε σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένα, σωρεύοντας τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα, βρίσκοντας υποκατάστατα για πολλές εισαγωγές από τη Δύση και εναλλακτικές από την πλευρά της Κίνας. Αυτή τη φορά, όμως, οι κυρώσεις δεν θα έχουν σχέση με ό,τι έχει προηγηθεί. Ο Nord Stream 2, ένα στρατηγικής σημασίας σχέδιο, είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα λειτουργήσει ποτέ, οι Αμερικανοί θα αποκλείσουν τη Ρωσία από κρίσιμες τεχνολογίες αιχμής, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί ούτε ο εξοστρακισμός της χώρας από το SWIFT, δυσκολεύοντας εξαιρετικά τις διεθνείς συναλλαγές της σε δολάρια.
Η τσαρική Αυτοκρατορία, η Σοβιετική Ένωση και η νέα Ρωσία των Γέλτσιν και Πούτιν, παρά τις τεράστιες διαφορές τους, μοιράζονταν ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό: Στο γεωπολιτικό και στρατιωτικό πεδίο ήταν γίγαντες, δυνάμεις παγκόσμιας εμβέλειας, αλλά στο οικονομικό ωχριούσαν απελπιστικά έναντι των αναπτυγμένων δυνάμεων της Δύσης. Παρά τη θεαματική σταθεροποίησή της έναντι της ολέθριας εποχής Γέλτσιν, η Ρωσία του Πούτιν δεν έλυσε αυτή τη θεμελιώδη αντίφαση. Εξακολουθεί να έχει μια οικονομία μικρότερη από εκείνη της Ιταλίας ή της Καλιφόρνιας και να εξάγει μόνο υδρογονάνθρακες και όπλα. Χωρίς μεγάλες επενδύσεις και μεταφορά τεχνογνωσίας από πιο προηγμένες οικονομίες, το μέλλον της διαγράφεται δυσοίωνο. Με δεδομένη την ακραία σύγκρουση με τη Δύση, η μόνη εναλλακτική του Πούτιν είναι η Κίνα, έναντι της οποίας, όμως, θα είναι ο ελάσσων εταίρος. Ίσως αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που εγγράφει το σημερινό άλμα του Πούτιν στο κενό, μεγαλύτερος και από εκείνον να αποτελματωθεί σε ένα ουκρανικό Αφγανιστάν, στην καρδιά της Ευρώπης. 

kathimerini.gr

Νίκος Μπογιόπουλος: Ουκρανία-Ιμπεριαλιστές, Νεοναζί, Ολιγάρχες συμφώνησαν: Φταίει ο…Λένιν

 

imerodromos.gr

ΠΙΚ (Μαλβίνα Κάραλη)

Ούτε και σήμερα ξύπνησα έξυπνη

.
Σάββατο πρωί με Καρλ Φίλιπ Εμανουέλ Μπαχ στο Β&Ο. «Οι Ισραηλίτες στην έρημο θα. Μουσική εργασίας, λέει. Γράφω και ονειρεύομαι μια όαση. Στο Τελ Αράντ. Στο Ατβάντ με τους κέδρους.
Αίθουσα της Λαξευτής Λίθου το δωμάτιο. Τρυφερός ήλιος ρίχνει τη σκόνη του στο κομοδίνο. Πάνω στην παιδική φωτογραφία. Την πεισμωνένη. Φτιάχνω καφέ. Μιλάω λίγο στο σκυλί. Κάθε μέα παιχνίδι, γάβγισμα, χάδι. Κάθε μέρα και από μια καινούργια ιστορία στο σκυλί που το φωνάζω Κέικ. Δώρο το σκυλί και το αγαπώ.
Κέικ, του λέω. Στάσου στην είσοδο του Κόσμου. Άσε μόνο όσους αγαπάμε να περάσουν το κατώφλι μας. Μόνο μην ξεγελαστείς. Μη με αφήσεις ποτέ να επιστρέψω σε ώρα ακατάλληλη. Μην πεις αφεντικό είναι να μπει μέσα τόσο νωρίς τι έγινε. Έγινε. Εγώ όταν επιστρέφω νωρίς ξαναβγαίνω αργά. Μπορεί και μετά τρεις μέρες. Όταν επιστρέφω νωρίς νιώθω πως δεν με θέλει το έξω. Και τότε, κομπλεξική και μελό, δεν του γίνομαι του έξω βάρος με τίποτα.
Ούτε και σήμερα ξύπνησα έξυπνη. Ευτυχώς. Και μήπως κοιμήθηκα έξυπνη; Έρχεσαι το βράδυ να με πάρεις. Σταματάς μια γωνία παραπάνω. Για να στρίψεις εύκολα. Τελευταία προβολή, έτσι και μπλέξουμε στην Πλάκα θα χάσουμε την έναρξη. Μου αναβοσβήνεις τα φώτα. Βγαίνεις και μου κάνεις νεύμα, «έλα». Στέκω και σου κάνω νεύμα. «Εγώ; Σε μένα το λες;». ξανανάβεις τα φώτα, φωνάζεις. «Έλα». Σου ξανακάνω νεύμα. «Εγώ; Σε μένα το λες;». «Όχι στο Τίμιο Ξύλο. Τίμιο Ξύλο, έλα να σε πάω σινεμά». Μη με φοβάσαι όταν είμαι βλάκας. Είναι που νιώθω προστατευμένη. Ήσυχη, ασφαλής. Αν ισχύει η παρατήρησή μου, έξυπνος γίνεσαι όταν είσαι θυμωμένος. Μπορεί για όσα έπαθες εξαιτίας της βλακείας σου. Όταν είσαι προδομένος. Απαρηγόρητος. Τότε βλέπεις φως. Επιτέλους, έξυπνος ξανά. Όταν η ψυχική εξάντληση σε εκμηδενίζει τόσο ώστε να μπορείς να σκέφτεσαι με το καλύτερο μυαλό σου. Αυτό που αρνείται τις αυταπάτες. Άρνηση της αυταπάτης, λένε οι έξυπνοι, σημαίνει ευφυΐα. Πλήρης άρση της αυταπάτης, γράφει ο Ντιούραντ, είναι ο κυνισμός. Άρα ο κυνισμός είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της ευφυΐας. Για μένα, πάλι, ο κυνικός είναι ένας κακοπαθημένος. Που τίποτα δεν του επέτρεψε να ξεχάσει. Κανείς δεν τον χάιδεψε, δεν τον βοήθησε ώστε να αναλάβει.
Ούτε και σήμερα ξύπνησα κυνική. (Σε ευχαριστώ. Δικό σου όλο, φίλε. Σταθερή μου, κατατεθειμένη αξία μου. Πρώτη σημασία μου. Τίποτα δεν φτάνει για να στο ξεπληρώσω.)
Σάββατο με Μπαχ-τζούνιορ και σκύλο. Έξυπνη φίλη έρχεται και μου ανακοινώνει πως χωρίζει. Βρήκε την πρώτη αντένδειξη. «Δεν θα με πιάσει εμένα κορόιδο», λέει. «Μέχρι στιγμής τηρώ τους κανόνες και τις αρχές μου. γι’ αυτό δεν έχω χάσει από άντρα. Γιατί στην πρώτη αντένδειξη φεύγω».
Απαλή φίλη, λεπτεπίλεπτη. Και ήδη δυσκολεύεται. Ήδη ψάχνει με αγωνία τον επόμενο. Αυτού του είδους η επιβιωτική ευφυΐα, σκέφτομαι. Είναι για τη γυναίκα ό,τι το αγκάθι για τον σκαντζόχοιρο. Δεν  έχω από πού να την πιάσω. Μεταξωτή γυναίκα, γεμάτη αγκάθια. Τα έχει χάσει όλα, νομίζω, γιατί τρέμει μην τυχόν και χάσει. Πολλές φορές απορριμμένη, υποψιάζομαι. Αυτή είναι η μοίρα όσων δεν χάνουν. Η λυπημένη φάρσα. Του να παρατάνε πρώτοι αυτούς που πρώτοι τους απέρριψαν. Λίγα πράγματα χωρίζουν το φρικαλέο από το κωμικό. Την ξέρω τη μάρκα. Άνθρωποι που φεύγουν όχι για την αντένδειξη. Όχι επειδή το θέλουν. Αλλά επειδή οσμίζονται την απόρριψη που έρχεται. Το επιβιωτικό «ποιος αφήνει ποιον» πάνω από το «ποιος θέλει ποιον και πώς τον διεκδικεί».
Ξύπνιοι και επουσιώδεις. Φίλοι και τους αγαπάμε. Στα ερωτικά τους, ράτσα δεύτερη, χαμηλή. Σάββατο πρωί. Ερωτευμένοι, λένε, και όμως.  Ξυπνάνε έξυπνοι. Επιτίθενται για να αποτρέψουν επιθέσεις. Τρομοκρατούν για να μη γίνει διάφανος ο φόβος τους. Χωρίζουν για να μην τους χωρίσουν. Διαλύονται για να μην τους πιάσουν κορόιδο. Άκυρη εξυπνάδα. Το νιώθεις ότι οι διαλυμένοι μέντορες δίνουν χρηστικές οδηγίες. Για να πάθεις τα ίδια με αυτούς. «Να μην ξέρει την αδυναμία που του έχεις, θα την εκμεταλλευτεί». Ή «μη δίνεις τίποτα από τον εαυτό σου. Τότε σε εκτιμούν οι άντρες». Ή «να μη σε βρίσκει πάντα στο τηλέφωνο. Γιατί σε θεωρεί δεδομένη». Και τη χαρά του να τιμήσεις, να φωταγωγήσεις, να προσφέρεις, να τον ακούσεις, πού την πάς; Η οξυδέρκεια τους. Σιδερένια μπάλα σε κομψά σφυρά – και πάνε σέρνοντας.
Φαίνεται, Κέικ, λέω, πως η αγάπη δεν είναι αρκετή για όσους δεν αγαπάνε αρκετά, θέλει στρατηγική. Πρέπει να μετατραπεί σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα: Ποιος θα τρομάξει περισσότερο τον άλλον: το αγαπημένο ερωτικό άθλημα. Ποιος θα ντρεσάρει γρηγορότερα τον άλλο. Ποιος θα αποδειχθεί πιο έξυπνος. (Δηλαδή πιο φοβισμένος). Ποιος θα επιβληθεί. Να επιβληθεί η γυναίκα; Τι να τον κάνει όμως έναν άντρα που του επιβάλλεται;
Να επιβληθεί ο άντρας; Ποιος άντρας που τιμά το φύλο του έχει πρόβλημα με την επιβολή; Μόνο αυτός που δεν μπορεί να προστατέψει. Σώσον ημάς από τέτοιες αγάπες. Δεν θέλω να πάρω μέρος ποτέ πια σε τέτοια εκπαιδευτικά προγράμματα. Μεγάλωσα, αποφάσισα. Δεν συμπλέω. Ένοχη ανομοιότητας, όπως πάντα μου άρεσε να είμαι. Ανεπίδεκτη στρατηγικών. Αλλά δεν το κάνω επίτηδες. Αλήθεια. Νομίζω ότι γεννήθηκα με το προνόμιο. Του να μπορώ να διορθώσω τα πράγματα κάθε φορά που τα μολύνω με τρέχουσα ψιλικατζίδικη ευφυΐα.
Εδώ και πολύ μικρό διάστημα έχω βεβαιωθεί. Το εκπαιδευτικό σύστημα της αγάπης δεν με αφορά. Χρειάζεται μεταρρύθμιση. Δεν καταλαβαίνω τη διδακτέα ύλη. Δεν με ελκύει η ξεδιαντροπιά της εξίσωσης: «Στον έρωτα η καλύτερη του ενός είναι η χειρότερη του άλλου». Εγώ αυτή την τάξη ποτέ δεν πρόκειται να την περάσω. Γι’ αυτό σκασιαρχείο καλύτερα. Το σκυλί και βόλτα. Εμένα κάνε με μόνο κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια. Και τότε η καλύτερή σου είναι η καλύτερή μου. Αλλά ομόκεντρο. Αλλιώς ζηλεύω. Και όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη τα καταστρέφω όλα. Χάριν του κίβδηλου ενστίκτου που αφορά τους χαμηλούς. Και που το λένε αυτοσυντήρηση. Και που δεν με αφορά. Κύκλος ομόκεντρος: Η πρώτη μου αρχή και η τελευταία. Άλλες δεν έχω. Κύκλοι, ομόκεντρος. Κάτι παρόμοιο – ίσως κάποτε να υπήρξε κάτι παρόμοιο. Πιθανόν στην προϊστορική περίοδο της αγάπης των ανθρώπων. Πρέπει να υπήρξε μια ανάλογη, αρχέγονη κατάσταση απειρίας. Μια κατάσταση που προηγείται της θέλησης για ερωτική δύναμη. Μια κατάσταση πριν την πρώτη ερώτηση. Πριν από το πρώτο σκέρτσο. Από τον πρώτο συλλογισμό. Αγάπη δίχως σκέψη, ας την πούμε. Απειρία, όχι βλακεία, ας την πούμε. Άχρηστη πείρα το Μετά. Λίγο να σκεφτείς επάνω στο συναίσθημα και αμέσως το Εγώ. Αμέσως η πιο γελοία εκδοχή της θέλησης για δύναμη.
Έβαλε ένα κερασί κραγιόν. Φίλη από το δημοτικό. Φιλία δεκαετιών και άντεξε. Ανέχτηκα τη σκανδαλώδη φιλαυτία της. Ανέχτηκε την καλπάζουσα ιδιορρυθμία μου. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ και πουθενά. Δεν έμαθε ποτέ τα μυστικά μου. Κι όμως. Αγαπιόμαστε. Σαν ψυχραμένοι συγγενείς που συναντιούνται σε κηδεία ανθρώπου αγαπημένου. Και εκεί, πάνω στον καφέ, ραγίζουν, αγκαλιάζονται. Προχωρούν πλάι πλάι μετά. Αργά το βράδυ τηλεφωνιούνται. «Χαίρομαι που υπάρχεις». «Κι εγώ χαίρομαι που υπάρχεις». Σηκώνεται να φύγει. «Εσύ τι θα έκανες»; Τι να της πω; «Δύο μηνών μόλις το νεογέννητο μυαλό μου». Υπάρχει στον άνθρωπο ένα όριο που όταν ξεπεραστεί, ο νους ξαναγεννιέται. Ο κόσμος φτιάχνεται εξαρχής. Καινούργιος κόσμος. Αλά δίχως χώμα και νερό δεν γίνεται. Ο κόσμος της ηρωίδας Τερέζας. Το χώμα μου και το νερό μου. Τα υλικά της δημιουργίας μου. Ψάχνω το βιβλίο, της το δίνω τσακισμένο στην ανάλογη σελίδα. «Εγώ όταν έφυγα, έφυγα για να με ψάξει. Είμαι βλέπετε μια γυναίκα αναχρονιστική. Η ζωή μου είναι μόνο ο άντρας που αγαπώ. Τώρα πια δεν ξαναφεύγω. Άλλωστε, πού να πάω; Η Πράγα κατάντησε άσχημη…».
Στο καλό, έξυπνη φιλενάδα. Κρίμα που αυτός δεν θα δει το κερασί κραγιόν σου. Ακόμα και ένα κραγιόν να αγοράσεις πρέπει να έχεις αποδέκτη. Αλλιώς δεν γίνεται. Ωραίο πάντως το κραγιόν, σου πάει πολύ. Σε αγαπώ. Είσαι φίλη μου. «Θα τηλεφωνηθούμε το βράδυ;» «Ναι. Θα τηλεφωνηθούμε οπωσδήποτε το βράδυ».
Ακόμα μια φορά τον Μπαχ. Ακόμα λίγο να ονειρευτώ. Ισραήλ. Νύχτες με σκληρό φεγγάρι και δίπλα η λίμνη του Κινερέτ. Ήχος από τζιπ. Αλαζονικά Σεντούριον και τεθωρακισμένα Πάτον στους δρόμους. Πιο κει η έρημος της Γαλιλαίας. Κουκούτσια από κέδρους κάτω από τα γυμνά μας πέλματα. Δρόμοι της Σομέρα και της Σλούλα. Ήχοι από τραγούδια. Αραβαικά και το Ουαχαντού του μουεζίνη.
Έλα τώρα, Κέικ. Γάβγισε να σε ακούσει στο τηλέφωνο. Πες του πως χάρη σε αυτόν ο Θεός ανοίγει μαζί μας νέο γύρο. Δοκιμάζει την αντοχή μας στο Καλό. Μην το λέμε δυνατά και μας ματιάσουν, αλλά αντέχουμε. Ονειρευόμαστε. Μπράβο, καλό σκυλί. Ακόμα ένα γάβγισμα. Κάνε του αγάπες. Πες πως όλα πια εδώ, χάρη σε αυτόν, ισορροπία και τάξη.
(Από το βιβλίο «Σαββατογεννημένη» Τσαγκαρουσιάνος, 2005)

thalienate.wordpress.com

ΒΡΟΧΗ ΟΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ! ΠΩΣ ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΚΕ ο Τριντό και απέσυρε τα μέτρα «έκτακτης ανάγκης»...

 

Την άρση των μέτρων εκτάκτου ανάγκης στον Καναδά ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, Τζάστιν Τριντό.
Τα μέτρα επιβλήθηκαν πριν περίπου 10 ημέρες προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αποκλεισμοί και οι διαδηλώσεις εναντίον των περιορισμών κατά της πανδημίας, εξαιτίας των οποίων παρέλυσε το κέντρο της Οττάβας και προκλήθηκαν σοβαρά προβλήματα στη μεταφορά εμπορευμάτων στις ΗΠΑ.
«Μετά από προσεκτική αξιολόγηση, μπορούμε να πούμε ότι η κατάσταση δεν είναι πια έκτακτη. Ως εκ τούτου, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα τερματίσει τη χρήση του νόμου για τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης», είπε ο Τριντό σε συνέντευξη Τύπου.
Ο νόμος περί μέτρων έκτακτης ανάγκης έχει ενεργοποιηθεί μόνο μία φορά στο παρελθόν σε καιρό ειρήνης (τότε ονομαζόταν νόμος περί μέτρων πολέμου), από τον πατέρα του Τζάστιν Τριντό, τον Οκτώβριο του 1970.
Η κυβέρνηση του Πιερ Έλιοτ Τριντό επικαλέστηκε αυτόν τον νόμο για να στείλει στρατό στο Κεμπέκ και να λάβει σειρά μέτρων μετά την απαγωγή, από το Απελευθερωτικό Μέτωπο του Κεμπέκ, του βρετανού εμπορικού επιτετραμμένου, του Τζέιμς Ρίτσαρντ Κρος, και του υπουργού της τοπικής κυβέρνησης Πιερ Λαπόρτ.
Stephanie Ha
@stephanie_ha
BREAKING: Prime Minister Trudeau revokes Emergencies Act after 10 days, saying he is 'confident that existing laws and bylaws are now sufficient to keep people safe.' #cdnpoli #ottnews

 www.press.gr

Ποιος ακύρωσε τις συμφωνίες ειρήνης του Μινσκ στην Ουκρανία;

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η Ουκρανία φέρει ακέραια την ευθύνη αθέτησης των συμφωνιών του Μινσκ, που υπογράφτηκαν το 2014 και 2015 στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας. Η αναγνώριση από την Ρωσία την Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου της ανεξαρτησίας των δημοκρατιών του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ σίγουρα έβαλε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των συμφωνιών.

Ωστόσο, το Κίεβο και όχι η Μόσχα ευθύνεται για τη συστηματική ναρκοθέτηση των συμφωνιών. Σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι κενό γράμμα. Είναι ενδεικτικό πώς από τους 14.000 περίπου νεκρούς αυτά τα οκτώ χρόνια, οι περισσότεροι πέθαναν μετά την υπογραφή των συμφωνιών.

Διαβάζοντας τους ακριβείς όρους που περιέχονται στη δεύτερη συμφωνία ειρήνης είναι αλήθεια ότι οι ευθύνες αθέτησης βαραίνουν και τις δύο πλευρές. Η δεύτερη συμφωνία ειρήνης του Μινσκ υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου. Ανακοινώθηκε δε από τους ηγέτες της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας και, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει:
Πρώτο, άμεση κατάπαυση του πυρός. Δεύτερο, απόσυρση του βαρύ οπλισμού που θα ξεκινούσε την επομένη και θα ολοκληρωνόταν σε δύο εβδομάδες. Τρίτο, απελευθέρωση όλων των φυλακισμένων και αμνηστία για όλους του μαχητές. Τέταρτο, απόσυρση όλων των ξένων στρατευμάτων από τα ουκρανικά εδάφη και αφοπλισμό όλων των παράνομων ομάδων. Πέμπτο, άρση των περιορισμών που είχε επιβάλει η Ουκρανία στις δημοκρατίες του Ντονμπάς. Έκτο, και καθοριστικής σημασίας σημείο, για την Ρωσία και του ρωσόφωνους αντάρτες, συνταγματική μεταρρύθμιση μέχρι το τέλος του 2015, που θα επέτρεπε την αποκέντρωση. Θα εκχωρούσε επίσης ακόμη και το δικαίωμα του βέτο στις αποσχισθείσες νοτιοανατολικές δημοκρατίες, με άμεσα ωφελημένο τη Ρωσία.
Γιατί, όπως σωστά ερμηνεύθηκε, η Μόσχα θα μπορούσε να επιβάλει, μέσω του Ντονμπάς, ακόμη και βέτο σε κρίσιμους νόμους. Όπως για παράδειγμα στο ενδεχόμενο πρότασης νόμου για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, που αποτελεί για την Μόσχα κόκκινη γραμμή. Ο αποκλεισμός μάλιστα του ενδεχομένου διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς ανατολικά συμφωνήθηκε ρητώς από του πρωτεργάτες του τέλους του ψυχρού πολέμου. Ο επόμενος, έβδομος όρος μπορεί να θεωρηθεί συνέχεια του έκτου. Προέβλεπε την απόκτηση από την Ουκρανία του ελέγχου των συνόρων με τη Ρωσία στο τέλος του 2015, εάν και μόνο εάν υλοποιούνταν οι παραπάνω όροι ως τότε.

Οι όροι της συμφωνίας
Η δεύτερη συμφωνία του Μινσκ ήταν μια αποτυχία, όπως και η πρώτη που υπογράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 2014. Τότε γιατί υπογράφτηκε… είναι η ερώτηση που αβίαστα τίθεται. Γιατί επίσης το Κίεβο δέχθηκε να αναγνωρίσει στην Μόσχα το δικαίωμα του βέτο συμφωνώντας να προχωρήσει σε συνταγματική μεταρρύθμιση;
Κι όλα αυτά μάλιστα λιγότερο από έναν χρόνο μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν, όταν νεοναζί με την στήριξη ΗΠΑ και ΕΕ, ανέτρεψαν πραξικοπηματικά τη νόμιμα εκλεγμένη φιλορωσική κυβέρνηση… Έκτοτε μάλιστα οι νεοναζί δεν σταμάτησαν να είναι οργανικά ενταγμένοι στην κυβέρνηση, αναλαμβάνοντας ακόμη και την άμυνα της χώρας. Είναι αποκαλυπτική πρόσφατη σχετική έρευνα του Al Jazeera.

Η μαγική λέξη που απαντάει στα παραπάνω ερωτήματα είναι …Ντεμπαλτσέβε (Debaltseve) Άρει δε κάθε μυστήριο γύρω από το περίφημο «αίνιγμα του Μινσκ», όπως συχνά αποκαλείται η συνθήκη ειρήνης. Η πόλη Ντεμπαλτσέβε είναι ένας θύλακας, μια σφήνα μεταξύ των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Το Κίεβο θεώρησε στρατηγικής σημασίας την κατάληψή της, μιας και είναι ξεχωριστής σημασίας σιδηροδρομικός και οδικός κόμβος. Έτσι, ξεκίνησε ένας ανηλεής μαζικός βομβαρδισμός της από τον ουκρανικό στρατό, που ευνοούταν από την μετατροπή του Ντεμπαλτσέβε σε πόλη – φάντασμα. Καταστήματα κλειστά και άδεια σπίτια βεβαίωναν ότι όλοι οι κάτοικοι την είχαν εγκαταλείψει. Ο βομβαρδισμός ξεκίνησε στα μέσα του Ιανουαρίου.

Τέλη Ιανουαρίου ξεκίνησε η είσοδος των ουκρανών στρατιωτών στο Ντεμπαλτσέβε κι αμέσως μετά άρχισε η αντεπίθεση των λαϊκών πολιτοφυλακών. Στις 27 Ιανουαρίου επιχείρησαν πρώτη φορά να εισέλθουν στην Ντεμπελτσέβε και απέτυχαν. Στην επόμενη προσπάθεια όμως, στις 30 Ιανουαρίου 2015, όχι απλώς τα κατάφεραν, θριάμβευσαν! Έκοψαν τις γραμμές ανεφοδιασμού των Ουκρανών ναζί και εγκλώβισαν 6.000 στρατιώτες της Ουκρανίας! Η εκκένωση της πόλης συνεχιζόταν, ενώ σταδιακά κοβόταν το νερό και το ηλεκτρικό. Στις 3 Φεβρουαρίου οι αντιμαχόμενοι συμφώνησαν σε κατάπαυση πυρός, με ένα στόχο τον απεγκλωβισμό των αμάχων και την εκκένωση της πόλης. Στις 6 Φεβρουαρίου δημιουργήθηκαν ανθρωπιστικοί διάδρομοι και στις 7 Φεβρουαρίου ξεκίνησαν πάλι σφοδρές μάχες. Στις 11 Φεβρουαρίου ο ουκρανικός στρατός μέτρησε εντός 24 ωρών 19 νεκρούς και 78 βαριά τραυματίες. Άλλα ρεπορτάζ, φιλο-ουκρανικά μάλιστα ανέβαζαν τον αριθμό των απωλειών ακόμη ψηλότερα. Συνειδητοποίησε δε πώς είχε εγκλωβιστεί και κινδύνευε το Ντεμπελτσέβε να μετατραπεί σε Στάλινγκτραντ των Ουκρανών ναζί…
Ο τότε δε αμερικανός πρέσβης στο Κίεβο Τζέφρι Πάιατ για να γλυκάνει τον πόνο απέδωσε με tweet την ήττα στη Ρωσία. Λες και οι Ουκρανοί δεν πολεμούσαν με όπλα τελευταίας τεχνολογίας και αθρόα υποστήριξη από τις ΗΠΑ…

Debaltseve. We are confident these are Russian military, not separatist, systems pic.twitter.com/3xzdvAddWJ
— Geoffrey Pyatt (@USAmbPyatt) February 14, 2015

Τότε ακριβώς υπογράφτηκε η δεύτερη συμφωνία του Μινσκ. Με άλλα λόγια, ο τότε πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο συναίνεσε μόνο και μόνο για να αποφύγει μια ταπεινωτική στρατιωτική συντριβή. Αποδεικνύεται έτσι ότι η δεύτερη συμφωνία του Μινσκ ήταν σε βάρος των ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών γι’ αυτό και ποτέ το Κίεβο δεν την εφάρμοσε. Από μία άλλη οπτική γωνία, είναι αδιάφορο πόσες αθετήσεις έχουν γίνει από την μια ή την άλλη πλευρά. Ο υπαίτιος των αθετήσεων δεν βρίσκεται εξετάζοντας την εφαρμογή της όρο – όρο, όπως κάνει το Κίεβο, επιρρίπτοντας την ευθύνη στη Ρωσία. Ενώ την ίδια ώρα θεωρεί απαραβίαστο δικαίωμά της την ένταξη στο ΝΑΤΟ, όπως δηλώνει με κάθε ευκαιρία ο υπουργός Εξωτερικών της, Ντίμτρο Κούλεμπα. Η δεύτερη συμφωνία του Μινσκ επέτρεψε στους Ουκρανούς στρατιώτες και ναζί να επιστρέψουν στις βάσεις τους ζωντανοί κι εκτός σακούλας, με αντάλλαγμα το βέτο της Ρωσίας. Ο τεχνικός όρος ωστόσο, δηλαδή η συνταγματική μεταρρύθμιση, δεν υλοποιήθηκε ποτέ με ευθύνη του Κιέβου. Αν κάποιος επομένως έχει δικαίωμα να μιλάει για την αθέτησή της είναι η Μόσχα και οι ρωσόφωνες δημοκρατίες και όχι οι ΗΠΑ και οι φιλοαμερικάνοι πολιτικοί στο Κίεβο.
Δοθέντων των παραπάνω αξίζει να θαυμάσουμε τη συνέπεια στην φιλοπολεμική πολιτική του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Τον Μπάρακ Ομπάμα που κυβερνούσε επί πραξικοπήματος στο Μεϊντάν, τον διαδέχθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ που επέβαλε τις εξαγωγές αμερικανικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη κι αυτόν ο Τζο Μπάιντεν που δεν διστάζει να μετατρέψει την Ουκρανία σε καμένη γη για χάρη της ενεργειακής και πολεμικής του βιομηχανίας.

Οι πρόεδροι φεύγουν. Ποτέ όμως τα συμφέροντα της επέκτασης των πολιτικών και οικονομικών σφαιρών επιρροής…

Πηγή: kommon.gr

ΥΓ του blog: ......αναγνωρίζουμε τα δίκαια, βλέπουμε τις υποκρισίες και τα κρoκοδείλια δάκρυα αλλά εμείς είμαστε και θα είμαστε πάντα ενάντια στον πόλεμο....